Let's tower ❥

Chivykit werd met de dag mondiger. Het was 2 dagen geleden dat ze voor het eerst buiten kwam en toen had mama haar weer 2 dagen binnen gehouden. Ze had die 2 dagen zich dood verveeld. En nu was ze eindelijk weer vrij. Niemand ging baas spelen over haar. Ze stond nu in het midden van het camp. Overal om haar heen lagen takjes, mos, modder, bladeren, bloemetjes en gestolen prooi van de prooistapel. Het was een boeltje, maar haar bedoeling was om er torentjes van de maken. Met haar mond nam ze dan ook een paar van de takjes en legde die mooi voor haar. Dat was de enige lege plek. Daarna nam ze het mos en de bladeren. Het leek nu op een soort hutje. Mooi! Ze legde er een bloemetje bovenop. Prachtig! Ze giechelde gelukkig. Het volgende torentje bestond uit een konijn met verticale takjes erop balancerend en een beetje modder. De ingrediënten van het 3de torentje waren mos, takjes, vier bloemetjes en een muis. Ze schoof een beetje naar achteren om het vierde torentje te maken. Met haar pootje graaide ze naar de laatste kwak modder. Haar zilvere buikje en pootjes zagen al helemaal bruin. Ze drapeerde de modder netjes onder haar eerste kunstwerk. Voorzichtig prikte ze er een takje in. Dan gooide ze al de bloemetjes erover heen, zodat haar vierde kunstwerk meer kleur kreeg. Ze vond de vergeet-me-nietjes het mooist, die waren blauw. Chivykit gooide ook het groene mos erover zodat het een beetje op de natuur leek. Een dikke vis werd het toetje, maar toen ze die erop zwaaide raakte de vis het 2de en 3de torentje, die in duigen vielen. Geschrokken liet ze de vis vallen. Bovenop het vierde torentje. Het takje brak onder het gewicht. De kleine zilvere kitten staarde met grote ogen naar haar verwoeste torentjes. Haar lipje trilde en er gleden traantjes over haar gezicht. Ze zag er alleen niet erg verdrietig uit. Haar gezicht was helemaal opgeblazen en boos. Straks barstte ze.

Papa ❥

Rustig kwam de grote, grijze kater het kamp binnenlopen. Hij had zojuist gevist en had twee van de geschubde dieren weten te vangen. Met de twee vissen in zijn bek liep hij door naar de prooistapel, waar hij deze netjes neerlegde en zelf een otter pakte. Panthergrowl was meer van het echte vlees; al smaakte een visje af en toe wel, als hij het niet te vaak at. De kater liep met z'n otter naar een zonnig plekje in het kamp die nog niet bezet was. Om heel eerlijk te zijn had hij even niet zo'n zin om te socialiseren, en wilde hij even genieten van zijn welverdiende rust. Hij deed immers veel voor de clan, maar ook voor zijn partner. Hij lette af en toe op de kinderen zodat Silvercloud eens kon uitrusten. Maar nu kon hij weer eens lekker rusti-... De gele blik van de warrior vielen op één van zijn kittens, Chivykit, die een torentje van - tja, wat was het? Takken en prooi? - maakte. Natuurlijk ging dit niet goed, en de kitten leek hier erg teleurgesteld om te zijn. Dus stond de grijze kater maar op en liep hij naar haar toe, zijn onaangebroken prooi achterlatend. Tot zover zijn rust. Met een kleine maar warme glimlach op zijn gelaat liep hij naar zijn meisje toe. "Wat is er aan de hand, Chivy?" vroeg hij rustig, al had hij de situatie natuurlijk allang door.

Haar schoudertjes begonnen te schokken en ze snifte boos. Haar mooie torentjes! "Wat is er aan de hand, Chivy?" Ze keek naar boven, naar haar papa. Hij leek op een grijze vlek, door al dat water in haar ogen. Maar ondertussen ademde ze onrustig. Boos gebaarde ze naar haar torentjes. "DIE VIS HEEFT MIJN TORENTJES KAPOT GEMAAKT", gilde ze gefrustreerd. Haar stem was onvast van de boosheid en verdriet. Ze klapte haar nageltjes uit en stak die in de vis. "Stomme vis!" Haar lipje stak mokkend naar voren. Het was allemaal de vis zijn schuld.

Hoe rustig hij het haar ook gevraagd had, het antwoord wat hij kreeg werd hard door heel het kamp heen gegild. Chivy gaf de schuld aan de vis, en de kater kreeg een licht grijnsje op zijn gezicht. "Stomme vis!" miauwde ze hierna nog koppig en Panthergrowl grinnikte. "Hmhm," humde hij instemmend en keek haar toen met warme blik aan. "Maar vissen zijn ook helemaal niet bedoelt om torentjes mee te maken, he." merkte hij toen op, met nog steeds een grijns op zijn gezicht. "Weet je waarvoor ze eigenlijk gebruikt worden?"

- Gahh sorry voor de late reactie :U

Ze keek beledigd naar haar vader. "Nee," miauwde ze bruusk. Die stomme vis diende voor torentjes, niet voor iets anders. "Als ik een torentje wil maken met die vis, dan doe ik dat!" Chivykit trok haar nageltjes helemaal tot aan de staart van de vis. Niet dat het zoveel schade gaf. Daarna draaide ze zich om naar haar vader en stapte naar zijn poot. Ze drukte haar lichaampje tegen die goed behaarde poot. "Ik whaat vwissen."

Z'n koppige meisje miauwde dat als zij torentjes wilde maken met vissen, dat ze dat dan ook deed. De kater trok zijn wenkbrauw lichtjes op en snoof geamuseerd. "Is goed hoor." miauwde hij, waarna hij vervolgde: "Maar je ziet wat er dan gebeurt. Je moet leren van je fouten, Chivy," hij wees met zijn grijze poot op de kapotte torentjes. Hij grinnikte toen Chivykit haar nageltjes in de vis zette, waarna ze haar kleine lichaam tegen zijn poot aandrukte. De grijns vervaagde van zijn gezicht en een beetje verbaasd en ongemakkelijk keek hij naar de kleine kit onder hem. Dit was.. Nieuw. Hij sloeg onwennig zijn poot om haar heen en klopte zachtjes op haar rug. "Dat komt nog wel als je ouder bent. Dan zijn ze leuk, want dan betekenen ze eten."

Ze luisterde niet echt naar zijn uitleg. Ze wou het niet horen, maar toen hij op haar rugje klopte keek ze omhoog. Mama knuffelde helemaal anders. "Dat komt nog wel als je ouder bent. Dan zijn ze leuk, want dan betekenen ze eten." Ze trippelde naar de andere poot en ging tussen de twee inzitten. Bijna verdwenen in zijn grijze vacht. "Papa... Waar komen vissen vandaan?" Een stiekeme hint om een verhaaltje en wat liefde. Ze keek glimlachend naar boven. Zijn grijze haren kriebelde in haar neus.

Chivy verplaatste weer van plek en Panther tilde zijn poten half op, voor als ze eronderdoor wilde lopen, maar dat was niet het geval. De kitten ging tussen allebei zijn poten inzitten en een glimlachje kwam op zijn gezicht. Toen Chivykit vroeg waar vissen vandaan kwamen, trok hij even met zijn neusje. Moest hij nu enkel vertellen waar vissen vandaan kwamen, of zou hij ook een avontuur moeten vertellen? De glimlach op haar snoetje zei echter genoeg; ze wilde een verhaaltje. "Nou.." begon hij, waarna hij zijn neusje zachtjes en liefkozend tegen haar kopje drukte. "Vissen komen van de rivier, en de rivier zit vol met water, zoals je ziet als het geregend heeft, bij plassen die in het kamp liggen." begon hij, zijn lage stem klonk warm. Dit moest hij vaker doen, bij zijn kittens zijn. "Als je gaat vissen, moet je heel lang stil zitten, zo lang dat het soms saai wordt." ging hij verder waarna hij Chivy aankeek. Deed hij het zo goed?

Ze luisterde aandachtig naar haar papa. De haren kriebelde nog steeds in haar neus dus verschoof ze zich een beetje. "Ha-hattssjuuu!" Ze niesde midden in het verhaal van haar papa. Oeps. Ze keek gniffelend naar boven, met onschuldige oogjes. "Als je gaat vissen, moet je heel lang stil zitten, zo lang dat het soms saai wordt." Het verhaaltje was geëindigd. Ze fronste. Was dit het? Geen heldendaad van papa die het tegen een reuzenvis opnam die haar torentjes wou komen pletten? Haar blik werd een beetje smekend. "En toen?" Al vanaf heel jong had ze geleerd hoe ze het beste iets van haar ouders kon krijgen. Smeken, huilen of brullen.