Don't get lost

Ik wist dat ik hier niet hoorde te zijn. Het was mij verteld dat het beter was om in het kamp te blijven, gezien ik de weg terug niet zou kennen. Enkele dagen had ik me ook aan deze regeling gehouden. Maar deze ochtend leek alles gewoon .. versterkt. Het had gevoeld alsof ik werd verdrukt door alle katten die daar af en aan liepen, en alsof er te weinig lucht was om te ademen. Ik moest er gewoon even uit. Nu liep ik al een tijdje buiten. Mijn gevoel van tijd was nog niet helemaal terug, maar aan de zon te zien moesten het zo'n 3 uren zijn geweest. Het was middag, en ondanks dat ze zon scheen was het koud. Ik wist niet waar ik precies was, maar wel dat ik niet dichtbij huis was: de geuren die ik had geleerd als die vande shadowclan waren afgezwakt, en vermengt met vele anderen. Plotseling bleef ik staan. Misschien moest ik maar terug gaan .. Maar hoe?

[Spt + Ghostpaw eerst]

Ghostkiller. Het was een.. interessante naam. Alleen moest de jonge warrior de betekenis ervan nog ontrafelen. Maar dat was voorlopig niet haar prioriteit. Ze was net warrior en moest ervan genieten. Nadenken over haar naam kwam later wel. Op een rap tempo trippelde de jonge warrior naar de grenzen. Haar ijsblauwe ogen gleden langs de grens tussen de RiverClan en de ShadowClan, al was dat op het moment de grens die ze het minste in de gaten moest houden. Met het gevaar van de WindClan, die op het moment in een flinke oorlog zat met haar Clan, kon ze beter die grenzen in de gaten houden. Echter leek het haar wel zo een ShadowClan ding om te proberen op haar territorium te komen, dus checkte ze het maar voor de zekerheid. De WindClan kon ze later nog wel checken en als het goed was waren er ook anderen die de grens tussen de twee clans nauwlettend in de gaten hielden. De poes keek rustig om zich heen. De ShadowClan geur was duidelijk en sterk, dus Ghostkiller zocht naar de kat waarvan de geur afkomstig was. Voor nu leek het er echter op dat deze zich gewoon op zijn eigen territorium bevond, dus de zoektocht naar de kat was meer uit nieuwsgierigheid. Algauw vielen haar blauwe ogen op de kater. "Goedemiddag," begroette ze de kater op een kalme, neutrale toon. Onderzoekend keek ze naar zijn houding, maar echt vijandig leek het niet. Daarom behield de poes haar houding ook neutraal, al hield ze hem natuurlijk nog altijd goed in de gaten.

De plotselinge begroeting van de kat liet me schrikken. Wantrouwende deinsde ik een stukje achteruit. De poes leek kalm, en een tikkeltje onderzoekend. Ik wist niet zo goed hoe ik moest reageren. Deze poes was .. anders dan de andere katten die ik sinds mijn geheugenverlies had gezien. Ze rook anders, haar bouw was anders, haar houding was anders.. Ik herkende haar geur niet, maar ik durfde te wedden dat ze uit een ander clan kwam. Misschien Thunderclan, of Riverclan, of .. hoe was het ook al weer ? .. Windclan, ja. De vreemde poes wekte mijn nieuwsgierigheid, maar liet ook alle alarmbellen in mijn hoofd afgaan. Ik voelde hoe alle spieren in mijn lijf gespannen waren: klaar om te vluchten of te vechten. Maar ik deed niets. "Hallo." Mauwde ik uiteindelijk neutraal. Ik was benieuwd hoe dit zou aflopen.