Now I'm seriously f*cked up [Cyber]

Ze negeerde zijn opmerking, maar werd wel wat rustiger. Wacht. Hoorde ze dat nou goed? Wou hij haar bij de BloodClan hebben? Ze wierp een blik op haar lichaam, een zielig hoopje botten met vel eraan. Ze zou de BloodClan alleen maar prooi kosten. Was dit soms een valstrik? Na enkele seconden overdenken had ze besloten dat ze veel risico nam als ze met hem mee zou gaan. Met prooi vinden had ze geen problemen, zelf niet in de barre tijden van Bladkaal. Maar als ze zich aansloot bij BloodClan dan was er geen tot extreem weinig kans dat ze aangevallen zou worden door andere katten of zelfs honden, iets wat een tengere poes als zij nog wel eens nodig zou hebben. Ja, ze zou het doen. Het rondvertellen hoe geweldig deze smeerlap was moest dan maar. ''Deal,'' antwoordde ze kort. ''Ik doe het. Neem me maar mee.'' Zo klonk het net alsof ze toestond dat hij haar ging ontvoeren. Misschien was dat ook wel zo.

Cyber kinkte kort en greens geniepig. That's done. Hij had heus wel opgemerkt dat ze een zielige aanwinst was in deze toestand, maar oftewel werd ze sterker oftewel was ze een goede oefenprooi voor de kittens en young-ones. Ook zou ze wel kunnen jagen, en misschien kon ze dan wel eens op een luie dag voor hem iets gaan halen. Ze stond hem immers wel wat te goed. Het was enkel te hopen dat Claw haar wel wou, maar achja.. dat is dan maar het lot. April had wel extreem onderdanig geklonken en even siste Cyber van ergenis "je moet wel je wat sterker voordoen soesje. Ik weet het: je bent een slappe hoop botten... maar anders schopt de bloodclan je gewoon weer beter omdat je ons enkel zwakker maakt."

Hoewel zijn opmerking haar raakte, liet ze er niet meer van merken dan tot spleetjes geknepen ogen. Zou iedere BloodClanner zo zijn? Zoja, dan zou ze altijd nog weg kunnen rennen. Die gedachte schudde ze snel uit haar kop. Nee, ze kon nu niet meer terug. Niet nu deze kolossale bonk spieren tegenover haar stond, klaar om haar in koele bloede te vermoorden mocht ze lastig doen. Buiten dat was ze geen zwakkeling die zich zomaar terugtrok zodra er moeilijkheden kwamen. Van buiten mocht ze dat wel fragiel zijn, maar haar mentaliteit was sterker dan die van een clanleider. Misschien moest ze hem daar nog even subtiel op wijzen. Ze zette een geforceerd glimlachje op. ''Ik verzeker je dat ik een aanwinst ben voor de Clan.'' Oh dat was ze zeker. Ze was niet bepaald sterk, maar snel en zou meer dan genoeg katten van verse prooi kunnen voorzien. Het glimlachje ging over in een oprechte grijns. ''Nou, blijven we hier staan kletsen of wil je je vandaag nog nuttig maken? Ik was niet van plan om nog meer tijd de verspillen.''