I'm broken too. You're welcome.. [Brokensoul]

Trots sleurde de poes een konijn achter zich aan. Wat waren die Windclancats toch muisstom. Ze hing hier al een halve dag rond en nog niemand had haar hier opgemerkt. Ze had haar buik ondertussen goed gevuld. Ze was van plan om zo weer te vertrekken. ''Alleen dit konijn nog..'' Met gulzige happen begon ze te eten. Ze stopte toen ze merkte dat ze nu echt vol zat. Zou ze het konijn gewoon hier laten liggen? Ach, wat boeide het? Als de clancats dit konijn op tijd vonden had ze hen eigenlijk alleen maar prooi gegeven. De poes stond op en maakte zich klaar om weer te vertrekken naar haar eigen territorium, waar je nooit zulke heerlijke konijnen kon vinden. Misschien zou ze hier wel vaker langskomen. Een grijns verscheen op haar gezicht. Ze wou net richting haar eigen territorium gaan, toen ze een geluidje hoorde. Ze bleef stokstijf staan en draaide zich grauwend om. Als ze zich uit Windclanterritorium zou moeten vechten dan zou ze dat met al haar krachten doen. Wie haar belager ook was, hij of zij zou er goed van langs krijgen.

+ Brokensoul