I’m born in this world to be your princess

Langzaam was de temperatuur weer afgenomen. De zon zakte achter de hemel en nam daarmee ook het beetje warmte mee. De vogels vielen stil en hun zang nam plaats voor een enkele roep van een roofvogel. Het was schemerig terwijl de mooie ThunderClan kattin zich geschrokken bewoog in haar nest. Het was tijd, ze voelde het. Haar kittens kwamen eraan en ze moest er voor zorgen dat ze niet te veel geluid maakte. Ze wilde niemand wekken, ze wilde niet dat iemand erbij kwam. Stilletjes de pijn onderdrukkend begon ze te persen. Het was een makkelijke bevalling en het duurde niet lang voordat ze er waren. Er ontstond een warme glimlach om haar lippen terwijl ze zich over de kleintjes boog en ze schoon begon te likken. Ze liet de kittens drinken terwijl haar blik langzaam donker werd. Even flitste er iets van pijn door haar ogen, voordat ze langzaam opstond. Ze duwde het kleine poesje van de andere af en boog haar kop tot vlak bij haar oor. “Ons geheimpje.” Fluisterde ze. Toen pakte ze de andere kittens bij hun nekvel en glipte de nursery uit. Ze schoot snel weg voordat iemand haar achterna kon komen, het avontuur tegemoet. Haar kittens piepten terwijl ze de koude avond in rende.

Opeens was de warmte weg. De pasgeboren poes was in slaap gevallen toen ze genoeg gedronken had, maar ze werd weer wakker van de kou. Ze begon klagelijk te piepen, maar had de kracht niet om te bewegen. De geuren om haar heen waren ook opeens weg, de vertrouwde geur van haar moeder was verdwenen. Ze begon steeds harder te piepen terwijl haar kleine lijfje begon te trillen. Het zou niet lang duren voordat ze onderkoeld zou raken.

[Open]

Luid gepiep maakte Whifflekit wakker en geïrriteerd schudde ze met haar kop. Konden die jonge kittens nou nooit hun klep houden? "Ssht!" Klonk haar stem, wat normaal hielp want dan zorgde de Queen van het geluidsbron dat ze weer stil werden. Maar nu gebeurde dat echter niet. Daarbij klonk de piep heel sneu en klagelijk. Dit maakte haar nieuwsgierig. Whifflekit stond op en verliet het nest waar ze in sliep. Ze had wat afstand genomen bij haar eigen siblings en de Queen die voor haar zorgde, waardoor ze makkelijk weg kwam zonder dat ze één van haar siblings wakker maakte. Ze trof een eenzame kitten aan. Ze lag daar alleen. Whifflekit keek om zich heen en vroeg zich af waarom er nog geen andere Queen bij was gekomen om voor haar te zorgen. "Hé, kleintje," murmelde ze. Terwijl ze dichter bij kwam. Ze klom in het nest waar ze lag en krulde haar pluizige staartje om het kleinere lichaampje heen en legde haar pluizige kop naast de hare. "Zal ik je mama zijn tot de jouwe terug is?" Ze wist dat de andere kit niet kon reageren, maar toch.

Ze stopte met piepen toen er opeens een kriebelige maar warme staart om haar heen gelegd werd. Ze nieste terwijl ze begon te zoeken naar dat warme spul wat ze eerst gedronken had. Wist zij veel dat Whifflekit geen melk had. Langzaam stopte het trillen ook en kreeg ze het weer warm. Toch begon ze weer verontwaardigd te piepen toen ze nergens melk kon vinden. Totdat ze uiteindelijk moe werd en stopte met bewegen. Ze legde haar te zware hoofdje neer en duwde haar neus in de staart.

De stofkleurige kattin hobbelde snel de Nursey in toen ze het gepiep van Eveningkit hoorde. Ze was bezorgd, hoewel de kitten waarschijnlijk alleen opzoek was naar warmte en melk. Ze liet haar poten haar leidden haar naar de plek waar het gepiep vandaan kwam.
Wat ze binnen aantrof liet haar hart even smelten, Whifflekit die haar staart om Eveningkit had geslagen. "Hey Whiffle" Zei ze, hopend niemand anders wakker te maken. Ze glimlachte zachtjes en ging om de twee kittens liggen. Ze gaf allebei de kittens een lik over hun kopje en ging comfortabel liggen, waarschijnlijk lag ze niet nog wel even. Ze liet een zucht horen en dommelde in slaap.

[Flutter dan flut]

Whifflekit voelde zich voldaan toen de baby kitten stopte met piepen toen zij naast haar kwam liggen. Een niesje verliet heb bekje van de kitten en tot haar verbazing begon de kitten naar melk te zoeken bij haar. "Ehm, dat heb ik niet. Jouw mama wel, die komt straks wel," verzekerde ze de jongen baby kitten. De kitten was wel gestopt met trillen en voelde alweer wat warmer aan. Maar toen begon de kitten hard te piepen en voelde Whifflekit een lichte paniek in haar opkomen. "Euhm.. je mama komt zo," piepte ze nu zelf en begon de kitten heel voorzichtig over haar kopje te likken. De kitten werd moe en stopte met bewegen. Was ze nu dood? Maar ze besefte dat de kitten sliep. De kitten was nu stil. Ze stopte met likken en legde haar kopje naast het kopje van de veel kleinere kitten. Er kwam vanzelf iemand.
En er kwam inderdaad iemand. Whifflekit opende haar ogen en zag een poes voor haar staan. "Hey Whiffle," begroette de poes haar. Whifflekit hief haar kopje op en trok de kleine kitten wat strakker tegen haar aan. "Hallo," miauwde ze. De Queen ging bij hun liggen en dat voelde op zich best comfortabel. Whifflekit was wel gewend om ook bij andere Queens te liggen, zeker nu ze geen eigen moeder meer had. Brightspots was dood. Het voelde best fijn, misschien kon ze nu wat beter slapen, de kitten was stil en ze had nu warmte om haar heen en haar even niet haar siblings.

Haar lijfje was ontspannen toen ze tegen Whifflekit in slaap was gevallen. Het duurde alleen niet lang voordat haar slaap weer werd verstoord. Een nieuwe onbekende geur omsloot haar en maakte haar daardoor wakker. Waar was die eerste warme vacht gebleven die haar teder schoon had gelikt? De stem die ze ook altijd gehoord had toen ze nog in de buik had gezeten, die was weg. Ze tilde haar kopje weer op zover het lukte, ze had honger. Opnieuw snuffelde haar neusje langs de vacht om haar heen opzoek naar melk en dit keer vond ze dat wel. Ze begon aan de tepel van Duststripe te sabbelen totdat er melk uitkwam. Toen haar buikje weer vol was ontspande haar lijfje weer en viel ze in slaap. De warmte en de geur van melk liet haar indoezelen.

Chestnutkit hoorde wat gepiep, maar schonk er niet veel aandacht aan. Ze hoorde wel vaker wat gepiep in de nursery. Een tijdje stopte het gepiep en ze viel weer in slaap. Maar toen begon het weer. Ze tilde verstoord haar kopje op. Toen ze opeens ook nog een andere kat, zo te zien haar moeder Duststripe, langs haar heen rende was ze al helemaal nieuwsgierig. Het gepiep stopte weer maar de kleine kitten was zo nieuwsgierig dat het niet kon laten. Ze stond op, en liep naar de richting waar het gepiep vandaan gekomen was. Daar zag ze haar moeder, Whifflekit en een onbekende kitten. Ze liep naar haar moeder. 'Wat is hier aan de hand?' Vroeg de kitten. Misschien iets te hard dan de bedoeling was. Ze kromp ineen toen ze haar eigen stem hoorde. 'Sorry.' Fluisterde ze verontschuldigend. Ze was nog niet zo oud, maar oud genoeg om te weten dat het niet handig was om hard te gaan praten in een ruimte waar allemaal katten aan het slapen waren. Ze bracht haar kopje naar de onbekende kitten.

{Sorry ik kon het niet laten, zo nieuwsgierig is Chestnut...}

Onderwerp: Re: I’m born in this world to be your princess