{ Goodbye to my world }

Snowdrop

Met kalme passen wandelde ze naar voren. Ze had een duidelijke beslissing gemaakt en had vele stemmen gehoord van katten... Bij wat zij zouden doen. Hun stemmen waren eerst niks geweest, maar opeens hadden ze haar tegen gehouden... Tegen gehouden om verder te doen met dit zottenwerk. Dit was ze niet en dat wist ze maar al te goed. De stemmen hadden haar verder gebracht... en nu stond ze er... Ze was er klaar mee. De grijswitte poes wist waar ze aan zou beginnen en ze wist ook dat er een grote kans was dat dit... een slecht einde zou hebben. Maar ze bleef positief. Het was nog heel vroeg, een perfecte dag om haar laatste opdracht uit te voeren. "Claw!" zei ze met een duidelijke stem. "Ik daag je uit tot een gevecht tot de dood!" zei ze meteen. "Jij en ik, hier en nu, niemand anders!" zei ze luid en duidelijk. Geen andere thunderclanner of bloodclanner, alleen zij.
Dat was het laatste dat ze wilde doen voor deze clan.

Note:: Claw eerst, rest van de bc/tc mag evt wel nog binnenkomen daarna

Zijn massieve lijf bewoog bij elke ademhaling, krachtig gingen zijn flanken op en neer. Zijn groengele ogen fonkelden kalm en voldaan terwijl ademwolkjes zijn bek verlieten en zich met de lucht om hem heen mengden. Hij had zich herpakt, zoals hij dat altijd deed. Hij zette al zijn kopzorgen van hem af en bracht simpelweg zijn verstand op nul. Hij sloot zijn ogen voor de ziekte om hem heen, voor het verdriet die hij bij Howl voelde en de angst dat zijn kittens ook ziek werden. Hij negeerde alles om hem heen en richtte zich enkel op de macht die hij in zijn poten kon krijgen. Zijn nagels probeerden zich in de bevroren ondergrond te boren, maar ze kwamen niet ver, anders zouden ze breken. Hij zat voor zijn den rustig zijn vacht over zijn littekens te likken toen Snowdrop haar stem de stilte verbrak. Ze had beloofd hem te helpen, maar hij vertrouwde haar voor geen meter en dit bewees maar weer eens hoeveel gelijk hij had gehad om dat niet te doen. Er waren maar enkele katten in zijn leven die zich niet uiteindelijk tegen hem keerden. “Moet ik mij vereerd voelen om jou te mogen vermoorden Snowdrop?” Doodkalm stond hij op zijn stem klonk kil en bars. Verder had hij geen zin om er meer woorden aan vuil te maken, hiermee verraadde ze hem en hij was nooit mild met verraders. Dus sprong hij naar voren en probeerde zijn nagels in haar schouder te boren.

Snowdrop

Ze vernauwde enkel haar goudgele ogen bij zijn woorden en gromde zachtjes. Dat zou ze wel nog eens zien. Ze zou korte metten met deze kater maken. En als ze faalde, dan stierf ze voor iets waar ze in geloofde; Haar clan. Ze sprong even naar achter toen hij een duidelijk uithaal naar haar maakte. Het was waar dat ze het steeds moeilijker leek te krijgen als het op zicht aankwam, maar dat zou ze niet laten merken. De zwarte kater was namelijk nog duidelijk voor haar en zo'n aanval kon een ervaren vechter als zij van een kilometer ver zien afkomen. Daarom week ze wat naar rechts en schoot ze zo schuin op hem af, in een poging hem onderaan in de nek, of dicht bij de kin te raken met haar tanden.

Note:: Open, gelieve niet mee te komen vechten of het gevecht te storen tot ik het zeg

Hij trok zijn kop terug toen ze schuin op hem afschoot, daardoor schampten haar tanden langs zijn nek. Het veroorzaakte een oppervlakkige schram, maar niet iets waar hij zich druk over maakte. Hij maakte zich sowieso niet snel druk als het op verwondingen aankwam. De adrenaline hield hem op zijn poten en wonden waren een zorg voor later. Hij genoot veel te veel van het vechten. Ook dit gevecht amuseerde hem. Blijkbaar had Snowdrop besloten om zich tegen hem te keren, dat was eerder dan hij had verwacht. Toch had ze hem al geholpen en dat zou ze niet meer terug kunnen draaien, die last zou ze mee moeten dragen haar graf in. Plots draaide hij om haar heen om haar poten onder haar lijf vandaan te schoppen en zijn nagels in haar borst te zetten.

Snowdrop

Ze kon niks doen. Ze probeerde in te schatten wat Claw zou doen, maar ze kon niks zien in haar ooghoek, enkel een zwarte blur. Daarom zag ze ook niet wat hij vervolgens deed. Voor ze het wist kon ze niet meer rechtop staan en pinde de pikzwarte kater haar neer tegen de grond. Ze hijgde en keek met grote ogen naar hem. Nee. Dit zou het niet worden. Ze verzamelde al haar kracht en probeerde hem een stamp te geven met haar achterpoten. Dit zou hem wel leren.... Hij zou... Hopelijk toch een reactie hierop geven.

Note:: -

Er klopte iets niet, hij kon er alleen niet helemaal bij wat. De kattin reageerde anders dan dat hij zou verwachten. Er was iets mis met haar, iets wat hij maar eens moest onderzoeken. Voordat hij daar verder over na kon denken raakten haar achterpoten zijn buik. Hij klapte dubbel waardoor hij haar wel even los moest laten, maar hij herstelde zich snel. Hij verbeet de pijn en boorden zijn nagels weer in haar huid. Toen drong het opeens tot hem door, ze had hem niet zien aankomen. “Je wordt blind.” Het was een constatering, geen vraag. Er ontstond een honend grijnsje om zijn lippen terwijl hij treiterend even zijn nagels in haar keel duwde, niet ver genoeg om een slagader te raken maar wel om haar goed zeer te doen. Toen haalde hij zijn klauw weer weg en bracht zijn kop dichter naar die van haar om haar ogen goed te kunnen bekijken.

[godmoding is toegestaan]

Snowdrop

Hij ging van haar af, wat maar beter was. Ze knipperde kalm en probeerde overeind te komen, maar kreeg toen plots een paar klauwen tegen haar aan, waardoor ze haar evenwicht verloor. W... Waar was dat vandaan gekomen? Bij zijn woorden werden haar ogen wat groter. Wat?! Nee, hij speelde gewoon vuil! Maar toen kwamen zijn nagels in haar keel en probeerde ze het weg te duwen, tegen te werken... Nee, Snow... Als je wilde leven moest je je nu kalm houden. Als ze teveel bewoog kon hij iets groots beschadigen en dat wilde ze niet. Toen hij terugnam hapte ze meteen naar adem en keek ze even naar hem. Hij stond zowat voor haar. Een grom ontglipte aan haar mond waarna ze omhoog schoot om hem een flinke klap te bezorgen door hem een kopstoot te geven. Vervolgens probeerde ze gewoon wat afstand te maken, duidelijk last hebbende van de wonden in haar nek. "Onderschat me niet Claw!" zei ze met een grom.

Note:: -

Hij stapte van haar af toen ze hem een kopstoot gaf. De dreun was best hard aangekomen, maar dat zou vast wederzijds zijn. Hij schudde zijn kop even om het wazige gevoel kwijt te raken, voordat hij weer naar de zijkant schoot. Hij had het idee dat als hij zich daar bevond zij hem niet goed kon zien. Hij probeerde hard zijn schouder tegen haar ribbenkas te beuken. “Ik onderschat niemand.” Als hij dat had gedaan dan was hij allang dood geweest. Hij was juist altijd bedacht en alert, altijd zelfs in zijn slaap. Hij had zichzelf aangeleerd om heel licht te slapen en dat had al meerdere malen zijn leven gered. Nee, hij zou het nooit in zijn kop halen om iemand te onderschatten. “Maar ik maak wel gebruik van iemands zwakheden.” Vervolgde hij terwijl het grijnsje terug kwam om zijn lippen.

Snowdrop

Agh. Ze viel om en keek even trillend om... Geweldig hoor. Ze zag hem echt niet aankomen... Hoe kwam dat...? Ze maakte zich geweldig zorgen. Opeens was de kans op winnen zo klein geworden.. En dat was pas na nog geen vijf minuten in het gevecht. Ze luisterde kalm naar zijn woorden en vernauwde haar gouden ogen even waarna ze een grom toch niet kon laten en naar voren schoot in de hoop de ander met een klauw te raken. "Dat is gewoon laf!" zei ze luid. Het toonde niet de ware kracht... De ware moed van een kat. Dat was zoveel belangrijker dan het winnen van een gevecht.

Note:: Je mag der wel wat toetakelen nu ♥

Hij draaide een kwartslag om haar klauw te ontwijken en sloeg toen zijn eigen poot in de richting van haar schouder. “Ooh nee hoor Snowdrop, dat is tactiek. Een tactiek die jullie niet durven te gebruiken en dat is pas laf.” Vervolgde hij kalm. Toen sprong hij omhoog om te proberen boven op haar rug te komen en haar tegen de grond aan te drukken, voordat hij zijn tanden in haar nekvel liet zinken. “Domme kattin.” Siste hij er zachtjes achteraan.

Snowdrop

En hij ontweek haar aanval. Een gefrustreerde grom ontglipte haar lippen, maar deze werd er zowat uitgeslaan door de zwarte kater tegenover haar. Ze kreunde even en luisterde naar zijn woorden... Nee, ze wilde het niet meer horen! Nog voor ze deftig kon herstellen en reageren schoot de ander op haar en voelde ze zijn tanden in haar nekvel zakken. gepijnigd liet ze haar nagels in de grond zakken waarna ze even pijnlijk mauwde. Nee! Ze stribbelde hevig tegen. Ze wilde zich niet overgeven! Nog niet! Ze kon hem nog perfect verslaan!

Note:: -

Toen bloed zijn bek vulde liet hij weer los, maar bleef wel boven op haar staan. Hij pinde haar vast op de grond terwijl zijn blik die van haar zocht. “Hoe wil je sterven?” De doodse kalmte waarmee hij dat vroeg klopte niet. Zeker niet met de geur van bloed die hun omringt had. Hij bracht zijn kop tot vlakbij haar oor. “Die dooie katjes willen je vast niet hebben nu je mij geholpen hebt.” Grinnikte hij zachtjes. Hij geloofde er sowieso niet in, maar hij wist wel dat hij die boskatjes kon raken door zulke opmerkingen. Hij likte het bloed treiterend van haar nek en duwde zijn tanden er weer op, maar dit keer beet hij niet door.

Snowdrop

Nee, hij wilde hem niet aankijken... Zijn woorden... waarom... Nee.. wat voor vraag was dat nu weer? Dat kon niet en zou niet gebeuren! Ze gromde enkel op zijn vraag. Het was bij zijn volgende woorden dat ze haar stribbelende actie staakte en even naar adem hapte. "Praat niet over dingen waar je geen weet van hebt!" gromde ze. "Jij onrespectvol hoopje zieligheid!" Nu verlaagde ze zich. Als ze dan toch ging sterven kon ze hem evengoed even laten weten wat ze van hem dacht. "Doe het dan eh! Doe het anders zo pijnlijk mogelijk jij ziek beest!" zei ze luidkeels. "Je bent geen leider! Je bent een tiran!" zei ze grommend. "Neem me op mijn woorden als ik zeg dat iedereen je de rug zal toekeren vroeg of laat!" zei ze. "Al jullie bloodclanners zijn gewoon hetzelfde hoopje zieligheid!" grolde ze luid. "Jullie zijn niks waard!" Mentaal brak ze... Ze brak zo hard. Haar broer was een bloodclanner en ze... Ze wist dat ze zoveel van hem hield maar toch. Toch gebeurde dit. "Want wat ben je zonder al je macht Claw? Wat ben jij zonder dat?" juist ja. Niks meer dan een andere bloodclanner die iedereen haatte.

Note:: Ik dan na de volgende post dat we zo een beetje het topic kunnen o-afronden ^^

Ze begon tegen hem te schreeuwen en dat maakte het voor hem alleen maar leuker. Zijn ogen begonnen sarcastisch te fonkelen terwijl hij kampjes wachtte totdat ze stopte met haar relaas. “Over katten die niet weten waarover ze het hebben gesproken.” Zijn stem was geen enkel moment verheft en dit keer ook niet. Elite katten waren zeker niet hetzelfde, elke kat had zijn eigen persoonlijkheid. Er ontstond een eng gespeeld glimlachje om zijn lippen terwijl hij Snowdrop aankeek. “Zonder die macht ben ik ook gewoon vader en partner. Zonder die macht zou ik nog steeds hetzelfde doen als nu.” Het glimlachje ging over in een sarcastische grijns. “Maar geloof me ik raak het niet kwijt.” Hij boorde zijn nagels nog dieper in haar vacht en zette zijn tanden hard in haar schouder.