Colourblind [Open]

De ijzig koude wind baande haar weg tussen elk haartje op haar kleine, magere lichaam. Het liet een rilling over haar rug lopen. De kattin snoof op een chagrijnige toon, de wind en de kou waren nou niet precies haar ideale weersomstandigheden. Na eventjes pauze te hebben genomen stond ze weer geruisloos op en probeerde zo min mogelijk geluid te maken om misschien nog een prooi te kunnen ontdekken. Het was lastig, maar ze kon de jacht nog niet opgeven. Alert ging ze op de grond liggen, de wind was stil, wat al een stuk gunstiger was. Haar oren stonden gespitst, klaar om ook maar het zachtste geluid op te vangen.  

Na een tijdje zo gelegen te hebben ving ze iets op, haar blik schoot in de richting van het geurspoor dat ze opving en langzaam kwam de kattin in beweging, langzame, geruisloze bewegingen. Met een hongerige glimlach op haar gelaat keek ze naar haar prooi, die met zijn kleine rugje naar haar toe stond. Het was een mager en klein muisje, maar iets was beter dan niets. Alles was in haar voordeel op dat moment, het was perfect. Ze zou er niet achteraan hoeven als de prooi haar opmerkte, want dat was op dat moment onmogelijk. Met een snelle sprong maakte Apple het af, het was een klein doelwit en met alles in haar voordeel vond ze het jammer dat het geen grotere, dikkere prooi zou zijn geweest.

Door haar geslaagde vangst was ze afgeleid geraakt, waardoor ze enorm schrok toen ze een geluid achter haar hoorde. De vacht op haar rug kwam overeind te staan en ze vloekte in haar zelf dat ze zo dom was geweest om zo onoplettend te zijn. Verstijfd probeerde ze het geluid te plaatsen.

[Open]

Roxy stapte uit haar hol. Ze keek naar de zon die je bijna niet kon zien door de bomen en een paar wolkjes. Roxy trippelde uit haar territorium en versnelde haar pas. Roxy was oplettend aan het luisteren en zweefde over de grond. Roxy vertraagde haar pas wanneer ze een rosse poes zag staan. De poes lag in jachthouding. Roxy rook even mee en rook het muisje dat niet ver van de poes was. Roxy probeerde net zoals de poes te gaan liggen. Roxy zag de poes mooi springen en Roxy zag hoe de poes het muisje snel doodde. Roxy verloor haar evenwicht en viel op haar zij. "Hoh, wat een muizenbrein heb ik toch." miauwde Roxy zonder dat ze door had dat er een andere poes was.

Ze hoorde een plof achter zich en slaakte een zacht gilletje. Ze keek om en zag een jonge poes op de grond liggen. Applecore proefde de lucht die om de poes heen hing en ontdekte dat het geen Clankat was. Nieuwsgierig deed Applecore een stapje dichterbij. Haar kopje draaide een tikje naar rechts. 'Hallo?' begroette ze onzeker. Ze wist niet zeker wat ze moest doen. 'Gaat het?' vroeg ze. 'Heb je je pijn gedaan?' Ze kwam iets dichterbij en zwiepte alert met haar staart. De kattin leek niet gevaarlijk, maar misschien was het wel een val?

Roxy hoorde een klein piep stemmetje. 'Hallo?' begroette miauwde de poes die Roxy ervoor had gezien. 'Gaat het?' vroeg ze aan Roxy. 'Heb je je pijn gedaan?' vervolgde ze. Roxy zette haar recht en keek de kleine poes glimlachend aan. "Ik heb me geen pijn gedaan, het gaat wel." beantwoorde Roxy de vragen van de poes. "Hallo en wie ben jij?" vroeg Roxy buigend met haar hoofd. Roxy zag dat er wat onzekerheid in het poesje zat. Ze hoeft helemaal niet bang van Roxy te zijn.

Het katje vertelde haar dat ze zich geen pijn gedaan had, wat haar geruststelde. 'Mooi,' zei ze. "Hallo en wie ben jij?" zei de kattin. Applecore had al gemerkt dat ze niet van Clanbloed was. Ze leek ongevaarlijk. 'Mijn naam is Applecore,' vertelde ze met een trotse glimlach. 'Ik ben een Warrior van RiverClan.' ze glimlachte vriendelijk. 'En jij?' Ze had zich al een heel eind ontspannen, maar ergens in haar achterhoofd spookte dat dit ook een val kon zijn.

Roxy keek de poes beter aan. 'Mijn naam is Applecore,' vertelde ze met een trotse glimlach. Ze zag er geen kitten uit. Maar ook geen leerling. Roxy kreeg al een antwoord op haar vraag. 'Ik ben een Warrior van RiverClan.' Roxy werd nerveus. Roxy was jonger en gemakkelijk te doden. "Ik ben Roxy en ik ben een Rogue. Moet jij me niet weg jagen of doden?" miauwde Roxy beetje bang in haar stem.

Nadat Applecore met trots haar identiteit bekend had gemaakt, leek de kattin nerveus te worden, of bang? Applecore voelde de sfeer duidelijk veranderen. Wat ging er door de kattin die tegenover haar stond heen? "Ik ben Roxy en ik ben een Rogue. Moet jij me niet weg jagen of doden?" vertelde de Rogue die Roxy heette. Applecore voelde een steek in haar hart, was dit echt hoe niet-Clankatten over hen dachten? Applecore lachte vriendelijk om Roxy zich wat meer op haar gemak te kunnen laten voelen. 'Ik ben niet zo van de agressiviteit,' zei ze zachtjes. Ze keek weg. 'Ik ben niet geboren om andere katten te doden die niet uit mijn Clan komen.' legde ze uit. Ze keek Roxy aan. 'Je doet mijn Clan geen kwaad,' ze keek Roxy hoopvol aan. 'Toch?'

Roxy keek met grote ogen naar de kattin. Zou ze Roxy verscheuren? De kattin lachte vriendelijk naar Roxy, maar Roxy vertrouwde haar nog niet helemaal. 'Ik ben niet zo van de agressiviteit,' zei Applecore. 'Ik ben niet geboren om andere katten te doden die niet uit mijn Clan komen.' legde de poes uit. De blik van de poes richtte terug op Roxy. 'Je doet mijn Clan geen kwaad,' ze keek Roxy hoopvol aan. 'Toch?' Roxy zuchtte van blijheid. Dat was al lang gelede dat ze nog eens een niet agressieve kat had leren kennen. "Ik zou geen enkele clan kwaad willen doen. Ik wil alleen bijleren om me te kunnen verdedigen als er toch katten zijn die me willen aanvallen." vertelde Roxy tegen de poes. Misschien zou deze kattin haar soort van mentor willen zijn.

Ze was blij het vertrouwen terug te hebben gewonnen, ze sprak immers de waarheid. Nog steeds vroeg ze zich af wat een kat zoals Roxy hier deed. "Ik zou geen enkele clan kwaad willen doen. Ik wil alleen bijleren om me te kunnen verdedigen als er toch katten zijn die me willen aanvallen." legde Roxy uit. Applecore knikte begrijpelijk. 'Dat is logisch, in deze wereld.' zuchtte ze. Ze keek Roxy een beetje streng aan. 'Alleen als ik je echt kan vertrouwen, zou ik je wel iets bij willen leren.' zei ze. 'Ik ben op het moment toch geen mentor en ik kan het wel combineren met jagen.' dacht ze hardop.

Roxy had al een paar lessen van haar vriendin bijgeleerd, maar dat was meer jagen. 'Dat is logisch, in deze wereld.' zuchtte de poes. Roxy sperde haar oogjes even open toen de poes haar streng aankeek. Zou de kattin haar toch aanvallen? 'Alleen als ik je echt kan vertrouwen, zou ik je wel iets bij willen leren.' zei Applecore uiteindelijk. 'Ik ben op het moment toch geen mentor en ik kan het wel combineren met jagen.' Roxy maakte een paar vreugdevolle sprongetjes. "Joepi!!!! Dank u, dank u!" miauwde Roxy zachtjes zodat er nog steeds geen kat hen kon horen. Roxy was nog altijd op een andere territorium waar er andere katten haar wel zouden willen verscheuren.

Applecore lachte vriendelijk naar Roxy toen ze haar reactie hoorde. 'Dus...' begon ze. 'Wat wil je op het moment het allerliefst weten?' vroeg ze. Ze wist niet wat Roxy al wist aan vechtkunsten en defensie. Voordat ze kon beginnen moest ze dit wel weten. 'Laat ik het anders zeggen,' zei ze. 'Laat me maar zien wat je al weet.' Applecore glimlachte en stond op, om vervolgens een klein stapje naar achteren te doen om Roxy de ruimte te geven.

Roxy stopte met huppelen. 'Dus...' begon Applecore. 'Wat wil je op het moment het allerliefst weten?' vroeg ze. Roxy dacht na. Ze kan al een vis vangen, maar dan zou ze misschien haar vriendin verraden. Dat ging ze dus al niet zeggen. 'Laat ik het anders zeggen,' zei de kattin. 'Laat me maar zien wat je al weet.' de poes stapte achteruit. Roxy wist niet goed wat ze moest doen. Roxy dacht na en ze dacht dat katten goed moesten kunnen klimmen. Roxy sprong makkelijk op een boom en kroop naar boven. Dat verliep goed. ZE sprong soepel terug naar beneden. "Katten moeten een goed evenwicht hebben."zei ze. Roxy stond op haar twee achterpoten. Het even moeilijk om te blijven staan. Toch lukte het haar om te blijven rechtstaan. "Ik ben ook heel snel." zei ze trots met een glimlach. "Wat kan ik nog doen?" vroeg Roxy aan de kattin.

Terwijl Roxy aan het demonstreren was dacht Applecore na over wat ze haar kon leren. Het was handig dat de kattin snel in een boom kon klimmen, voor als er echt gevaar was. Applecore glimlachte, zou ze dit zelf geleerd hebben? 'Goed,' zei ze. 'Weet je hoe je geruisloos een prooi kan benaderen?' vroeg ze. Ze wist niet zeker hoever Roxy al met jagen was, maar dat was zo'n beetje het allerbelangrijkst.

Roxy hijgde al een beetje. Ze kwam op adem en kreeg devolgende opdracht. 'Weet je hoe je geruisloos een prooi kan benaderen?' vroeg de kattin. Roxy knikte. Roxy rende snel weg en ze sloop muisstil achter de kattin. Geluidloos legde Roxy har pootjes zachtjes op de aarde zodat het geen geluid maakte. Roxy sprong achter de kattin in de lucht. Maar ze verloor haar evenwicht in de lucht en ze viel op haar zij naast de kattin. "Tadaa" zei Roxy nog vrolijk. Door Roxy's snelheid kon ze rap een prooi pakken, maar als ze muisstil moest zijn lukte dat ook wel, maar ze verloor meestal haar evenwicht. Misschien omdat haar staart verkeerd ligt? Of dat haar poten te dicht bij haar staan? Roxy wist niet waarom. Misschien wist de kattin het wel.

Ze keek naar Roxy die naast haar op de grond lag. Applecore lachte op een vriendelijke toon. 'Ik zie wat het probleem is,' zei ze vriendelijk. Ze stond op en zakte in elkaar. 'Je moet je gewicht goed over je lichaam verdelen.' legde ze uit en stapte zachtjes naar voren. 'En als je springt,' De kattin sprong sierlijk door de lucht. 'Zorg dan dat je je staart goed recht houd.' Ze keek naar Roxy. 'Heb je dat?'

Roxy zag dat de poes lachte. 'Ik zie wat het probleem is,' zei haar mentor vriendelijk. De kattin stond op en zakte in elkaar. Roxy keek heel goed wat ze deed. 'Je moet je gewicht goed over je lichaam verdelen.' legde ze uit. Roxy luisterde ook aandachtig naar de poes. 'En als je springt,' De kattin sprong sierlijk door de lucht. 'Zorg dan dat je je staart goed recht houd.' Ze keek naar Roxy. 'Heb je dat?' vroeg ze. Roxy knikte. Kommaan ik kan zei ze in haar zelf. Roxy sprong sierlijk. Ze duwde haar staart naar boven en kwam een beetje wankelend naar beneden. Dat was al beter vond ze van haar zelf. Ze probeerde nog eens en nog eens. Na vier keer proberen lukte het helemaal.

Applecore keek naar Roxy, ze was een hele aandachtige leerling. Ze zag het verschil tussen de Clanleerlingen en Roxy heel goed, voor Roxy ging het echt om te overleven. In een Clan kon je altijd nog voor elkaar zorgen en ging het meer om de Clan te kunnen verdedigen. 'Heel goed,' prijsde Applecore nadat Roxy haar sprong had beoefend. 'Recht kunnen springen is belangrijk voor het bespringen van een prooi, of een vijand.' legde ze uit. 'Bij een prooi is het niet zo belangrijk, omdat je met snelheid de prooi uiteindelijk toch kan bereiken. Maar met vijanden heb je maar één kans.' Ze keek Roxy serieus aan. 'Daarop gaan we verder, je vechtkunsten.' zei ze, waarna ze tegenover Roxy ging staan. Ze keek haar uitdagend aan. Ze begon met het uittesten wat Roxy al kon. Met een snelle pas rende ze op haar leerling af en sprong ze laag over de grond op Roxy af.

Roxy keek naar haar mentor of ze het wel goed deed. 'Heel goed,' prijsde Applecore. Roxy glimlachte breed. Dat was al een tijdje geleden wanneer ze een compliment kreeg. 'Recht kunnen springen is belangrijk voor het bespringen van een prooi, of een vijand.' legde aar mentor haar uit. 'Bij een prooi is het niet zo belangrijk, omdat je met snelheid de prooi uiteindelijk toch kan bereiken. Maar met vijanden heb je maar één kans.' Ze keek Roxy serieus aan. 'Daarop gaan we verder, je vechtkunsten.' zei ze tenslotte. De poes ging over Roxy staan Roxy wist niet goed wat te doen, maar ze heeft een paar vechtlessen van andere katten gezien. Roxy zag hoe snel de poes op haar afkwam. Zonder te denken rende Roxy opzij en vluchtte ze tot ze voor een struik stond weg van de poes.

De kattin miste Roxy net, maar met een snelle reactie draaide ze om en sprong ze op Roxy af. 'Verdedig jezelf!' zei ze en haalde met ingetrokken nagels naar haar leerling uit. Roxy had een een snel instinct, anders dan andere nieuwe leerlingen, die nog op gang zouden moeten komen. Roxy was geen beginner, maar ook nog geen Warrior-materiaal. Roxy leek haar meer de kat om zich te verstoppen voor gevaar, maar het kon geen kwaad om zelf aan te vallen. Om je eigen krachten te laten zien en je mannetje te staan.

Roxy stond nog aar net stil of haar mentor kwam al op haar af. 'Verdedig jezelf!' riep ze. Roxy ging deze keer niet vluchten en ze zag de poten van haar mentor. Roxy wou de poten wegduwen, maar zo sterk was Roxy niet en ze viel op haar rug. Snel krabbelde ze recht en ze rende naar de poes. Roxy sprong omhoog en wou op haar rug springen.