Ohana means family ll Smokepaw&Ashfoot

De grote witte kater liep over het windclan gebied heen, hij verveelde zich en besloot maar een blokje te lopen. Met stevige passen liep hij door het vochtige gebied, het sneeuw was dan wel gesmolten en Newleaf was aangebroken, het was verdomme nog steeds zo koud en nat! Ash snoof geïrriteerd, hij kon niet wachten tot het weer warm was. Een klein briesje woei over het landschap en waaide door zijn korte witte vacht, een verse geur van Windclan dreef in zijn neus toen hij de frisse lucht diep opsnoof. Heavestep. Hij kon haar geur altijd al vanaf de andere kant van het bos ruiken, misschien kwam het omdat ze familie van elkaar waren? De kater haalde zijn schouder op en liep brommend haar kant op. Zijn witte vacht was besmeerd met modder, en zijn grijs poten waren nu ook helemaal donker gekleurd. Zijn snorharen trilde geïrriteerd, Great hij moest zich zelf vandaag weer eens een grondige wasbeurt geven. Zijn amberkleurige ogen scande het gebied af toen Heavestep geur sterker werd, en al snel zag de oudere kater haar vacht. Het puntje van zijn staart zwiepte lichtjes heen en weer toen hij op zijn zusje af stapte. "Heavestep" Begroette de kater de kattin met een korte knik.

Smokepaw gaf haastig een knikje naar de norse kater die terug naar hem knikte. Het was een opluchting dat hij de toestemming had gekregen om het kamp uit te mogen. De kater had hem echter wel gezegd dat hij Smokepaw voor zonsondergang weer terug wilde zien, maar dan was de kater allang terug. Hij wilde gewoon even een frisse neus in het territorium gaan halen en omdat hij geen piepjonge Apprentice meer was, mocht dat gelukkig. De kater had al wel wat ervaring met buiten het kamp te gaan, maar hij verwittigde wel steeds een Warrior zodat deze kon ingrijpen als hij zich voor zonsondergang nog niet gemeld had. Smokepaw durfde echter te wedden dat de grote norse kater hem zo irritant had gevonden dat hij niet eens meer lette op het feit of hij wel terugkwam of niet, maar toch betwijfelde de lichtgrijze kater het. De WindClan was vrij beschermend wat Apprentice’s betrof. Maar ach, misschien kwam hij wel iemand tegen buiten het territorium. Hij vouwde zijn oren in zijn nek toen hij zich besefte dat hij wel toestemming had gevragen, maar dat hij de naam van de kater niet eens onthouden had. Of dat hij die niet eens gevraagd had. De kater wist het van hem wel, maar hoe moest hij uitleggen aan andere katten dat hij toestemming had zonder terug te moeten? Nog voordat hij zich echter kon wanen in zijn eigen gedachten, rook hij al twee bekende geuren. Hij snorde toen hij de geur van zijn neef Ashfoot en zijn nicht Heavestep rook. Snel rende de kater naar de twee toe. Ashfoot en Heavestep waren de enige katten waar hij tegen kon praten zonder dat hij stotterde, waar hij zich heel erg goed bij voelde omdat hij wist dat zij hem niet uitlachten. Hij keek zelfs heel erg naar hun op, vooral naar Ashfoot omdat hij zo oud en wijs was. Niet dat hij dat hardop tegen de kater ging zeggen, want dan werd hij boos. ‘Ashfoot, Heavestep,’ snorde hij terwijl hij de katten naderde. ‘Ik heb toestemming,’ verdedigde hij zichzelf direct voordat hij een preek zou krijgen van één van de twee. ‘Van eh… ik ben zijn naam vergeten.’ Hij glimlachte schaapachtig. Totaal geloofwaardig. Niet dus.