Snowy landscape {Trainingstopic #1}

Net voordat de zon opkwam stond Bronzemask al voor de kampuitgang. Dit was haar eerste training als mentor en ze zal zorgen dat haar twee leerlingen opgroeiden tot volwaardige warriors. Ze had in haar hoofd een soort schema bedacht hoe de lessen zouden verlopen. Vandaag zou ze met Stormpaw en Puddlepaw een jaagtraining doen. De volgende keer een vechttraining en in elke les ging ze wat vertellen over alle shit die een warrior moet weten. Een beetje basiskennis van kruiden, leren hoe je een wond verzorgt, de high ranks van de clans en al die dingen. De tabby poes had tegen zichzelf gezecht ,en dat zal ze haar leerlingen ook duidelijk maken, ik steek hier moeite in en ik train jullie, maar alleen als jullie je best doen en respect hebben. That will do. Ze sloeg haar staart om zich heen, als je stil zit krijg je het snel koud dat bleek weer. Een straaltje licht verscheen aan de horizon, achter de highstones kwam de zon op. Its time for them to learn to be strong.

Alleen Puddlepaw en Stormpaw!

Amper had hij kunnen slapen maar veel last had hij er niet van, het was zijn eerste training met zijn nieuwe mentor en hij zou zijn uiterste best doen! Toen de zon aan de hemel begon te komen rende hij de den uit, boze apprentices negerend. Toen hij Bronzemask zag staan kwam er automatisch een glimlach op zijn gezichtje. "Hoi tante! Wat gaan we doen?" Vroeg hij, en aan alles was te zien dat hij enthousiast was. Houding, ogen, manier van praten...

Precies op tijd kwam Puddlepaw aanrennen. 'Hoi tante! Wat gaan we doen?' Miauwde hij enthousiast. Een grijns vormde zich op Bronzemask haar lippen. 'Ik dacht eraan te beginnen met jagen sinds de prooi schaars is.' Antwoordde ze vriendelijk. 'Ik weet niet of Stormpaw mee kan maar als hij kan komt hij vanzelf onze kant op.' Vervolgde ze. Ze wenkte met haar staart dat hij mee moest komen. Daarna liep ze het kamp uit. De sneeuw kraakte onder haar voeten. 'In het geval dat je het nog niet wist, dit zijn de Moorlands.' Miauwde ze terwijl ze door het heuvelige laag begroeide landschap liep. Ze bleef een tijdje stil. 'Wie zijn de leiders van de vier clans?' Vroeg ze onverwachts. Eens kijken of haar neefje hier op voorbereidt was.

Gelijk zakte zijn motivatie een beetje, maar hij kon helemaal niet jagen! Hij zou zichzelf alleen maar... Oh wacht! Zij ging dat natuurlijk aan hem leren. Verbaasd keek hij haar aan, dus als je even te laat was liep ze al weg? Wow! Hij knikte, hoewel hij dat helemaal niet wist, hij was er alleen vaak geweest. Door de vraag van zijn mentor werd hij even overrompeld. "Ohhh!! Uhm, uhm, jaaa, dat weet ik." Knikte hij en dacht kort na. "Everstar, Butterstar, uhm, Silverstar? En, Shrewstar." Sprak hij, niks wetend van het feit dat Shrewstar zich in Starclan bevond.

Puddlepaw leek een beetje onzeker maar herpakte zich bij haar vraag. 'Ohhh!! Uhm, uhm, jaaa, dat weet ik.' Knikte de jonge apprentice. 'Everstar, Butterstar, uhm, Silverstar? En, Shrewstar.' Miauwde hij. 'Exact.' Miauwde Bronzemask goedkeurend. 'Butterstar is de Riverclan leider, ze is sterk maar naar mijn mening een trut, ze laat haar clangenoten zomaar de deputy van ons vermoorden.' Miauwde ze met een grommend toontje. 'Silverstar is die van de Thunderclan, hij is een redelijke kat.' Vervolgde ze. 'Shrewstar is de leider van Shadowclan, ik zou haar niet vertrouwen, ze is tenslotte Shadowclan.' Bronzemask genoot van deze wandeling met haar neefje. 'En Everstar ken je, onze leider. Ze weet wat goed is voor de Windclan.' Ze kwamen aan bij een klein meertje. Ze stopte met lopen en gebaarde dat Puddlepaw stil moest zijn. 'Hier zitten altijd prooidieren, natuurlijk nu wat minder maar ze zijn er nog steeds, voordat je gaat jagen moet je goed ruiken.' Fluisterde ze. 'Ruik je al iets?'

Eigenlijk was hij niet zo goed aan het luisteren naar zijn tante maar mee rond aan het kijken, als ze gingen jagen zou zij vast weten waar prooi was toch? Zijn oortjes wiebelde heen en weer en zijn ogen gingen van plek naar plek, toen hij wat hoorde wat hem interesseerde. Hij knikte, dat had hij wel eens gehoord ja! "Nou, ik ruik u!" Sprak hij met een glimlach.

'Nou, ik ruik u!' Miauwde Puddlepaw. Bronzemask glimlachde. 'Ik had het over prooi.' Miauwde ze terug. Op dit soort momenten was ze helemaal uit haar normale norse, bitchy en soms jaloerse karakter. 'Ruik je prooi?' Herhaalde ze nog maar eens. Haar neefje leek een beetje op haar en Brindle toen ze nog kittens waren. Zich nergens van bewust en vrij om te doen wat je wilde.

Puddlepaw fronste. Prooi moest je toch zien, niet ruiken? Anders had je er toch niks aan! "Hoe moet ik nou weten hoe dat ruikt?" Vroeg hij dan ook alsof het totaal normaal was dat hij dat op zijn leeftijd nog niet eens wist.

'Hoe moet ik nou weten hoe dat ruikt?' Bronzemask fronsde. 'Heb je nog nooit gejaagd?' Vroeg ze verbaasd. 'Wat heeft je oude mentor je wel geleerd in die maan dat je les had?' Vervolgde ze. Ze schudde haar hoofd. 'Het geeft niet, we beginnen gewoon aan het begin.' Miauwde ze. Haar ogen hadden in de tussentijd een mager konijn gespot in een bosje heide. Ze gebaarde Puddlepaw met haar staart om stil te zijn en knikte naar het konijn. 'Probeer het gewoon, volg je instinct.' Fluisterde ze haar leerling toe waarna ze zacht een paar stappen naar achter zette en stil ging zitten om toe te kijken.

Hij wilde antwoord geven maar zijn mentor en tevens tante begon alweer te spreken, ja waarom stelde ze en vraag als hij er geen antwoord op moest geven? Weer wilde hij spreken maar werd naar hem geseind dat hij stil moest zijn. Proberen? Pas toen was het moment dat het konijntje hem was opgevallen. Instinct? Oké, hij had wel geleerd dat hij laag aan de grond moest blijven. Laag aan de grond probeerde hij dan ook te rennen maar modderscheppen kon je het beter noemen, hij struikelde en maakte een koprol waarna hij op zijn kont terecht kwam en het konijn een sprintje inzette...

Bronzemask keek toe hoe haar neefje onhandig vooruit kwam. Toen struikelde hij en maakte een koprol waarna het konijn was weggevlucht. Ik heb nog veel te doen...Ze stond op en liep naar hem toe. 'Je had het goed fat je je laag bij de grond moest houden maar niet zo laag dat je vacht en staart over de grond slepen, je moet de balans vinden en als je het vaker doet lukt het steeds beter.' Miauwde ze. 'Oh, en je kan beter langzaam maar stil zijn dan snel en luidruchtig, pas als je dichtbij genoeg bent sprint je achter de prooi aan.' Dat gezegd hebbende keek ze om zich heen. 'Misschien kan je het beter eerst met een muis proberen.' Miauwde ze zoekend naar een muis in het besneeuwde landschap.

Hij hield zijn hoofdje schuin en luisterde naar Bronzemask, hij wílde leren dus ging het op die manier ook veel gemakkelijker. "Maar hoe ben ik zo stil mogelijk?" Vroeg hij nog voor ze voorstelde om een muis te proberen. "Hoe ruikt een muis?" Vervolgde hij.

'Maar hoe ben ik zo stil mogelijk?' Vroeg Puddlepaw. 'Je moet je laag houden maar je staart moet niet over de grond slepen.' Herhaalde Bronzemask nog een keer. 'Hoe ruikt een muis?' Bronzemask kon een zucht niet onderdrukken. 'Hetzelfde als de muizen die jij dagelijks bij de prooistapel opsmikkelt.' Miauwde ze.Waarom moet ik altijd zo bot zijn. Ze pauzeerde even en sprak toen weer vriendelijk. 'Als je liever met vechttechnieken wilt beginnen kan dat ook hoor.'

Puddle trok een wenkbrauw op, konden die domme beestjes zijn voetstappen dan niet horen? "Ohhh! Ik weet wel hoe die ruiken!" Knikte hij trots en keek verbaasd toen ze begon over vechttechnieken. "Hoe moet ik nou gaan vechten als ik niet eens weet hoe ik een simpel muisje kan doden! Tuurlijk wil ik dat niet!" Duh? Snapte ze er dan ook helemaal niks van?

'Hoe moet ik nou gaan vechten als ik niet eens weet hoe ik een simpel muisje kan doden! Tuurlijk wil ik dat niet!' Miauwde Puddlepaw. 'Oke, best.' Miauwde ze stug. 'Ruik dan nog maar eens of je een muis ruikt?' Vervolgde ze.

Zijn mentor was half niet zo enthousiast als hij, het was ergens wel vervelend maar hij leerde nu in ieder geval wat. Hij haalde zijn neusje op en knikte. "Ik ruik het wel ja, maar ik zie het niet?" Hij fronste, dit was moeilijker dan het had geleken.

Puddlepaw stak zijn neus in de lucht en knikte. "Ik ruik het wel ja, maar ik zie het niet?" Miauwde hij. ''Als je de geur volgt, zal je 'em vinden.'' Spoorde Bronzemask hem aan. Ze werd een beetje ongeduldig maar liet het niet merken, zij was ten slotte de volwassene hier. Ze hoopte dat het niet al te lang ging duren voordat hij een beetje kon jagen. Ik zal hem gewoon goed trainen, meer kan ik niet doen. Als je ongeduldig bent lijk je net op een zenuwachtige haas Bronze, je moet laten zien dat je een goede mentor bent. Probeerde ze zichzelf op te peppen.

Geuren volgen, dat kon hij wel! Zijn familie vond hij immers ook op die manier. Zelfverzekerd stapte hij op de geur af en al gauw zag hij wat hij zocht, wat hem zo vrolijk maakte dat hij omhoog schoot en een vreugdegeluid maken. Waardoor dan weer wel, het beestje wegschoot. Fronsend keek hij naar zijn mentor... Oeps?

Bronzemask keek toe hoe haar leerling een geurspoor volgde. Hij deed het eigenlijk best goed totdat hij geluid maakte en het beestje er vandoor ging. Daarna keek Puddlepaw fronsend naar Bronzemask. ''Dat geeft niet hoor, je deed het heel goed.'' Complimenteerde ze haar leerling. ''Probeer het maar nog een keer, en probeer je vreugdekreet in te houden.'' Miauwde ze met een knipoog.

Een blij gevoel stroomde door hem heen, hij werd niet zo vaak gecomplimenteerd. Toen ze zei het nog een keer te doen keek hij heel even moeilijk. "Uhm... Ik... Ehh..." Hij schudde met zijn hoofd. Nee, hoe moe hij ook was, hij zou nieuwe dingen leren. Dus volgde hij het volgende geurspooor.