Devils Daughter ||

Luid geklap vulde mijn oren, ik genoot van de spanning. Maar Hermione keek met een gekwelde blik om zich heen, ‘’chil. Harry is een prima tovenaar, die komt er echt wel uit hoor.’’ Ze rolde met haar ogen, en pulkte aan haar nagels. Ze bleef maar staan, en ijsbeerde heen en weer in de kleine ruimte die ze had. ‘’Ik moet naar hem toe.’’
Ik zuchtte diep en vermoeid, ‘’nee dat moet je niet. Dat ben je net al geweest. Ga zitten mens, en juich voor hem. Er is toch geen mogelijkheid dat hij hier nog uit komt. Dus.’’ Ze haakte haar arm in de mijne, en keek panikerend voor zich uit. Uiteindelijk verscheen ook het rode haar van Ron, en kwam hij naast me zitten.
‘’Hey,’’ ik begroette hem terug, maar voor ik een gesprek kon aanknopen, voelde ik de nagels van Hermione in mijn pols klemmen. ‘’Oh mijn god, MIONE!’’ Sprak ik nu met duidelijke irritatie in mijn stem. ‘’Ze zijn nog niet eens begonnen.’’ Het kanon schoot, en de eerste draak werd naar buiten gestuurd, met een stevige ketting om zijn nek, was er geen mogelijkheid om weg te vliegen. Ik was onwijs verveeld, er was gewoon niks aan. Fleur deed niet eens haar best, maar het was dan ook een huisdraak, die waren redelijk tam zodra je een koekje aan ze gaf. Bij Viktor en Cedric was het iets spannender, ‘’ik verheug me op Harry.’’ Hermione kneep me, ‘’auw! Waar was dat nou weer voor nodig.’’ Snauwde ik, en ze keek me venijnig aan. “Je doet gemeen.’’
Nog voor ik kon vragen wáárom ik gemeen deed, steeg er luid gejuich op voor Harry, grijnzend keek ik naar hem. Na een tijdje leek het mis te gaan. Je denkt nu vast: wat is er met Harry? Maar nee hoor, niet met brillen mans. Eerder met mijn oren. Hermione was luid aan het krijsen dat hij zijn bezem moest gebruiken, zo hard dat mijn oren er van suisden.
“NEE, niet zijn bezemsteel, wat doe je nou!’’ Schreeuwde ik terug, wetend dat als de draak één keer zijn vleugels uitsloeg hij zo de ketting brak. “Dom mens!’’ Beet ik Hermione toe die me vragend aankeek, ik rende langs haar heen zo de tribune af.
In volle snelheid rende ik over het terrein van Hogwarts, zo langs het huisje van Hagrid. Mijn schoenen tikten op de marmeren vloer terwijl ik de brug van Hogwarts probeerde te bereiken. Toen ik daar eenmaal was had ik goed zich op Harry die aan één van de torens hing, proberend zijn bezemsteel te grijpen.
In paniek hield ik mijn hand door mijn haar, maar toen hij zijn bezemsteel te pakken had, zette ik mijn wand tegen mijn keel zoals ik Dumbledore had zien doen. ‘’Harry!’’ Schreeuwde ik, mijn stem tien keer zo hard; galmde over de stille plaats. Hij kreeg me in het zicht, en begreep de bedoeling. Hij moest door de enorme stenen brug vliegen, daar kon de draak niet doorheen. In razendsnel tempo scheerde hij langs me heen, de draak volgde maar zijn vleugels waren te breed om door de spijlen heen te gaan. Hij maakte een soort, salto, waardoor hij toch een weg baande over de brug. Bij die salto sloeg zijn staart, met puntige uitsteeksels langs me heen.
Één van hen, baande zich een weg door mijn maag, waardoor een luide schreeuw mijn mond verliet. Verward en de draak nakijkend toen hij in het dal viel, greep ik naar het gat dat zich in mijn vlees had gevormd.
Met bebloede handen, en een zware ademhaling, slenterde ik me een weg terug het kasteel binnen. Ik liep de groep juichende Gryffindors achterna. Mijn hand legde ik op een van de trapleuningen, waardoor mijn afdruk er met donkerrood bloed op stond. Ik mompelde het portret wachtwoord, de dikke dame was helemaal in paniek.
‘’Daar is ze! Mijn redster!’’ Mijn borstkas ging wild op en neer, ik voelde hoe ik werd opgetild, door Fred en George maar toen ze het bloed op hun handen zagen zetten ze me weer neer. ‘’Oh mijn god, je moet naar de ziekenzaal!’’ Ik hoorde Hermione gillen, Ron en Harry waren met stomheid geslagen. Het bloed sijpelde langs mijn armen, doordrenkte mijn witte blouse.
‘’Hoe komt het dat ze nog bij bewustzijn is?’’ “Iemand moet Draco inlichten.” “Wat boeit Draco, haal een dokter!’’ “Het komt goed, Mary.’’ Ik raakte duizelig van alle stemmen, mijn wereld vervaagde door de zwarte vlekken die me omvatten. Nog een doffe klap van mijn lichaam dat op de grond viel, en toen was ik weg.

Het eerste wat me opviel toen ik wakker was, was een hand die om de mijne had gekruld. Een kleine glimlach sierde mijn lippen toen ik zag wie het was, Draco. Zijn hoofd hing een beetje slap, de kant van zijn rechter schouder uit.
Zijn ogen waren gesloten, hij zag er redelijk vredig uit. “Ah, miss McDonald. U bent wakker.’’ De zuster stopte een lepel met een drankje in mijn mond, het stonk, en smaakte nog tien maal viezer. Zonder morren slikte ik het door. “Je mag vanmiddag weg,’’ meldde ze me. En keek naar Drake die nog lag te slapen. “Hij zit er al sinds gister avond.’’ Mompelde ze nog hoofdschuddend. Het deed me zachtjes lachen.
Ik legde mijn hand op zijn hoofd, en streek een keer over zijn haren. “Draco,’’ fluisterde ik. Een tweede keer, toen iets harder, schoot hij overeind. Hij knipperde een paar keer tegen het felle licht dat waarschijnlijk nu in zijn ogen scheen.
“Mary! Hoe gaat het met je, alles goed?’’ Opeens klaarwakker, en bezorgd keek hij naar me. “Het gaat prima, Drake.’’ Lachte ik zachtjes. Ik boog me voorover en drukte een kusje op zijn lippen, ik negeerde het stekende gevoel van mijn nog niet helemaal geheelde wond. Draco keek me aan, glimlachte en boog zich voorover om me nog een korte zoen te geven.
Voor de eerste keer kriebelde er iets onder in mijn maag, een duidelijk gevoel dat ik eerst had bij Ron. Ik begon verliefd te worden op Draco, en misschien was het niet de manier; zoals dat normaal ging. Maar mijn leven was niet eens normaal, dus dat maakte over het algemeen toch niet uit? Ik weet niet waar de gevoelens opeens vandaan kwamen, maar op het moment wilde ik met hem trouwen. Ik wilde hem kussen door de liefde, en niet omdat ik me uit een situatie moest redden. “I love you,’’ vormde ik geluidloos met mijn lippen, terwijl onze ogen in elkaar blikten. Drake glimlachte breed, “ik hou ook van jou.’’
Een gelukzalig gevoel overspoelde me, en ik schoof op zodat hij naast me kon komen liggen. Kon ik me blijer dan dit voelen? Ik kroop dicht tegen hem aan, mijn hoofd tegen zijn borstkas. Ik hoorde voetstappen, maar sinds mijn ogen waren gesloten wilde ik ze niet meer openen. We lagen zo lekker. “Het is Hermione,’’ fluisterde Draco waarna hij een kus op mijn kruin drukte. “Hey, Mione.’’ Glimlachte ik naar haar, ze keek vertederd.
“Hoe gaat het met je?’’ Ik keerde me om, zodat ik met mijn rug naar Drake toe lag, hij sloeg zijn arm om mijn middel. “Prima, dank je.’’ Ze wierp een blik op mijn nachtkastje dat volgestopt stond met allemaal cadeautjes. Misschien klonk het ondankbaar, maar het enige cadeautje dat ik nu wilde was wat tijd alleen met Draco. Gewoon, omdat het plotseling zo fijn voelde met hem. “Ik ben wel echt blij dat je er voor hebt gezorgd dat die draak Harry niet vermoordde. Hij is trouwens niet dood hoor.’’ Ik knikte langzaam, maar achterwegen latend dat de draak niks had gedaan. “Ik denk dat ik jullie maar eens alleen laat.’’
Na gedag gezegd te hebben, keerde ik me weer tot Draco. Hij glimlachte naar me, en kuste me op mijn lippen. We hoorden een ‘Get a room’ vanuit de rechterhoek van de ziekenzaal, en ik glimlachte tegen zijn mond aan. “Misschien kan ik de zuster wel overhalen dat we naar mijn kamer mogen,’’ na een tijdje was het allemaal geregeld. Lopen deed redelijk pijn, dus toen we in de kerkers waren gekomen, tilde hij me op. Met zijn ene arm onder mijn knieën en de andere onder mijn oksels liepen we naar binnen. Hij mompelde het wachtwoord.
We kregen vage blikken, Blaise groette me, en vroeg hoe het ging. Pansy keek me vernietigend aan, maar het kon me niks schelen. Want het enige waar ik me behoorlijk zeker van voelde, was het feit dat ik Draco echt leuk vond.
Hij had me onder de dekens van zijn bed neergelegd, en kroop zelf ook onder de lakens. Hij trok zich tegen me aan, en zijn lichaamswarmte maakte me al direct comfortabel. “Draco, je zei dat je wist hoe het voelde om van iemand te houden die je niet kon bereiken. Wie bedoelde je daar nou eigenlijk mee? Want.. ik dacht dat het Hermione was.’’ Fluisterde ik, onze gezichten enkele centimeters van elkaar verwijderd.
“Mary, ik was al verliefd op je sinds de eerste keer dat ik je zag, wat moest ik anders doen dan liegen. Je was vol van Ron.’’ Kriebels in mijn maag lieten me rillen, “maar nu niet meer.’’

We hebben tot het avond eten op zijn bed gelegen, een beetje liggen praten. Nu waren we hand in hand op weg naar het avond maal. Ik liep soms nog mank, maar dat kon ik ook niet vermijden. We maakten de deur van de grote zaal open, de meeste mensen zaten al, maar het was nog niet officieel begonnen. Draco zoende me dan vol op de mond.
Zijn tong gleed over mijn onderlip, waardoor we overgingen in een tongzoen. Alles in me kriebelde. Ik verbrak de kus, en zei hem nog gedag voor ik mankend naar de tafel van Gryffindor liep. “Hey guys,’’ mompelde ik naar mijn vrienden. Harry en Hermione zeiden me gedag, Ron keek me kwaad aan; maar op het moment kon het me niks schelen.
“Dus, Harry vertel me over de opdracht.’’ Hij keek me aan alsof ik gek was. “Een gouden ei, ja, maar er komt een geluid uit alsof er iemand word vermoord.’’ Het was wel weer goed tussen Ron en Harry, dat was tenminste een ding. “Houd het in ’t water,’’ mompelde ik terwijl ik een broodje in mijn mond stopte. Ik kreeg blikken van de tafel.
“Nooit van gehoord? Een meermin ei, wanneer ze een boodschap willen zenden naar de oppervlakte, creëren ze een ei dat alleen onder water hoorbaar is.’’ Legde ik uit alsof het, het meest logische ooit was. Nou ja, mijn vader had me er ooit over verteld. Hij zei dat als er ooit een probleem was, ik aan de meerminnen kon vragen zo’n ei te maken, dan konden ze de geheime berichten nooit ontdekken. Verder had ik er nooit gebruik van gemaakt.
“Dus jij en Draco?’’ Hoorde ik Ginny opeens vragen, verschillende meisjes keken lachend mijn kant uit. Mijn wangen kleurden rood. “We zijn samen,’’ mompelde ik. Terwijl de gryffindor meisjes begonnen te juichen. “Ik snap het wel hoor, hij is een onwijs lekker ding.’’ Hoorde ik Rose Davidson zeggen. Ik giechelde kort, en keek naar Draco.
Toen hij naar me zwaaide, tikten de meisjes me aan en schoten in de lach. Hij grijnsde kort, en ik keek toe hoe hij een briefje mijn kant uit blies. Toen het op de tafel was geland, keken alle meisjes me nieuwsgierig aan. Ik vouwde het open, er stond in krullerige letters: You wanna go to the ball with me? Ik grijnsde breed, de meisjes giechelden, en maakten awh geluiden. Na een ‘ja’ gevormd te hebben naar Draco, richtte ik me op Harry en Ron.
“Dus hebben jullie al een date?” Vroeg ik ze glimlachend, en ze schudden hun hoofden. “Jij?” Die hadden duidelijk niks meegekregen van het gegiechel. “Ja, ik ga met Draco.” Harry keek me vragend aan, “je zei laatst dat je met Viktor moest van Igor.” Ik zuchtte dramatisch. “Wie zegt dat ik ‘ja’ heb gezegd?’’ Grijnsde ik.
Ron keek een beetje pissig, “beter Viktor dan Malfoy.’’ Zuchtte hij chagrijnig. “Ik ben niet de gene die ‘nee’ zei tegen ons, Ron.’’ Reageerde ik weer op hem. “Wat moest ik dan doen, je bent uitgehuwd aan Malfoy.’’ Ik keek hem kwaad aan, “hij heet Draco. En ja, daar ben ik blij om.’’ Snauwde ik, en keerde me terug naar Hermione die me aankeek.
“He’s all yours,’’ zuchtte ik naar haar. En ze keek blozend naar de tafel, waardoor ik lichtjes grinnikte. “Al die liefdes drama is zo niks voor mij,’’ mompelde ik. “Nou, bijna elke jongen in deze school ziet je wel zitten.” Verzuchtte Lillian. Ik keek haar aan, en verontschuldigde mezelf, waardoor de meeste in de lach schoten.
“Wat hebben we morgen het eerste uur, Mione?’’ Ze keek me aan, en dacht na. “Potions,’’ ik maakte een instemmend geluidje. Maar plotseling schoten me de woorden van Severus me weer te binnen. Ik keek paniekerig naar Harry, die een vragende blik op me leverde. Zeggen, niet zeggen? Waarom was ik altijd aan mijn lot overgelaten? Misschien moest Hermione het weten, zij weet overigens dat Voldemort mijn dochter is. ‘’Mione, kunnen we praten? Onder vier ogen.’’ Hermione keek een beetje bezorgd en knikte, waarna we onze weg vervolgden langs de leerlingenkamer.
“Wat was er Mary?’’ Ik zuchtte en keek haar aan, “Harry is mijn neef. En ik moet jou en Ron vermoorden.’’ Ze keek me met grote ogen aan, “serieus? Jullie zijn familie.. ja die ogen hé.’’ Ik rolde met mijn ogen. “Ironisch, ik zeg dat ik je moet vermoorden, en je begint over het feit dat Harry m’n neef is.’’ Grinnikte ik.
Ze keek me grijnzend aan, “as long as i know you won’t.’’ Ik knikte langzaam, “wanneer ga je het Harry vertellen?’’ Ik keek haar aan, en zuchtte. “Waarom denk je dat ik naar jou ben gegaan?’’ “Zo snel mogelijk dus, het liefst vanavond nog.’’ Reageerde ze direct. Langzaam schudde mijn hoofd heen en weer van ja. “Maar.. Jij en Draco dus, het is wel dik aan hè.’’ Haar grijns verveelde me dit keer niet, “haha, ja.’’ Lachte ik zachtjes.