carnival of rust (Emberspark)

De jonge kater was al weer eens vroeg opgestaan, hij snuffelde rond en zocht naar eten. Hij wilde meer informatie vinden al was het bijna een te verre zaak, hij moest zijn vader vinden. Zijn wraak nemen, zijn dagen uit lopen. Hij wiebelde kort met zijn oren, hij had zoveel vragen al kon hij moeilijk dingen achter zich laten. Hij kon niet veel geloven, hij zuchte diep. Zijn ogen tuurde langs het terrein, zijn gekleurde rode ogen gaven een vreemde gloed. Hij zwiepte met zijn staart, hij begaf zich op het terrein van een ander. Zijn neus stak hij in de lucht, hij moest zoeken naar antwoorden. Hij voelde zich leeg, stap voor stap zetten hij zijn poten veder in het vreemde terrein. Hij voelde de ijslaag rond zijn poten smelten, zijn klauwen waren uitgetrokken. Klaar voor een aanval, als hij aangevallen zou worden. Hij kon weinig zeggen, zijn poten waren koud. Hij maakte geen geluid al maakte het krakende sneeuw het erger, hij rook onbekende geuren. Waar zouden de katten zich begeven, hij haalde zijn schouders op en zakte door zijn poten. Al moest hij dit keer jagen op katten. Hij moest zich goed concentreren, hij haalde diep adem. Hij moest maar wachten, hij moest dit keer geduld hebben.

occ: tel post!! Sorry mijn comp moest opnieuw opstarten en dat duurt lang...

Het was nog vroeg in de morgen toen ik stilletjes het kamp uit sloop. Het was nog vrij donker, en de kou liet me even rillen. Even twijfelde ik of ik in deze kou wel moest gaan, maar uiteindelijk won mijn nieuwsgierigheid van mijn twijfels. Ik wilde graag een keer zien hoe alles in het territorium wakker zou worden. Hoe de zon op zou komen boven de bomen, en hoe de eerste vogeltjes zouden gaan fluiten. Zelfverzekerd begon ik verder te lopen. De koude sneeuw knerste zachtjes onder mijn poten, en als ik uitademde vormden zich kleine wolkjes voor mijn mond. Plotseling bevroor ik. Ik spitste mijn oren, en luisterde of ik dat echt goed gehoord had. Weer hoorde ik het geluid van knersende sneeuw. Ik was niet alleen. Voorzichtig en zo stil mogelijk liep ik op het geluid af. Ik probeerde te ruiken of het vriend of vijand was, maar ik rook vooral shadowclan en een vleugje van iets vreemds, maar ik kon niet identificeren wat. Plotseling stond ik weer stil. Een eindje voor mij stond een kat met zijn rug naar mij toe, alsof hij aan het jagen was. Was dat nou ...? Ik kon in eerste instantie niet goed zien wie het was, maar deze gedaante leek best wel een beetje op .. op Blackpaw? Ik wilde haar in ieder geval wel graag zien. Sinds ze me had gevonden hadden we niet meer gesproken, hoewel ik nog veel vragen voor haar had. 'Blackpaw..?' Vroeg ik dan ook voorzichtig.

Pearl sloop door zonder enige antwoord te hebben nam hij zijn tijd en liep hij door, hij kon er niet tegen als hij dingen niet wist. Hij wilde het weten, al was zijn hoofd zo verward. De jonge kater schrok van de reactie achter hem, hij had namelijk geen halsband aan dus kon gewoon op een Clan kat lijken. Hij ging gelijk recht zitten, 'Blackpaw..?' Vroeg een kater voorzichtig. Pearl sloeg zijn oren in zijn nek, dit was niet te geloven. Hij voelde zich schuldig om de reden dat iemand hem anders noemde, hij slikte kort. Dit was niet goed, hij zuchtte kort. "Blackpaw?" Was zijn eerste reactie en draaide zich naar de kater toe, het was automatisch. Hij klapte zijn nagels in, hij keek diep in de ogen van de kater voor hem. Deze had blauwe ogen, al had hij zelf rode ogen. Hij rook niet echt naar Bloodclan want hij rook vooral naar Rogue en door de verwarring dat hij nog geen halsband had was best wel groot, ergens wilde hij wel altijd het Clan leven zien en zelf in een Clan leven al kon nooit een kat echt denken. Hij zag er niet uit precies hetzelfde als een andere kat, ook zou je hem sneller kunnen herkennen. "Het spijt me maar ik ben niet de gene die je zoekt." Miauwde hij rustig, er was spijt in zijn stem te herkennen. Het was moeilijk om te praten voor hem, nooit gedaan in het Rogue leven. Dus het klonk ook niet in toon, hij wiebelde met zijn oren. "Wie is die zo genaamde Blackpaw dan?" Vroeg hij veder al wist hij niet alles, hij viel best stil. Hij kon niet een kat aanvallen die hem als een ander zag, dat was niet eerlijk. Hij moest maar naar een andere kat zoeken, alleen hij wist het nooit zeker.

Onderwerp: Re: carnival of rust (Emberspark)