Trying hard not to fall

Onderwerp: Trying hard not to fall za 16 jan 2016 - 22:09

Iets zat haar al de hele tijd in de weg. Ze had nog niks gevangen vandaag. Ja het was koud en er zat ijs over het water, maar vorig jaar had ze toen wel dingen gevangen. Elke keer als ze ergens overheen wou buigen ging het slecht en elke keer als ze probeerde om uit te halen naar een vis dan viel ze bijna om. Haar hele evenwicht was weg en -oh- ze voelde zich er zo stom over. Boos ging de poes zitten nadat een nieuwe poging ook niet gelukt was. Haar hoofd liet ze hangen. Ze keek naar haar poten. Een golf van boosheid die ze nog nooit zo erg gevoeld had voor het niet vangen van een vis kwam omhoog. Net was ze nog zo vrolijk geweest. Wat was er aan de hand? De poes keek naar haar buik. Ja ze zat, maar iets was anders. Vixen ging staan om te kijken. Goed kon ze het niet zien. Was vast niks. Ze negeerde het verder dan ook. Terwijl ze kort haar hoofd schudde ging ze staan. Boze blik nog op haar gezicht draaide ze zich om. Nee ze was klaar hiermee. Met grote passen begon ze haar weg terug naar het kamp. Haar humeur was helemaal weg.

OOC { Eerst Graywing, daarna open <3

Met grote stappen liep Graywing het kamp uit. In de loop van de nacht was er weer een laag sneeuw bijgekomen, maar de grote kater had er met zijn lange vacht weinig last van. OP zijn gemak stapte hij verder naar de gorge. De spanningen met Windclan waren dankzij zijn grijze vriend weer hoog opgelopen, en aangezien hij in dit seizoen toch een hopeloze jager was had hij de taak op zich genomen om die grens extra vaak te patrouilleren. De sneeuw maakte een vertrouwd knisperend geluid onder zijn grote poten toen er opeens een andere kat in de verte verscheen. De rode poes liep in tegengestelde richting, en Graywing herkende haar onmiddellijk. Zijn stappen werden nog groter, en snel liep hij op Vixen af. Vanochtend had hij haar nog niet gezien, en het was hem de laatste tijd opgevallen dat ze nog prikkelbaarder was dan normaal. Toen ze dichterbij kwam stond haar gezicht ook niet al te blij, maar Gray plakte maar een grijns op zijn gezicht. "Goedemorgen" Begroette hij haar vrolijk, en drukte zijn neus even snel tegen de hare. "Is het een goede morgen?"

De poes keek achterom en zuchtte. Ze was er klaar mee. Boos alsof ze net een erg argument had gehad. Er was niks aan de hand. Ze stelde zich gewoon aan. Net toen ze terug keek voelde ze ineens wat tegen haar snuit. Wat verward stapte ze achteruit, maar toen ze zag wie het was ontspande. Het was de enige kater die dat zomaar mocht doen. Nu was ze alleen niet zo in de 'mood' om lief te doen. Hoe stom ze dat ook vond. "Is het een goede morgen?", zei de kater en ze keek hem aan. Eerst had ze een kille blik gehad, nu was het gewoon emotieloos. "Alles behalve dat", besloot ze te zeggen en ze keek boos weg. Vixen stond nog aardig dichtbij en had geen zin om achteruit te stappen. Kort sloot de poes haar ogen. Ze wou niet uitvallen tegen hem, dus dat probeerde ze niet te doen. Kort duwde ze haar neus in zijn nek, maar nam daarna afstand en ging tegenover hem staan.

Blijkbaar was zijn goede humeur niet besmettelijk vandaag, want Vixen leek niet echt bijzonder blij om hem te zien. Was hij vannacht weer per ongeluk op haar gaan liggen of zo? "Alles behalve dat", Zei zijn partner koel, en Graywing keek een beetje hopeloos toe hoe ze een stap bij hem vandaan deed. Hij had er een hekel aan om haar zo te zien, maar meestal vond hij wel weer een manier om haar op te vrolijken. "Wat is er gebeurd?" Vroeg hij bezorgt met een wat serieuzer gezicht. Hij keek de rode poes warm aan, en probeerde haar een beetje te lezen. De meeste katten waren in leafbare wel een beetje chaggie, omdat ze honger hadden, maar Vixen was in tegenstelling tot de meeste katten niet echt magerder geworden. Zoals gewoonlijk zag ze er nog goed uit, en dat kon Gray wel waarderen. Hij drukte zijn neus weer even kort tegen de hare, en deed weer een stap naar haar toe. Misschien een beetje opdringerig, maar hij probeerde gewoon lief te zijn.

De blik van de kater voor haar maakte het haar moeilijk om de serieuze blik te houden. De vraag van de kater was terecht en haar reden sloeg nergens op. "Niks", zei ze op een wat botte toon. Vixen had van dit soort momenten en dat kon ze zelf inzien. Niet dat ze ze tegenhield. Soms moest het er gewoon even uit. Meestal dan bij Panther of Gray. Ze maakte het wel goed later. Dat kon ze wel goed. De poes voelde zich ineens verdrietig over het feit dat ze bot tegen de kater aan het doen was. Terwijl ze maar 1 ding had gedaan. Waarom? Waar was de boosheid heen? Oh ze wou niet zo vervelend zijn. Kort trok ze haar mondhoek op toen hij naar haar toe kwam. Toen hij zijn neus tegen de hare drukte voelde het zoals altijd warm en gaf haar hele lijf vlinders. Haar neus liet ze kort even bij hem, maar na even wachten draaide ze toch haar neus weg. De boosheid van net vulde haar lijf weer en het verdriet was weer verdwenen. Hij was zo lief aan het zijn en misschien 30 seconden geleden had ze dat gewaardeerd, nu niet meer. De poes liep langs hem en liet een stukje tussen Gray en zichzelf terwijl ze dat deed. Meestal had ze waarschijnlijk nog een staart onder zijn kin door laten gaan, nu niet. Haar humeur was gewoon weg. "Nu niet Gray."

Zijn romantische gebaar liet Vixen even ontdooien, maar als snel kwam er weer een boze blik op haar gezicht, en Graywing zuchtte in vanbinnen. Deze situatie zou veel makkelijker geweest zijn als ze nog gewoon vrienden waren geweest. Dan had hij gewoon een excuus kunnen om hier zo snel mogelijk weg te komen, maar nu ze partners waren kon hij dat niet maken. Je mocht hem ouderwets noemen, maar hij voelde zich toch een beetje verantwoordelijk voor haar. "Niks", Zei Vixen nogal bot. Om niks word je niet boos, maar met poezen wist je het maar nooit. De rode poes liep verder langs hem heen, en de kater verwachtte eigenlijk wel dat ze ondanks alles nog wel even zou laten voelen dat ze hem nog wel aardig vond, maar er gebeurde niks. Hij kreeg niet eens haar staart in zijn snufferd zoals ze altijd deed. Autch. "Nu niet Gray." Liet Vixen hem weten, maar de kater trippelde nog een beetje hoopvol achter haar aan. "Wanneer dan wel?" Vroeg hij misschien een beetje wanhopig. Het begon hem wel een beetje te frustreren, maar hij moest wel o haar blijven passen in het geval dat er wel echt iets was.

De kater liep achter haar aan. Natuurlijk. Iets in haar vond het lief, maar die kant van was niet het grootst nu. Bij de woorden van de kater bleef ze staan en draaide zich om. Gemengde gevoelens vulde haar lijf toen. Was het raar om te denken dat ze niet wist wat haar lijf wou? Naar hem toe, weg van hem? In haar ogen was wel te zien dat ze in de war was. Sowieso stonden haar ogen op de grond en niet op de zwarte kater. Na een kort momentje pakte ze alles weer bij elkaar en keek de kater aan. "Ik weet niet", zei ze toen simpel. Ineens was de boosheid weer weg zodra ze zicht bedacht hoe Gray had geklonken. Normale poezen zouden zich wel zo voelen, toch? Vixen was nou eenmaal een poes die soms wat afweek van de rest qua gedrag. Waarschijnlijk was dat wat haar overviel. Zo'n vaste relatie was sowieso wennen. Haar ogen hield ze op de grond. De poes ging voor hem zitten, duidelijk wat in de war. Zij zag ook wel in hoe raar dit voor Gray moest zijn. Eerst boos, daarna lief en nu zo duidelijk in de war.

Vixen keek hem verward aan, en ik haar ogen was duidelijk te zien dat ze in conflict was. Graywing keek haar bemoedigend aan, en hij maakte zich oprecht zorgen. Hij kende zijn partner als een poes die altijd zeer zeker was van haar zaak, en er moest wel iets ernstigs aan de hand zijn om haar ze van streek te maken. Of je moet je liefde aan haar bekennen, dan wilde ze ook nog wel eens verward raken. "Ik weet niet", De poes ging een beetje verdwaasd voor hem zitten en Gray aarzelde geen moment. De zwarte kater ging naast zijn artner zitten en sloeg zijn dikke staar om de hare. Niet te intiem, maar hij wilde haar gewoon laten zien dat hij er was. "Ik ben er voor je." Zei hij met een warme blik. Hij wist niet waar de poes nu meer behoeft aan had. Aan gezelschap of even wat alleentijd.

Onderwerp: Re: Trying hard not to fall