You will always be my cloak

Het was irritant. Eerst was het nog een kloppend irritant gevoel achter haar oor geweest, maar het werd steeds groter. Ze zocht altijd oplossingen om haar eigen hachje te redden en je moest toegeven daar was ze dondersgoed in. Ze wist het, ze had het meteen geweten. Zo snel ze in haar nest gekropen was na haar ontmoeting met Sparrowfeather. Ze was daarom ook wakker geschrokken uit een nachtmerrie, het gevolg van haar domme fout. Ze was zo stom geweest en ze kon zichzelf wel vermoorden. Als haar gevoel goed was, wat bijna niet kon missen, dan was ze weer zwanger. Nou liep ze met grote passen weg bij het kamp met maar één doel voor ogen. Ze moest Barksound vinden. Ze had weer één van haar maskers opgezet. Er lag een lief glimlachje om haar lippen en haar oren stonden spits naar voren terwijl er enkel warmte uit haar straalde. Ze was gemeen, zo gemeen.

[Barksound]

Sinds het gevecht met Riverclan had Barksound besloten om vaker en langer te gaan jagen voor de clan. Hij had een schuldgevoel en zijn oplossing daarvoor was om zich nog harder in te zetten voor de clan. Hij had een klein foutje gemaakt. Starclan moest zien dat hij niet een ander pad opliep, maar zijn fout op een andere manier probeerde recht te zetten. Hij was opzoek naar een nieuwe prooi toen de geur van Brindle hem plots opviel. Zijn oortjes draaiden zich direct naar voren en hij minderde zijn snelheid. Het duurde niet lang voor zij in zijn blikveld verscheen. Op haar snoetje stond een geheel andere uitdrukking dan hij de laatste tijd gewoon was van haar. Ondanks de plotse verandering van haar houding en gezicht, verscheen er toch een klein glimlachje op zijn snoet. Na al die moons dat hij toch zijn best had gedaan om haar voor zich te winnen, was het geluk misschien aan zijn kant. "Brindleleaf," zei hij met een kort knikje ter begroeting toen ze rechtstreeks op hem afliep. Toch deed hield hij de begroeting zo normaal mogelijk. Je wist maar nooit of ze plots weer haar andere blik terug kreeg.

Ze volgde al een tijdje zijn geur, maar toen zag ze hem. Het was duidelijk dat ze naar hem opzoek was. Ze trippelde naar hem toe en duwde haar wang tegen die van hem, voordat ze weer een stapje achteruit deed. “Hallo Barksound.” Begroette ze hem met een glimlachje. “Hoe gaat het met je?” Ze ging zitten en sloeg haar staart netjes rond haar poten. Ze zoog zachtjes op haar wangen terwijl ze hem warm in zich opnam. Ze had hem nodig en stiekem genoot ze er gewoon van als ze aandacht kreeg. Het was een soort drug voor haar en die had haar opnieuw in de problemen gebracht. Daarom had ze er afstand van gedaan, maar ze was de fout in gegaan en nu was het te laat.

Zijn oren schoten verrast naar voren toen ze haar wang kort tegen die van hem aandrukte. “Hallo Barksound.” De glimlach op haar snoetje maakte hem automatisch wat vrolijker dan dat hij zich de afgelopen paar dagen gevoeld had. “Hoe gaat het met je?” Ze begon zowaar een gesprek met hem. Had hij haar deze keer echt voor zich gewonnen? "Het gaat prima met me, zeker op dit moment." beantwoorde hij haar vragen en zette zich vervolgens ook maar gewoon neer. "Vanwaar die plotse verandering?" vroeg hij vervolgens, verwijzend naar haar eerdere afwijzingen. Niet dat het hem veel uitmaakte. Zij was hier, voor hem, en dat vond hij al geweldig.

“Fijn.” Zei ze terwijl ze even haar staart door het gras bewoog, om hem vervolgens weer om haar poten te slaan. Ze probeerde hem te verleiden, dat was aan haar hele houding te zien. Haar ogen twinkelden ondeugend, ze zoog zachtjes op haar wangen en er lag een lieve glimlach om haar lippen. “Ik ben misschien toch wat te hard voor je geweest en toen ging ik er nog eens over nadenken. Misschien geef ik toch meer om je dan ik eerst dacht.” Ze begon zachtjes te spinnen terwijl ze wat naar hem toeschoof. “Of heb je liever dat ik weg ga?” Fluisterde ze er achteraan. Ze knipperde onschuldig met haar ogen, maar de ondeugende fonkeling bleef erin staan.

Hij kon er niet aan doen dat hij het leuk vond dat ze plots tot de conclusie was gekomen dat zij hem toch leuk vond. “Ik ben misschien toch wat te hard voor je geweest en toen ging ik er nog eens over nadenken. Misschien geef ik toch meer om je dan ik eerst dacht.” Zie je wel! Zijn ogen werden iets groter bij wat ze zei. Ze gaf nog om hem! Zijn oren schoten geamuseerd naar voren toen ze wat dichter naar hem toe schoof. “Of heb je liever dat ik weg ga?” Hij schudde snel zijn kopje op haar vraag. Hij wilde niet dat ze wegging. Ze mocht voor hem tot in de eeuwigheid blijven. Nu hij een moeilijke periode door ging, was ze meer dan ooit welkom. Hij draaide zijn kopje wat meer naar haar toe bij het zien van de twinkeling in haar ogen. "Je mag zo lang blijven als je wilt," mauwde hij met een schuine glimlach.

Hij trapte er compleet in, maar eigenlijk had ze ook niet anders verwacht. Ze was een ster in toneelstukjes, zo goed dat ze er soms zelf in geloofde. Ze wist dat hij een zwak voor haar had en daar maakte ze slim misbruik van. Ze voelde geen schuldgevoel, omdat ze zich daar helemaal voor had afgeschermd. Dat had ze geleerd toen ze de poes die haar en haar broertje en zusje onder haar hoede had genomen had afgesnauwd. Ze had haar niet gemogen eigenlijk gewoon omdat ze kwaad was dat haar ouders hen in de steek hadden gelaten. Dat had haar geen goed gedaan en het had haar hersenen een vreemde kronkel gegeven. Langzaam krulde haar staart zich om die van hem en likte ze hem zachtjes over zijn wang. Toen rolde ze lachend op haar rug en keek hem uitdagend aan.

Als kater die al lange tijd een oogje op haar had laten vallen, was Barksound direct van de baan bij haar plotse gedrag. Dat ze hem laatst nog bij haar wegduwde leek als een vaag licht te verdwijnen bij haar huidige actie. Zijn oortjes stonden naar voren en zijn ogen waren geamuseerd op haar gericht toen ze hem een kort lik over zijn wang gaf en ze zich vervolgens op haar rug draaide. Barksound zette een stap naar voren zodat zijn voorpoten ieders langs een andere kant van Brindle stonden. Even drukte hij zijn neusje in haar hals, om er zeker van te zijn dat hij niet droomde. Haar geur liet hem direct wat meer ontspannen.

Sorry voor de late reactie ^^'

Onderwerp: Re: You will always be my cloak