Buy the stars [Innerstar]

Innerstar was op een hunt patrol met een groepje warriors, de zwarte poes was de gene die deze patrouille leidde. Ze had gezegd dat ze zouden gaan splitsen, maar wel bij elkaar in de buurt moesten blijven, dus in dit stuk gebied. Innerstar was wat meer naar de grens met Windclan toe getrokken om daar te gaan jagen. Het was belangrijk voor de zwarte poes om normale warrior taken te blijven uitvoeren, om ook gewoon patrouilles te blijven leiden. Ze wist namelijk dat ze ook een hoop andere taken had en dat het dus niet altijd zou kunnen. Ze moest bij alles wat er gebeurde aanwezig kunnen zijn, al had ze Tallshadow om haar aan te vullen tijdens dat soort moment. Zoals nu ook, was hij gewoon in het kamp, terwijl Innerghost de jacht patrouille leidde. Zo kon ze ook zien hoe haar warriors bezig waren en of ze nog wel goed in vorm waren. De zwarte, langharige kattin sloop dichter naar de grens met Windclan, die gescheiden werd door een kleine, modderige thunderpath, toen ze haar kop hees zag ze verder tussen het gras wat bedekt werd met een dun laagje sneeuw, een zwart met witte kat. Een kat van de leeftijd van een apprentice, een Windclan apprentice. Innerstar kwam overeind en herkende de apprentice als de medicine cat apprentice van Windclan. "Wat brengt jouw zo dicht bij de grens van Shadowclan, Lizardpaw?" Vroeg Innerstar op een rustige, maar luidde toon zodat ze gehoord kon worden.

Lizard's oortjes schoten naar voren toen ze plots een stem hoorde en deze haar uit haar gedachten hield. "Wat brengt jouw zo dicht bij de grens van Shadowclan, Lizardpaw?" Ondanks dat ze net nog wat geschrokken was, knikte de poes kort naar de deputy van Shadowclan. "Ik was op pad om kruiden te zoeken." mauwde ze als simpel antwoord. "Ook een goedendag, Innerghost." zei ze er met een klein, enthousiast, glimlachje achter. Sommige vonden het misschien gewoontjes om plots voor een leader of deputy te staan, maar Lizard bleef het gewoon spannend vinden. Je stond niet elke dag oog in oog met een high rank van een andere clan.

Innerstar mocht dan nog zo'n haar voor Windclan hebben, ze had wel respect voor de medicine cats en hun apprentices. Dat was waarom ze Lizardpaw op een neutrale manier aansprak. "Ik was op pad om kruiden te zoeken," vertelde Lizardpaw haar. "Ook een goedendag, Innerghost." Innerstar keek de apprentice recht aan en stapte wat dichter naar de grens toe. "Innerstar, nu." Ze slaakte een zucht en besefte dat alle clans nog moesten weten wat er met Shrewstar gebeurt was. "Shrewstar is omgekomen in een gevecht met vossen, deze vossen zijn nu verjaagd en ik heb een aantal dagen geleden mijn negen levens ontvangen en sta nu aan het hoofd van Shadowclan," vertelde Innerstar. "Dit mag je doorgeven aan Everstar," ze deed haar best om die naam niet met walging uit te spreken en dat lukte haar aardig, haar stem klonk gewoon neutraal. Verder ging Innerstar niet in op het feit dat Lizardpaw opzoek was naar kruiden.

Lizardpaw richtte haar oortjes naar voren toen de zwarte poes iets dichter naar de grens stapte."Innerstar, nu." De jonge poes luisterde in stilte naar wat de deputy, nu leader, te zeggen had. Shrewstar was er niet meer, vermoord door een vos. Zo zag je maar, dat de dood zo achter de hoek loerde. "Dit mag je doorgeven aan Everstar," Ze knikte kort en sloeg haar ogen even neer. "Moge Starclan haar pad verlichten." prevelde ze zachtjes en richtte zich terug op naar Innerstar. Misschien kon nu wel een vragen naar Acefray, ze wist namelijk niet hoe ze anders een boodschap aan hem kon doorgeven. Hoe Sparrow dat in der tijd gedaan had wist ze niet. Maar hoe moest ze dat nu vragen? "Innerstar," Ze was even stil, dacht na over hoe ze verder zou gaan. Ze moest ervoor zorgen dat ze niet overkwam als een zangerige kitten, maar als een volwaardige Medicine Cat apprentice. "Ik zou graag iets aan Acefray willen vragen. Is er een mogelijkheid dat ik hem zou kunnen spreken, of een boodschap aan hem kan doorgeven?" Ze had zich iets rechter gezet en keek de poes afwachtend aan. Het zou nog lang duren voor de halve maan er weer was en nu haar mentor onaanspreekbaar was, wilde ze toch zo snel mogelijk geholpen zijn. Even trok ze met haar oog, niet wetend of ze moest zeggen dat zij nu de touwtjes in handen had als Medicine Cat.

Op een zachte toon hoorde ze Lizardpaw de gebruikelijke woorden uitspreken wanneer een kat weg ging of was overleden. Vervolgens richtte de medicine cat apprentice zich terug op haar. De leader keek de apprentice aan en wachtte af. "Innerstar," sprak ze. "Ik zou graag iets aan Acefray willen vragen. Is er een mogelijkheid dat ik hem zou kunnen spreken, of een boodschap aan hem kan doorgeven?" Vroeg Lizardpaw aan haar. Innerstar vernauwde haar ogen. Ze kende de regels. Medicine cats mochten niet belemmerd worden wanneer ze door het territorium van andere clans moesten. Of een andere medicine cat nodig hadden. Dus daarom knikte Innerstar. "Je kan wel mee komen, dan begeleid ik je naar het kamp en zal ik Acefray voor je halen," sprak de leader, terwijl ze met haar staart zwaaide om aan te tonen dat Lizardpaw haar mocht volgen.

Ze was al blij dat ze voorlopig niet vroeg naar Sparrow. "Je kan wel mee komen, dan begeleid ik je naar het kamp en zal ik Acefray voor je halen," Bij het antwoord van Innerstar was Lizardpaw even stil en knikte ze uiteindelijk zachtjes. Toch bleef ze nog even staan waar ze stond toen de poes, met een zwaai van haar staart, aangaf dat ze haar mocht volgen. Ze was nog niet eerder in een ander territorium geweest dan dat van Windclan. Ook niet om naar de Maansteen te gaan. Dat viel namelijk buiten alle clan territoria. Uiteindelijk sprong ze wel achter de zwarte poes aan. Ze keek behoedzaam om zich heen, maar hield zich groots. Er werd verwacht van een Medicine cat dat ze wijs was en dat ze voor niets bang waren. Men moest eens weten hoeveel angsten er al door haar heen waren gegaan in haar korte leven. Lizard bleef ten alle tijden vlak achter Innerstar aanlopen en zei voor de rest niets, wetend dat ze misschien toch haar mond voorbij zou praten. Ze zou ook niet weten wat ze anders moest zeggen tegen de poes.

Lizardpaw leek te aarzelen toen Innerstar haar uitnodigde om op haar territorium te komen. Uiteindelijk, toen Innerstar zich omdraaide, volgde Lizardpaw haar toch. Ze vroeg zich af waarom zij als apprentice hier was en niet de medicine cat zelve hier aanwezig was. Ook vroeg ze zich af waarom er geen warrior escorte bij was een medicine cat was fragiel en moest beschermd worden omdat ze enorm belangrijk waren. Al vonden medicine cats, met name Acefray, het niet fijn om fragiel behandeld te orden. Ze vroeg zich af wat dat was met medicine cats, altijd zo opstandig en eigenwijs. "Mag ik vragen waar Sparrowfeather is?" Klonk de stem van Innerghost vervolgens, terwijl ze langzaam weg trokken van de grens en dieper het territorium zelf in trokken.

Het lukte een tijdje, het in stilte verder lopen, maar uiteindelijk begon de leader toch te spreken. "Mag ik vragen waar Sparrowfeather is?" Ze vroeg naar haar mentor, een vraag die ze eigenlijk al wel had zien aankomen. Ze had dan ook al even nagedacht over haar mogelijke antwoorden en of ze überhaupt zou antwoorden. Op zich was het een heel normale vraag ze wilde dan ook gewoon antwoorden op de vraag van de leader, maar net toen ze haar mond open wilde trekken, zakte ze met haar pootjes weg in wat modder. Ze was zo druuk bezig geweest met de vraag en met wat ze wilde antwoorden dat ze niet gezien had dat de grond onder haar poten wat drassiger werd. Ze sproong snel wat op het drogere zand en versnelde haar tempo weer wat, aangezien ze nu wat achter liep op Innerstar. "Sparrow is gewoon wat ziekjes." was uiteindelijk haar antwoord. Ze hield achter dat hij onaanspreekbaar was en met zijn gedachten op een heel andere wereld was, dat was geen informatie die ze met iedereen wilde delen. Zelfs haar eigen clan wist niet dat hij zo ziek was.

Het duurde lang voordat Lizardpaw met een antwoord kwam. Ze begreep het wel, niemand wist altijd precies hoe ze reageren moesten als een kat van een andere clan een vraag stelde. Zeker als het hun eigen clan betrof. Daarbij mocht er niet vergeten worden dat Innerstar nog steeds een stuk van hun oud gebied in bezit had. "Sparrow is gewoon wat ziekjes." Haar blauwe ogen richtte zich op Lizardpaw en ze knikte. "Wat heeft hij?" Vroeg ze vervolgens, haar stem neutraal en helemaal niet vijandig. Het was een medicine cat apprentice, die verdiende respect, want ze waren gekozen door Starclan. Daarbij, alle informatie was welkom, ten aller tijden, al was ze nu niet aan het azen op bruikbare informatie. De grond onder hun poten werden weer wat drassiger en opdat moment trof Innerstar één van haar patrouille leden. Ze vertelde wat ze gingen doen en gaf de leiding aan hem, waarna Innerstar weer door liep met Lizardpaw.

Lizardpaw probeerde zoveel mogelijk de modder te ontwijken, nu ze het doorhad dat ze een plek passeerde met veel modderpoelen en plassen. Hoe konden die Shadowclanners dat toch volhouden? "Wat heeft hij?" De jonge poes keek kort op toen de zwarte poes het volgende zei. "Ik kan er geen naam op plakken." mauwde ze en liet even haar blik naar een andere kat gaan die er in de verte aankwam. "Ik heb alleen niet veel aan hem op dit uiterste moment." Ze hield de andere kat nauwlettend in de gaten, maar al snel werd duidelijk dat dit één van de katten was van Innerstar's patrouille. Ze zakte weer met haar ene poot in een, iets diepere, plas modder. Deze tilde ze direct op en schudde snel de modder eraf. "Hier kan je toch niet zo gemakkelijk rondlopen?" mompelde ze, eerder tegen zichzelf dan tegen de Shadowclan poes.

Toen Innerstar vroeg naar wat Sparrowfeather had, vertelde Lizardpaw haar da ze er geen naam op kon plakken. Ondertussen passeerde één van Innerstar's patrouille leden haar. "Ik heb alleen niet veel aan hem op dit uiterste moment." Innerstar knikte. "Dan is hij vast en zeker ernstig ziek," merkte Innerstar op. Ondertussen kwam haar patrouille lid dichterbij. Innerstar vertelde dat ze terug ging naar het kamp met Lizardpaw om Acefray te bezoeken. Vervolgens gingen ze verder. Ze vertraagde haar pas wat toen ze doorhad dat Lizardpaw langzamer liep door de omgeving. Natuurlijk, een ondergrond als deze was de medicine cat apprentice helemaal niet gewend. "Hier kan je toch niet zo gemakkelijk rondlopen?" Vroeg de medicine cat apprentice daarom ook. "Het is maar net wat je gewend bent," merkte ze op, waarna ze door liepen. Ondertussen kwamen ze ook al een stuk dichter bij het kamp.

"Dan is hij vast en zeker ernstig ziek," Lizardpaw reageerde dan wel niet op wat de poes zei, maar ze was wel even de woorden van de poes in haar kop aan het herhalen. Ze hoopte eerlijk gezegd wel dat hij terug aanspreekbaar zou worden. Als 11moons oude medicine cat apprentice viel er nog veel bij te leren. Op dit moment moest ze sommige dingen zelfs op zichzelf aanleren. Dat was niet bepaald handig en vooral niet goed voor als ze zieken kreeg waarvan ze niet wist wat ze hen moest geven. "Het is maar net wat je gewend bent," Lizard tilde haar poten hoger op dan ze normaal deed. Ze wilde er namelijk zeker van zijn dat haar poten uit de modder waren bij elke stap die ze wilde doen. Het ging na een tijdje lopen wel wat vlotter, al kwam dat vooral omdat de grond hier vele harder was aangestapt. Generaties katten hadden hier gelopen. Haar oogjes werden dan ook iets groter toen ze de ingang van het kamp zag. Dit was het kamp van Shadowclan!

Vervolg topic: (link komt later)