The way to have power is to take it

Twee verschillend gekleurde ogen staarden in de schemering naar een kat die een plaatje had gevonden op een vuilnisbak. Het was een langharige en wat dikke tabby kater en ongeveer rond de 20 moons. Een kleine grijns vormde op haar lippen, dit zou een kleine uitdaging zijn voor de haar. Haar klauwen schoven uit haar hulzen en een duistere twinkeling glom in haar ogen die strak naar de kater keek. Alleen leek de kater niet geïnteresseerd in haar toen ze hem tegemoet kwam, alleen zijn blauwe ogen keken haar strak aan. Bah, ze haatte dit soort katten, maar ze had hun nodig. Sweetheart gromde lichtelijk toen de tabby kater zijn kop wegdraaide en weer naar het niets keek. Hij had nog zo'n stomme halsband om ook, die beesten moesten gauw in massa's wegrotten. "Jij daar, kom van die vuilnisbak af" Snauwde ze, maar de kater leek daar een hard hoofd in te hebben. Sweetheart's geduld raakte op, voordat de kat ook maar iets kon doen sprong de grote gebouwde kattin naast hem op de vuilnisbak en sloeg haar klauwen stevig in zijn flank. Het beest schreeuwde het uit van de pijn en de schrik. Met een ruk duwde de warrior de onbekende kater op de grond. De geur van Bloodclan stroomde haar neus binnen, en dus wist de kattin dat deze kat wist waar ze de leider kon vinden. Sweetheart sprong naar beneden naast de kater die nog op de grond lag. Een grijns verscheen vals over haar hele gelaat toen ze haar poot op zijn keel zette. "Één kleine beweging en je bent kraaienvoer kittypet" Siste ze zachtjes, waarop de kat knikte. "Vertel me nu waar ik die 'Claw' kan vinden" De kater begon onder haar te verzetten en ze voelde hoe hij onder haar greep wegkroop en een hoge rug opzette. Sweetheart haalde uit en voelde hoe haar nagels diep in zijn kaak werd geslagen en het vel er af gerukt werd. De kater kroop weer ineen, "Laatste keer, waar kan ik jullie leider vinden?!"

Hah! Dit was een eitje zeg, de kater waar ze zonet mee had 'gevochten' had niet iets terug durven te doen. De massieve kattin sjokte met stevige passen veder het Twolegplace in, ze zou hoe en ook deze kater genaamd 'Claw' vinden. Een koude twinkeling glom in haar ogen toen ze de instructies opvolgde van de tabby kater. Dat beest had niet eens een hondentand, en ze had uit de informatie van andere katten gehoord dat die tanden een soort trofee waren en lieten zien hoe goed je was. Hm, misschien was het daarom zo simpel geweest. Sweetheart versnelde haar pas, de avond begon te vallen en ademwolkjes verlieten haar bek die zich weer mengde met de kille avondlucht. De geur van Bloodclan stroomde haar neus binnen. Hier moest het ongeveer zijn. Haar ogen gleden langs de donkere steegjes van Twolegplaces die werden verlicht door rare hoge dingen in de lucht. Hier bleef ze staan, wachtend tot die zwarte kater kwam opdagen.

"Hij had gezegd dat die Claw deze weg nam om bij het kamp te komen!?" Haar vader's stem galmde door haar kop, de best grote kattin ijsbeerde en schopte af en toe een kiezelsteentje weg. Hij heeft ons er in geluisd! Sweetheart stopte met ijsberen, wierp voor de laatste keer een blik in de verte en draaide zich om. Haar verschillend gekleurde ogen staarde plots in twee vel groene gekleurde ogen. Dit is hem. Ik heb hem gevonden! Een grijns vormde op haar snuit en haar ogen stonden vol ijs. "Claw"

[Claw]

Hij balanceerde behendig op zijn iets gebogen poten terwijl hij de blik in zijn groengele ogen strak op een konijn gericht had. Zijn staart bewoog soms een fractie om zijn balans te bewaren terwijl hij naar de prooi toesloop. Pas toen hij vlakbij was bracht hij zijn gewicht helemaal op zijn achterpoten en sprong op boven op het konijn. Met een snelle beet brak hij de nek van zijn prooi en likte het bloed van zijn lippen. Hij nam een hap van het vlees om zijn eigen honger te stillen, voordat hij het konijn tussen zijn kaken pakte. De rest was voor Howl en zijn kinderen. Hij begon zijn terugweg naar het kamp toen een clangeur hem tot stilstand bracht. Zijn nekharen kwamen ietsje overeind terwijl zijn blik de onbekende kat zocht. Zijn houding verried verder niets, enkel de argwaan die zijn ogen deed opflikkeren. Hij reageerde niet toen de kattin zijn naam noemde, geen enkele blijk van herkenning. Hij legde enkel de prooi tussen zijn poten en staarde haar strak aan. “Wat moet een clankat zo ver van huis?” Sprak hij kil en bars.

De kattin sloeg haar staart eenmaal heen en weer toen ze haar blik vanaf het gedode konijn weer naar de zwarte kater richtte. “Wat moet een clankat zo ver van huis?” Sweetheart spitsde haar oren naar voren en hief haar kin een beetje omhoog. "Daar heb ik een goeie reden voor" Sprak ze met een ijs koude toon, haar grijns werd alsmaar breder bij die woorden. Het was haar eindelijk gelukt; en nu moest ze alleen nog deze kat aan haar zijden te winnen. "Ik ben Sweetheart, een warrior van Windclan en ik ben hier gekomen om een voorstel te doen" Mauwde ze emotieloos net als haar houding. Haar nagels klapte eventjes in en uit, ze had bijna haar doel bereikt. Bijna.. De warrior maakte het wat gemakkelijker en ging zitten op een kleine afstand. Haar spieren gespannen voor een eventuele aanval van Claw, ook al had ze daar een hard hoofd in. This cat can help usDe kattin knikte, ja dat kon die zeker.

Hij bleef haar strak aankijken, zonder met zijn ogen te knipperen, toen ze zei dat ze een goede reden had. Hij bewoog geen spier terwijl hij luisterde naar haar volgende woorden. “Een voorstel zeg je hè? En waarom denk jij dat ik de kat ben om dat voorstel bij neer te leggen?” De hondentanden rammelden aan zijn halsband toen hij weer in beweging kwam. Met kalme passen sjouwde hij een rondje om haar heen om daarna weer voor haar neus te gaan staan. Hij gaf geen uitleg waarom hij dat gedaan had. Hij gaf niet zomaar verklaringen, want hij vond niet dat hij iemand verantwoording schuldig was. Hij had zo zijn redenen, hij deed niets zonder reden. Hij ging weer boven zijn prooi staan en keek Sweetheart aan, wachtend op haar antwoord.

“Een voorstel zeg je hè? En waarom denk jij dat ik de kat ben om dat voorstel bij neer te leggen?” De warrior spitsde haar oren toen er gerammel klonk vanaf zijn halsband. Niet zo'n stomme gouden belletje wat een kittypet wel eens om zijn keel had hangen, nee dit was anders. Er hingen tanden aan zijn nek, en dit waren er stuk meer dan de kat die ze net was tegen gekomen. Zoveel dat ze tegen elkaar aan rammelde. Op de één of andere manier had de kattin daar een kleine bewondering in van hun systeem om te laten zien hoe goed je was. Sweetheart opende haar bek om antwoord te geven, maar die sloot ze snel toen de zwarte kater rondjes om der heen begon te lopen. Geen idee waarom, misschien om te kijken waar ze toe in staat was? Hoe ze er uitzag? Als hier bang van werd? De grote gebouwde kattin schudde eventjes haar kop en zette alles op een rijtje. Claw was alweer voor haar gaan staan, waardoor Sweetheart haar bek weer openende om haar uitleg te geven. "Ik ben niet iemand die simpel naar één van de eerste beste kat toe loop die ik tegen kom. Nee. Ik heb genoeg over je gehoord dat ik weet dat jij anders ben dan de rest van alle clans. Die mousebrains weten niet eens hoe ze hun hersens moeten gebruiken, jij en tegendeel gebruik ze wel. Hoe ik dat weet?" De warrior stopte en liet haar verschillend gekleurde ogen over de kater heen glijden. Alles nam ze op, vanaf zijn pootkussentje tot het puntje van zijn oor. "Geruchten gaan dat jij niet alleen Bloodclan in je klauwen heb, maar ook Thunderclan nietwaar?" De kattin greens kort. "Er is er maar één kat dat bij ons bijna ons is gelukt, bijna. En nu is het jou gelukt. Daar heb ik mijn bijwonderingen voor. Ik weet waar jij toe in staat bent. Ook al onthul je je gevoelens niet, en deel je je plannen niet zomaar uit. Heel verstandig. Daarom heb ik je opgezocht Claw, ik wil dat je me helpt. Helpt om die slappelingen uit de weg te jagen, zodat ik hogerop kan komen en laten zien wat Windclan kan." Toen Sweetheart klaar was met spreken keek ze de leider aan. Hopend dat dit overtuigend genoeg was en dat hij benieuwd was naar haar voorstel.

Hij kon een toneelspelletje gaan ophouden, maar blijkbaar had zijzelf al besloten dat ze de goede kat voor haar had. Hij had nog steeds niet laten blijken dat hij de Claw was die ze zocht, maar die conclusie had ze zelf getrokken. Ze had genoeg over hem gehoord en hij vroeg zich af hoe dat kwam, zijn members waren normaal gesproken niet zo loslippig, want dan lagen ze binnen de kortste keren dood op de grond. Hij leefde in de schaduw van het leed van anderen, was hij daar de laatste tijd iets te ver uitgestapt? Het was voor hem een teken dat hij meer op zijn tellen moest gaan passen. Er moesten geen praatjes over hem de ronde gaan doen. “En van wie heb jij deze speculaties allemaal precies?” Hij ging verder niet in op haar grote woorden. Woorden waren maar woorden en die konden je naaien waar je bijstond. Voor hetzelfde geldt probeerde ze alleen maar informatie uit hem te trekken. Plots boorde zijn blik zich strak in die van haar. “Ooh je weet niet half waartoe ik in staan ben hun.” En hij was ook niet van plan om haar dat te vertellen. Hij deed een stap naar voren, zodat zijn kop dichter bij die van haar kwam en zijn blik zich nog dieper in die van haar probeerde te boren. “Geef mij één reden waarom ik mijn vijand zou helpen?” Er klonk geen dreiging in zijn stem, enkel ijzige kalmte.

“En van wie heb jij deze speculaties allemaal precies?” Dat was de eerste reactie van de zwarte kater. De kattin greens, van wie ze dat had? "Blijkbaar kunnen jou membertjes niet altijd hun mondje houden" Mauwde ze met een kalme klank in haar stem. Ja, al die informatie kwam van één hupeloze gebroken katje af. Brat. "Één van die katten draagt de naam; Brat de rest van de inforamtie blijft bij mij" Mauwde ze toen de kater zijn ogen strak in die van haar drong. De grote kattin voelde zijn warme ademhaling in de koudennacht toen hij dichterbijer kwam. Zijn kop bij tegen de van haar gedrukt, maar dekatrin deinsde niet terug. “Ooh je weet niet half waartoe ik in staan ben hun.” Sweetheart knipperde met haar ogen als bevestiging. Ze wist met wie ze te maken had. “Geef mij één reden waarom ik mijn vijand zou helpen?” De ijzige kalmte in zijn stem bevield haar niet, totaal niet. Maar ze moest er nu eenmaal mee omgaan om deze kat aan haar zijden te winnen. "If you want to make peace with your enemy, you have to work with your enemy. Then he becomes your partner." Waren de eerste woorden wat uit haar bek gleed. Haar verschillend gekleurde ogen keken net zo strak als die van Claw. "Je vijand kan ook je bondgenoot worden, als je het maar gelooft en hen vertrouwd" De kattin trok met haar oor. Ze was niet echt perfect met woorden, maar ze probeerde het. "Help me destroy them, and I will give you everything your heart desires"

Vreemd, dat vond hij het. Brat was een goede member en hij vroeg zich af waarom ze informatie aan dit geval gegeven had. Vertrouwde ze haar, was ze echt zo dom geweest? Hij was geen kat die meteen met hoge poten naar Brat toe zou sjouwen. Hij overdacht eerst haar keuze, maar hij zou zeker met haar moeten gaan praten. Als ze een zwakke schakel bleek te zijn zou hij haar vermoorden. “Ooh nee dat dacht ik niet.” vervolgde hij doodkalm. “Jij verteld mij alles, dus de rest ook.” Ondanks zijn kalmte kon je horen dat hij onvermurwbaar was, misschien juist wel door die kalmte. Hij hield er totaal niet van als katten iets voor hem achterhielden. Toen kwam er een heel verhaal die hij maar een beetje langs zich heen liet glijden. Het was vast een manier om indruk op hem te maken maar die woorden deden hem niet zo veel. “Als je vertrouwen zoekt zit je bij mij verkeerd.” Zei hij toen. Hij vertrouwde niemand, soms zichzelf niet eens. Er waren momenten dat je iemand een taak moest geven en hopen dat diegene zich daar aan zou houden, maar dan nog ging hij er nooit standaard van uit dat het ook echt gebeurde. Hij ging nergens van uit en dat maakte hem juist zo gehaaid. “En wat had je precies in gedachten voor mij Sweetheart?” Waarom was ze naar hem toe gekomen, wat dacht ze dat hij voor haar zou kunnen doen.

“Ooh nee dat dacht ik niet.” De kattin wiebelde met haar oren, maar deisnde absoluut niet achteruit ook al klonk zijn stem toch zo duisterkalm. “Jij verteld mij alles, dus de rest ook.” Great, nu moest ze weer die namen weer opgraven. De kattin knipperde nadenkend met haar ogen en gaf zwiep met haar dtart. "Zoals je wenst, de naam die in mijn geheugen gegraveerd staat is Brat. Voor de rest durfde de ander hun naam niet te noemen, bang dat er iets gebeurde als jij er achterkwam." Sprak ze kalm, "Maar Brat was immers wel slim, ze was een soort mentor voor me toen ik nog wat jonger was, en daarom vertrouw ik haar toen ze vertelde dat ik naar jou moest om mijn plan uittebreiden" De massief gebouwde kattin zette een stap naar voren, misschien was deze katertje dan wel de baas van Bloodclan en Thunderclan, zij was ook een uitdaging en niet snel te commanderen. En dat liet ze merken. “Als je vertrouwen zoekt zit je bij mij verkeerd.” Sweetheart blik werd kalmer toen Claw zijn woorden uit zijn bek liet glippen. "Ik wil jou vertrouwen niet," Haar stem klonk zacht, alsof ze fluiterde. "Ik heb alleen jou hulp nodig om iemand uit de weg te ruimen" De kattin liet een kleine stilte komen zodat de gitzwarte kater haar woorden goed door kon laten dringen. Zijn vertrouwen mocht iemand anders wel, ze wou zijn macht om haar vijand uit te schakelen. “En wat had je precies in gedachten voor mij Sweetheart?” De kattin grijnsde en ging nu rustig zitten, haar pluizige staart om haar poten geslagen. Alleen haar spieren waren nog gespannen, altijd alert zijn. Dat had haar vader haar geleerd. "Wat ik gedachten heb" Grinnikte ze duiter, meer tegen haar zelf dan tegen Claw. "Mijn plan gaat als volgt; Ik wil dat jij een paar van je katjes naar de grens van Windclan brengt, ik zal jij daar persoonlijk toe leidden en de beste schuilplaats aanwijzen, plus ik zou één a twee katten van mijn clan meenemen die zullen meewerken. Dan komen we ongeveer op drie of misschien vier katten. Plus jij en ik." Sweetheart nam een kleine pauze zodat de kater alles kon onthouden. "Daarna keer ik terug samen met een warrior van mijn clan genaamd Bronzemask, ik zal veder gaan met mijn taken zodat niemand mij kan verdenken. Bronzemask in tegendeel zou Everstar waarschuwen dat er een 'onbekende' kat bij de grens haar opwacht om haar onder vier ogen te spreken. Nadat Everstar overtuigd is zou zij naar de slagveld toe gelokt worden, daar staan de groepje katten die haar tenslotte zullen aanvallen. De rest gebeurd van zelf." Was dat een goeie uitleg? Sweetheart wiebelde wat met haar snorharen en keek recht in de ogen van Claw.

Bang dat er iets gebeurde als hij er achter kwam. Ja, dat was wel terecht inderdaad. Hij ging Brat zeker aan haar tand voelen, dit stond hem niet aan. Die hersenspinsels zag je echter niet aan hem, hij bleef kampjes naar Sweetheart kijken. Hij ging er niet op in want dit clankatje hoefde niet te weten wat er in zijn kop omging, dat ging haar niets aan. Hij wachtte gewoon totdat ze verder sprak, totdat hij weer informatie kreeg waar hij antwoord op kon geven. Hij bleef dan ook stil totdat ze haar plan bij hem neerlegde. Er trok een denkfrons in zijn voorhoofd toen Sweetheart vertelde. Hij staarde een tijdje voor hem uit voordat hij de kattin aankeek. “Welke katten heb je lief Sweetheart?” Vervolgde hij doodkalm zonder met zijn ogen te knipperen. Zijn ogen stonden ondoorgrondelijk terwijl hij haar opnam. Hij stemde niet in, maar wees het ook niet af. Hij wilde enkel antwoord op die vraag.

_{De mooie maar gehavende kattin lag rustig uit te rusten in haar barn. De groenhoest had ook haar getroffen, en nu lag ze gevloerd in het BloodClan kamp. Het irriteerde haar mateloos dat ze niets kon doen voor de Elite, niks kon regelen in het ThunderClan kamp. Er was immers meer dan genoeg te doen. Toen klonken er doffe pootstappen, wat aangaf dat er een kat de barn inliep zonder ook maar iets te zeggen. De kattin kwam meteen soepel overeind, haar gracieuze houdingen nog niet kwijtgeraakt ondanks dat ze ziek was. De kater, die haar barn in gelopen was, keek haar meteen verontschuldigend aan. Hij had wonden, niet erg hevige maar genoeg om ervoor te zorgen dat Zira zijn verhaal wilde aanhoren. Een WindClan kattin, die op zoek was naar Claw? Dat beviel haar niet. De commander knikte rustig naar de kater als teken dat hij er goed aan gedaan had om naar haar toe te komen, en dat hij vrij was om weer weg te gaan. Haar kop bonsde lichtjes door de ziekte en ze was af en toe wat duizelig, maar ze besloot om toch op zoek te gaan naar de leider. Hij kon niet ver weg zijn, want hij had geen plannen gehad om naar de ThunderClan te gaan, dat zou hij haar wel even gemeld hebben als dat wel het geval geweest was. Zira liep haar barn uit, niet op de snelle pas die ze normaal had, maar langzamer wat aangaf dat ze zich niet goed voelde. Toch moest ze er niet aan denken om binnen te blijven. Rustig liep ze de kampuitgang uit en snoof ze de geuren op. Het was koud, maar niet zo koud als eerder dit jaar. Geuren stroomde haar neus in en al snel rook ze de verse geur van Claw. Deze volgde ze en na een korte wandeltocht vond ze hem, met een kattin bij hem. Ze hielden elkaar strak in de gaten en Zira nam de poes rustig in zich op. De kattin was groot, maar leek ook lomp te zijn in haar ogen. Vervolgens gleed haar blik weg van de poes naar Claw. "Je was toch niet van plan om beslissingen zonder mij te maken, hé?" miauwde ze met een heel klein grijnsje op haar gezicht die alleen de zwarte kater kon zien. Vervolgens ging ze naast de kater zitten - al hield ze de nodige afstand, ze was niet van plan hem aan te steken - en sloeg netjes haar staart om haar poten.}

Gelukkig luisterde kater naar haar voorstel, maar gaf geen antwoord of hij meedeed of niet, misschien had hij denk tijd nodig? Sommige katten waren niet zo snel om meteen conclusies te trekken, dus wachtte de kattin netjes af. “Welke katten heb je lief Sweetheart?” Het was de eerste vraag van Claw na haar voorstel, wat bedoelde hij precies; Welke katten heb je lief? Bedoelde hij kwa welke katyen ze wou die voor haar gingen vechten? Katten die ze mocht? Of bedoelde hij van welke katten ze hield? Bijvoorbeeld haar familie? De kattin tikte nadenkend met het puntje van haar staart, haar oren wiebelde af en toe en haar vacht wapperde door de wind die uit het niets aankwam waaien. Sweetheart fromste en keek naar de kater, een soort stille hint van wat hij precies bedoelde. Maar de kattin kon het niet verduidelijk want algauw kwam een nieuwe geur in haar neus geblazen. Nog een bloodclanner. Haar ogen versmalde en meteen spande ze haar spieren aan, voor het geval dat. Altijd op de hoede was ze. Al snel kwam een kattin aanwandelen, wat kleiner dan haar maar gespierd. Een echte uitdagen dus als je tegen over haar stond in een strijd, maar de onbekende kat leek niet helemaal in topconditie waardoor het voor haar weer een pluspuntje was als dit uitbrak tot een gevecht or somehting. "Je was toch niet van plan om beslissingen zonder mij te maken, hé? Great, meteen wist Sweet welke rang deze kattin op haar naam had. Duputy. Er zaten nu twee belangrijke katen voor haar snuit, wie ze liever aan haar zijde had. De kattin knikte lichtjes naar de andere. Uiteraad mocht ze meebeslissen, tenzij ze moeilijk ging doen. Sweetheart draaide haar kop weer naar Claw. "Sorry, wat was je vraag?" Mauwde ze kalmpjes, alsof er niks veder was gebeurd.

Verstoord keek hij opzij toen Zira zich bij hen voegde. Zijn ogen stonden koeltjes toen hij zijn bek open trok. “Eigenlijk wel.” Zijn commander was ziek en dus een zwakke schakel in de Elite. Pas wanneer ze weer beter was zou hij weer op een normale manier met haar spreken. Tot die tijd was ze lucht voor hem, hij had wel betere dingen te doen dan op haar te letten. Maar het feit dat ze hier zat was wel een teken dat ze wat aangesterkt was. “Maar als jij denkt dat jij je krachten hervonden hebt moet je doen wat je niet laten kan.” Misschien hoefde hij haar dan toch niet te vermoorden. Het was wel even door zijn kop gegaan, want zieke katten waren gevaarlijk, helemaal als het een kat was die met hem gelinkt werd. Toch beantwoorde hij haar grijns door kort terug de grijnzen. Dit was natuurlijk de makkelijke weg als ze gewoon beter werd. Toen richtte hij zijn blik weer op Sweetheart. “Ooh je hebt mij wel gehoord.” Vervolgde hij ijzig kalm. Hij was niet van plan om zijn vraag te herhalen. Ze had hem wel gehoord en hij ging niet verder totdat hij antwoord had.

_{De kleine grijns zakte snel van haar gezicht af toen ze de kater zijn woorden hoorde. Geïrriteerd rolde ze met haar rode ogen. Hoewel hij de leider was hoefde hij nog geen arrogante bek tegen haar open te trekken. Toen hij een opmerking maakte over haar hervonden krachten, snoof ze zacht waarna ze hem aankeek. "Ik heb groenhoest, geen withoest. Ik ga niet dood, Claw." miauwde ze met krachtige stem. Hier was ze zeker over en er was dan ook geen discussie over mogelijk. De zwarte kater grijnsde toen toch naar haar en de kattin zuchtte, maar tilde toch haar mondhoek lichtjes op. Op de één of andere manier kon ze niet boos blijven op die idioot. Toen de WindClanner aan de leider vroeg wat de vraag ook al weer was, keek Zira naar Claw. Zijzelf had hem ook niet gehoord maar de kilte in de stem van de kater toonde aan dat het geen leuke vraag geweest was. Rustig wachtte de kattin op het antwoord af.}

De zwarte kater begon een soort discussie met zijn commander, waardoor Sweet eventjes met haar oren wiebelde. Dus ze had het goed gezien, de katrin voor haar was inderdaad ziek. Een ontzichtbare glimlach dierde haar lippen toen ze met een neutrale houding rustig afwachtte tot ze waren uitgesprokem. "Ik heb groenhoest, geen withoest. Ik ga niet dood, Claw." Sweetheart keek naar de commander, en sloeg eventjes kort met haar staart. "Sorry dat ik in jullie 'discussietje' meng, maar ik wou eventjes vertellen dat groenhoest dodelijker is dan withoest. Dus hoop van zegen dat je geen groenhoest heb maar juist withoest" mauwde ze droogjes, haar blik gleed naar de rode ogen van de bruine kattin. "Ik ben de geen Medicinekat maar ik weet wel welke ziekte dodelijker is dan de andere," Voegde ze er bij, haar blik gleed erg van de commander terug naar de zwarte leider, die het woord over nam. "Ooh je hebt mij wel gehoord." De massieve kattin zuchte nadenkend, je kon deze vraag op verschillende manieren beantwoorden, maar welke manier wou Claw? "Als je bedoeld van welke katten ik hou, is er momenteel niemand meer in mijn leven waar ik een sprankeltje 'liefde' voor voel," Dat was haar antwoord, en meer kon die niet krijgen want de kattin had geen familie meer, en vrienden waren totaal niet belamrgijk voor haar. Alleen de katten die naar haar luisterde waren belangrijk, de rest was maar een hoopje zielige bende.

Hij besloot maar niet te reageren op de opmerkingen over die ziekte. Hij wilde het daar zo min mogelijk over hebben, omdat het ze verzwakte. Sweetheart hoefde niet te weten dat de Elite minder sterk was dan hij zou willen op het moment, dus richtte hij zijn aandacht weer op de Clankat. Het bleef een tijdje stil terwijl hij het antwoord van Sweetheart overwoog. Hij staarde haar enkel koeltjes aan. Als ze een naam had genoemd had hij haar gezegd dat die kat in de Elite moest verblijven, zodat hij wist dat ze haar woord zou houden. Maar dit scenario was ook prima, want al zij geen katten lief had in die Clan van haar dan was het misschien geen valstrik. Toch bleef het misschien, want hij wantrouwde het nog steeds. “Oké.” Zei hij na een lange stilte. “Mee eens Zira?” Even gleed zijn blik naar zijn commander, maar daarna keek hij Sweetheart weer aan. Hij deed een stap naar voren waardoor zijn kop vlakbij die van haar kwam. “Je houdt je aan je woord. Doe je dat niet, ben je dood.” Het was geen vraag en het klonk niet eens als een dreigement. Het klonk kalm en als een simpele mededeling alsof hij het over het weer had.

_{Geïrriteerd wiebelde Zira met haar oren toen mevrouw de WindClanner het nodig leek te vinden om zich te bemoeien in hun gesprek. Al die hoest, het kon haar niet zoveel schelen ook. Het punt was dat ze beter aan het worden was. Zira kreeg meteen een hekel aan de kattin en met ijzige blik keek ze terug in deze haar ogen. "Ik ben de geen Medicinekat maar ik weet wel welke ziekte dodelijker is dan de andere," de commander snoof hard. "Als je geen medicine cat bent, hoef je je ook geen zorgen te maken over die dingen, of wel? Ik neem niet aan dat je hier gekomen bent om ons plantjes te verkopen." siste ze en keek de kattin strak aan. Claw ging verder over zijn vraag en de kattin beantwoordde dat niemand belangrijk voor haar was. Rustig knipperde de commander, ze geloofde het voor geen meter. Iedereen had katten die ze liefhadden. Claw en zij hoorden hier ook bij. Claw had zijn partner Howl en zijzelf had Pyre die ze het meeste liefhad. De zwarte kater naast haar miauwde toen een simpel woordje dat Zira deed doen opkijken. “Oké.” de kattin spande haar spieren aan. Ze geloofde hier niets van. “Mee eens Zira?” werd aan haar gevraagd en ze maakte rustig oogcontact met de leider, waarna ze haar rode ogen versmalden. "We hebben niet veel informatie." miauwde ze koeltjes. "We weten dat clanleiders meerdere levens hebben, Scourge zelf heeft dit meegemaakt. Ze ontwaken van de dood als je het niet verwacht." Ze trok haar lip op naar Sweetheart. "Wat betekent dat we Everstar meerdere keren zullen moeten doden, tenminste, dat hangt af van hoeveel levens ze nog heeft. Was je nog van plan om dat te vertellen, clankatje?" siste ze al bleef ze rustig, beheerst. Ook Claw leek haar niet voor haar woord te nemen, aangezien hij het nodig vond om een extra dreigement toe te voegen. De WindClanner bevond zich op gevaarlijke gronden, proberend een pakt met de duivel te sluiten. Niet het slimste wat te doen. "Bovendien staat de WindClan bij ons nog in het krijt." miauwde ze rustig en ze keek strak naar Claw. "Pearl had Everstar bijna ontvoerd, haar broer Neverland gebruikend als chantagemiddel, maar besloot op het laatste moment dat het niet nodig was." het laatste klonk niet teleurgesteld; nog een gevecht zouden ze op het moment niet aankunnen. Ze hadden hun poten vol aan de ThunderClan in bedwang houden. "We weten Everstars zwakte - haar broer. Nog iets dat ik zelf uitgezocht heb zonder de hulp van de WindClan warrior hier. Mij lijkt het duidelijk dat dit clankatje ons in de val aan het lokken is." met een koele blik keek ze naar de kattin, haar lange uitgeklapte nagels drukten zich in de grond. Nee, ze vertrouwde haar voor geen cent.}

Onderwerp: Re: The way to have power is to take it