Devils Daughter ||

Waarom wist ik niet, maar de buttons irriteerde me mateloos, daardoor keek ik naar een van de vrienden van Cedric. “Vanwaar die button toch?’’ Mijn stem was glashard, en nogal opdringerig. “Welja, het is gewoon de waarheid.” Reageerde – Julien. Ik trok mijn wenkbrauw op, “of..’’ Begon mijn stem, waarna ik naar hem toe liep en met mijn ogen knipperde. “Je kan het gewoon niet aan dat Harry potentiële winnaar is, en je zelf liever in zijn schoenen had gestaan. Misschien kun je beter een voorbeeld nemen aan Cedric.’’ Diggory schoot in de lach, en keek Julien met pretlichtjes in zijn ogen aan. “She has a point.’’ Glimlachte hij, en zette me neer op zijn schoot.
Ik trok mijn hand uit mijn gewaad, en met een simpel zwiepje veranderde ik de button van ‘potter stinks’ naar "Julien smells awful" Voel mijn wraak.
In mijn hoofd deed ik een ‘Mwuahaha,’ lach en Julien trok de button kwaad van zijn gewaad. “Oké je krijgt je zin,’’ snauwde hij. Maar kon toen toch wel een grijnsje rond zijn lippen toveren. Mijn ogen gleden naar Cedric. Zijn gelaatstrekken waren scherp, en zijn bruine haren zaten door de war. Dat was die sexy manier die Draco soms had. Verder was hij iets langer dan ik, en was dan ook een aantal jaar ouder. Als het had gekund, was hij zeker een potentieel liefje geweest. Hij glimlachte terug, en keek me speels aan.
Toen Draco zijn blik op me had gericht, trok ik een wenkbrauw op, en boog me voorover om Cedric te zoenen. Maar wait.. what? Ik weet zeker dat ik iets van rood/oranje haar in mijn ogen had gezien. De tong van Cedric gleed over mijn onderlip, maar ik liet hem niet toe en haalde mijn lippen van hem af. Daar stond Ron, voor Draco. Malfoy lachte zelfvoldaan en keek van Ron naar mij, ‘excuse me Cedric.’ Mompelde ik zachtjes, hem verbijsterd achterlatend. Mijn weg vervolgend naar de Weasley, "Ron ’t is niet wat je denkt.." Begon ik zacht, hij wendde zijn blik af. "Waarom zou het mij schelen?" Mijn hart brak bij zijn harde gezicht, en het harde gelach van Draco maakte me razend. Toen Ron was weggelopen, richtte ik me tot Draco.
"Dat was een onjuiste zet, Malfoy!" Siste ik naar hem, mijn wand prikte tegen de huid van zijn keel. Hij stond op, en streek onder mijn kin. "Maar liefje, ik weet toch dat je me niks doet." "Wacht maar lieveling, het kan je nog eens tegenvallen. Je weet toch tot wat ik in staat ben." Hij lachte spottend, "nou je bent veel te softy om zijn dochter te zijn." Fluisterde hij spottend maar gemeend, ik hief mijn hand en klapte hem in zijn gezicht.
Een rode plek ontstond, en zijn ogen verhardde. "Bitch!" Schreeuwde hij, en pakte mijn pols. Zijn greep was pijnlijk, maar met een tik van mijn wand wist ik hem los te maken. "Crucio!" Gilde ik, maar Draco wendde hem af, "Imperio!" Schreeuwde hij terug, en ik voelde hoe hij zijn lichaam in mijn bezit had. Angstig probeerde ik me te verzetten, door mijn wand te trekken. Toen Malfoy de vloek ophief zakte ik in een hoopje op de grond.
Hij hielp me overeind en keek me in de ogen, "probeer me nooit meer te vervloeken met de Cruciatus curse." Siste hij, waarna ik hem aan keek. "Mijn afkomst moet toch een beetje zichtbaar blijven," we lachten zachtjes. "Kus," hij tuitte zijn lippen zoals een broer zou doen bij zijn zus. En snel drukte ik een kusje op zijn lippen. Woedde raasde nog steeds door mijn aderen, en van frustratie stuurde ik een "Confringo!" Af op de boom die naast me stond. Het ding laaide op in vlammen, en woedend baande ik mijn weg naar een stille hal.
Er zat een meisje, ze was foeilelijk en huilde, "wat is er meisje?" Vroeg ik poes, maar dan ook poeslief. Ze keek naar me op, "ik wil dood." "Maar meisje, waarom zou je?" Ze keek me aan, "mijn ouders zijn dood. Niemand mag me, er is geen toekomst voor me. Wil jij me vermoorden?" "Zou je dat echt vragen aan Lord Voldemorts dochter?" Fluisterde ik in haar oor, ze verstijfde bij de naam, en haar ogen werden groot. "Popje niet zo bang.." "Ik geloof je niet, je bent een gryffindor." Stribbelde ze tegen. "Mary Nagini Riddle, is de naam. Nagini, vernoemd naar de slang van mijn vader de heer Voldemort. Riddle muggle achternaam van mijn vader. Ik sta beroemd bij de Death eaters om mijn goede gebruik van de onvergefelijke vloeken." Nonchalant begon ik mijn wand te poetsen en keek haar met vals grijnsje aan.

Het meisje met het bruine kroeshaar keek me aan, ‘je bent vast te bang om Crucio op me af te vuren.’ Siste ze uitdagend, de angst duidelijk merkbaar in haar stem. ‘Je wilt écht dood hè meisje?’ Lachte ik een tikje verbaasd, en keek haar aan.
De groene ogen die bij me hoorde, boorde in de hare. De sluwe, slangachtige blik tuurde over haar gelaat als ik mijn wand hief. ‘Crucio!’ Schreeuwde ik hard, en het meisje viel op de grond. Ze begon te schreeuwen, de brandende pijn gleed nu over haar lichaam de tranen over haar wangen stromend. ‘STOP!’ Gilde ze huilend, ik hief de vloek op en liep nonchalant langs haar heen. ‘Meisje niet zo hard gillen, dan worden er pottenkijkers getrokken. Hoe zei je dat je naam was liefje?’ ‘I…Ik..’ ‘Praat eens gewoon.’ ‘Sascha.’
‘Afgrijselijke naam liefje, misschien moeten we er maar een eind aan maken? Niemand zou je missen.’ De woorden gleden over mijn lippen zonder dat ik er erg in had. ‘Je doet je best maar..’ ‘Waarom zeg je dat nou, dan is het plezier er af en moet ik je nog even laten lijden..’ Mompelde ik zogenaamd teleurgesteld. Ik knipperde lieflijk met mijn ogen, en grijnsde vals. Opeens zette het meisje het op een sprint, waardoor ik zuchtte.
Al die verspilde moeite voor niks, ‘AVADA KADAVRA!’ Een groene straal schoot uit mijn wand naar het kind toe, ik raakte. Zij zakte neer. Met zelfvoldaan lachje knielde ik bij haar neer, en draaide haar om. Haar bleke, stille gezicht deed me schrikken. Mijn ogen werden groot, en ik voelde tranen opwellen. Draco had gelijk, ik was te softy. Toen er mensen aankwamen, begon ik te schreeuwen alsof ik haar net had gevonden.
Het waren Fred, George en een aantal mensen. Steeds schuldiger, begon ik me te voelen. Hoe kon ik, hoe kon ik een onschuldig kind vermoorden. “Oh mijn god, Mary wat is er gebeurd?’’ Fred keek me medelijdend aan, en sloeg een arm om me heen. “Ik heb haar zo gevonden,” snikte ik. Niet omdat het zo’n verschrikkelijke vondst was, maar omdat ik haar had vermoord. “Sascha Krynder.’’ Mompelde een bruine jongen, zijn ogen keken treurig.
Er kwamen meer leerlingen aan ook leraren kwamen om de hoek. Waaronder professor Snape. Mijn ogen keken naar hem, en hij keek me scherp aan. “McGonagall komt er aan.’’ Zijn stem was glashard en koud, hij pakte me bij mijn pols. En trok me mee, eerder sleepte. Ik snikte zachtjes, en zonder tegenstribbelen werd ik meegenomen door één van de volgelingen van mijn vader. “Mary je moet nog zo veel leren, je weet toch dat Dumbledore alles weet?’’ Snauwde hij me af, de tranen rolde over mijn wangen. “Ik kan het niet meer Severus,’’ Hij zuchtte en trok me zijn kamertje in, ik werd ruw op de stoel getrokken die voor zijn bureau stond. “Voorlopig kun je doen wat je wilt, ik bedoel. Met je vriendjes om gaan, Ik houd Igor wel in de gate, je vader word voorlopig niet beter en Nagini is zijn waardevolste bezit. Buiten jou.’’ Zijn stem was bijna sympathiek.
“Waar komt die aardigheid vandaan, je was altijd de strenge, gemene docent volgens Harry.’’ Hij zuchtte en legde zijn vingers op de tafel. “Kun je een geheimpje bewaren Mary?” Ik knikte. “Ik ben nooit een volgeling van je vader geweest, ik geloofde niet meer in hem sinds de dood van Lilly Potter. De vrouw van wie ik hield.’’ Zijn stem klonk gebroken, en voor één maal voelde ik medelij. “Je vader vertelde me dat je maar door bleef gaan over wie je moeder was. Hij was gefrustreerd, en vertelde me wie ze was. Ik vind dat je het recht hebt dit te weten.”
Mijn hart klopte in mijn keel, mijn handen trilde. Zou Severus me echt vertellen wie mijn moeder was. Nieuwsgierig maar bang tegelijk wachtte ik af. “De naam van jou moeder is Risanna Evans.’’ Wait. Was dat niet de achternaam van Harry’s moeder. Die had toch maar één zus? “Verloren zus van Lily.’’ Mijn ogen werden groter. “Dat kan niet waar zijn! Harry is geen familie van me.’’ Die groene ogen die ik herkende. Nee. Hij kon het niet menen. “Ik ben er zeker van Mary, Harry is jou neef.’’