Give me a break

Ondanks dat de strenge winter al bijna voorbij was, was het geen graadje warmer geworden. De zon leek al zich vaker te laten tonen. Maar geen warmte of teken van meer prooi was mogelijk. Zijn zwarte pels glinsterde onder de zon en zijn ijsblauwe ogen waren alleen maar gericht op de bevroren rivier dat langzaamaan weer begon te smelten. De geur van RiverClan kon hij nog maar net ruiken. Wat niet zo raar was, de kater was wel dichtbij de grens. Misschien moest hij maar terug naar het kamp gaan. Zich weten te vermaken aangezien niemand met hem wou praten. Hij richtte zijn aandacht weer op de rivier voordat hij opstond en zich klaar maakte om het pad naar het kamp te nemen.

+ Sweetheart

De blik in haar ogen was laaiend, ze was kwaad, op zichzelf, op de clans, op de wereled, op de lucht die haar longen in en uit stroomde, op Starclan,op zo ongeveer alles wat ze maar kon bedenken. En als het kon dan zou ze alles kunnen vernietigen op dit moment. Haar blik verharde en haar oren drukte ze in haar nek, haar lip trok ze op zodat haar tanden open en bloot waren toen ze tegen een kat opbotste. "Rot op en snel een beetje!" Snauwde ze, haar woede nog inhoudend. Als het aan haar lag had ze die kat nu een klauw in zijn gezicht gehad. Er waren dan ook maar weinig dingen die haar konden kalmeren, één van hun was; Runningtime. De kattin hield halt toen haar gedachtens naar Runningtime toe ging. Shit.. Ze moest dat ene nog vertellen.. De massieve kattin beet op haar onderlip toen ze haar pas weer aannam en de geur van de zwarte kater opspoorde, hoe moest ze dit in Starclans uitleggen?

Haar verschillend gekleurde ogen vingen de gitzwarte vacht van Runningtime op toen ze zijn geur was gevolgd naar de rivier. Haar pluizige staart sloeg een par keer heen en weer om haar zenuwen uit haar lijf te jagen. Sweetheart zuchtte eventjes diep en stapte met stevige en vol zelfvertrouwen stappen naar de haar beste vriend. "Ey Running.." Mauwde ze met een mond vol tanden, haar ogen waren op haar poot gericht en eventjes trok ze met haar oor. "Ik moet je spreken"

Meteen stopte de kater met lopen bij het ontmoeten van de blauwe en groene ogen van Sweetheart. Meteen dwong hij zichzelf een waterige glimlach op zijn gelaat te plakken. "Hey Sweetheart." mauwde hij terwijl hij haar aankeek. Het was wel duidelijk dat de kattin zich om iets bekommerde. "Ey Running.. Ik moet je spreken" Meteen leek het alsof hij bevroren zat. Er was iets wat zijn beste vriendin hem moest vertellen en aan haar gezicht te zien was het geen goed nieuws. Een tinteling golfde door zijn vacht heen. "Uhm... Oké." sprak hij met een ietwat vragende toon.

De kattin zuchtte diep en ging zitten, hoe ging ze dit ooit vertellen? Ze heeft kittens gekregen en niet eens aan hem verteld.. Hoe stom kon je wel niet zijn! Arg. "Uhm... Oké." Klonk de vragende toon van Running, Sweetheart porbeerde zo normaal mogelijk te gedragen maar haar puntje van haar dtaart tikte zenuwachtig op de gromd en haar poten schuifelde heen en weer. Zelfs haar snorharen trilde. "Nou.. Uhm.. Hoe moet ik dit zeggen" Mompelde de groot gebouwde kattin. "Het ligt wat ingewikkeld.. Maar u-uhm.." Haar blik was op haar poten geplakt toen ze probeerde het te vertellen, maar ze kwam Niet veder dan een paar woordjes. "Ik.. Heb uhm, kittens.. Gekregen.. En tja.. Jij bent uhm" Sweetheart trok met haar oor en zuchtte nogmaals diep, ze rukte haar blik van haar poten en keek strak naar de zwarte kater. "En jij bent de vader"