A pair of socks. (Shadefeather)

Haar blauwe ogen richtte ze al twijfelend op de donkere hemel. Daar in de verte waren kleine stralende lichtpuntjes te zien, enkele verdwenen zo nu en dan achter nog donkerdere schapenwolkjes. Dat het enige was dat de jonge kattin af kon laten leiden. Het was al een poosje geleden dat haar halfbroer, want dat was hij, overleden was. Of hij ook zijn eigen lichtpuntje had bemachtigd in de oneindige velden van de Starclan was nog onbekend voor de jonge kattin. Het was de tweede kat die overleden was na haar geboorte waarmee ze een bloedband deelde. De eerste was Icyrose, de moeder van Lizardpaw die niet alleen Medicine Cat Appprentice maar tevens haar nichtje was. De tweede was haar broer, een witte sterke kater die de naam Whitelion had gedragen. Een sterke robuuste kater, die bekend stond om zijn dikwijls slechte humeur. Tegenover een deel van zijn familie was hij erg hartelijk en vriendelijk geweest. Had hij alles gedaan met goede gedachten, alleen had hij het niet altijd even goed uitgevoerd. De meeste anderen hadden hem gekend als een Deputy, maar vaak niet als een vriend dus verbaasde het de jonge kattin niet dat ze waarschijnlijk een van de weinige was die nog om hem rouwde. Haar vader Sparkshade had ze nooit gekend, hij was al overleden in een gevecht, als een ware Warrior van Windclan voordat ze geboren was. Of hij van haar bestaan af wist was nog maar net de vraag. Kort gingen haar gedachten naar haar iets oudere nestgenootje Pantherkit, hij was nog niet benoemd tot Apprentice maar dat ok nog altijd gebeuren. Waarschijnlijk eerder dan later. Met een korte zucht schudde de jonge kattin haar kop waarna ze met een zacht brommend geluidje opstond. Het was misschien iets beter weer sinds Newleaf eraan kwam maar nog steeds was het best wel koud s'nachts. Ze was dan ook alleen buiten gekomen om een blik te werpen op Whitelion's waarschijnlijk nieuwe woonplek. Met zachte passen, die beduidend luid klonken in het doodstille kamp, liep de jonge kattin iets meer richting het midden van het kamp, weg van de beschutting die de dennen nog konden brengen.

De zwarte kater had een behoorlijk goede schutkleur in het donker van de nacht, gelukkig stond er een heldere maan aan de hemel en straalden de sterren ook zoals gewoonlijk. Daarbij had de jonge kattin geen slechte zicht, en kon ze zijn schim uitmaken in het donker. Ze zag dan ook dat hij knikte waarna ze verder sprak om zijn vraag te beantwoorden. Gelukkig was het een vriend en niet een van de oudere Warriors die geen tegenspraak dulden. Ze voelde zich altijd kalmer als ze even naar de sterrenpels kon kijken, zeker naar nachtmerries of wanneer ze een van haar overleden familieleden mistte. Toch won haar nieuwsgierigheid dit keer van haar gedachten, waardoor het niet al te lang duurde voordat ze een vraag aan hem stelde. Ergens was ze ook nieuwsgierig wat hij hier buiten deed, ze had dan ook geen enkele schim uit de warriorden zien komen. 'Ik kwam net het kamp binnen.' Zei hij dan ook. Met een korte zucht ging de jonge kattin zitten. 'Dan ben je een van de weinige die niet verslaafd zijn aan hun warme nest na een dag in de koude lucht.' Mauwde ze grappend terug. Zelfs zij hield van de warmte en gezelligheid in de dennen, zeker omdat het lekker beschut was en een perfecte slaapplaats. Het gaf haar een soort gevoel van veiligheid. 'Ik had nog even een rondje door het territorium gelopen.' Verklaarde de kater zich verder met een glimlachje. 'Nog iets bijzonders gevonden dan?' Vroeg ze zachtjes, maar ook lichtelijk nieuwsgierig. Al had ze het idee dat, dat niet het geval zou zijn. Anders was hij minder ontspannen binnen gekomen.

De zwarte kater met sprekende gele ogen schoot bij haar opmerking klaarblijkelijk in de lach, met een zachte snuf van haar neus en een uitdagende uitdrukking op haar gezicht staarde ze hem met vriendelijke ogen aan. Haha, zo'n warm nest vind ik ook wel fijn hoor. Maar ik vind het leuker en fijner om te lopen door het territorium of te jagen. Dat geeft me rust.' Legde de kater uit. De jonge kattin knikte langzaam, in het begin was ze als de dood voor het territorium geweest, enkel de gedachte aan het verlaten van het veilige kamp was al bijna te veel geweest. Dit kwam misschien ook wel door een van de trauma's die de jonge kattin al had opgelopen toen ze samen met Lizardpaw ontvoerd was geweest door Cyber en Jeff. Nu voelde ze zich langzamerhand wat meer op haar gemak buiten, alleen was ze nog steeds wel eens wat schichtig naar anderen toe. Ze schrok snel en haar kop schoot ook omhoog bij elk onbekend geluidje. Intussen beantwoorde de kater haar andere vraag waardoor een van haar oortjes even zijn kant op wiebelde. 'Nee. Ik had nog geprobeerd wat te jagen, maar alle prooi zat al in hun holen.' Antwoorde hij met een kleine glimlach op zijn gezicht. De jonge kattin grijnsde even. 'Het is ook nog koud s'nachts, ze zijn niet zo gek.' Hierna zuchtte de kattin even waarna ze haar nagels in de grond haakte.

De zwarte kater viel eventjes stil totdat een geeuw de stilte verbrak. Met een klap sloeg zijn mond weer dicht waarna hij zijn excuses aanbood. 'Sorry.' Mauwde hij richting haar waarna hij met een glimlach vervolgde, 'ik ben een beetje moe, blijkbaar.' De jonge kattin richtte haar blauwe poelen grinnikend op de kater. 'Misschien is dat ook niet zo gek, tenslotte staat de maan al hoog in de sterrenpels.' Mauwde ze terwijl ze haar lach in hield. Hierna barstte ze weer uit in het lachen en sloeg ze speels met haar staart heen en weer. Haar blauwe ogen keken nog ietwat verdrietig naar de sterren, al was het maar voor een paar seconden voordat ze ook geeuwde en haar oortjes wat bewoog. Het was dan ook al laat genoeg, misschien was het beter als ze haar nest in zou duiken, ze moest dan natuurlijk wel oppassen dat ze geen van de andere leerlingen wekte.

De kater leek net als haar wel toe te zijn aan een goede nachtrust. Ergens wist Ocean het wel bijna zeker dat ze waarschijnlijk niet zou gaan slapen. 'Ja inderdaad. Misschien word het maar tijd om ons nest op te gaan zoeken.' Mauwde de donkere kater terug. Het was een lange dag geweest. Langzaam knikte de kattin voordat ze hem nog een keer groette met een knikje van haar hoofd. Ze draaide zich soepel om voordat ze richting haar den rende en zich in haar nest opkrulde.

-Topic uit