Just after the fight

Het gevecht was net afgelopen en Cinderdance zat in een hoekje van het kamp haar wonden te likken. Ze voelde zich duizelig en enorm verzwakt, maar ze wou er niet aan toegeven. Er was altijd wel iets met Cinderdance als er iets gebeurd was. Zeker na dingen als gevechten, want ze was er gewoon niet goed in en was gewoon niet sterk. Toch was het haar wel goed verlopen, wat haar dan toch wel een licht gevoel van trots gaf. Cinderdance bleef aan haar linker voorpoot likken zodat het niet zal infecteren, al bleef het wel bloedden, wat vervelend was. Maar de medicine cats waren druk dus braaf zou de jonge warrior wachten..

OOC: Eerste post voor Embersong

Het camp rook naar bloed, een geur die de grijze poes niet bepaald leuk vond. Ze had haar wonden gelikt en zag er uiterlijk enorm kalm uit, hoewel niemand zag hoe geschokt ze innerlijk wel niet was. Het was haar eerste échte gevecht geweest, en de woede en wanhoop die hun zo hard had laten vechten was nog niet helemaal weggeëbd. Embersong zuchtte lichtjes en liep op haar tweelingzus af. Ze zag er tamelijk goed uit, de grootste wond leek eentje op har voorpoot te zijn, die ze dan ook goed waste. Mooi, anders zou het vast gaan infecteren, en dat wou niemand. Haar eigen wonden waren nu zo goed als gestopt met bloeden, en de ergste was een grote kras over haar zij die wel wat stak als ze stapte maar verder niet al te ernstig leek. De kleine grijze poes ging naast haar zusje liggen en zuchtte opgelucht. "Pfff, ben blij dat dat over is."

Cinderdance bleef haar poot likken die toch best wel pijn deed. Hoe had ze die aanval dan ook niet kunnen ontwijken? De ander was dan ook wel groter en beter geweest, dat moest ze toegeven. Maar het nare was, was dat ze dat bij iedereen moest toegeven. Cinderdance was niet sterk, was niet goed in vechten en had geen top conditie. De reden was haar te vroege geboorte en het daarna ziek worden. Wat dan wel een wonder was, was dat Cinderdance hier zat, levend en wel. Dit gold ook voor haar tweelingzus, zij was echter een stuk gezonder dan Cinderdance, altijd al geweest. Daarnaast was haar tweelingzus ook gewoon beter. "Pfff, ben blij dat dat over is."
Cinderdance keek op van het wassen van haar poot. "Ja inderdaad," stemde de donkergrijze poes met Embersong in. Het was ironisch en leuk hoe hun namen met elkaar overeen kwamen. "Hoe ging het bij jou?" Vroeg ze aan haar tweelingzus.

De melodieuze stem van Embersong liet haar weten dat het wel ging. Cinderdance vernauwde haar ogen even bij die worden. Ging wel klonk niet echt als super goed. "M'n tegenstander was niet erg ervaren, maar wel groter en sterker - maar goed dat ik tamelijk snel ben. Hij heeft vast wel wat littekens om mee te pronken, hmpf," liet Embersong haar weten. Cinderdance knikte en toen viel haar blik op de schouderwond van Embersong. "Hij heeft je wel goed te pakken gehad," merkte ze op met haar zachte stem, waarna ze opstond en dichter naast haar zus ging zitten om haar wond schoon te likken. Het was niet heel ernstig, maar de wond moest wel schoon gelikt worden. Je hoefde geen medicine cat te wezen omdat te weten. "En ik geloof eerder dat die Bloodclanner nu weet dat er niet te sollen valt met Thunderclan. Jij kan enorm goed vechten," vervolgde ze, waarna ze verder ging met het verzorgen van de wond van haar tweelingzus.

Haar tweelingzus begon de wonde op haar zei te likken en de slanke poes glimlachte lichtjes, hoewel het stak elke keer als haar tong over de snee ging. "Bedankt", snorde Embersong. Ze was niet de slechtste, dat wist ze wel, maar door haar vroege geboorte was ze kleiner en zwakker dan de meeste andere katten - al had Cinderdance het nog wat erger door de ziekte die haar trof toen ze nog heel jong waren. "Jij bent ook zo slecht nog niet hoor, voor je grootte.", vervolgde de donkergrijze poes speels, haar zus zachtjes een duwtje gevend met haar voorpoot.

Embersong snorde haar een bedankje toe en Cinderdance glimlachte. "Jij bent ook zo slecht nog niet hoor, voor je grootte," vervolgde haar tweelingzus speels, gevolgd door een duwtje. In eerste instantie voelde ze een steek bij de woorden. Embersong had gelijk namelijk en dat wist Cinderdance, niet wetend of Embersong dat ook besefte. Maar na een kleine aarzeling zette Cinderdance ook een speelse glimlach op en gaf Embersong een duw terug. "Nou zeg!" Grauwde ze speels terug, waarna ze opsprong en een poging deed haar tweelingzus te vloeren.