Surrender

Een rustige blik lag in de ogen van Shark terwijl hij zich een weg baande door de bladeren die op de grond lagen. Zijn ogen en oren waren geopend om een spoor te zoeken van prooi, maar hij kon niks vinden. De kater zuchtte en richtte zijn blik op de door regen doorweekte grond. De bosgeuren drongen zich in zijn neus, maar nog steeds rook hij niks van muizen. Hij wist dat hij op een deel aan het jagen was waar veel Twolegs waren waardoor muizen zich minder snel voordeden, maar toch… Hij had gehoopt dat hij wel iets zou vinden. Zijn maag begon te grommen waardoor de kater chagrijnig naar voren keek. BloodClan joeg voornamelijk voor zichzelf, dus het was niet dat er een grote prooistapel lag of zo. En dat wilde hij ook niet. Hij wilde niet dat het eten voor het grijpen lag, maar soms mocht het van hem toch wel wat makkelijker zijn. Je kon dus wel stellen dat Shark niet in zijn opperbeste humeur was. Helemaal niet zelfs. De kater draaide zijn kopje en snoof toen hij de bekende nesten van de Twolegs herkende. Welke kat wilde daar nu wonen? Net toen hij dat gedacht had, hoorde hij het bekende geluidje van een kattenluikje dat openging. Verafschuwd en nieuwsgierig tegelijkertijd sprong Shark op tegen het hek. Zijn klauwen zetten zich vast in het hout terwijl hij naar boven klom. Hij was een uitstekende klimmer. Hij wist niet hoe dat kwam, hij kon het gewoon. Het duurde niet lang voordat Shark op het hek stond en spottend keek hij naar een kater die het schijnbaar al te veel vond om naar zijn kattenbakje te lopen. Bah. En dan te bedenken dat hij ook zo zou zijn geworden als hij zijn ouders niet vermoord had en geen ontsnappingspoging had gedaan. Zielig gewoon. ‘Voelen we ons al te moe om dat kleine afstandje te lopen?’ vroeg hij met diepe stem. ‘Dan zou je eens moeten weten hoe het buiten je warme nest zou zijn.’ En met die woorden sprong hij naar beneden, zijn tanden ontblotend. ‘Buiten waar het koud is, waar iedereen moet vechten om te overleven en het elke dag nog maar de vraag is of je eten krijgt.’ Hij deed een paar pootstappen naar de kater tot hij voor het bakje stond. ‘Zielig, zeg,’ snauwde hij. En daarna, zonder waarschuwing, haalde hij uit met zijn poot naar het bakje.

Shark genoot van de angst die door de ogen van de kater flitste. Het deed hem enorm denken aan de angst die zowel door de ogen van zijn moeder als door die van zijn vader had geflitst vlak voordat hij hun doodde. Oh, de kater moest eens weten wat voor enorme afkeer hij had aan Kittypets. Die luie katten die niks hoefden te doen, de hele dag op hun luie gat lagen te slapen, af en toe geaaid werden door zo’n smerige Twoleg en aten uit een bakje. En dan was het ook nog eens goor spul dat je lastig door je keel kon krijgen. En als ze al verlangden naar een stevige muis, dan konden ze die niet vangen omdat ze ten eerste te lui waren om van hun gat af te komen en ten tweede beheersten ze niet voldoende techniek om te jagen. Misschien konden ze met geluk nog net een blaadje uit de lucht plukken zonder om te vallen. Nee, zijn respect ging echt niet uit naar dit soort katten. Eerder naar het soort katten dat kon ontsnappen en vervolgens een leven ging leiden bij de BloodClan zoals hij had gedaan. Kijk, als deze kater nu eens zijn rug zou rechten, hem zou durven aanvallen en vervolgens zou smeken om bij de BloodClan te mogen horen, misschien kreeg Shark dan nog net genoeg respect voor hem om hem niet te vermoorden. ‘Ben je bang?’ vroeg hij pesterig terwijl hij het bakje nog verder weg duwde zodat het hem in elk geval niet kon verhinderen om naar de kater te wandelen. Hij ging vlak voor de kater staan en hief zijn poot op. Hij bracht zijn nagel tot vlakbij het kopje van de kater en keek de angstige Kittypet met een sadistische blik aan. ‘Weet je, mijn ouders waren vroeger ook Kittypets. Weet je wat ik met hun gedaan heb?’ vroeg hij en hij grijnsde bloeddorstig. Daarna boog hij zich naar voren tot hij vlak bij het oor van de kater was. ‘Die zijn vermoord. Door mij.’ Het was als een ijzige fluistering en de kater trok zijn kop weer terug, de ander moordlustig aankijkende.