Feeble

Geërgerd keek Thornflame naar het bloed dat langs zijn schouder naar beneden droop. Het was nu ook weer niet bepaald het slimste idee geweest om vanaf een gladde tak naar een andere proberen te springen en hij had geluk dat hij zijn nek niet had gebroken, maar toch vond hij het vervelend dat hij omwille van dit naar de Medicine Den moest. Hij zag zichzelf al aankomen. Hij kon natuurlijk ook liegen en er één of ander heldhaftig verhaal van maken, maar de kans dat ze hem gingen geloven was vrij klein. Hij had dus een eekhoorn gezien en was het ding tegen beter weten in een boom in gevolgd. Hij was geen kei in klimmen en het was dus geen wonder geweest dat hij enkel tot de onderste takken was geklommen. Eer dat hij daar was, zat de eekhoorn al op een volgende tak. Thornflame had een aanloop genomen om te springen, maar zijn poten gleden weg en hij was naar beneden gedonderd. Zijn schouder had een steentje geraakt en nu bloedde het. De wond zou wel niet ernstig zijn, maar het pikte enorm en Thornflame kon er maar beter iets tegen laten leggen zodat hij er ’s nachts niet al te veel last van zou krijgen. Net toen de kater het kamp betrad, zag hij een paar andere katten voorbij komen en deed net alsof er niks aan de hand was. De jonge kater liep de Den binnen en zag dat de Medicine Cat niet aanwezig was, maar wel een kitten die aan het hoesten was. Snel rende hij naar de kitten toe en legde een poot op haar borstkas. ‘Rustig,’ sprak hij terwijl hij voorzichtig druk zette op zijn pootje. ‘Probeer je ademhaling te controleren en probeer niet in paniek te raken. Dan gaat het vanzelf over.’ Zijn toon was haast vaderlijk zonder dat hij dat in de gaten had. Tja, wat kon hij? Hij hield van kittens en wilde zelf ooit een vader worden.

De kater keek bezorgd zijnde neer op de kitten. Kittens leken echt zo fragiel te zijn tegenwoordig. Zou deze kitten wel voldoende moedermelk krijgen? Of werd ze al gevoed met prooi? Hij was een beetje beschaamd over het feit dat hij graag vader wilde worden en dat hij dit soort dingen niet eens wist. De Queens hadden hier veel meer verstand van en hij had zo het idee dat hij maar eens een gesprek met hun ging houden. Natuurlijk hoopte hij de juiste informatie te krijgen nog voor hij een partner en kittens zou krijgen, want anders zou het een vrij grote afgang zijn. Maar hé, hij was een kater, wat werd er van hem verwacht? De kater zuchtte opgelucht toen de kitten al wat rustiger begon te ademen. ‘Thornflame is de naam,’ beantwoordde hij vriendelijk haar vraag. Hij kon het niet helpen dat hij wat rechter ging staan telkens als hij zijn naam uitsprak. Hij was dan ook zeer trots op de naam. Het klonk niet alleen cool, maar het gaf hem ook de betekenis dat hij in rang gestegen was van Apprentice naar Warrior. Meer hoefde dat voor hem niet te zijn. ‘Ik heb mijn schouder verwond tijdens een domme actie,’ zei hij grinnikend. ‘Niets gevaarlijks,’ voegde hij er haastig aan toe. ‘Het zal waarschijnlijk een wond zijn die binnen een paar dagen genezen is.’ Hij voelde er niks voor om de kitten bezorgd te maken over zijn wonde, want hij had eerder het idee dat hij zich meer zorgen om haar kon maken dan andersom. Het leek wel alsof ze erg veel moeite had met praten. ‘En wat is er met jou aan de hand?’ vroeg hij bezorgd. ‘Het lijkt wel alsof je problemen hebt met je ademhaling.’ Hij boog zich voorover en duwde zijn neusje troostend tegen de hare aan.