Copycat [Chawl]

Yu rekte zich lang en loom uit. Het was vroeg, maar het weer leek haar nu al te willen pesten. Een ijzige leaf bare wind rukte aan haar vacht, terwijl sneeuw genadeloos uit de hemel viel. De poes besloot dat ze oorlog had met het weer, begon nukkig voor zich uit te staren. Tja, wat nu? Een idee schoot haar te binnen, waarna een glimlach volgde. Ze zou naar een warme plek gaan. Niet zo maar een warme plek, Maar de warmste. Barn two.

Yu gleed naar binnen, met een laatste huivering van de tocht. Ze verwelkomde de warmte in de schuur maar al te graag. Glimlachend keek ze rond. Het was altijd zo'n heerlijk vredige plek. Ze glimlachde nog wijder toen ze een klein zwart bolletje zag. Ze herkende het katertje dat ze eerder had gezien, Chawl. "Hey there, copycat!" Begroette ze vrolijk. Als het katertje echt alles nadeed wat hij zag, zou zij vast een, ehem, goed rolmodel zijn.

“Us.”  Het katertje krabbelde naar haar toe. “Wat dat copycat?” Kwam de volgende vraag. Yu vond de manier waarop hij praatte aandoenlijk. "Een copycat is een kat die alles na doet." Legde ze met een glimlach uit. Haar broertje was ontzettend schattig. “Yu blij?” Vroeg de kit vervolgens, iet wat ernstiger. De poes schonk hem een verblindende glimlach. "Ik ben altijd blij om familie te zien!" Sprak ze opgewekt. Ze zou hem meenemen op avontuur, al haar kennis overdragen... Plots zag ze een wond op zijn kop. "He, wat heb je nou gedaan?" Bezorgd boog ze zich over hem heen. Het leek maar een schaafwond, niets heel gevaarlijks, gelukkig. Desondanks gaf ze er een paar likken over om het schoon te maken. "Doet het pijn?"

“Ooh nee hoor.” Zei hij enkel. Hm. Toen het schoon was, maakte ze even oogcontact. "Misschien doet het soms geen pijn, maar kijk wel met wat voor een wonden je oploopt, oke? " Ze probeerde er een beetje ernst in te verwerken zodat hij het in zijn oren zou knopen. “Yu?” Hopelijk wa het geen lastige vraag, dan zou ze zich best stom voelen. “Aaom papa altijd steng kijkt?” Ze begon groot te grijnzen. Geheimsinng kwam ze dichterbij, en wenkte hem om dat ook te doen. "Niemand heeft hem ooit zien lachen sinds hij als kit in foxdung heeft getrapt..." Ze hield haar facade even vol, maar na een minuutje schaterde ze het uit. Ze bedaarde een beetje, en glimlachte naar Chawl. "Hij lacht soms, maar vaak moet hij eng eruit zien. Je gaat het nog wel zien." De keren dat ze haar vader had zien lachen kon ze op een poot tellen, maar ze zag het meestal aan zijn houding, zijn toon, zijn ogen.

Het duurde even, maar het kwartje leek te vallen bij Chawl. Toen hij doorhad dat het een grapje was begon hij te grinniken. “Waaom papa moet eng uitien?” Klonk het nieuwsgierig. Yu dacht even na hoe ze dit het beste kon vertellen. "Dan luisteren katten beter naar hem, en dan kan hij de elite beter leiden." Ze liet het even bezinken bij haar broertje. "Niet veel katten zouden luisteren naar een leider die alleen maar glimlachte. Katten in de bloodclan zijn gevaarlijk, en enkel bij elkaar omdat ze dan sterker zijn." Zou hij dat begrijpen? Misschien was het te heftig voor zo'n jonge kit...