Showing the love and hatred (Sweetheart)

Dagen waren voorbij gegaan sinds de dood van haar half-broer. De zon was weer opgekomen al had het dit keer ook wat sneeuw mee gebracht. Toen de jonge kattin gewekt werd door de waterige zonnestralen die de den binnenkwamen opende ze slaperig haar blauwe ogen tot spleetjes. Een diepe zucht rees uit haar borst omhoog terwijl ze al knillebollend wakker werd. De koude temperatuur was zelfs voelbaar vanuit haar warme nest. Gelukkig kon de harde koude wind haar hier niet bereiken. Met lichte tegenzin hees de kattin zich overeind en rekte ze zich langzaam en uitgebreid uit. Ze sloeg een van haar achterpoten naar achteren voordat ze rechtop ging staan. Met slome passen trippelde ze naar buiten toe. Haar haren gingen recht overeind staan tegen de koude temperatuur en ze bleef even stil staan in het dunne laagje witte sneeuw. Het voelde ongemakkelijk koud onder haar poten en met een lichtelijk geërgerde zucht begon ze door de sneeuw te ploeteren. Onder haar dikke vacht was ze langzamerhand vermagerd. Niet alleen doordat er minder prooi beschikbaar was. De stres naar het overlijden van haar broer was te veel voor de jonge kat. Eigenlijk zou ze langs Sparrowfeather moeten om met hem te praten, ze wist dat ze achteruit ging. Alleen interesseerde haar gezondheid haar nu bijzonder weinig. Degene die haar altijd had willen beschermen voor de harde buitenwereld was dood, waarschijnlijk in Starclan en had haar achtergelaten. Alleen, ze had nooit zoveel gedeeld met haar moeder of nestgenootje. Al helemaal niet met Snowbird haar half-zus die wel jonger was dan Whitelion maar toch manen eerder geboren was dan Oceanpaw. Een Elder, die verbitterd was door het leven. Ze had dus nooit echt de wens gehad om bij Snowbird op bezoek te gaan. Nu ook niet, het was misschien familie maar tevens erg onbekend. De apprentice stopte in gedachten verzonken bij de kampingang en haalde diep adem. De koude lucht zorgde ervoor dat ze goed na kon denken, haar hersenen werden wakker van de kou. Haar passen waren soepel maar ze slofte wel. Ze moest eerst jagen voordat ze zou eten. Dat was een van de regels voor een Apprentice dus kon ze beter op pad. Haar enthousiasme was gekelderd naar een dieptepunt.

Fronsend keek de kattin naar een bruine konijn. Was ze nou aan het dromenlg was het echt zo? Het konijn was een stuk groter dan de meeste konijnen die nu op de prooistapel lagen, veel dikker en steviger. Het speeksel liep bijna uit der mond zo lekker zag het konijn eruit. Enkel was er altijd wel een probleem. De konijn lag dicht bij de grenslijn en ze wilde het beest niet de grens overjagen. Haar verschillende gekleurde ogen gleden over de grond, en langzaam maakte zd een omweg om de konijn heen. Tot ze eindelijk zover was om het aan te vallen, de kattin schoot omhoog en begon te rennen. Het konijn was veel sneller dan ze had verwacht, waardoor ze nu extra veel kracht in moest zetten. Sweetheart kreeg een soort vlaag van energie toen ze aan dacht om zometeen een enorme konijn het kamp binnen te sjouwen, waardoor ze nu nog meer hooi op zijn vork nam. In een stevige sprong, sprong ze op het konijn af. En belandde in de sneeuw.

Toen ze de sneeuw eindelijk uit haar vacht had weten te halen draaide ze zich om. Eventjes had ze gedacht dat de konijn haar te slim af was, maar gelukkig kon Sweetheart in haar sprong haar klauw net over de poot heen krijgen zodat de bruine konijn viel door de pijn. Nu lag het bloedend in het sneeuw, zijn dode kraaloogjes op die van haar gericht. Meteen ging haar gedachten naar de vermoorde kat, die daar ook bloedend in de sneeuw lag en haar dode ogen doeloos op die van haar gericht.. Sweetheart rilde en pakte snel de grote konijn op en liep naar het kamp.

Sweetheart maakte een angstsprongetje toen ze bijna tegen een andere kat opbotste bij de kampingang. Haar ogen keken geschrokken naar Oceanpaw, haar vacht dik opgezet zodat de kattin nu wel twee keer zo groot leek als normaal. "Sorry Oceanpaw.. Ik zag je niet aankomen" Mauwde ze beschamend, ze was een stuk ouder dan de Apprentices, en nu leek zo wel op een bange haas!

-Telefoon bericht

De grotere kattin in de buurt van haar schrok duidelijk van haar onverwachte aanwezigheid. De jonge leerlinge keek met grote blauwe ogen naar de andere kattin voordat ze voorzichtig een pasje opzij zette. Het angstsprongetje leek haar ietwat overdreven, sinds ze geen buitenclanse kat was en dus ook geen direct gevaar betekende, maar een kat kon het nooit weten. Immers was ze wel het zusje van Whitelion, bedacht ze grimmig. Vele katten hadden iets tegen hem gehad. Waarom, was alles behalve duidelijk voor haar. Met een nerveus glimlachje keek ze de oudere kattin aan. 'Eh, Hallo.' Murmelde de jonge kattin, bijna onverstaanbaar. Ongemakkelijk verschoof ze het gewicht van haar poten en met een lichtelijk vragende blik keek ze de ander aan. 'Sorry Oceanpaw.. ik zag je niet aankomen.' Mauwde de andere kattin beschaamd waardoor de jonge kattin een waterig glimlachje op haar snoet toverde. Met een kort knikje beantwoorde ze haar opmerking. 'Kan gebeuren,' mompelde ze ietwat afwezig en in gedachten verzonken.

Onderwerp: Re: Showing the love and hatred (Sweetheart)