Devils Daughter ||

Na het avondeten was ik naar mijn kamer gegaan, de knusse ruimte deed me goed. Mijn eigen spulletjes, mijn eigen ruimte. ‘Mary!’ Hoorde ik van beneden. ‘Ja?’ Schreeuwde ik terug, ‘moet je iets vertellen!’ Klonk er weer door het huis. Nieuwsgierig rende ik de trap af, mijn opgewondenheid zwakte af toen ik zijn gezicht zag.
‘Wat is er?’ Vroeg mijn stem, zachtjes maar aarzelend. ‘Wegens omstandigheden, kun je de eerst volgende vakantie niet bij mij doorbrengen. Dit betekend dat je kerst bij iemand anders moet vieren.’ Mijn lippen vormden een strakke streep, mijn ogen kwaad. ‘Wat voor omstandigheden! Mensen vermoorden? Onschuldige die je niks kwaad hebben gedaan?’ Schreeuwde ik kwaad, ‘Mary? Hoe durf je dat te zeggen? Bedoel je dat je, je tegen mij keert?’ ‘Nee dat zeg ik helemaal niet, ik bedoel, je vind hun nog steeds belangrijker dan mij. Je hebt altijd meer tijd om mensen te vermoorden, dan mij. Je dochter die 13 jaar zonder vader heeft geleefd. En tien jaar zonder vader en moeder! Wie is mijn moeder eigenlijk? Is ze dood? Leeft ze nog? Ik heb recht het te weten pap!’ Alles vloeide er in een keer uit, zo erg dat de tranen een streep over mijn wangen trokken.
‘Mary, kom even zitten.’ Mijn vader maakte een uitnodigend gebaar naar de kleine keukentafel waar we dagelijks hadden gegeten. ‘Je weet toch, dat ik je niks kan vertellen over je moeder?’ Ik zuchtte. ‘Is dat alles wat je verdorie te zeggen hebt? Ik heb er recht op pap, het is mijn moeder!’ Hij keek naar beneden en streek over Nagini haar kop. ‘Mary het kan, écht niet.’ Mijn mondhoeken trokken omlaag, waarna ik van de tafel afging, en hierbij de stoel bijna omver gooide. ‘Oh en Mary, die gebeurtenis met Draco zie ik liever niet weer.’ ‘Wie zegt dat je het te zien krijgt?’ Fluisterde ik, waarna mijn benen de trap op stormde. Met een simpele fluit op mijn vingers, kwam er een goud/bruine uil in mijn raam kozijn. ‘Wacht even, Ghew.’ Terwijl ik hem een cracker gaf, pakte ik mijn favoriete veer van Dehani. Het eerste en beste perkament dat ik kon vinden, schoof ik voor mijn neus. Na de bruine veer in een potje inkt gestopt te hebben, begon ik met de brief;

Lieve Draco,

Mijn vader vond mijn voorvalletje toch niet zo lekker, maar wie zegt dat hij het de volgende keer moet zien? Haha, nou ja. Ik heb je een hele hoop te vertellen, maar ik zou beginnen met één ding: Ik heb misschien per ongeluk laten schieten dat jullie mijn pleegfamilie zijn. Nou, dan heb ik in ieder geval een reden om naar je toe te gaan, denk ik.
Bovendien heeft mijn vader me zojuist gezegd dat ik in de kerstvakantie naar iemand anders moet. Heb echt geen flauw idee naar wie, Draco. Bij jou was het echt vele malen gezelliger, en nu loop ik te grijnzen. Haha!
Oh, de uil heet Ghew, en hij vind Crackers lekker. Hij houd er trouwens van aan je oor te knabbelen, dus kijk uit!

Liefs, Mary.

Zelfvoldaan vouwde ik de brief op, en deed deze in een lila kleurige envelop. ‘Malfoy Manor,’ fluisterde ik toen de brief met een lintje aan Gewh’s poot was vastgebonden. Hij kraste een keer, en vloog toen weg. Aangezien het huis van de Malfoy’s niet ver weg was, hoopte Mary dat deze brief snel aankwam. Ze had flink de drang om bij Draco rond te hangen, het was gezellig bij hem te zijn. Ja, gezellig dat kon je wel zeggen. Een kleine giechel ontsnapte uit mijn mond, bij de gedachte aan wat we hadden gedaan. Waar het opeens vandaan was gekomen wat een werkelijk raadsel. Ik wist alleen dat ik er geen problemen mee had.
Morgen moesten ochtend ging ik al weer naar Hogwarts, en nu had ik mooi weer ruzie met mijn vader. Een zucht ontsnapte uit mijn keel, terwijl ik op mijn hemelbed neerplofte en mijn ogen sloot. Iets gleed over mijn middel, na een oog geopend te hebben zag ik dat dit Nagini was. ‘Hee Nagini,’ fluisterde ik zachtjes naar de machtige slang. Ze streek haar kop langs mijn wang, ‘ik wou dat je mee kon naar Hogwarts.’ Ze schudde haar kop, ‘sorry Mary. Het kan niet, maar misschien kan ik je wel opzoeken.’ Sliste ze naar me. Een glimlach sierde om mijn lippen, ik keek op de klok. Het was nu ongeveer een uur geleden sinds de brief was verstuurd, ik keek naar het raam, waar ik plotseling een formele brief zag liggen.

Ik stond op van mijn bed, terwijl Nagini in slaap gevallen tussen de lakens lag. Mijn hand greep naar de papieren envelop, de zegel zag er zo mooi uit dat ik het zonde vond te breken. Het was een groene stempel, er stond een slang op afgebeeld, die om een vrouw heen krulde. De details waren onmiskenbaar.
Met mijn nagel onder de zegel geschoven, maakte ik hem los van het papier. Er in zat een brief in, goh, heel logisch. Ik vouwde hem open, en las het krullerige handschrift met plezier toen ik de afzender zag.

Hallo lieve Mary,

Ik moet zeggen dat vanmiddag ook erg gezellig was, alleen vond mijn vader dit niet ‘formeel’ genoeg, en hebben onze ouders met elkaar afgesproken dat we dit moesten laten. Ach, in principe hebben we alle tijd in het gehele jaar niet? Er is pas een week voorbij, van de dagen die we nog moeten vervullen. Ook kan ik verschijnselen, ook al is dit verboden voor een minderjarige tovenaar. Maar alles kan met een Death eater als vader. Dan kan ik zo naar je toe komen, als je dat goed vind natuurlijk. Vind je het ook niet curieus dat we geen relatie aan willen gaan? Het komt bijna over als ‘playen’ zoals de Muggles dat noemen. En nu moet je niet in je hoofd halen dat ik gevoelens voor je op aan het wekken ben, al vind ik je lippen niet verkeerd.
Verder heb ik misschien een idee, al weet ik niet of dit mogelijk gaat zijn. Misschien kun je de eerste week naar de Weasley’s daar de kerstviering houden. En aangezien je me toch voor broer hebt uitgemaakt, kunnen we de tweede week samen op vakantie gaan? Als dit niet gaat werken, kun je natuurlijk op Hogwarts verblijven, al denk ik dat dit minder gaat zijn. We hebben nog een tijdje om er over na te denken, eerst de eerste opdracht en het Yule ball. Heb je al voorbereidingen genomen?

Liefs, Draco.

Ik grijnsde breed, en scheurde een stuk van een perkament af. En pakte mijn veer nogmaals, Nagini keek vragen naar me op. ‘Ik schrijf naar Draco,’ mompelde mijn stem logisch. ‘Je weet toch wat jullie vaders hebben gezegd?’ Siste ze naar me, ‘weet ik. Maar hij is misschien de enige vriend die ik kan maken, Nagini. Omdat hij één van hun is.’ ‘Ik hoorde jullie praten, Mary, vind jij die Weasley knul ook leuk?’ Haar stem was vol afgunst.
Oh god, ik kon Nagini moeilijk zoenen, wist ik veel. Daar heb ik nooit over na gedacht, liefde ken ik niet. Het enige vriendje dat ik had kwam uit het weeshuis, op mijn tiende was dat. Het enige dat we deden was handje vasthouden, het betekende niks. ‘Nee, ik bedoel, hoe moet ik dat weten? Hij is wel aardig en zo, ook lief en schattig.. Maar..’ ‘Je kan het niet uitvogelen omdat je vader Lord Voldemort is, en je heeft verboden ook maar iemand leuk te vinden die hij niet goed keurt, of in het ergste geval haat. En jij ook nog moet vermoorden?’ Holy fuck, dat is waar ook! Ik moest Hermione en Ron vermoorden. Met een mond vol tanden keek ik naar het stuk perkament.
Nagini negerend, begon ik met trillende hand mijn veer in de inkt te dopen. Met tranende ogen begon ik met schrijven.

Lieve Draco,

Dat is inderdaad een erg goed idee. Wat schrijf je verschrikkelijk netjes, maar ik zou ook niet anders van zo’n jongen als jou verwachten. Ik zou graag een weekje met je weg willen, Draco, het lijkt me geweldig. Waar gaan we dan heen? Ik wilde mijn hele leven eigenlijk al naar Rio de Janeiro, als jij het leuk vind, doe ik dat graag.
Mijn vader vind dit vast niet erg, jij bent de enige die ik echt vriend kan noemen, aangezien Hermione, Ron en Harry niet gaat werken. Mijn leven is te gecompliceerd, je moet me komen redden. Kun je niet hier heen verschijnselen? No kidding, maar ik wil je wel graag hier hebben. En ja het is vreemd dat we geen relatie aangaan, maar het is vrij prettig zo met iemand om te kunnen gaan. Een soort van beste vrienden dan maar? Mijn lippen voelen leeg aan, misschien moet je ze maar komen redden?

Liefs, Mary.

Blijkbaar was ik weer in slaap gevallen, dit kon je merken aan het feit dat er een soort geluid in mijn kamer weerklonk dat me op deed schrikken. In de hoek kon ik een gelaat zien staan, ‘pap?’ Vroeg ik aarzelend.
Nagini was weg, iets wat ik jammer vond want nu voelde ik me al een stuk minder veilig. Ik drukte het nachtlampje aan. Het gezicht wat ik zag staan, liet pretlichtjes in mijn ogen verschijnen. ‘Draco!’ Riep ik zachtjes, en liep naar hem toe om hem een knuffel te geven. Hij had een witte blouse aan, waarvan de bovenste knopjes los zaten, en met een lichte spijkerbroek leek hij net een gewone jongen. Hij sloeg zijn armen om mijn middel. ‘Wat doe jij nou hier?’ Hij gniffelde, ‘je bleef me maar van die subtiele hints geven, en ik was verveeld.’ Een glimlach sierde mijn lippen, terwijl ik zijn hand pakte en hem mee nam naar mijn bed.
Het matras deukte een beetje in onder ons gewicht maar dat maakte me niet uit. Draco lag met zijn handen onder zijn hoofd, op zijn rug. En met alle genoegen ging ik naast hem liggen, met mijn hoofd op zijn ene arm, en met mijn hand op zijn buik. ‘Rio de Janeiro, dus?’ Vroeg hij aan me. Een lachje klonk door de kamer, ‘graag. Als jij het er mee eens bent natuurlijk.’ Hij antwoordde niet, en de stilte die om ons heen hing was aangenaam. Draco had een luchtje op, dat ik kon herkennen als Gucci. Mijn ademhaling was regelmatig door de hartslag van de jongen naast me. ‘Draco?’ Vroeg ik zacht, om zijn aandacht te vragen.
Hij richtte zijn hoofd naar mij toe, en keek me aan. ‘Wat is er?’ ‘Ken je dat gevoel, dat je niet zeker weet of je iemand leuk vind, maar als het wel zo is. Het hartstikke fout is, en je er niks mee kan?’ Hij zuchtte diep. ‘Ja dat ken ik maar als te goed, lieve Mary. Al kan ik je niet vertellen met wie, voor je vragen gaat stellen.’ Ik knikte instemmend, maar zweeg. Draco wreef over mijn haren, als ik figuurtjes tekende op zijn buik. Mijn ogen gleden over zijn gezicht, elk deeltje was opgenomen. Hij was knap, maar er zat geen liefde tussen hen. Misschien liefde op een andere manier, vriendschap.
Ik gaapte een keer, daarna kwam ik omhoog om hem een kusje op zijn mond te geven. Voordat ik me terug kon trekken, pakte Draco mijn hoofd en duwde deze een beetje naar hem toe. Hij zoende me net zo innig als in Malfoy Manor. Zoals hij was begonnen, stopte hij ook weer. En rustig ging ik naast hem liggen, met mijn arm om hem heen geslagen. Drukte ik me tegen hem aan, en sloot mijn ogen. ‘Slaapwel Draco,’ hij drukte een kus op mijn kruin. En voor ik het wist had de slaap me bevat, en had ik geen besef meer van wat er om me heen allemaal gebeurde.

Draco was weg die volgende ochtend, het ging allemaal veel te snel, en voor ik het wist was ik al weer klaar om terug te keren naar Hogwarts. Dat zou nog eens raar worden, Draco constant tegen het lijf lopen zonder hem te kunnen zoenen.
Mijn vader gaf me een knuffel, en keek me aan. ‘Dag Mary, ik schrijf je nog wel.’ Sprak hij me toe, waarop ik knikte. Ik bukte mijn hoofd voor de schoorsteen mantel, en pakte een handje brandstof wat mijn vader me toestopte. ‘Gryffindor leerlingenkamer!’ Sprak ik luid, en smeet het goedje naar beneden, waarna ik in vuur en rook opging. De muffige geur van de tapijten deden me goed, en vol geluk viel ik neer op de bank. ‘Mary?’ Hoorde ik een stem achter me, Ron kwam met brede grijns op me af. Met een stevige knuffel en kus op zijn wang begroette ik hem. ‘Ronnie!’ Blij keek ik hem aan, het was geweldig om hem weer in de buurt te hebben. ‘Kom je mee? De kandidaten worden zo gekozen!’ Deelde hij opgewonden mee, hij pakte mijn hand en trok me door het portret. Op naar de Great Hall.