Icefishing

Hij zag een grijsgestreepte schim aan de rand van de rivier. Aan haar grootte kon Hawkscream zo een, twee, drie niet zien of het een apprentice of een warrior was, maar iedere kat die zo dichtbij de rivier kwam, wanneer het water nog wel eens bevroren kon zijn, kon onwetend zijn van de gevaren daaronder. De warrior deed enkele passen naar voren, zijn oren naar voren gericht zodat hij enige gekraak kon horen en toen dat geluid zijn oren bereikte, sprintte hij naar voren, om tot zijn opluchting te zien dat de poes nog altijd op de kant stond. Ze had alleen haar voorpoten op het ijs gezet, meer niet. De gestreepte kater richtte zijn amberen blik op de apprentice, die hij nu herkende als Ghostpaw en zijn mondhoeken kropen wat omhoog in een glimlach. "Ik dacht voor een paar seconden dat je erin zou vallen." antwoordde hij en gaf zijn borst een paar vlugge likken om het het geren zijn vacht in de war had gebracht. Zijn blik richtte hij kort op het ijs en hij zag inderdaad een gat, een klein gat waar een poot in zou kunnen zijn gevallen, ja. "Maar ik zie dat je geen hulp nodig hebt." Gelukkig niet.
"Hoe loopt het met je trainingen? Ik neem aan dat je bijna de rang warrior krijgt niet?"

Gelukkig stond ze nog altijd op hun kant van het gebied en niet in het water. "Ikzelf dacht dat eigenlijk ook," Ze kon nog praten en was niet helemaal geschrokken door deze ervaring. Een tripje naar Honeyscent hoefde dus gelukkig ook niet. Ze had hierbij wel een gat in het ijs gecreëerd en ja, het was wel een goede oplossing voor het probleem van een bevroren rivier. "Eens kijken hoeveel we er aan kunnen verdienen."
Haar trainingen verliepen gelukkig wel zonder levensbedreigingen. Snowkiller was haar mentor hm? Hij was apprentice met die warrior, grappig om te horen. "Dat klinkt goed, ja." glimlachte Hawkscream, terwijl hij een keer met zijn staart in de lucht zwiepte. "En ik denk dat ik alle achterstand nu heb ingehaald, dus hoop inderdaad binnenkort warrior te worden," Nu hij haar beter bekeek, zag hij dat ze inderdaad de grootte van een typische apprentice achter zich had gelaten. Latere warriors waren echter niet minder loyaal en sterk als vroege vogels. "Nou, die motivatie zal je zeker door het warriorschap trekken." Ze vertoonde een grote drijfveer om warrior te worden, iets wat de clan nodig had. "Hoe gaat het met u?" De kater glimlachte bij het woordje 'u' en wilde haar graag verbeteren, omdat hij zich anders zo oud voelde, maar deed het niet, omdat veel warriors apprentices afsnauwden door het gebruik van 'je'. "Het gaat wel, leafbare is altijd een nare tijd en zeker met al die clangevechten wordt het er niet makkelijker leven op."