I can see without opening my eyes

De kitten stapte naar voren, lopen ging maar ver? Nee dat niet. Maar het doorzettingsvermogen van de katertje had ervoor gezorgd dat hij vanaf dat de zon opkwam uit het nest was gekomen. Vallen had hij zoveel gedaan dat het hem niet meer kon schelen. Hij moest en zou buiten de nursery komen, de kou hier werd hem te veel hij zou hoe dan ook een warme plekje vinden! Het maakte hem niet uit hoe lang het zou duren en omdat het zo vroeg was en hij zo stil mogelijk bleef kwam hij al aardig ver zonder dat iemand hem opmerkte. Dat kwam vooral omdat Ravenkit die hele nursery heeft uitgeplust. Zijn ogen zaten nog stevig dicht, wat eigenlijk niet helemaal goed was voorn zijn leeftijd. Maar zijn andere zintuigen waren zo scherp dat hij eigenlijk zijn ogen niet nodig had. De kitten rilde weer en eventjes begin hij zachtjes te snotteren. Zijn neusje zat dicht, oh nee! Nu.. Nu kon hij niet ruiken waar hij was! Toch stak hij zijn borstje naar voren, het was hem gelukt ondanks zijn propvolle neus. Maar nu? Oh, waar moest hij heen? De Nursery was hem te koud en zelfs zijn mama en siblings konden hem niet warm krijgen. Ravenkit stapte veder en probeerde de geuren op te pikken, er kwam niet veel maar hij kon nog wat ruiken door zijn snotneus. De geuren die door zijn neusvleugels woei roken fijn, nee niet fijn.. Maar heerlijk, vertrouwend het rook gewoon.. Fantastisch! Daar ging hij heen, deze plek had hij nu uitgekozen.

Toen hij zijn balans had gevonden leunde hij wat voorzichtig naar voren om zo vooruit te gaan. Het ging moeizaam, maar toch kwam hij aan op de plek die hij had uitgekozen. Gelijk viel Ravenkit op dat de geur hier veel sterker was, waardoor de kitten eventjes genietend bleef staan. Zijn oortjes wiebelde naar voren toen er een geluidje klonk. Hij was hier niet alleen..

Het was wel wennen, zo'n nieuw hol. Ergens miste ze het knusse krijgers hol wel, maar ze was StarClan nog steeds dankbaar dat ze haar deze kans gegund hadden. Er viel niets te klagen dus. Daarbij was de afgeschermde plek erg mooi en rustgevend. 'S nachts hoorde ze het stromen van het kleine stroompje water, wat best hielp om in slaap te vallen.
De gevlekte poes rekte zich uit en keek even de afgeschermde plek rond. Het was een redelijk warmde dag voor bladkaal, maar of het ook een rustige dag zou worden was nog maar de vraag. Terwijl ze haar blik over de omgeving liet glijden merkte ze al snel iets op dat er niet hoorde. Een klein bolletje zwart wit, oogjes nog gesloten. Snel trippelde Fairfaith er heen en zakte naast de kitten door haar poten om haar pluizige staart om hem heen te kunnen slaan. "Wat doe jij nou hier? Het is nog veel te koud om de nursery te verlaten." miauwde ze hoofdschuddend. Ach, gelukkig was hij hierheen gekomen en niet door de kampingang verdwenen.

Nadat de katertje eventjes stil bleef staan om alles om zich heen te observeren ging hij weer door, de Nursery werd hem te veel. En hij zou dan hoe dan ook een warme en stillere plekje vindem. Tot nuntienwas het hem wel gelukt, hier klonk een zacht stromende beekje wat hem een rustgevend gegoel gaf. De verschillende en sterke geuren die van alle kanten zijn neuske binnendoeng. Het was gewoon goed hier. Beter dan die lawaaige en koude plek waar hij eerst lag. Jammer genoeg wat de pret echter gestopt want de trillende grond onder zijn zachte pootjes vertelde hem dat er iemand aan kwam.

Een pluizige en lekker warme staart werd om zijn koude lichaampje geslagen, de zoete geur die de kattin droeg rook net als de andere geuren maar niet zo heel sterk. Ravenkit snotterde wat zachtjes en kroop dieper in de dikke staart van de kat. "Wat doe jij nou hier? Het is nog veel te koud om de nursery te verlaten." Zijn oortjes spitsde naar voren, veelst te koud om zijn oude plek te verlaten? No way, hij zou daar bevriezen als die bleef! "Newh! Isw daar kouwd!" Piepte hij schor, "Hiewr lekker warm" Beverstigde hij, hij wou hier niet weg. Hij zat hier wel prima.

De gevlekte RiverClanner grinnikte even. "Veel te koud? Je hebt je mama toch om tegenaan de kruipen gekkerd." spinde ze geamuseerd. Het was wel even gezellig, zo'n dondersteentje op bezoek. Maakte ze ook niet vaak mee.
Gelukkig kwam moeder al snel in zicht. De zilveren tabby leek er ook niet zo'n probleem mee te hebben dat het kleintje op avontuur was gegaan. Dat was ergens wel logisch, iedereen in het kamp lette meestal toch wel op. Dat was een van de fijne dingen aan het Clanleven. "Ik hoop dat hij je niet al te veel in de weg heeft gezeten." miauwde moederkat Dewflower voor ze haar blik op de kitten gevestigd had. "Nee joh, helemaal niet. Het lijkt me een prima jongen." spinde ze als antwoord. Hij wilde vast gewoon even een kijkje nemen. "Zeg, Dewflower, hoe is het nu met je kittens? Ik zag dat ze al wat ouder werden." ze richtte haar blik op het zwart witte bolletje. "Wordt het niet eens tijd dat de oogjes open gaan, of is de rest van het nest ook wat laat?" Ze hoopte dat dat geen kwaad kon. Over kittens moest Honeyscent haar nog het een en ander leren.

De zwart witte bolletje lag hier wel prima, de stroomde water wat in zijn oren klonk en de warmte van de kat maakte hem rozig. "Veel te koud? Je hebt je mama toch om tegenaan de kruipen gekkerd." De kitten spitsde zijn oortjes naar voren, nou zo warm had hij het ook niet hoor ook al lag hij tegen mama aan. Misschien was het omdat die een beetje verkouden was, of het lag toch aan zijn moeders korte vacht. Wie weet. Voor Ravenkit zijn mond open kon trekken om terug te reageren klonk er pootstappen buiten het hol. Het kwam deze richting op, en meteen wist hij wie het was. De kitten probeerde zich in de staart van de kattin te verstoppen maar hij was te laat. "Ravenkit, de volgende keer moet je echt wel toestemming vragen voordat je uit het nest stapt. Anders word mama niet zo blij." Jah, dit was zeker zijn moeder. Hij had haar al geroken voor ze hier binnen kwam dus was de kitten niet bepaald verassend toen ze binnenstapte. Ravenkit liet zijn moeders woorden door zijn ene oor door de andere heen gaan, hij luisterde toch niet. Nadat de twee katten klaar waren met praten hief hij zijn kopje uit de vacht van de kattin en keek de Medicinecat aan met zijn oogjes stijf dicht. Soms leek het gewoon dat hij door zijn ooglid heen kon gluren. "Raafie is nie laawt! Ravenkit hoef ogen niewt open," Mededeelde hij mee, waarom moest hij zijn ogen openen als hij toch wistbwaar alles zat? Hij had toch zijn oren en neus? Een kleine zachte gekuch kwam van zijn kant en meteen begon de kitten te niezen. Niet alweeer eh! Vorige keer had hij op Rodepaw geniest en toen werd ze heel erg boos! Oh nee.. Straks werd de Medicineat ook nu boos op hem! "Sowrry!" Piepte hij dan ook meteen.