Helloo

Een grijs katertje kwam met grote passen de Nursey uitlopen. Zijn blauwe oogjes keken snel het kamp door. Aan de ene kant beviel het hem niet dan ThunderClan nu overgenomen was door de BloodClan. Maar hij keek toch eigenlijk ook wel op naar hun. En het waren bij zijn weten sterke katten en waren nooit bang. Ondanks dat Wolfkit niet snel bang was, was hij dat wel enigszins voor vele BloodClan katten. Sommige hadden toch wel wat katten verwond of zelfs gedood. Wolfkit snapte nog steeds niet waarom iemand een andere kat zou doden. Aan de ene kant blij dat er geen BloodClanner dichtbij was of zelfs één die hem aansprak, stapte de kitten verder.
Zijn blik viel op een jong poesje, iets jonger dan hem nog. Wolfkit rende in de richting van de ander.  "Halloo," miauwde hij tot stilstand komend. Hij bekeek de ander is met zijn blauwe oogjes. De andere kitten was een bruine tabby, wat kleiner dan hem. Het was een kitten van de ThunderClan, maar wist de naam van deze niet. "Wat is jouw naam?" Vroeg hij nieuwsgierig en ging zitten waarbij hij zijn grijze staart om zijn poten sloeg. Wolfkits blauwe oogjes gingen nog is kijkend door het kamp als er nog een andere kat in de buurt was, snel richtte hij zijn oogjes weer op de ander.



[1e post Chestnutkit]

"Wat is jouw naam?" Had hij nieuwsgierig gevraagt. "Hoi" had de ander geantwoord. "Mijn naam is Chestnutkit," andwoorde zij. Wolfkit knikte zacht, de ander heette dus Chestnutkit. "Mooie naam," sprak hij tegen Chestnutkit. "En wat is jou naam?" Vroeg Chestnutkit. "Mijn naam is Wolfkit," andwoorde hij met trots in zijn stem. Hij was blij met de naam Wolfkit, want dat klonk stoer, toch? "Wat was je aan het doen?" Vroeg hij weer is nieuwsgierig. Nogmaals gingen zijn blauwe oogjes het kamp door weer kijkend naar andere katten. "Wil je spelen?" Vroeg hij zo aan de ander terwijl hij zijn ogen weer op haar richtte. Ja, Wolfkit had wel even zin om te spelen. Een glimlach verscheen op zijn gezicht.

"Coole naam," had de ander geandwoord bij het zeggen van zijn naam. "Oh, niets eigenlijk," had zij geandwoord bij de vraag wat ze aan het doen was. "Wil je spelen?" Had hij gevraagd in de hoop dat de ander ja zou zeggen. Chestnutkit was dan wel een maan jonger dan hem, maar dat kon hem niet zo veel schelen. Spelen was altijd leuk. "Natuurlijk wil ik spelen!" Riep de ander enthousiast. Met een lach op zijn gezichtje sprong het grijze katertje blij op. "Wat gaan we doen?" Vroeg Chestnutkit. "Ehmm," begon Wolfkit nadenkend. "Tikkertje misschien?" Opperde hij vragend. Wachtend keek hij de ander aan, kijkend als zij het goed vond. Even leuk een spelletje doen, daar had hij wel zin in. Chestnutkit leek hem ook wel een aardig poesje.

"Tikkertje misschien?" Had hij geopperd. "Oké!" Riep zij al snel. "Ik begin!" Riep ze terwijl Wolfkit een tikje van haar poot tegen hem aan kreeg. "Tikkie! Haha, nu ben jij hem!" Riep zij enthousiast waarna ze ook gelijk weg begon te rennen. Oke! Riep Wolfkit blij. De jonge kater nam een sprong vooruit en begon achter haar aan te rennen zo snel als zijn pootjes konden. Wolf was ouder dan haar en ook wat groter, waardoor hij ook ietsjes sneller was, niet veel. Rennen was hij nou niet altijd het snelste in. "Pak me dan als je kan!" Riep zij blij. Met een uitdagende blik keek ze hem aan. "Ik krijg je wel!" Riep Wolfkit. Met een paar, voor hem best grote, passen rende hij nu vlak achter haar. Nog een sprong nam hij en stak zijn voorpootje uit, in de hoop de ander aan te kunnen tikken.

"Ik krijg je wel!" Had hij geroepen. Met een uitgestrekt voorpootje nam hij nog een sprong. Chestnutkit maakte een schijnbeweging en dook weg voor zijn pootje. Nog net voelde hij hoe haar staart tegen zijn poot aan tikte. Het poesje draaide zich snel om. Wolfkit stopte snel om niet tegen de ander aan te botsen. Chestnutkit gaf dan ook eerlijk toe dat hij haar getikt had. "Volgens mij heb je mij getikt. Je raakte mijn staart aan," zei ze. "Ja," Zei Wolfkit blij. "Nu ben jij hem!" Zei hij met een ondeugende blik in zijn ogen. Hij draaide zich om en rende weer vooruit. Het poesje had zich net makkelijker om gedraaid, zij was veel wendbaarder, maar Wolfkit kon weer sneller rennen dan haar. "Tik me dan!" Riep hij enthousiast. Hij wierp een snelle en ondeugende blik achterom en concentreerde zich toen weer op het rennen.

"Tik me dan!" Had hij naar Chestnutkit geroepen. "En of ik dat ga doen!" Riep Chestnutkit terug. Wolfkit rende nog steeds. Toen hij nogmaals achterom keek was de tabby kitten verdwenen. Verward keek de grijze kitten om zich heen, toen de andere kitten van opzij voor hem opdook in een poging hem te tikken. Chestnutkit strekte haar pootje naar hem uit, en ze raakte hem dan ook. "Tikkie!" Riep zij. "Je hebt me getikt," zei Wolfkitterwijl hij stopte en een lach op zijn snoet verscheen. Hij had plezier in het tikkertje spelen met Chestnutkit. "Nu ben ik hem weer!" Riep hij nog even wachtend totdat de tabby wer zou rennen. Zodra Chestnutkit dan zou wegrennen, zal hij ook gelijk in beweging komen.