Dear brother

De massieve kattin had dagen en nachten lang niks anders gedaan dan woelen in haar nest, haar vader maakte haar gek! Elke dag maar die dodelijke gif woorden van hem aan horen, elke dag de hele dag. Haar verschillend gekleurde ogen waren zo groot als schoteltjes toen haar vader stem weer door haar kop heen spookte. Het was nacht, en de kattin lag opgekruld in haar nest net als de rest. Sweetheart draaide zich om en keek naar buiten, ze meende een schim te zien maar de kattin schudde haar kop. Nee, niet weer.. Het kon niet! De kattin hees zich uit haar nest, en stapte zo snel als ze kon naar buiten. Haar ogen flitsde paniekerig door het kamp. Niemand.. Snel stoormde de groot gebouwde kattin het kamp uit. De koude wind trok aan haar verwarrende vacht door als het gewoel in haar nest. Weer werd haar naam geroepen, weer klonk zijn stem in haar kop. "JE BENT DOOD!" Schreeuwde ze toen ze ver weg van het kamp was. "LAAT ME MET RUST!" Sweetheart schreeuwde het lucht uit haar longen en liet zich zelf vallen. Snikkend kromp ze ineen, "Stop.. Laat me alleen.. I-ik wil het niet meer!" 'Do not be a wimp and stand up! Het leek net alsof er tanden in haar nekvel werden gedrukt en haar omhoog trok, snel krabbelde ze overeind. "STOP NOU!" Schreeuwde ze weer, haar ogen rood en haar vacht nat door haar tranen. 'Just one more time, I promise you Sweet' De kattin snikte na en knikte kort, na een lange stilte zuchtte ze diep. "W-wie is het?" Het leek een eeuwigheid te duren voordat haar vaders stem weer in haar oren klonk. Sweetheart voelde bekant zijn ademhaling in haar nek, was het echt? Of was het de wind? De kattin zat verstijft todat ze een naam in haar oor hoorde fluisteren. 'Timberwolf'

De kattin was dagen van slag geweest, moest ze haar broer omleggen? Van kanten maken? Wat had Timber gedaan waardoor ze hem moest vermoorden? Ze ijsbeerde door het kamp heen, het moest gebeuren. Vandaag nog. Haar vader had het plan piekfijn uitgelegd en waarom, hij zou haar verraden. Op een of andere manier wist hij wat ze van plan was, en Wolfeye had haar verteld dat als hij niet uit de weggeruimd werd dat alles voor niks was geweest. Een emotieloze blik lag in haar ogen toen ze het kamp af speurde naar haar broer. Ze moest het nu doen. Nadat ze haar broer had gevonden rende ze 'hijgend' op hem af. "Timber! Timber! Ik heb je overal gezocht!" Hijgde ze en kwam glijdend tot stilstaand. "Mo-Mockinkit is verdwenen!"

[Alleen Timberwolf! Rest met toestemming!]

De kater ging rustig zijn dagen door, net zo als vandaag. Hij had een muis kunne jagen en besloot nog even naar de nersury te gaan. of dat was hij van plan, want al snel klonk een hijgende stem achter hem "Timber! Timber! Ik heb je overal gezocht!" de kater draaide zich met een ruk om, Een massieve kattin stond voor hem. Sweetheart zijn zus wat moest zij nou weer? 'Wat is er Sweet?' brommde de kater iets wat geirriteerd. "Mo-Mockinkit is verdwenen!" antwoorde de kattin, Meteen leek het alsof er iets in de kater kanpte. Zijn ogen werden groot 'Hoededoel je verdwenen?' klonk zijn stem luid, nee hij kon niet weg zijn waar was hij?! waarom kon Angel starclan domme niet op haar kittens letten?

De katrin keek bezorgd en strak in de ogen vam haar broer, 'Wat is er Sweet?' Bromde de kater, haar staart zwiepte heen en weer en haar snorharen trilde. Het ging nu echt gebeuren. 'Hoededoel je verdwenen?' Zijn stem klonk luid, waardoor ze haar oren naar achteren vouwde alsof ze zich schuldig voelde. "I-ik weet het niet! Angel ging weg of iets, en toen ik ging kijken was Mockingkit er vandoor!" De kattin kneede de aarde onder haar poten. "Zijn geur gaat riching de grens met Riverclan. I-ik.. Ik denk dat hij richting de gorge gaat" Sweetheart beet op haar onderlip en keek bezorgd naar haar broer. "Volg me!" Mauwde ze uiteindelijk en draaide zich met een ruk om. De katrin stoof het kamp uit ruchting de grens met Riverclan, haar neus vlakbij de grond alsof ze de geur van Mockingkit opspoorde. Haar vacht wapperde door de wind, en het zand onder haar poten stoof omhoog. Hijgend rende ze door, haar hart bonade in haar keel toen ze het geruis van de gorge in haar oor klonk. "Zijn geur gaat die kant op!" Riep ze over haar schouder en wees met haar staart naar een random plek. Nu moest haar broer dom genoeg zijn om daar ook heen te gaan.

Vervolgens ging alles snel , heel snel. Haar zus vertelde dat Mocking weg was en dat hij haar moest volgen. En natuurlijk deed hij dat, wat moest hij anders? zij wist waar zijn kit zat. En hij wilde zijn kit niet verliezen aan die vieze vissenvreters. uitendelijk kwamen ze aan bij de gorgde, "Zijn geur gaat die kant op!" Riep ze over haar schouder en wees met haar staart naar een plek, Zonder twee keer na te denken rende de kater naar de plek die zijn zus had aangewezen. Gek genoeg rook hij helemaal niks 'Waar is hij dan Sweet?' klonk zijn stem iets wat wanhopig, hij wilde gewoon zijn kit terug.

Ze zag haar broer naar de aangewezen plek stormen, haar oren gleden in haar nek en een valse grimas vormde op haar lippen. 'Waar is hij dan Sweet?' Hoorde ze hem wanhopig roepen, de katrin haalde haar schouder op schudde haar kop. Ze snoof de lucht op en keek net als haar broer wanhopig op der heen. "Het is waarschijnlijk de wind en de Riverclan geur die zijn geur vervaagt! Ruik beter en zoek veder!" Moedigde ze hem aan en deed net alsof ze naar de 'verdwenen' kitten zocht. De wind blies steeds harder en rukte aan haar dikke vacht, haar staart zwiepte elke kant op toen ze naar de lucht keek. Donkere wolken kropem bij elkaar totdat de lucht was gevuld met duisternis. Het leek alsof Starclan ging helpen haar broer voor eens en altijd uit de wegteruimen! Sweetheart grinnikte in stilte en keek met een brede gestoorde lach naar de hemel. De eerste par druppels vielen naar beneden en spatte op haar snuit. Met draaide ze haar kop naar Timberwolf, "Schiet op! Het begint te stormen!" Riep ze wanhopig en bezorgd. Haar blik gleed door het lamdschap, het begon met de seconde harder te regenen en binnen no time was ze doorweekt door de regen die naar beneden spatte als een waterval. "TIMBER!" Riep ze luid bovenuit de harde wind die door het landschap heen blies. "BIJ DE GORGE!" Riep ze met een trillende stem, een oude tak wankelde net naast de kloof van de gorge en kon er elke moment in de vallen. Door de regen leek het net een kleine kat, of gewoon op een dier, en door Timber's bezorgdheid nu moest hij er wil in trappen!

De kater deed zijn best om zijn hoofd er bij te houden, hij moest zijn kit vinden. Ook al kwam hij niet levend terug. Wat zijn zus allemaal tegen hem zij dat ging allemaal langs hem hij was veel te druk de geur van de kitten te vinden. zelfs de regen en harde wind boeide hem niet "TIMBER!" Riep ze luid bovenuit de harde wind die door het landschap heen blies. "BIJ DE GORGE!" de kater knikte en maakte zijn weg. Tot hij opeens weg gleed, 'Sweet!' schreeuwde hij hard, terwijl hij zich probeerde op te heisen. De regen en wind hielp natuurlijk ook allemaal niet meer. Wanhopig wachte hij op de hulp van zijn zus die zou hem snel wel te hulp schieten ze moesten Mockingen vinden. 'Sister help me' miauwde hij vervolgens. terwijl zij zich zelf probeerde op te heisen. iets wat niet lukte.

Alles ging ineens snel, de regen die naar beneden stortte de krachtige wind die door het landschap heen blies en het gerommel in de verte dat vertelde dat er onweer aankwam. Sweetheart's ogen vernauwde zich toen haar broer naar de ramd van de gorge rende en een grimas vormde op haar lippen. Met slome passen volgde ze haar broer, op het ene moment leek het alsof de wereld stopte maar toen gebeurde het. Het gebeurde gewoon, zonder dat ze zelf iets voor te hoeven doen. De kattin stapte door tot ze bij de ramd van de kloof was, haar verschillend gekleurde ogen gleden langs de rand. Haar broer, was veranderd.. Veranderd in een verrader! Haar vaders woorden glamde door haar kop heen toen haar blik de vacht van haar broer bereikte. Starclan verdomme! Het kon niet waar zijn! Sweetheart grauwde en sloop langs de rand richting haar broer die zich net aan de rand vast klemde. 'Sweet!' De wanhopige geschreeuw klonk boven de klappen van de aankomende onweersbui, de kattin bleef staan alleen de grimas op haar gelaat werd alsmaar breder. 'Sister help me' Vervolgde hij en probeerde zich omhoog te heisen. Sweetheart bukte en keek haar broer met koud vuur aan. Haar voorpoten reikte naar die van hem, de kattin sloeg haar scherpe klauwen in zijn poten en trok hem voorzichtig omhoog tot ze haar snuit bij zijn oor kon houden. "Long live the new queen" Fluisterde ze in zijn oor, de kattin duwde haar nagels dieper in zijn poten tot ze zijn bloed langs haar poten voelde stromen. Zonder nog iets te zeggen liet ze zijn poten los en duwde hem de gorge in.

Zijn zus liet eindelijk haar kop zien. Maar niet zo als hij verwacht haar ogen keken hem koud aan tot met een snelle beweging duwde ze haar nagels in zijn poten. Timber liet een pijnlijke kreet horen. En keek de kattin met grote ogen aan. "Long live the new queen" Fluisterde ze in zijn oor terwijl ze zijn poten los maakte en hem de gorge in duwde. het ging allemaal zo snel. Hij voelde zich verraden. Hoe kon dit gebeuren waarom deed Sweet dit? Zijn leven flashde voor zijn ogen zijn moeder vader Angel zijn kittens. De grote kater deed zijn ogen dichter hier zal ze niet mee weg komen daar zal hij voor zorgen in starclan, zijn ogen dicht om nooit meer geopend te worden.

Timber= dood

Haar ogen volgde haar broers lijf tot het was weggevaagd in de stroming en niet meer te zien was voor het oog. De donder kwam dichterbij en verbrak de stilte in harde klappen die door het helal heen galmde. De massief katrin draaide zich om en stapte weg van de kloof, ver weg zodat het niet meer was te zien in de verte. Haar ogen stonden kill, toen ze veder liep. Terug naar het kamp om het slechte nieuws te vertellen. Haar vacht doorweekt en onder de modder verdween ze zoals altijd in de verte, alleen de pootafdrukken in de modder vetelde dat hier ooit een kat was geweest, maar die werden al snel weggespoeld door de storm.

Topic uit