And the walls kept tumbling down {Panthergrowl}

Knipperend met haar ogen werd Thistlebreeze wakker. Ze kreeg voor het eerst in heel deze Leaf-Bare het gevoel dat ze eens goed was uitgeslapen. Geeuwend stond ze op en rekte zich uit. Buiten zag ze dat de zon al hoog aan de hemel stond. Niet moeilijk dat ze zich dan zo goed uitgeslapen had gevoeld. Toen ze Panthergrowl, haar jongere broer zag, wandelde ze eropaf en duwde haar neus zachtjes tegen zijn wang. Ze wist dat hij net vader was geworden van 5 kittens, wat niet niks was. Ze had de kits nog niet gezien, en dus vroeg ze hoe ze ermee gingen. Dag Panthergrowl," mauwde ze nadat ze haar neus terug had getrokken. "Hoe gaat het met je kleintjes?" Ze ging zitten en zwierde haar staart rondom haar.

De kater kwam met een grote grijns op zijn gelaat de nursery uitgelopen. Hij had zojuist zijn mooie partner en kittens bezocht en op de één of andere manier maakte hem dat altijd vrolijk. Toen hij zijn zus, Thistlebreeze, zag aanlopen snorde hij zachtjes. Deze drukte haar neusje tegen zijn wang aan en hij trok zijn mondhoek op in een glimlach. "Hey, Thistle." begroette hij haar terug. Toen deze vroeg hoe het met de kittens ging, knikte hij. "Goed, goed. Al lijkt Gracekit wat futloos te zijn," miauwde hij. Bij de laatste opmerking verscheen er een frons op zijn gezicht. Wat er toch met haar aan de hand zou kunnen zijn...

Ze was blij toen ze hoorde dat haar neefjes en nichtjes het goed maakten, maar toen zag ze de bezorgde frons op zijn gezicht toen hij zei dat Gracekit nogal futloos was. Thistlebreeze glimlachte troostend. "Misschien...." mauwde ze, maar ze wist eigenlijk geen misschien, dus zei ze het eerste dat in haar opkwam, hoe dom het ook klonk. "Gracekit is waarschijnlijk nog moe van de bevalling." Ze wist dat het dom klonk, maar wat kon ze anders zeggen? Ze was niet echt een expert op,het gebied van bevallngen. "Heb je al raad gevraagd aan Honeyscent?" vroeg ze toch maar, want het gezicht van haar jongere broer verraadde hoe bezorgd hij was over zijn jongste kit.