Devils Daughter ||

‘’Hoe weet je dat?’’ Antwoordde ik koel, ‘’alles wees er op. Het ongeluk, je rare gedrag, je middelste naam, de moord, Severus die je mee nam. Je onwennigheid als je over Draco sprak. Dat is niet normaal.’’ Mijn lichaam trilde, mijn vingers, handen, benen.. alles. ‘’Alsjeblieft vertel het ze niet Hermione, ik smeek het je.’’
‘’Alleen omdat je veranderd lijkt te zijn, dacht ik, tot de moord.’’ Mijn ogen keken naar de grond, ‘’ik was boos.’’ Ze zuchtte, ‘’dat is echt geen excuus.’’ “Weet ik.’’ Ze liep langzaam naar me toe, ‘’je bent me wat uitleg verschuldigd. Zullen we ergens gaan zitten?’’ Ik stemde voorzichtig in, niet dat er veel keus was. We liepen naar de binnenplaats, en namen plaats op één van de stenen bankjes. ‘’Wat is Draco van je?’’ ‘’Het begon in het weekend dat ik weg was, er was een bijeenkomst, mijn vader zou me bekend maken. Ik verveelde me, en na een tijdje klagen stuurde hij me weg met Draco. We hadden het over onze toekomst..’’ Ik lachte schamper. ‘’Maar welke toekomst hebben wij? Geen één. Draco begon over Ron en mij, ik raakte in de war en zoende hem.’’ Murmelde ik, Hermione keek me ongelovig aan. ‘’Hij zoent geweldig. Blijkbaar ik ook, want hij vergat de vragen. We vonden elkaar niet leuk, omdat ik geen liefde mocht kennen besloten we elkaar een beetje te gebruiken. We praatten een verder, mijn vader ontdekte ons terwijl hij mijn nek kuste. We moesten lachen, oh Hermione.. in tijden had ik niet zo’n plezier.’’ Een vage glimlach stond op haar gezicht, ze zat aandachtig te luisteren. ‘’Mijn vader was niet boos. Maar ik wel, we hadden ruzie over mijn moeder. Ik schreef Draco, en hij kwam naar me toe, het was gezellig, we hadden het over Rio de Janeiro, weggaan van hier. Op school kwamen we elkaar tegen, zoenden soms, troostten elkaar. Maar nu zijn we uitgehuwelijkt. Zo wilde ik het niet.’’ Hermione was sprakeloos. ‘’Draco klinkt zo lief, zo teder.’’
Weer lachte ik zacht, ‘’hij is een geweldige jongen. Verblind door zijn opdrachten, maar god je moest eens weten.’’ Ze glimlachte, ‘’maar jij en Ron waren toch zo ‘in to each other.’’ Hoorde ik haar vragen, en ik knikte. ‘’Nee, hij niet in mij.’’ Mompelde mijn stem.
‘’Pff, je moest hem eens horen.’’ Grinnikte Hermione, ‘’hij is woedend op me. Hij denkt dat ik aan het daten ben met Draco, vooral nu hij me heeft gezoend voor zijn neus.’’ “Dat was niet zo handig van hem, nee.’’ Hoorde ik haar met een lacherig toontje zeggen. “Het beste is om nu naar hem toe te gaan, lieverd.’’ Ze gaf me een knuffel, en ik knikte verlegen.
Ze liep met me mee naar de slaapzalen van Gryffindor, ik weer met dezelfde stoom van afstandelijkheid als voorheen. ‘’Hij is denkik in de jongenszaal,’’ deelde Hermione mee. Zelf ging ze op de bank zitten met één of ander boek, langzaam stapte ik de traptrede op, eerste.. tweede..derde. Zo verder tot ik boven was, en de deur opende. Ron lag op zijn bed, met zijn ogen op het plafond gericht. ‘’Ron?’’ Probeerde ik, en liep naar hem toe. ‘’Ga weg Mary.’’ ‘’We zijn uitgehuwelijkt ik kan er niks aan doen.’’ Hij schoot overeind, ‘’wat?’’ “Je hoorde me. Maar ik houd niet van hem, ik houd van jou.’’ Fluisterde ik, mijn kaken gloeiden.
Zijn bruine ogen keken verbaasd naar het mijne, we stonden dicht op elkaar. De laatste aantal centimeters overbrugde ik door mijn lippen zachtjes op die van hem te drukken. Weer die heerlijke warmte, zachter dan alles was ik ooit in mijn leven had gevoeld. Hij liet zijn lippen voorzichtig tegen de mijne heen en weer bewegen, terwijl hij met zijn tong over mijn onderlip streek. Als toestemming opende ik mijn mond, en zijn tong ging voorzichtig langs de mijne. Het was allemaal zo teder, zo lief. Zijn handen lagen op mijn heupen, de mijne om zijn nek. Mijn ogen gesloten, zijn ogen gesloten, terwijl onze tongen een onophoudelijk spel speelde.
Onze lippen kwamen los van elkaar, en hij keek me treurig aan. ‘’We kunnen niet verder gaan samen, Mary. Je bent uitgehuwd aan Malfoy, mijn grootste vijand.’’ Bedroefd staarde mijn ogen in de zijne. ‘’We vinden er wel wat op toch?’’ “Ik geloof het niet, het spijt me zo, maar.. Ik houd van je.’’ Ron’s volwassen toon verbaasde me. “Dan ben ik klaar hier,’’ mompelde ik. Met een pokerface staarde ik naar de rode jongen. Hij kuste me nogmaals op mijn lippen.
‘’We zien wel hoe het loopt, oké?’’

Langzaam liep ik door naar de kerkers van Hogwarts, op weg naar Draco. Ik voelde me slecht, over het feit dat Ron niks meer van me moest. Ach, hij en Hermione zouden er wel uit komen samen. Bovendien ging ik trouwen met Draco, er was geen ontkomen aan, mijn vader was streng. En goed bevriend met de Malfoy’s. Ik zuchtte.
‘Pureblood’ murmelde ik het wachtwoord van de Slytherin common-room weer. De muur verschoof, en maakte plaats voor een ingang, waardoor ik de kamer binnen kon stappen. Pansy keek me woedend aan, ‘’hoe vaak ben je van plan nog langs te komen. Zogenaamd pleeg zusje.’’ Duidelijk op haar teentjes getrapt dat Draco me had gezoend. Plezierig keek ik naar haar. “Nou Pansy, ik denk dat je moet weten dat we zijn uitgehuwelijkt, dus je bent je dierbare vriendje kwijt.’’
Ze keek me met open mond aan, ‘’die bovendien toch niets in je zag. Dus, sorry.’’ Nonchalant speurde ik de zaal af naar enig teken van Draco. De blonde jongen was echter nergens te bekennen, dus daarom liep ik naar zijn gebruinde vriend; Blaise.
‘’Hey, weet je waar Draco is?’’ “Ik denk op zijn kamer, wacht even.’’ Er werd naar boven geroepen dat ik er was, en direct ging de deur open. “Mary,’’ glimlachte hij. Duidelijk blij me te zien, ik gaf hem een knuffel. En hij keek me aan, ‘’Draco is het waar? Ga je trouwen met haar?’’ Pansy’s verafschuwende blik keek naar ons, terwijl Draco zijn hand op mijn onderrug legde. ‘’Het is waar.’’ Mompelde hij, en ook Blaise keek verbaasd op.
‘’Maar ze is je pleegzusje?’’ ‘’Nee.’’ Reageerde de blonde meteen, en keek me aan. ‘’Kom we gaan even zitten,’’ hij begeleidde me naar de bank. En ik ging op zijn schoot zitten. ‘’Ron wilt me niet,’’ begon ik met mijn gezicht strak op zijn gezicht gericht. ‘’Hermione weet het.’’ Ging ik verder. “Harry en Ron hebben nog steeds ruzie. Morgen is de eerste opdracht, en het zou me niks verbazen als Igor op me af kwam om te zeggen dat ik iets uit moet halen.’’ Draco zuchtte, ‘’dan blijf je toch lekker hier?’’ Grijnsde hij, en ik legde mijn hoofd op zijn schouder.
“Ik zou willen dat, dat kon.’’ Gaf ik toe, en sloot mijn ogen om het luchtje van zijn aftershave op te snuiven. Inmiddels waren er meerdere van zijn afdeling bij ons komen zitten, en een beetje ongemakkelijk zat ik op zijn schoot weggekropen. “Ik hoor hier niet thuis,’’ lachte ik terwijl de blikken op mijn gelaat werden gevestigd. “Je hoort bij mij, dat zegt genoeg.’’ Prevelde Draco. “Ik moet zo weer gaan, met Harry praten over morgen.’’ “Ik loop wel mee,’’ knikte hij en we stonden samen terug. Draco verstrengelde zijn vingers met de mijne.
Misschien begon ik nog wel voor hem te vallen? Ik zou Ron wel kunnen vergeten, dan kon hij gelukkig worden met Hermione, en kwam alles goed. Terwijl Draco en ik zo ongeveer het zelfde lot hadden, en ook samen konden blijven. Ik zei Blaise gedag, aangezien die toch wel redelijk aardig was. Hij grijnsde, en hand in hand met Draco liep ik de leerlingen kamer van Slytherin uit. De mensen keken ons raar aan, maar we negeerden het. “Dit kan best werken, Mary.’’ Hoorde ik Draco zeggen, “daar dacht ik net ook aan.’’ Grinnikte ik.
Na de trappen opgelopen te zijn, kwamen we uit bij het portret van de dikke Dame. Draco drukte een kus op mijn lippen, en wilde zich weer wegtrekken, maar ik zoende hem passievol. “Doeg Drake.’’ Ik drukte nog een kusje op zijn neus, en zei hem gedag terwijl ik het wachtwoord volmondig zei. “Jij mag ook wel eens langskomen hier,” deelde ik hem mee. Hij lachte zachtjes, en met een zucht sloeg ik mijn armen om hem heen. “Ik zie je nog wel,’’ glimlachte ik. Draco gaf me een kort knikje, en keerde zich om terwijl hij nonchalant wegliep.
Na de leerlingenkamer binnen gelopen te hebben, kwam ik Ron en Hermione tegen. “Hey, waar is Harry?’’ Ze keken allebei op, Ron zei me alleen gedag, duidelijk nog boos op Harry. “In de bibliotheek.’’ Hoorde ik haar zeggen, waarna ik lichtelijk knikte. Geen zin om weer weg te gaan, ging ik naast Ron zitten, en leunde licht tegen hem aan. ‘’Hij komt wel hier heen,’’ zuchtte ik. ‘’Zeg Ron wat is jou Patronus?’’ Hij glimlachte, “een Jack Russel. En die van jou?’’ “Die van mij is een wolf,’’ knikte ik. “Echt? Wauw.’’ We praatten een beetje over koetjes en kalfjes, ik hield mezelf onwijs in. Want het hielp niet om enorm met hem te gaan kleffen. Ik slikte, en staarde zoals altijd naar het haardvuur.