Lost girl

Ze haalde diep adem in en uit. Het park was op dit moment te druk om erin te jagen. En naar de Twolegnesten te gaan was ook al gevaarlijk voor de kattin. Twolegs konden haar weer afpakken. En ook moest ze rekening houden met de BloodClanners, ze wist dat ze genadeloos waren, en dat sprak ze uit ervaring.
Toch kon de kattin het niet lang meer volhouden. Ze had sinds de ochtend al enorme honger. En het koude seizoen hielp ook al niet echt mee. Dus had ze maar geen andere keus dan op vreemd gebied te stappen.
Diverse geuren stroomden haar neusgaten binnen, maar alles leek hetzelfde te ruiken. De geur van water, vis, maar vooral katten. Ze zou toch niet op iemands territorium zijn? Rina keek schichtig rond. Gewoon een klein muisje, een waterratje zelfs. Ze moest wat vangen, de honger begon haar te overmeesteren en als ze al snel niet wat at zou ze nog buikkrampen krijgen.
Rina ging al snel rondkijken, onder struiken, op de bomen. Wanneer ze maar de vaagste geur van prooi opving begon ze algauw weer te zoeken. Hoe sneller hoe beter. Want als iemand haar in hun territorium betrapte zou ze misschien niet zo makkelijk vanaf komen zoals bij de ShadowClan.

+Ashbrook 1st post

Rustig liep Ashbrook door het territorium van haar clan. De bladeren aan de bomen begonnen al duidelijk te verkleuren wat duidde op dat leaffall aan het beginnen was, en leafbare dus spoedig zou naderen. Iets wat ook te merken viel aan de fresh-kill pile, en al helemaal aan de fish pile. Gelukkig waren er wel veel kruiden en dergelijke die enige zwakke katten een opkicker konden biedden. Met een snelle pas verplaatste de gemaskerde kattin zich naar waar ze pas geleden nog succes had gehad met het jagen. Jagen was echter niet haar sterkste kant, aangezien haar pels een aardig opvallende kleur met zich meedroeg en dus sneller gespot werd door het prooi dan katten met, bijvoorbeeld, een bruine pels. De geur van een veldmuisje drong na enige tijd Ashbrook's neusgaten binnen waardoor haar zintuigen vrijwel meteen op scherp stonden en op haar hoede in de richting van de geur liep totdat ze het muisje had gespot. Net toen ze door haar knieën wilde zakken en naar het beestje sluipen mengde een andere, vreemde geur met die van het veldmuisje. Achterdochtig keek de kattin in de richting waar de geur het sterkst rook. Het rook niet als een van de clans, maar het was zeker weten de geur van een kat. Zou een bloodclanner zich hebben gewaagd op het territorium? Of misschien een rogue?

De geluiden van geritsel van gras en dorre bladeren bereikte Ashbrook haar oren terwijl ze naar de kattin keek die dichterbij kwam, als Ash het goed opving was ze overduidelijk nerveus en op haar hoede. De gemaskerde kattin had haar haren lichtelijk omhoog staan, aangezien ze merkte dat diegene tegenover haar net van plan was om haar elk moment aan te vliegen. Met een beverige stem mompelde de gevlamde kattin tegenover haar een begroeting en schraapte haar keel vervolgens. Verward trok de warrior haar wenkbrauw op toen ze haar zin vervolgde en der zo officieel aansprak. "Nogal wat?" vroeg ze meteen op een scherpe toon met een fikse geïrriteerd slag van haar staart erachteraan. Ondertussen keek ze de felgroene ogen van de poes voor haar aan. Ashbrook kon echter nog steeds niet achterhalen welke geur de kat met zich meedroeg, het was zeker niet een van de Clans, en ook geen BloodClan. De RiverClan warrior negeerde haar 'verdwaald' gewoon compleet. Er was afgelopen tijd al aardig wat spanning tussen de Clans en dat ze nu een vreemde kat aantrof op haar territorium was ergens gewoon de druppel. "Logisch dat je verdwaald raakt op territorium dat niet van jou is," merkte ze op en zette dreigend een stapje in de richting van de kat terwijl een zachte maar toch hoorbare grom uit haar keel ontsnapte.

De poes tegenover haar leek het niet erg op prijs te stellen. Niet dat Rina dat verwacht had, ze was op andermans territorium aan het jagen, tenminste, ze had een poging gewaagd om dat te doen. Waarom was de kattin zo pissig? Ze begreep het heus wel, maar het was toch wel beleefd genoeg om het maar eerlijk te vertellen? "Logisch dat je verdwaald raakt op territorium dat niet van jou is," Haar groene ogen werden groter tegen de tijd dat de bruine poes een stap haar richting deed om groter over te komen. "Uhm... Ja, sorry." Mompelde ze eerder zachtjes terwijl ze naar de grond keek. Hoe kon ze er hier nou mee uit komen. "Is dit eigenlijk allemaal van jou?" Vroeg ze uiteindelijk. Was het territorium niet een beetje te groot voor maar één kat? Dan zou je wel erg manipulerend zijn. En eigenlijk was Rina dat niet. Niet dat ze een eigen territorium heeft maar... Nu was niet het moment.

De ogen van de kat tegenover haar vonden al snel de grond nadat Ashbrook een stap dichterbij had gezet. Een zacht gemompel kwam uit de kat haar mond, wat de gemaskerde kattin niet precies kon verstaan maar meende een verontschuldiging te horen. Ze kon zien aan de kat haar lichaam dat ze zich duidelijk niet op haar gemak voelde, en betrapt. Nadat het een poosje stil was geweest en de katten doodstil tegenover elkaar hadden gestaan begon de gevlamde poes met praten. "Is dit eigenlijk allemaal van jou?" vroeg ze uiteindelijk. Verward keek Ashbrok naar haar toen ze dat vroeg, was dit oprecht een vraag of liep de kattin nou een grapje uit te halen met haar? Met samengeknepen ogen keek Ash haar aan, het puntje van haar staart zachtjes heen en weer zwiepend. "Nee, ik deel het met mijn clan," antwoordde ze achterdochtig. "Alle katten die hier leven weten dat, maar jij niet zo te merken," vervolgde ze. "Wie en vooral wát ben jij?" vroeg ze vervolgens, nog steeds duidelijk op haar hoede. Je kon namelijk nooit voorspellen wanneer een kat ging aanvallen, en of ze in staat waren om aan te vallen. De gevlamde poes tegenover haar zag er lief, schattig en onschuldig uit, maar schijn kan bedriegen.

Ondanks dat de kattin haar excuses al aangeboden had, leek de poes het nogsteeds niet door de vingers zien. Deze keer kwam ze er niet makkelijk vanaf, dat wist Rina wel zeker. "Nee, ik deel het met mijn clan," Was het antwoord op de vraag. Clan? Hoeveel waren het er dan wel niet? Dit was geen ShadowClan, de geur alleen zei al genoeg. "Dus, jullie zijn net zoals ShadowClan? Maar een andere naam?" Tja, zo erg geïnteresseerd in het Clanleven was de kittypet nooit geweest. Ze kende alleen ene BloodClan en dat was alles. "Alle katten die hier leven weten dat, maar jij niet zo te merken," Haar groene ogen bleven haken op de blauwe van de onbekende kat. Waarschijnlijk ook een warrior. "Wie en vooral wát ben jij?" Vroeg ze verder. Rina zwiepte haar staart lichtelijk heen en weer van zenuwachtigheid. "Ik ben een kat." Antwoordde ze nogal nerveus. Ja, als je eenmaal zenuwachtig bent wist je zelf niet meer wat je zei, of dacht. Niet veel tellen laten kwam ze er kort achter wat ze eigenlijk precies bedoelde. "Eh... Ik ben Rina." Murmelde ze.

Afwachtend keek de poes haar aan. Haar haren lichtjes overeind waardoor de gradiënt in haar vacht duidelijk zichtbaar was. Haar poten hadden een donkerbruine kleur terwijl haar torso een veel lichtere kleur met zich meedroeg.  "Dus, jullie zijn net zoals ShadowClan? Maar een andere naam?" antwoordde de gevlamde kattin tegenover haar op haar vraag. "Eh ja, maar dan dragen wij de naam RiverClan, miauwde Ashbrook tegen haar. Waarom wist deze vreemde kat wel wie de SchadowClan was, maar niet de andere clans? De RiverClan warrior vond dat er een vreemd luchtje aanzat waardoor ze nog steeds in de startblokken stond om elk moment te kunnen toeslaan, stel dat deze onbekende kat een verkeerde beweging zou maken. "Ik ben een kat," zei de kat nerveus op de vraag die Ashbrook daarna had gesteld. Een diepe frons verscheen op het gemaskerde gezicht en een geïrriteerde blik in haar ijsblauwe ogen. "Een kat?" herhaalde ze op een toon waaraan je kon horen dat dat duidelijk niet het doel achter haar vraag was geweest. Ze wilde weten wat voor soort de kat was. Ze rook zeker niet naar de dode geur van de BloodClan, maar droeg wel een twoleggeur met zich mee. Ze zou een rogue kunnen zijn, aangezien kittypets zich toch nooit zo diep in het woud wagen? Toen de gevlamde kattin haar naam had gezegd gaf Ashbrook haar een kort knikje om aan te geven dat ze het gehoord had, maar gaf er verder geen antword op.