It is not time to go

Terwijl hij net nog normaal leek te lopen had hij nu echt door dat hij wankelde als een malle. Zijn zicht was weggevallen en wat hij zag waren vage figuren en zwarte vlekken. Hij had niet meer bijgehouden hoe lang hij niet had gegeten maar, het was niet goed. Midden in het kamp stortte hij in en viel hij in een diepe slaap, gezien dat ook niet goed was gegaan. Zijn maag was leeg en zijn brein moe, en werd hij niet gauw geholpen dan... Zou hij zijn moeder misschien eindelijk ontmoeten?

Langzaam opende de poes opnieuw haar ogen. Haar gedachte waren leeg zoals ze de laatste paar moons waren geweest. Ze wilde niet denken aan hoe het met haar kittens ging, of met Glow. Ze wist dat het haar zou slopen als ze de gedachten ook maar een seconde binnen liet. Juist daarom hield ze haar kop leeg het enige wat ze volgde waren haar instincten. Jagen, slapen, eten, alleen het nodige om levend te blijven, ookal voelde ze zich niet levend. Ze voelde zich als een lopende zombie. Een korte zucht gleed uit haar bek voor ze op keek om Glow nog net te zien voor hij neer viel. Meteen schrok je wakker. 'GLOW!' shreeuwde ze zowat terwijl ze meteen opsprong en naar hem toe rende. 'Glow word wakker' Ze duwde haar kop zacht in zijn vacht en smeekte hem op wakker te worden. 'Mistpaw!

De kleine poes was zichzelf aan het wassen in het camp. Ze had net gejaagd en haar vacht zat helemaal onder de aarde, hoewel ze jammer genoeg niets had kunnen vangen. Opeens hoorde ze de schrille stem van haar moeder, die de naam van haar vader schreeuwde. Redpaw keek op, haar amberen ogen groot. Glowstick lag neer in het midden van het camp, schijnbaar bewusteloos. De witte gestalte van haar moeder stond over hem heen gebogen en riep hun medicine cat. De jonge apprentice liep behoedzaam ook naar hen toe, niet zeker of ze wel wou zien hoe haar vader eraan toe was. "P-papa..", mompelde ze zachtjes, haar stem vol angst. De rosse poes bleef achter Snowblossom staan zodat haar witte vacht haar zicht op de grote kater die nu levenloos op de grond lag blokkeerde. Ze wou hem zo niet zien, hij moest sterk zijn - hij had het beloofd.

OOC; als ik mag ;3

'Mistpaw!' de stem die haar naam riep klonk paniekerig, bang. Ze wist meteen dat het fout zat. Ze lokaliseerde het geluid en rende er op af. Midden in het kamp lag Glowstick, uitgespreid en meer dood dan levend. Ze bleef even staan, observeerde van een afstandje en liep toen snel dichterbij om te kijken bij zijn kop. Met haar poot voelde ze zachtjes over zijn rug en buik, waar ze zijn ribben duidelijk kon voelen zitten. Er klonk nog een stem, zachtjes en angstig. Het was Redpaw, een dochter van Glowstick. "Redpaw, kan jij voor je vader wat water halen? Stukjes mos liggen in mijn den." opperde ze kalm terwijl ze nadacht over wat Glowstick kon mankeren. Ze wist het niet zeker, maar ze wist wel dat hij ondervoed was, misschien ook deels uitgedroogd. "Glowstick? Open je ogen is?" vroeg ze op dringende toon. Toen keek ze rond, opzoek naar een warrior die nog mee kon helpen. "Kan nog een warrior mij en Snowblossom helpen hem te tillen?" vroeg ze op harde toon, in de hoop dat iemand hun te hulp wou schieten.

Haar amberen ogen waren groot en ze staarde Mistpaw aan. Haar lichaam leek niet echt te reageren, behalve dan door te beven van schrik. Ze kon niet geloven dat Glowstick, de grote sterke kater, haar grote sterke vader, op de grond lag - alsof hij dood was. Wat.. Wat als hij dood was? Dat zou de rosse poes nooit overleven, zelfs al had ze haar moeder dan nog. De witte poes stond voor haar, en blokkeerde haar zicht van haar vader voor haar, maar het beeld stond op haar netvlies gebrand.. Redpaw keek opzij toen ze een neusje tegen haar hoofdje voelde. Het was Snowdrop, de voormalige deputy van hun clan. Ze knikte lichtjes bij haar woorden, niet in staat om iets uit te brengen. Daarna ging ze naar de Medicine cat's den, bevend op haar poten maar met haast in haar pas. Ze nam wat mos in haar mond en legde het in wat water. Daarna kwam ze terug naar buiten, het druppend natte mos nog steeds in haar mond en met dezelfde angst in haar ogen. Ze richtte haar blik op de grond, en niet op Glowstick of de katten die om hem heen stonden en een poging deden om hem op te tillen. Ze wist niet of ze dat aankon.