Far to young to die

Het kamp uit om te trainen. Dat was voor het eerst, maar het zou wel goed zijn. Het was een Bloodclanner die haar vandaag zou trainen, in tegenstelling tot de apprentices die gewoon hun eigen mentor hadden, als deze nog leefden, want anders wisselde het ook telkens weer om. Wat haar wel opviel was dat Claw geen ceremonies deed, waar ze anderen zo vaak over had horen praten, maar Whifflekit had er nog nooit ééntje mee gemaakt. Misschien was het afgelast. Maar zou haar naam dan ook voor altijd Whifflekit blijven? Dat zou ze Claw nog wel maken, maar al te druk maakte ze zich er ook niet om. Ze liep naar het kampuitgang waar de Bloodclan kat al zat. Op de naam kon ze niet komen, maar ze wist zeker dat ze deze snel zou weten.

Hoe ironisch. De zwarte kattin zat neer dicht bij de ingang van het kamp. Ze had met een wildveemde kitten afgesproken wat te gaan trainen. Niet dat het haar veel boeide over de ThunderClanners hier. En al helemaal niet als het om een kitten draaide. Maar iets vertelde haar dat er misschien nog hoop was. Haar rode ogen keken toe hoe een kleine kitten naar haar toe kwam lopen. Ramona kon haar glimlach niet onderdrukken. BloodClanner of niet, ze had kittens altijd schattig gevonden. Ze was niet zoals die emotieloze katten die dachten dat ze belangerijk waren door niemand en niets leuk te vinden. Alleen het enige probleem was dat ze niet zo'n goed geheugen had. Ze werd snel afgeleid en vergat alle nieuwe namen meteen. "Zo, zo. Klaar voor je eerste training?" miauwde de kattin. Ze zal natuurlijk wel voorzichtig doen. Want zo'n ukkie moest minstens onder de 6 moons zijn.

Ze zou na deze training aan Claw laten zien wat ze geleerd had. Ze wou dat de grote kater trots was op haar. En wie wist mocht zij dat mysterieuze Bloodclan kamp ook wel eens zien! Dat zou haar geweldig lijken. Zo vrolijk en onschuldig als Whifflekit was dartte ze op de andere zwarte Bloodclanner af. Ze was veel jonger dan Claw, maar ouder dan Whifflekit zelf. De poes leek in ieder geval net volwassen. "Hallo ik ben Whifflekit!" Miauwde ze trots. "Zo, zo. Klaar voor je eerste training?" Vroeg de poes. Whifflekit stak haar borstje vooruit. "Jazeker! Ik zal je eens laten zien!" Haar lipjes krulde op, waarna ze afwachtte op een verdere uitleg over wat ze gingen doen. Ze was zeker wel benieuwd!

Waarchijnlijk had de kitten geen enkel flauw idee van wat er eigenlijk in ThunderClan aan de hand was want het kleintje leek niet eens geschrokken om in haar buurt te zijn. Het kon ook zijn omdat ze nog een Young One was en dus geen halsband had, waardoor ze dus minder bedreigend voorkwam. "Hallo ik ben Whifflekit!" De zwarte kattin knikte langzaam. "Ik ben Ramona. Onthoud dat." De kitten leek wel erg enthousiast nadat de kattin haar had gevraagd of ze al klaar was. "Jazeker! Ik zal je eens laten zien!" De BloodClanpoes waardeerde haar potentie. Toch moest ze als een BloodClanner lijken; emotieloos en wat gemeen. Want dat was iedereen in haar Clan zowat. En daar begon ze zich als mateloos aan te irriteren. Altijd die aandachtsvragende types ook. "Oké, omdat jij nogal wat... Jong bent beginnen we wat rustiger. We gaan in het bos en ik zal je verder uitleggen wat we eigenlijk precies gaan doen, snappie?" Het was een kitten, die snapten niet alles. Nou, de meeste die ze tegenkwam in ieder geval niet.

Het viel Whifflekit wel wat op dat de Bloodclanners anders deden dan de Thunderclanners. Ze waren ook gewoon ouders. Zeker de volwassene, getrainde getrainde Bloodclanners, zij hadden ook nog eens een halsband met fascinerende tanden. "Ik ben Ramona. Onthoud dat." Whifflekit sloeg meteen de naam op in haar kop. Ramona. "Mooie naam!" Miauwde ze met een grijnsje. Ja, het klonk heel mooi en het was ook anders dan de namen van haar familie, haarzelf. Nadat Whifflekit had laten weten dat ze er klaar voor was begon Ramona weer te praten. "Oké, omdat jij nogal wat... Jong bent beginnen we wat rustiger. We gaan in het bos en ik zal je verder uitleggen wat we eigenlijk precies gaan doen, snappie?" Ze wiebelde met haar oor, maar knikte vervolgens gehoorzaam. Ze wou niet dat Ramona naar Claw zou gaan en zou zeggen dat ze niet goed luisterde. "Oké! En ik snap het!" Klonk haar jonge stem. Ramona begon te lopen en Whifflekit volgde. Haar stappen zo groot mogelijk makend zodat ze Ramona bij kon houden. Want voor haar was het makkelijker, dit was bijna draven voor de kitten van vijf moons.

"Mooie naam!" Complimenteerde het kleintje haar met een grijns. Ramone glimlachte terug. "Dank je." Zei ze maar. Jawel, zij had ook manieren geleerd. Nadat de kitten haar had vertelt dat ze alles wel begrepen had begon de zwarte poes met een zwiep van haar staart al richting het territorium lopen. Soms wendde ze haar rode ogen op Whifflekit om er zeker van te zijn dat ze haar zou volgen. Ze wou geen tijd gaan rekken als ze aan de buitenwereld makkelijk afgeleid raakte. Vandaar dat de BloodClanpoes haar passen wat versloomde zodat de ThunderClanner haar wat makkelijkerbij kon houden zonder al te veel energie op te raken. Nadat ze het ver genoeg van het kamp was zat ze neer. "Waarschijnlijk heb je nog niet veel geleerd aangezien je nog geen apprentice bent." schatte ze nogal half mompelend terwijl ze het kleintje bekeek. De bouw kon misschien een probleem zijn aangezien Whifflekit niet echt de grootste was. Dat betekende dus dat Ramona wat voorzichtiger zou moeten doen dan gewoonlijk was. "Wat weet je al van vechten?" vroeg ze plots. Tja, vast niet veel. Maar ze moest iets weten. Anders wist ze niet waar ze naartoe in staat was en waar ze precies moesten beginnen.

Ramona bedankte haar voor het complimentje en Whifflekit glimlachte breed. Ze mocht de Bloodclan poes al heel graag. Terwijl ze zo liepen bedacht ze zich dat deze geen halsband om had. "Waarom heb jij geen halsband?" Vroeg ze aan de poes, met een nieuwsgierige, geïnteresseerde blik in haar ogen.
Terwijl ze zo doorliepen werd de jonge kattin toch wel wat nerveus. Ze wist niet goed wat ze doen moest en wou niets fout doen. En ook de woorden van de Queens vulde haar kopje. Op zo'n jonge leeftijd trainen kon gevaarlijk zijn. Maar dit was toch niet gevaarlijk, nee toch? Claw wou toch niet dat het gevaarlijk werd voor haar? Claw was goed. "Waarschijnlijk heb je nog niet veel geleerd aangezien je nog geen apprentice bent." Whifflekit knikte bij de woorden van Ramona. "Wat weet je al van vechten?" Met een bedenkelijke uitdrukking op haar gelaat dacht ze na. "Euhm, klauwen en bijten en dat je daar technieken voor hebt, de ander verwonden en alleen in de nodige situaties..?" Ratelde ze haar gedachten hardop. Ze wist het niet zo heel goed.