Nothing special

Ik was opgegroeid met de grote haarbal. Hij was nu een jaar, net als ik. En allebei kwamen we uit het zelfde hond. Mijn moeder en zijn moeder hadden rond de zelfde dag ons op de wereld gezet in het zelfde huis. Mijn twolegs hadden zowel Simon als mij uitgekozen om mee te nemen naar hun huis. En daar leefden we nu al een jaar. Nu ik een jaar waren mocht ik naar buiten. Simon ook, maar hij mocht de tuin niet uit. Jammer genoeg.
Zo nieuwsgierig als Clary was, staarde ze naar de heg. Wat daarachter was wist ze niet. Ze rook wel een sterke geur van bos, prooi en andere geuren. Ook katten. De hond blafte en wees met zijn snoet naar de heg waar zij naar staarde. Clary rekte haar rug uit en zwaaide met haar dikke, lange, zwarte staart. "De heg, ik ben benieuwd wat zich daar achter bevind," miauwde ze. Simon vernauwde zijn ogen en drukte zijn snoet tegen haar flank. Hij gaf duidelijk aan dat ze zich daar niet al te druk om moest maken en gewoon geen domme dingen moest doen. Clary glimlachte en gaf de grote hond een kopje. Vervolgens werd er groepen. Simon werd naar binnen geroepen en Clary bleef alleen achter buiten. Ze had wel kunnen volgen, maar daar had ze geen behoefte aan. Ze wou nog even buiten zijn, genieten van het zonnetje, al was het ijskoud.

OOC: Open

Het weer was genadig, en wie zou nou niet naar buiten gaan met zo'n zonnetje? Precies! Meestal bleef Yu op een voornamelijk afstand van de two-leg dens, maar op een dag als deze leek niks mis te kunnen gaan. Dus klom ze zo op een houten schutting, en begon ze te lopen. Het was dun, dus ze moest blijven focussen. Aan de ene kant zag ze de plekken die ze kende, en aan de andere kant een soort fantasieland. Er bloeide wonderlijke planten, met bloemen die ze nog nooit had gezien. In sommige tuinen stond een konijnenhok, daar was ze wel bekend mee. In andere tuinen stonden rare, felgekleurde mini twoleg dens. Haar andacht werd getrokken door een honden en kattengeur, maar heel dichtbij. Ze leken van dezelfde plaats te komen. De poes fronste even, en hield haar pas. "De heg, ik ben benieuwd wat zich daar achter bevind," Een paar tuinen verderop, als ze haar hals reikte, kon ze een hond en een kat zien. Wat haar het meest verbaasde, was dat ze gewoon naast elkaar stonden! Vredig en wel. De hond ging weg, maar de kat bleef staan. Ze moest gewoon even kijken. Ze klom in een boom vlakbij de tuin. "Er is gevaar achter de heg." Sprak ze

Nog even wierp ze een blik over haar schouder en zag de dikke, kwispelende staart van Simon naar binnen verdwijnen. Ze keek met een nieuwsgierige blik naar de heg en sprong op bij de plotse stem die ze hoorde. "Er is gevaar achter de heg." Clary keek om zich heen, maar zag niemand, vervolgens keek ze naar boven, naar een grote boom in de tuin van de mensen hiernaast. Ze zocht met haar helder groene ogen naar een kat in de boom. En ja hoor, net iets boven de heg zag ze een zwart met witte kat, net als zij. "Wat doe jij daar?" Vroeg ze, terwijl ze naar boven bleef kijken. Clary had nog niet echt buurtkatten ontmoet en kende dus ook niemand, behalve haar beste vriend, haar huisgenoot, Simon.

Geamuseerd keek Yu hoe de kittypet de bron van de stem zocht. Uiteindelijk maakte ze oogcontact, en grijnsde. De kittypet leek haa geur niet te kunnen ruiken van af hier, of ze herkende hem in elk geval niet. "Wat doe jij daar?" Ze liet haar hoofd naar een kant vallen. Ze keek omhoog, alsof ze diep in gedachten was. Tja, wat deed ze eigenlijk hier? "Ik ben hier om je te vertellen over buiten de heg." Zei de poes uiteindelijk simpel. Ze haalde haar schouders erbij op.

Met een frons keek de huiskat naar boven waar het geluid van afkomstig was geweest. "Ik ben hier om je te vertellen over buiten de heg," informeerde de poes haar. Clary zwaaide met haar dikke, netjes gekamde lange zwarte staart. "Oh, dat is aardig. Maar waarom vanuit die boom?" Vroeg ze vervolgens. Vervolgens ging Clary zitten, haar lange zwarte staart over haar witte pootjes heen leggend. Ze vond het ergens wel spannend om een vreemde kat te ontmoetten en ze vond ook dat de kat er onverzorgd en lelijk uit zag. Maar goed, ieder had natuurlijk weer een ander soort huismensen.