∆ BloodClan ceremonie 04/2016

BloodClan ceremonie

In het kort:

Van een luide miauw die over het kamp trok ontwaakte Hellhound lichtelijk uit zijn slaap. Niets vermoedend nam hij aan dat het ging om een of ander gevecht tussen twee deuzen die wilde weten wie sterker was en hield hij zijn ogen gesloten. “Katten van de Elite!” Bulderde Claw's stem plotseling waardoor de kater wat geschrokken van zijn buik op zijn zij rolde. Of beter gezegd, omviel. Meteen schudde hij met zijn kop om beter wakker te worden voor hij richting het muurtje begon te sjokken. "-dus is het nodig tijd om ons weer helemaal te richten op het trainen van onze young ones.” Ving hij nog op tegen de tijd dat hij was aangekomen. Het betrof dus een Young Ones ceremonie. “Beserk jij zal getraind worden door Fortuna. Shark zal de training van Nyra en Alex op zich nemen. Ramona zal haar trainingen voortzetten met Hellhound als mentor. Athena zal getraind worden door Vexus en Kronos…” Vertelde Claw de verdeling van de Young Ones onder de leden. “Ik zal jouw training op mij nemen.” Na die woorden sprong de zwarte kater van het muurtje om zich tot zijn Young One te wenden. Hellhound liet zijn ogen over de groep katten glijden. Ramona was zo ver hij wist een al wat oudere Young One. Het was wel vaker geweest dat de rosse kater de training van een Young One niet vanaf het begin in de hand had maar later er maar van moest maken wat hij kon. Voor zo ver hij wist was ze niet geboren in de Bloodclan maar hoe het precies wel zat was voor hem onbekend. Zijn ogen zochten de zwarte vacht met rode ogen die bij de kattin hoorde. Na enkele seconden kwam hij ze tegen en stapte de rosse kater op de kattin af. "Aangenaam Ramona, ik ga jou waarschijnlijk maar voor een korte tijd trainen maar verwacht volledige inzet. De eerste training begint morgen bij zonsondergang. Heb je nog vragen?" Zei Hellhound, meteen recht door bij naar zaken werkte bij de oudere Young Ones toch vaak wel wat beter.

Met een grote glimlach op haar snoetje spong de jonge poes de barn uit. Vandaag zou ze eindelijk een young one worden. En het allerbelangrijkste was dat ze de barn uit mocht met al de moederkatten en jongere kittens. Met haar 7moons werd het wel tijd, want ze begon gewoon te groot te worden om met de andere kittens te spelen. Ze had alleen nog niet echt door dat het echt spelen vanaf vandaag ook halt toegeroepen zou worden. Het was werken geblazen. Maar Nyra had hier nog niet echt weet van. Ze huppelde dan ook voor al de rest naar het muurtje waar Claw ondertussen al klaar zat. Omdat ze hier dan ook heel vroeg zat, duurde het een tijdje voordat Claw leek te beginnen. Eenmaal hij begonnen was probeerde Nyra haar enthousiasme iets in te tomen. Niet dat dat echt lukte. "Shark zal de training van Nyra en Alex op zich nemen." Shark. Wie was Shark? In de Bloodclan was het niet dat elke kat bij hun barn langskwam. Dus Nyra was ook niet helemaal op de hoogte van wie wie was. Alex kende ze maar vaagjes, maar daar bleef het bij. Claw sprong al snel na zijn toespraak van het muurtje af en Nyra draaide een paar rondjes rond zichzelf, zoekend naar Shark en Alex. Misschien kon ze Alex zoeken en vond ze zo Shark wel?

Verveeld zat Shark die ochtend te knauwen op een botje dat voor hem had gelegen. Hij was er eerst niet zo geïnteresseerd in geweest, maar sinds hij niks beter te doen had dan dit in zijn leven had hij het botje tot zich genomen en was er rustig op aan het knauwen. Er waren al kleine breuken in het bot tevoorschijn gekomen, maar Shark had zich daar niet echt op gericht. Hij was meer bezig met zijn eigen gedachten. Zijn wonden waren weer aan het genezen, maar hij had nieuwe littekens van het gevecht in de ThunderClan. Het irriteerde hem dat ze gebied verloren hadden en dat die ThunderClanners de macht weer terug hadden gewonnen. Hij was benieuwd wat Claw’s volgende stap was, maar had de kater tot dusver nog niet gesproken. Hij was meer bezig geweest met geïrriteerd zijn over de overwinning van de ThunderClan dan dat hij zich echt gericht had naar zijn Clangenoten. Bovendien wist hij dat Claw hun wel zou inlichten als hij weer een nieuw plan had. Nee, voor nu moest hij zich weer richten op zijn eigen bezigheden: andere katten het leven zuur maken en hondentanden proberen te verdienen. Vooral dat laatste ging niet echt de goede kant op. Hij kon niet bepaald zeggen dat twee hondentanden echt iets waren om ‘u’ tegen te zeggen. Nee, dan vond hij Hellhound’s prestatie wel een stuk beter. De kater keek op toen hij Claw’s stem hoorde en snel stond hij op. Misschien had Claw inderdaad al een volgend idee om een nieuw gebied in te nemen en ging hij dat nu te horen krijgen. Hij bewoog geamuseerd met zijn oortjes toen hij hoorde dat Claw inderdaad er al aan dacht om het territorium terug te winnen, maar fronste toen hij hoorde dat hij mentor werd van maar liefst twee Young Ones. Aan de ene kant voelde hij zich vereerd, maar aan de andere kant had hij er nooit over nagedacht hoe hij zo’n training zou aanpakken. Hij had dan ook niet verwacht dat Claw hem ooit als mentor zou benoemen ook al wist hij dat hij een vrij loyale Member was van de BloodClan. Zijn ogen zochten de twee Young Ones. Hij zag dat Hellhound en Claw al op weg waren naar hun Young Ones en merkte een wit poesje op. Zou dat Nyra zijn? Misschien wel. De kater stond op van zijn positie zodat zijn hondentanden tegen elkaar botsten en liep kalm op Nyra af. ‘Nyra,’ zei hij eerder bevestigend dan vragend om wat zelfzeker over te komen. ‘Laten we even op Alex wachten zodat ik mijn woorden niet hoef te herhalen.’ Hij ging zitten en keek ongeduldig om zich heen. Waar was dat andere kleine mormel?

Shark’s blik bleef kort hangen op een katertje dat verderop stond, maar op de manier waarop hij rondkeek kon hij merken dat het niet zijn Young One was. Als hij dacht aan Alex zou hij denken aan een katertje, maar tegenwoordig was alles mogelijk. Toen hij een Kittypet was, gelukkig was dat lang geleden en te lang geleden om voor de Young One’s dat nog te herinneren, werd de naam Alex altijd aan een kater gegeven. Het zou echter typisch hem zijn dat hij opzoek was naar een kater en dat er dan een poesje voor zijn neus stond. Het zou wel lichtelijk ironisch zijn als hij twee poezen op moest gaan leiden tot Member. Hij had niet veel met het vrouwelijke geslacht en dat bleek maar weer uit de weinige gesprekken die hij had als het om poezen ging. Hij sprak altijd met katers en meestal mondde dat uit in een gevecht omdat ze Rogue’s waren en omdat hij er zich een ongeluk aan ergerde. Het bracht nog steeds een glimlach om zijn lippen als hij dacht aan het gevecht met Newt. Hij had de kater verminkt aan zijn achterpoot zodat het beest hopelijk nooit meer zou kunnen lopen, maar Shark zou hem voor de zekerheid wel even in de gaten houden. Hij was die arrogante attitudes van die katten zat. Ze dachten dat ze het op konden nemen tegen een BloodClanner, maar Shark had bewezen dat dat wel anders was. Shark was nog steeds met een afwezige blik aan het zoeken toen hij opeens een poesje voor zijn neus zag verschijnen. Was dit Alex? Hm. Hij had echt verwacht dat het een katertje was geweest. Hij had geen idee hoe hij zich moest voelen over het feit dat hij twee poezen moest trainen. Betekende het niet drama als je twee poezen bij elkaar zette? In dit geval leek Alex Nyra volledig te negeren en hij probeerde een grijns te verbergen. Wel, het leek erop dat iemand hier niet blij was om haar mentor te delen. ‘Oké, mooi dat jullie er allebei zijn,’ begon hij op een kille toon. ‘Jullie training begint morgen.’ Hij dacht kort na. Hij wist wel ongeveer hoe hij het aan ging pakken. ‘Ik wil dat jullie je aan de uitgang van het kamp verzamelen bij zonsopgang en geen minuut later. Tijdens de training wordt er niet gekibbeld en ook geen ruzie gemaakt. Diegene die het aandurft om mijn training te verstoren kan een klap voor zijn kop krijgen.’ Zijn ogen keken genadeloos neer op de Young One’s. ‘Als jullie dat begrepen hebben dan verzoek ik jullie vriendelijk om jullie nesten op een vroeg tijdstip op te zoeken zodat jullie morgen fit zijn voor de training. Ik duld geen zwakkelingen. Tot morgen.’ En met die woorden gaf hij hun een simpel knikje, draaide hij zich om en liep weg. Hij dacht dat het wel duidelijk was zo.

Haar ogen straalde van enthousiasme, iets wat niet alleen aan haar ogen te zien was. Haar hele lichaam straalde ervan. Ze kon niet stil blijven staan. Het duurde niet lang voordat er een oudere kat haar begroette met haar naam. "Hi!" mauwde de jonge poes enthousiast en draaide vervolgens haar kopje om toen een andere poes bij hen kwam staan. Een glimlach stond op haar snoetje, maar de poes keek geen moment om naar haar. Toch gaf Nyra niet direct op. Ze hield zich even stil en luisterde naar wat de grote kater, Shark, tegen hen te zeggen had. Haar oortjes schoven enthousiast naar voren. Haar eerste training. Ze kon wel een gat in de lucht springen van geluk. Shark liep echter al snel weg. Geen tijd om vragen te stellen. Ze draaide zich dan ook snel om, om achter Alex aan te trippelen. "Hi, ik ben Nyra!" mauwde de poes opgewekt. Ze was een sociaal type en duidelijk ook iets te enthousiast.