Not afraid. [&AMARE] [FINISHED]

Waarom had het Bloodclanmormel plots zoveel interesse in hun geschiedenis? Hij zal er vast alleen naar vragen omdat ze geen kans maakten en het dus wel moesten zeggen. Gewoon puur om ze te narren. Bah, wat haatte ze de BloodClan. Zijzelf had verder niet te maken met de clans en de loyaliteit van haar ouders. Wat Shark net had gezegd ging echt alleen haar broer aan. Maar wie aan de Shadowclankater kwam kwam aan haar. Ze had niet veel om zeker van te zijn, maar hun familieband was iets dat voor altijd vast stond. Ze zou er alles aan doen om hem te verdedigen. ''Dat gaat jou dus echt niets aan..'' fluisterde ze schor. Ze wou niet dat iemand ook maar wist dat ze half Kittypet was. Of dat Amberhunt niet volbloed Shadowclan was. Zeker niet zo'n masochistische kater als hij. Hij had geen probleem met het doden of ernstig verwonden van andere katten. Amare was daar het levende bewijs was. Heel kort vroeg ze zich af of ze het zou overleven. Ze stond er immers alleen voor. Maar die gedachte schudde ze snel van zich af. Het zou haar alleen maar uitputten. Ze kon beter sterk proberen te blijven. Kort keek ze naar haar broer. Als hij nu het woord nam en alles opbiechtte dan zou Shark belachelijk reageren, maar als hij dat niet deed dan zou hij het misschien wel uit ze proberen te krijgen. En ongetwijfeld dat heftig zou zijn.

De kater begon te lachen over wat Amberhunt had gezegd, oke dus het was er zo een. Toen keek hij hen beide aan en vroeg of ze Amare uit de clan hadden gegooid omdat ze geen toevoeging van de clan was en hij vroeg of de Warriors van de clans niet altijd super loyaal waren. Amare reageerde, het klonk alsof het niet heel lang meer kon duren tot ze zou bezwijken. De zwart-witte kat Fluisterde dat het hem niks aan ging. Amberhunt deed een stap terug naar zijn zus en knielde bij haar neer "We moeten dit niet proberen te winnen, je moet geholpen worden. Als het echt niet anders kan breng ik je naar het kamp, oke?" Vroeg hij fluisterend voordat hij zich weer tot de BloodclanWarrior wendde "Mijn Vader was niet bepaald het meest verantwoordelijke type, hij kon het niet aan om weer een paar kittens op te voeden. Daarvoor had hij dus alleen haar" Miauwde hij en hij knikte naar Amare "Maar hij werd aangevallen en zeer ernstig verwond, aangezien zijn aanvallers ook achter haar aankwamen vluchtte ze en dacht ze dat hij dood was. En later heeft hij dus mijn moeder ontmoet" Zo, nu had hij het uitgelegd zonder hun half-afkomst.

"We moeten dit niet proberen te winnen, je moet geholpen worden. Als het echt niet anders kan breng ik je naar het kamp, oke?" Fluisterde hij tegen haar. Even voelde ze zich beledigd, maar ze zette dit kinderachtige gevoel van zich af. Hij was haar broer en wou haar helpen. Het zou geen zin hebben om zich trots te gedragen en zichzelf daarmee in gevaar te brengen. Hij broer sprak ondertussen verder tegen Shark, waarbij hij uitlegde dat ze halfbroer en -zus waren zonder daarbij te vermelden wat hun afkomst was. Het verbaasde haar dat Amberhunt zo rustig bleef. Zelfs nu ze er zo slecht voor stonden. Toch bleef ze er een naar gevoel over hebben. Uiteindelijk zouden ze hier weg moeten komen. En dat was of levend of dood. Ze keek haar broer indringend aan. ''We moeten hier weg.'' Mauwde ze zwakjes.

-Als Amber het topic uit gaat volgt Amare hem. Hierin mag je dat best even beschreven. Ik vond het onnodig om er nog een hele post van te maken.

‘Ik denk niet dat het jouw positie is om zoiets te zeggen,’ sprak Shark strak tegen de rogue. Ze zou binnenkort bezwijken aan haar verwondingen als ze er niet snel iets aan deden. Nee, als de ShadowClanner er niet gauw iets aan deed, verbeterde hij zichzelf. Hij had immers niks met haar leed te maken, voelde er ook niet bepaald medelijden voor. Als zij zou bezwijken aan haar verwondingen was dat gewoon weer één kat die omgebracht werd door zijn klauwen. Shark voelde werkelijk waar geen schuld als het ging om dit soort dingen. En op andere vlakken voelde hij ook niet veel schuld. Hij had zijn ouders als eerste vermoord en zou blijven moorden tot hij zijn laatste adem zou uitblazen. Hij was immers niet voor niets terechtgekomen in de Elite; moorden en hogerop geraken was zijn doel. Ooit zou hij het tot deputy schoppen. Hij liet Zira eerst maar deputy zijn, maar zodra zij haar laatste adem zou uitblazen zou hij diegene zijn die de Elite samen met Claw zou leiden en niemand anders. Hij zou zijn hondentanden verdienen en aan Claw laten zien dat hij een goede tweede keus was. En iedereen die daarbij in zijn pad stond kon een gesprek met zijn klauw verwachten. ‘Het ziet ernaar uit dat jullie vader zijn verdiende loon gekregen heeft,’ sprak hij grijnzend. Daarna keek hij de twee met een kille blik aan. ‘Verdwijn uit mijn ogen,’ zei hij kil. ‘Ik laat je voor nu leven, maar de eerstvolgende keer dat jij,’ hij keek Amare aan, ‘mij uitdaagt en jij,’ nu keek hij naar Amberhunt, ‘daartussen komt, zijn jullie allebei dood. Ik geef geen waarschuwingen meer na de laatste.’ En omdat Shark nu eenmaal Shark was haalde hij toch nog één keer uit, maar dan in de richting van de ShadowClanner. Hij keek niet eens om of het raak was, maar ging gewoon weg. Stomme katten.

OOC: Shark topic uit

De Bloedclankater waarschuwde hen opnieuw en haalde toen nog een keer uit naar Amberhunt, de nagels gingen over zijn kop en hij gromde woedend. Toen ging de kat ervandoor en bleef de Shadowclanwarrior achter met zijn zwaargewonde zus. "Snel kom mee!" Miauwde hij ongerust en hij ondersteunde de zwart-witte poes, hij merkte echter dat ze nauwelijks bij bewustzijn was. Hij zou haar dus moeten dragen, Amberhunt legde Amare's linkervoorpoot over zijn schouder en begon haar zo goed en zo kwaad als het ging richting het kamp te dragen. Het zou een hele hoop uitleggen worden, maar als hij hiermee zijn zus kon redden was het het helemaal waard.

Topic uit.

Onderwerp: Re: Not afraid. [&AMARE] [FINISHED]