She was bad

Ze had veel gepraat over haar moeder met verschillende Bloodclanners en allemaal vertelde ze het zelfde verhaal als Claw haar had verteld. De Thunderclanners deden dat niet, en dat kwam omdat zij het niet gezien hadden. Dus ze geloofde de Bloodclanners. Zij zeiden de waarheid. Want zij vertelde het zelfde. De Thunderclanners allemaal toch elke keer weer wat anders. Want volgens sommigen was ze vroeger al een slechte warrior geweest omdat ze er niet in goed in was geweest en volgens Claw was ze laks en wou ze niet, dus dat klonk best kloppend dan. Ze stak haar nageltjes uit terwijl ze haar klauw tegen een tak aan sloeg. Dit was iets wat ze geleerd had. Dit herhaalde ze nog een keer en nog een keer. Want ze moesten blijkbaar al trainen.

OOC: Firepaw eerste post

Het maakte het pluizige poesje boos dat haar moeder zo was geweest als dat Claw en anderen haar vertelde. Ze sloeg nog eens tegen de tak aan. Haar techniek was al aardig goed doordat Bloodclanners de kittens en mentorloze trainde. Haar techniek werd dan ook op een Bloodclan manier gedaan. Nagels fel uitgetrokken. "Hey Whiffle, nu al aan het trainen?" Haar boze blauw/groene oogjes verzachten en werden onschuldig terwijl ze omkeek naar Firepaw, haar grote zus. "Jazeker! Claw moet zien dat ik wél goed ben!" Miauwde ze, alsof Claw dé leider was. Ze trok haar nageltjes terug en glimlachte warm naar haar grote zus.

Whifflekit ontspande haar spiertjes die pijn deden. Maar het feit dat ze pijn deden negeerde ze en met een lieve blik keek ze naar Firepaw toen zij haar de vraag stelde over wie er niet goed waren dan. "Je gelooft me niet als ik dat zeg," miauwde ze met haar jonge stem. Haar stem was al een heel stuk minder pieperig dan vroeger. Ze werd overduidelijk wat ouder. Richting de zes manen, om specifiek te zijn. "Als ik jou was zou ik bij Claw uit de buurt blijven." Whifflekit vernauwde haar ogen toen. "Hij is de leader, dus dat kan toch niet?" Merkte Whifflekit op. "Hé, heb je anders zin om samen met mij te trainen? Mij wat dingetjes leren?" Vroeg ze vervolgens enthousiast.

Hoe zou Firepaw reageren als ze vertelde dat ze Claw geloofde over wat hij had gezegd over hun moeder? Dus ze haalde haar schouders wat op en glimlachte. "Laat ook maar," miauwde ze met een glimlachje. "Claw zou willen dat hij Clanleider was. Silverstar is de enige leider van ThunderClan, niemand anders," sprak Firepaw. "Ik ken alleen Claw als leader." Ze likte haar lippen en begon vervolgens over trainen. "Laat eerst maar eens zien wat je al kan. Echte trainingen komen pas wanneer je 6 manen oud bent," miauwde Firepaw. Whifflekit grijnsde breed. Ja, ze wist nog goed wat ze geleerd had. Ze ging stevig staan en sloeg haar nagels uit. "Oké!" Miauwde ze. Vervolgens haalde ze uit met haar poot, nagels naar buiten, naar de kop van Firepaw. Benieuwd naar haar reactie, ze zou vast trots zijn en onder de indruk.

Een grote grijns stond op haar bek toen haar aanval raak was. Een moment van voldoening en vreugde ging door haar heen. Dit moment mocht echter niet lang duren, want, het gene dat ze niet verwachtte gebeurde wel, Firepaw schrok en werd daarna boos. Die geschrokken blik, verontwaardigd, ontging haar niet, het ontging haar ook niet dat de blik van de rode poes boos wordt en dat was het moment waarop Whifflekit ineen dook. Wat had ze fout gedaan? Dit was wat ze geleerd had van die Bloodclanners. "Een Clankat slaat niet met uitgetrokken nagels naar zijn eigen Clangenoot, ptah!" Beet ze haar toe. Whifflekit schuifelde wat naar achteren toe, haar oortjes naar achteren draaiend. "Ik.. ik.." stamelde ze. "Maar een Bloodclan warrior heeft mij dit geleerd en zei dat het goed was!" Protesteerde ze, tranen in haar ogen omdat Firepaw haar toe gebeten had. Ze was oprecht geschrokken en gekwetst. "Was het niet goed dan?" Zei ze met trillende stem. Ze wou alleen maar dat haar zus zag hoe goed ze werd en ze wou dat haar zus trots was. Maar dat was ze nu niet en dat kwetste haar. Dat maakte haar verdrietig.

Het besef kwam als een klap naar binnen. Firepaw was ook beïnvloed door de slechte Thunderclanners. Niet iedere Thunderclan kat was slecht, maar sommigen haatte Claw omdat hij sterker was en daardoor was Firepaw ook beïnvloed. "BloodClan is geen Clan. Ze mogen zich wel zo genoemd hebben, ze hebben die naam niet verdiend. Ze vechten om te doden, niet om te verjagen. Wil je mij doden Whifflekit?!" Opnieuw kromp Whifflekit in één en ze schudde met haar kop. "Nee, ik wil je niet doden!" Piepte ze. "Zie je dit Whifflekit?" Firepaw wees naar de kras over haar neus en Whifflekit keek beschaamd naar haar pootjes. "Dat is omdat jij je nagels niet netjes ingeklapt liet," legde Firepaw haar uit. Whifflekit keek haar weer aan. "S-sorry, maar ik dacht dat het goed is... voortaan doe ik dat alleen op de slechte katten, net als iedereen," beloofde ze haar grote zus. "Dan is dat misschien fout uitgelegd," murmelde ze.

Nu begon Whifflekit zelf langzaam ook boos te worden, of eerder gekwetst. Niets wat ze zei leek goed te zijn en dat kwetste haar. Ze was juist zo gek op haar zus en baalde al dat ze haar zo weinig zag. Haar zus was haar grote voorbeeld geweest en dit bracht toch wel wat barsten in haar voorbeeld. "En wie beslist welke katten slecht zijn? Jij zelf of Claw? Want als je alles van hem aanneemt dan kan je net zo goed je klauwen gebruiken naar iedereen," waren de woorden van Firepaw. Whifflekit drukte haar oren in haar nek en trok haar lip op. "Wat ik ook zeg is fout bij jou!" Schreeuwde ze, waarna ze zich om draaide en weg rende. Niets was goed! Ze deed toch haar best? Ze had toch niet kunnen weten dat Firepaw het niet leuk zou vinden als ze haar techniek uit voerde met nagels? Ze rende naar een hoekje in het kamp en ging daar onder een slap hangende tak zitten van de struiken.