You stick 'em with the pointy end

What do we say to the god of death? Not today.

Haar eerste reacties was vermijden geweest. Het kamp bleef een kille nasmaak in haar gedachten behouden en dus was ze er liever niet. Firepaw had zich volledig in haar training geworpen en was 's avonds bij terugkomst vaak te moe om lang wakker te blijven en te kunnen piekeren. Tot op het punt dat ze haar ontwijkende gedrag om wist te zetten in haat en woedde. Het was makkelijker om met gevoelens om te gaan wanneer je een heel duidelijk doel voor ogen had. Misschien was het een fase, misschien ook niet. Zij zelf was überhaupt te jong om volledig te bevatten wat ze aan het doen was. Al leerde men dat wellicht nooit. De jonge poes stapte dan ook door het kamp om haar prooi op de prooistapel te leggen, waarna ze in een windvrij hoekje van de open plek ging liggen en haar blik het kamp rond liet gaan. Hoe langer die BloodClanners hier waren, hoe ouder en sterker zij werd. En op een dag..

(Eerste post voor Claw)

F I R E P A W

Hij staarde over het ThunderClan kamp. De grote gitzwarte kater was boven op de rots gesproken en liet de blik in zijn groengele ogen door het kamp gaan. Zijn huid had nog meer littekens gekregen sinds hij wat meer macht had gekregen over het woud. Het tekende hem en liet daarmee de herinneringen achter die hij zijn hele leven mee zou dragen, maar dat deerde hem niet. Zowel de goede als slechte herinneringen hielden hem op zijn poten. Hij had wraak genomen op de groep katten die hem zijn moeder en ongeboren siblings hadden afgenomen en hij treiterde ze rustig door. Elke keer als hij een ThunderClanner kon pakken dan deed hij dat, zonder aarzeling. Zijn blik bleef bij Firepaw hangen terwijl er langzaam een grijnsje om zijn lippen verscheen. Hij sprong van de rots en sjouwde naar de jonge kattin toe. “Van het uitzicht aan het genieten?” Zijn stem klonk kil en kalm zoals altijd. Hij bleef voor haar staan en sarcastische fonkeling in zijn groengele ogen, maar voor de rest hield hij zijn emoties verborgen.

What do we say to the god of death? Not today.

Ze zag Claw vanuit haar ooghoeken van zijn rots springen, maar keek hem niet aan tot hij vlakbij stond en haar aansprak. Haar tweekleurige ogen stonden kil. Ten tijde van zijn komst was ze naïef geweest, had de ernst van de zaak niet begrepen, maar die onwetendheid had plaats gemaakt voor een kille haat. "Als je met uitzicht jouw lelijke vlooienpels bedoeld dan nee," antwoordde ze met haar nieuwgevonden emotieloosheid. Eerder had ze simpelweg niet geweten wat dit alles betekende en daarom koeltjes tegenover hem gedaan, nu was het andersom, ze wist het, maar ze ging hem zijn zin niet geven. "En je heb zeker ook niets beters te doen dan een apprentice lopen jennen," vervolgde ze, waarna ze haar blik weer afwendde.

F I R E P A W

Hij negeerde haar opmerking over zijn vacht. Hij ging haar het plezier van een snauwerige tegenwerping niet gunnen, net als ze hem dat niet gegund had. Ze had een andere tactiek aangenomen dat voelde hij en dat boeide hem. Sommige katten in de ThunderClan wekte zijn interesse en zij was daar zeker één van, daarom vond hij het ook zo leuk om haar te jennen. Hij daagde haar uit en probeerde haar tegen de haren in te strijken om te kijken hoe ver hij kon gaan, hoe ver hij kon gaan totdat ze zou breken. En als dat niet zou gebeuren dan nog zou ze veranderen, zou ze zich aanpassen om zijn maniertjes te kunnen verteren. Hij zag dat nou gebeuren en dat was interessant, heel interessant. Dus zei hij niets en staarde haar enkel aan, met een doordringende en ondoorgrondelijke blik. Hij ging zitten en sloeg zachtjes met zijn staart op de grond, wat een irritant tikkend geluid in de doodse stilte tussen hen veroorzaakte.

What do we say to the god of death? Not today.

Ze kreeg geen antwoord. Iets dat ze aan had moeten zien komen. In plaats daarvan bleef hij haar aanstaren, zonder nog een woord te reppen. Ze wist dat hij haar uit liep te dagen, dat had hij al vanaf dag één gedaan en haar gedrag had haar haar moeder gekost. Hoewel ze er niet naar uit zag om meer te verliezen dan dat, kon ze het niet helpen hem zijn zin niet te geven. Haar tweekleurige ogen gingen eerst kort het kamp langs, waarna haar blik op hem landde. Haar gelaatsuitdrukking vertaalde de vraag of hij niet wat beters te doen had nog altijd. Werd dit nu een spelletje wie het langst zou blijven kijken? Dat was niet iets dat ze van plan was om met hem te spelen en dus rolde ze kort haar ogen, waarna ze begon de vacht op haar borst te likken en de klitten eruit te werken die zich daar verzamelde door het eeuwige geren en gesluip in de bossen.

F I R E P A W

Ook zij hield zich stil, waardoor enkel het tikken van zijn staart en het raspen van haar tong de stilte doorbrak. Het leek bijna alsof ze gewoon rustig naast elkaar zaten, bijna. De manier waarop hij naar Firepaw keek verraadde het tegendeel. Hij speelde een spelletje met haar en zij was niet van plan om daar aan mee te doen en dan kreeg je van deze vreemde stilzwijgende tafereeltjes. “Je vergeet een plekje.” Zei hij plots. Hij had zijn blik op een plek vlak onder haar kin gevestigd en staarde daar uitdrukkelijk naar.

What do we say to the god of death? Not today.

Het koste haar al haar inspanning om niet naar hem uit te vliegen alleen al om het irritante getik van zijn staart. Dit zou hem echter alleen maar goed doen, maar het feit dat het haar zoveel moeite kostte wekte enkel meer irritatie bij haar op. Nog altijd zwijgend hield ze zichzelf voor dat ze hem ooit voor altijd de mond zou snoeren. Firepaw slikte een opmerking in toen hij haar erop wees dat ze een plek had gemist en nadrukkelijk naar haar keel begon te staren. Als hij haar daar tussen zijn kaken wist te grijpen dan was het hoogstwaarschijnlijk over. De vlamkleurige poes draaide zich dan ook van hem af en ging verder met het wassen. Oh hoe graag ze nu aan zijn keel had gehangen.

F I R E P A W

Plots begon hij te grinniken, eerst zachtjes maar hij begon steeds harder. Hij probeerde de situatie ongemakkelijk te maken, het was niet voor niets waarom hij precies naar dat plekje gestaard had. Het had gewerkt want hij wist zeker dat ze zich daarom van hem afgedraaid had. Hij ging doodleuk verder met het tikken van zijn staart op de grond. Hij schoof wat dichter naar haar toe om haar vacht eens goed te inspecteren, opzoek naar littekens. Wat voor hem trofeeën waren, waren voor anderen een last. Voor hem betekende littekens macht en hij wilde weten hoeveel trofeetjes Firepaw al droeg.

Whifflekit was in een gevecht met een flinke mosbal. Deze spelletjes waren saai, maar nu ze techniekjes had geleerd na meerdere trainingen met Bloodclanners, probeerde ze deze techniekjes ook in haar spelletjes te gooien. Dit werkte best effectief, maar het voelde alsnog niet goed genoeg. Het hielp haar niet om af te reageren. Plots zag ze Claw en Firepaw. Voor zo ver zij wist had Firepaw het niet op Claw, maar Whifflekit mocht Claw wel. Misschien werd het tijd om haar grote zus te laten zien hoe geweldig Claw was. Ze rende daarom ook op de twee af. "Hallo Claw!" Sinds dat gesprek deed ze net zo normaal en enthousiast tegen Claw als naar ieder ander, misschien iets enthousiaster. "Hallo grote zus!" Riep ze vervolgens, waarna ze naar haar zus liep en haar een kopje gaf en vervolgens met een grijns naar Claw keek.

What do we say to the god of death? Not today.

Alsof het niet erger kon begon de gek ook nog eens uit het niets te lachen. "Ben je seniel aan 't worden Claw?" merkte ze op, terwijl ze het wassen staakte aangezien haar vacht er weer prima uit zag. Welke idioot begon er nou zomaar op die manier te lachen? Er zat echt een steekje los in zijn kop. Als ze daar al niet zeker van was geweest dan nu wel. Haar vacht rees iets in reactie op het feit dat hij zo dichtbij zat en haar blijkbaar liep te inspecteren. Het enige dat ze aan litteken had was diep verborgen tussen de dikke rode vacht. Haar ogen laaide op toen Whifflekit op hen af kwam en Claw eerst vrolijk begroette alvorens haar een kopje te geven. "Wat had ik gezegd," beet ze de kitten toe, duidend op het feit dat ze niet wilde dat Whiffle bij Claw in de buurt kwam.

F I R E P A W

Hij ging weer niet op haar in toen ze een vraag aan hem stelde. Natuurlijk was hij niet seniel geworden, die opmerking vond hij niet eens waard om op te reageren. Hij wende zijn blik van Firepaw af toen Whifflekit opeens op hen afgerend kwam. “Hallo mooie meid.” Hij kreeg opeens een heel ander masker op. Whifflekit was zijn nieuwe speeltje en het beviel hem wel hoe ze tegen hem deed. “Nou nou Firepaw je zusje komt ons gewoon even begroetten.” Hij zorgde er voor dat alleen Firepaw de geamuseerde blik in zijn ogen zag. Toen richtte hij zich tot Whifflekit. “Hoe gaat het met jou?” Vroeg hij met een brede grijns om zijn lippen.

"Hallo mooie meid," begroette Claw haar. Whifflekit glimlachte breed bij die woorden. Mooie meid. Maar toen trok Firepaw haar aandacht toen zij haar toe beet. Met grote ogen keek ze naar Firepaw en vouwde ze haar oortjes even naar achteren en keek vervolgens naar Claw. Ze wist wel waar Firepaw op duidde. "Nou nou Firepaw je zusje komt ons gewoon even begroetten." Whifflekit glimlachte weer en keek weer terug naar Firepaw. "Ja dat klopt!" Miauwde ze vrolijk. Ze geloofde Firepaw niet met wat zij zei over Claw. Vervolgens richtte Claw zich tot haar. "Hoe gaat het met jou?" Was zijn vraag. "Heel goed! Ik train nu zo veel als ik kan!" Miauwde ze, waarbij ze haar borstje vooruit stak. "Maar alleen is wel moeilijk en ik snap niet waarom de Queens het er niet mee eens zijn," vervolgde ze. "Wat zijn jullie aan het doen?" Vroeg ze vervolgens kijkend van Claw naar Firepaw, haar grote mooie zus.

What do we say to the god of death? Not today.

Het beviel haar absoluut niet hoe Claw tegen Whifflekit sprak toen deze hen begroet had. Haar ogen vernauwde zich en haar vacht rees iets omhoog uit irritatie. De kitten was veel te goedgelovig en leek er heilig van overtuigd dat Claw hier de Clan leidde. Firepaw hoopte maar dat ze dat snel uit haar hoofd zou zetten, want vroeg of later zouden ze terug komen met Silverstar. Whifflekit vroeg haar wat ze aan het doen waren en Firepaw blikte kort opzij naar de zwarte kater voor ze antwoord gaf. "Claw probeert me te irriteren terwijl ik rustig mijn vacht aan het wassen was," zei ze. De afschuw voor de zwarte kater droop van die woorden af.

F I R E P A W

Hij begon goedkeurend te knikken toen Whifflekit aangaf dat ze zo veel mogelijk trainde. “Dat is goed, daar leer je van.” Prees hij haar. “Je kunt altijd vragen of iemand van de Elite wil helpen, er is altijd wel iemand die daar tijd voor heeft.” Vervolgde hij rustig zonder op de irritatie van Firepaw te letten. Hij kon hier echt van genieten. Hoe hij het weer voor elkaar had gekregen om haar te treiteren en dit keer deed haar eigen zusje doodleuk mee, die had geen flauw benul wat ze bij Firepaw aanrichtte. Pas toen ze zei dat hij haar probeerde te irriteren richtte hij zijn blik weer op de oranje kattin. “Nee hoor, ik was juist aan het bewonderen hoe goed je dat doet.” Hij keek Whifflekit aan. “Dat heeft je zus goed gedaan toch? Kijk dan hoe mooi haar vacht weer glimt.” Speelde hij verder, ooh hij genoot hier echt van.

"Dat is goed, daar leer je van," vertelde Claw haar, waarop Whifflekit breed grijnsde. Al was ze niet vergeten wat Firepaw haar had verteld over nagels naar binnen en naar buiten. Daar zou ze Claw later wel naar vragen. Hij, als Thunderclan en Bloodclan leader, wist vast wel hoe het zat. "Je kunt altijd vragen of iemand van de Elite wil helpen, er is altijd wel iemand die daar tijd voor heeft." Whifflekit knikte uitbundig. "Oké, Claw!"
Vervolgens vroeg ze wat ze aan het doen waren. Dat wou ze wel weten, omdat Firepaw helemaal geïrriteerd was. "Claw probeert me te irriteren terwijl ik rustig mijn vacht aan het wassen was," zei Firepaw. Haar vragende blik werd op die woorden op Claw gericht. "Nee hoor, ik was juist aan het bewonderen hoe goed je dat doet," verbeterde Claw Firepaw, waarop Whifflekit glimlachte. "Dat heeft je zus goed gedaan toch? Kijk dan hoe mooi haar vacht weer glimt," miauwde Claw. Whifflekit knikte. "Ja, maar Firepaw's vacht glimt altijd, had ik ook maar zo'n mooie vacht!" Miauwde ze, waarna ze haar grote zus een kopje gaf. "Maar ik had een vraagje," miauwde ze. "Ik wou Firepaw laatst laten zien wat ik geleerd had, maar ze werd boos omdat ik mijn nagels gebruikte. Mag dat dan niet?" Vroeg ze aan Claw, terwijl ze van haar zus naar de Thunderclan en Bloodclan leader keek.

What do we say to the god of death? Not today.

"Als je me echt een gunst wilde doen dan hoepelde je op zodat mijn vacht niet direct weer vies werd van jouw gore vlooienpels," kaatste ze terug toen Claw zei dat hij enkel haar schoonmaakkunsten aan het bewonderen was. Haar zusje was compleet gehersenspoeld door die gek, zoveel was duidelijk. Ze negeerde het complimentje dan ook wat ze kreeg van Whifflekit, aangezien ze absoluut niet in de stemming was om het nu over het glanzen van haar vacht te hebben. De rode kattin snoof toen de kitten Claw begon te vragen over het incident van laatst. "Hij weet niks van de Warrior Code, dus hij kan geen antwoord geven," sprak ze scherp.

F I R E P A W

Zijn ogen fonkelden elke keer geamuseerd op als hij Firepaw aankeek. Ook toen ze hem opnieuw probeerde te beledigen, die woorden deden hem niets. Hij genoot er juist van dat ze zo scherp reageerde, omdat hij haar dan precies had waar hij haar hebben wilde. Ooit zou ze een fout maken en dan zou hij er voor zorgen dat dat haar dood werd. “Tuttut, je zus kan soms wel wat opvliegerig zijn hoor Whiffle.” Grijnsde hij terwijl zijn blik nog even op Firepaw gericht bleef, maar daarna keek hij Whifflekit weer aan. Hij negeerde de opmerking van Firepaw en gaf de kitten antwoord. “Je mag je nagels best gebruiken, maar met je nagels doe je anderen pijn. Alleen als je iemand pijn wilt doen moet je je nagels gebruiken. Waarom wilde je Firepaw pijn doen?” Vroeg hij aan de jonge kattin.

Whifflekit werd ongemakkelijk van Firepaw's vijandigheid en kroop onbewust iets meer naar Claw toe. Op de één of andere manier voelde dat veiliger. Waarschijnlijk omdat hij wel gewoon kalm was. "Tuttut, je zus kan soms wel wat opvliegerig zijn hoor Whiffle," zei Claw en Whifflekit wiebelde met haar oortjes. "Ze meent het niet," reageerde ze, haar heldere oogjes op Firepaw gefocust. Toen stelde ze haar vraag over het incident die zich eerder had afgespeeld. "Hij weet niks van de Warrior Code, dus hij kan geen antwoord geven," was echter wat Firepaw zei. Whifflekit keek van haar zus naar Claw, een beetje verward, maar toch klonk het antwoord van Claw wel logischer. "Je mag je nagels best gebruiken, maar met je nagels doe je anderen pijn. Alleen als je iemand pijn wilt doen moet je je nagels gebruiken. Waarom wilde je Firepaw pijn doen?" Vroeg Claw. Whifflekit schudde wild met haar kop. "Ik wou Firepaw geen pijn doen, ik wou enkel mijn techniek goed uitvoeren," miauwde ze.

What do we say to the god of death? Not today.

Er werd voor haar gezegd dat ze het niet meende wat ze zei door Whifflekit. "Ik meen elk woord dat ik zeg," merkte ze op. Claw leek er enkel plezier in te hebben te zien hoe ze zo verschilde van mening. Haar pogingen hem te beledigen leverde niets op, maar vriendelijk of een meeloper zou ze nooit worden. Ze snoof toen Whifflekit braaf begon uit te leggen waarom ze haar had aangevallen met uitslagen nagels. Het irriteerde haar mateloos hoe haar zusje gewoon alles na sprak wat Claw haar vertelde. Zo jong was ze ook niet meer, maar ze gedroeg zich als een kit die enkel nog alles van zijn moeder kopieerde.

F I R E P A W

Er gebeurde iets net buiten het kamp, waarschijnlijk een patrouille die met elkaar ruzie liepen te maken. Dus gleed zijn blik even naar de kampuitgang, maar toen keek hij toch de twee kattinnen weer aan. Hij negeerde de opmerkingen over of Firepaw het nu meende of niet. Hij wist ook wel dat ze het meende, maar hij speelde vrolijk het toneelstukje mee. Zijn blik gleed naar Whifflekit. “Als je iemand geen pijn wilt doen houdt dan je nagels in. Je kunt altijd je techniek oefenen op bomen of zelfs op een mosbal.” Hij gaf de kitten een knipoog, voordat hij Firepaw aankeek. Er ontstond een klein grijnsje om zijn lippen toen hij zich omdraaide. “Tot ziens dames.” Hij moest toch meer even gaan kijken wat er aan de poot was vlak buiten het kamp.

[Claw is topic uit]

Onderwerp: Re: You stick 'em with the pointy end