I'm a ruin

De koude lucht was scherp toen ze die inademde. Het was weer zo'n koude leafbare dag en Mistpaw kon niet wachten tot de zon weer scheen in plaats van te staren naar die grijze trieste smurrie in de lucht. Het was hopeloos. Ook de grond was keihard bevroren en het was een wonder dat sommige dieren daar nog in hun holen wouden zitten. Dat moest wel koud zijn. Toen de poes vanuit Snakerocks naar de steppingstones stapte was ze verbaasd dat met al die kou de rivier nog steeds stroomde zoals hij altijd deed. Ergens wel logisch, bewegend water bevroor niet. Ze haalde nonchalant haar schouders een beetje op en liep toen naar het water toe waar ze ging zitten. Eerst staarde ze even in haar reflectie. Waarin een lelijke grijze poes met een blindgekrabd oog terug staarde. Dat was niet wat ze wou zien. Met haar poot mepte ze toen boos op de lelijke grijze poes en die rimpelde weg. Mistpaw zuchtte en dronk toen voorzichtig wat van het ijskoude water die haar liet voelen alsof ze vanbinnen ook bevroor. Een rilling trok door haar heen en toen ze opkeek, staarde ze direct in een ander paar ogen aan de overkant.

[Eerste post voor Fairfaith]

Patrouilles moesten er komen. Jaag, en controleer patrouilles, waaronder er een geleid zou worden door Criedwolves. Als er iemand was waar ze de rillingen van kreeg was het de grote, rode kater wel. Ze had absoluut geen idee wat ze van hem moest vinden. Butterstar vertrouwde hem, maar de rest? Dat betwijfelde ze. In ieder geval was ze bang voor hem, heel bang. Zodra hij zou merken dat ze niet kon jagen, noch geuren kon herkennen zou hij haar ruïneren net als Lotusflare dat had gedaan. Alleen de gedachte al maakte haar misselijk.
Toevallig had ze een patrouille terug zien komen van de Steppingstones, daar zou niet meer gecontroleerd worden vandaag. Dat zou een veilige haven zijn voor nu. Althans, dat had ze gedacht. Nu stond ze daar, verstijfd van de schrik en de kou tegenover een kat van een andere Clan. Niet alleen het feit dat ze zich tegenover een mogelijke vijand kon bevinden schokte haar, maar ook het oog van de kat zag er niet al te best uit. Moest daar niet wat beter naar gekeken worden? De jonge RiverClanner stond daar met een bek vol tanden, niet zo goed wetend wat ze nu moest doen. Zouden ze vechten zou zij zelf geheid verliezen. "H-hallo." perste ze er uiteindelijk uit. "Val me alsjeblieft niet aan, ik zal meteen weggaan als dat is wat je wilt." vervolgde ze snel. Als een Clangenoot dit zou horen.. oei.

Mistpaw keek naar de kat tegenover haar. Die leek niet veel te doen. "H-hallo." kwam er toen met moeite vanaf de poes. "Val me alsjeblieft niet aan, ik zal meteen weggaan als dat is wat je wilt." Mistpaw fronste eventjes. "Zelfs al zou ik je aan willen vallen, ik kan niet vechten. Ik ben een medicine cat." zei ze toen. Haar ogen bleven op de poes hangen. Wie was deze Riverclanner? "Daarbij, ik vind vechten niks aan." ze had er nooit interesse in gehad. Terwijl ze als ze naar haar zusje Firepaw keek ze echt een compleet andere kat zag. Firepaw deed haar prefix eer aan, want vurig was ze zeker. "Wie ben je?" vroeg ze toen, iets rustiger. "Hoe is het met Honeyscent?" zoveel vragen ineens. Honeyscent was nu de Medicine cat van Riverclan geworden omdat Whisperwind vertrokken was. Ze vond het erg jammer, maar Honey zou goed haar werk doen. Dat wist ze zeker.

De woorden en de manier waarop de poes sprak stelde haar al wat meer gerust. Het zag er niet naar uit dat dit op een gewelddadige manier opgelost zou worden. Toch verbaasde het haar een beetje. Wat deed de Medicine Cat van een andere Clan hier? Was het niet slimmer voor haar om in het kamp te blijven? Ze wist van haar eigen Clan dat er in dit seizoen veel zieken waren. Honeyscent, haar eigen Medicine Cat had het druk genoeg. "Gelukkig maar." dacht ze opgelucht hardop, eigenlijk meer naar zichzelf gesproken dan naar de ander. In die mening kon ze zichzelf wel vinden. Vechten was ook niet haar ding. "Ik ben Fairfaith." stelde ze zichzelf voor met een kleine glimlach. Haar nekharen waren inmiddels weer gaan liggen en de gevlekte poes was gaan zitten. "Voor zover ik weet gaat het goed met haar, al spreek ik haar niet vaak. Ze heeft het erg druk dit seizoen." Ze hoefde de poes vast niet veel uit te leggen, ze nam aan dat ze dat in haar eigen Clan ook wel gemerkt had. "Wat is jou naam?" vroeg ze haar uiteindelijk. Zo werd het wat makkelijker een gesprek te voeren.

"Ik ben Fairfaith." stelde de poes zich toen voor. Het was op dat moment dat Mistpaw zich bedacht dat ze dat zelf nog helemaal niet had gedaan. "Voor zover ik weet gaat het goed met haar, al spreek ik haar niet vaak. Ze heeft het erg druk dit seizoen." Mistpaw knikte. "Het is een zwaar seizoen voor ons allemaal.." zuchte ze naar Fairfaith. "Wat is jou naam?" ohja! Dat ging ze doen, zichzelf voorstellen. "Ik ben Mistpaw, medicine cat van Thunderclan," Mistpaw keek weer snel even in het water. Ja, zij was de medicine cat. Half verblinde medicine cat, dat wel. Thunderclan had een vloek volgens haar. Alleen de kneusjes konden medicine cat worden. Ze moest wat lachen om zichzelf. Haar blik ging weer naar Fairfaith. "Dus, wat houd jou zo dagelijks bezig? En zijn vissen echt zo lekker?" sinds een lange tijd kwam haar nieuwsgierigheid weer naar boven. Iets wat ze al maanden niet meer had laten zien in haar clan.

De jonge RiverClanner knikte. De Medicine Cat had gelijk. Leafbare was een zwaar en naar seizoen, maar helaas nodig om het woud in stand te houden. StarClan had niet voor niets vier seizoenen aangesteld. Leafbare was bedoeld om het woud voor te bereiden op Newleaf. Het lange overleven in de kou werd dan ook beloond zodra het nieuwe, groene en warme seizoen aanbrak.
De poes stelde zich voor en Fairfaith gaf haar een vriendelijke glimlach. "Prettig kennis te maken, dan." spinde ze, er bijna volledig zeker van dat deze kat niet voor problemen zou zorgen. De volgende vraag verbaasde haar even. Waren ThunderClan katten daar echt nieuwsgierig naar? Ze grinnikte even. Haar snorharen maakte een geamuseerd trekje. "Ik denk dat onze dagelijkse bezigheden niet zo veel verschillen. Jagen, patrouilleren, zorgen dat je niet doodvriest, je kent het wel." Praten over haar dagelijkse routine was nooit erg prettig. Ze joeg amper, en patrouilles probeerde ze ook te vermijden. Als iemand erachter kwam dat ze haar training nooit had afgemaakt was de klos. "Heb je nog nooit een vis geproefd, dan?" miauwde ze een beetje verbaasd. Hadden de andere Clans geen vis? "Vissen smaken geweldig, het lekkerst van alle prooidieren in het woud." bij de gedachten alleen al begon haar maag te rommelen. "Helaas hebben we er al lange tijd geen kunnen vangen. Een nadeel van Leafbare." Och, hoe ze verlangde naar een visje. Ze at veel te weinig dit seizoen, waardoor ze flink was vermagerd. "Maar vertel, hoe zit dat dan met jullie? Wat houdt ThunderClan bezig de laatste tijd?" Ze was zeer geïnteresseerd in de andere Clans. Eindelijk weer een kans om wat te leren!

"Ik denk dat onze dagelijkse bezigheden niet zo veel verschillen. Jagen, patrouilleren, zorgen dat je niet doodvriest, je kent het wel." Ze knikte. Ja dat kende ze wel, ze deed het alleen niet. "Ah ja, de dagelijkse warrior dingetjes." zei ze toen. "Wie kent ze niet." de poes praatte weer door, dit keer over het goorste op deze hele planeet. Het smerigste wat Starclan ooit verzonnen had. "Vissen zijn vies! Je weet niet wat je eet man." zei ze toen tegen de poes. "Van mij mogen die slijmerige viespeuken lekker ver weg blijven." Mistpaw rilde. Vieze vissenbeesten. "Maar vertel, hoe zit dat dan met jullie? Wat houdt ThunderClan bezig de laatste tijd?" Oh jeetje, hoe zat het met hun? Daar kon ze eigenlijk niks over vertellen. Dan maar liegen. "Goed, goed. Gewoon dagelijkse dingetjes hé. Jagen, patrouilleren, zorgen dat je niet doodvriest. In mijn geval die eerste twee vervangen met kruiden zoeken en katten in leven houden." ze knipoogte naar Fairfaith. Ze was natuurlijk niet in staat om te jagen of te patrouilleren met dat oog van haar. Als Mistpaw ooit weer in een gevecht kwam dan kon ze het wel op haar buik schrijven.

Vissen, vies? De RiverClanner geloofde haar oren niet. Vissen waren de lekkerste prooi die StarClan je kon schenken. Ze moest eens weten. Misschien had ze gewoon nog nooit een lekkere vis geproeft. "Weet je zeker dat je niet gewoon toevallig een rotte vis te pakken had?" grapte ze. "Hierbij beloof ik je dat zodra de rivier weer bruikbaar wordt, ik je een goede vis kom brengen. Dat zal je wel van gedachten veranderen." Pas toen de woorden haar mond hadden verlaten besefte ze wat ze zojuist uitgesproken had. De rivier was enkel van hen, en een ThunderClanner vis geven..? Ach, hopelijk nam Mistpaw haar belofte niet al te serieus. "Kruiden zoeken?" mompelde de poes vervolgens binnensmonds. "Is het moeilijk?" Vroeg ze plots. "Het werk van een Medicine Cat, bedoel ik." Ze had Honeyscent en Whisperwind altijd al bewonderd. Hoe ze vele katten hielpen en in leven hielden met supplementen die gewoon in het bos te vinden waren verbaasde haar telkens weer opnieuw.

"Weet je zeker dat je niet gewoon toevallig een rotte vis te pakken had?" Mistpaw trok haar wenkbrauw op. U srs? Vissen stonken sowieso. Of ze nou net uit het water waren of er al dagen buiten lagen te rotten. "Hierbij beloof ik je dat zodra de rivier weer bruikbaar wordt, ik je een goede vis kom brengen. Dat zal je wel van gedachten veranderen." ze rilde. "Veel succes met alles opeten voor mij dan, want ik denk dat ik na één hap al genoeg heb van dat vieze ding." zei ze tegen Fairfaith, lachend. Ze zag de poes mompelen. Daarna werd meteen gevraagd of het moeilijk was. Mistpaw schudde haar kop van nee. "Als je eenmaal weet wat wat is, is het best simpel!" zei ze toen. Over Medicine cat dingetjes kon ze eeuwig praten. "Ik heb het snel geleerd hoor. Als kitten heb ik ooit geprobeerd deathberries te eten." zei ze met een lachje. Ja, dat was wat geweest. Haar moeder had haar gered voordat ze ze in haar mond had kunnen stoppen. "Misschien kan Honeyscent je het een en ander leren over kruiden? Als het je interesseert tenminste."

Het antwoord van de poes verbaasde haar een beetje. Het zag er dus hélemaal niet makkelijk uit. Om haar volgende verhaaltje moest ze wel een beetje grinniken. "Zo te horen was je een erg nieuwsgierige kitten, dan." grapte ze. Ze had wel vaker vreemde kitten verhalen gehoord, maar doodsbessen eten? Nope, dat was nieuw. "Ik denk dat Honeyscent het daar wat te druk voor heeft dit seizoen." antwoordde ze vervolgens. Er waren genoeg zieke katten die verzorging nodig hadden. Dan moest ze haar tijd niet verspillen aan een poes die voor de rest toch niks kon. "Al lijkt het me stiekem wel reuze interessant. Ik heb er altijd al bewondering voor gehad." Vervolgde ze met een enthousiaste blik in haar blauwe kijkers. "Helaas is het niet het pad dat StarClan voor mij in petto had, klaarblijkelijk." vervolgde ze iet wat teleurgesteld. Ze had een tijdje gedacht dat haar talenten misschien daar gelegen hadden, maar StarClan had voor haar het krijgerspad gekozen. Jammer, maar helaas..

Een nieuwsgierige kitten was ze sowieso wel geweest. Alles moest onderzocht worden. "Ik denk dat Honeyscent het daar wat te druk voor heeft dit seizoen." ja, dat was misschien nog wel lastig. "Het is dat ik je niet zomaar kan uitnodigen op mijn grondgebied. Anders had ik je graag het een en ander laten zien." Oké. Dat klonk misschien ranziger dan bedoelt. Maar de poes zou er vast niet over nadenken. "Helaas is het niet het pad dat StarClan voor mij in petto had, klaarblijkelijk." een grijnsje trok rond Mistpaw haar gezicht. Dat had zij ook gedacht ooit. "Starclan werkt in wonderen. Je weet nooit wanneer ze iets anders op je pad gooien." zei ze tegen de poes. "Ik weet zeker dat ze voor jou ook wat in petto hebben." knipoogde ze naar Fairfaith. "Een warrior uit Shadowclan, Acefray, was ook een warrior voordat hij als medicine cat werd aangesteld. Alles kan."

"Het is dat ik je niet zomaar kan uitnodigen op mijn grondgebied. Anders had ik je graag het een en ander laten zien." Fair's oortjes maakte een trekje, niet goed wetende hoe ze dit precies op moest vatten. Toch toverde het een kleine glimlach op haar gelaat. Om eerlijk te zijn was ze helemaal vergeten dat ze dit gesprek met een ThunderClanner voerde. RiverClan was nog al negatief over ThunderClan, wegens het gedoe met de Sunningrocks, maar ThunderClanners waren zo slecht nog niet. Mistpaw in ieder geval niet.
"Starclan werkt in wonderen. Je weet nooit wanneer ze iets anders op je pad gooien." Vertelde Mistpaw haar. De gevlekte poes trok een bedenkelijk gezicht. Dat was waar. "Een warrior uit Shadowclan, Acefray, was ook een warrior voordat hij als medicine cat werd aangesteld. Alles kan." Wow, wat? "Serieus, gebeurd dat?" sprak ze verbaasd. "Dat wist ik helemaal niet.." mompelde ze er stilletjes achteraan. "Hoe is dat gebeurd dan? Ken jij dat verhaal?" Dit onderwerp had haar aandacht meteen te pakken. Ze was reuze nieuwsgierig naar het verhaal.

De interesse was gewekt bij haar gesprekspartner. Blijkbaar had ze poes wel oren naar het leven van de medicine cat. "Serieus, gebeurd dat?" Mistpaw knikte. "Hoe is dat gebeurd dan? Ken jij dat verhaal?" Oh jee. Ze kende het hele verhaal eigenlijk niet. "Ik heb nog niet genoeg Acefray levels unlocked om dat verhaal te kennen, dus ik weet niet precies hoe het gebeurd is." zei ze toen. "Maar als jij denkt dat iets voor jou is weggelegd, dan is het ook voor je weggelegd." zo was het met haar geweest. Als kitten had ze aanleg gehad voor het Medicine cat leven en dat was gelukkig opgemerkt door Jayfeather. Haar stoutste dromen waren in vervulling gegaan. "Anders had ik hier nu ook niet gestaan!" zei ze ietwat trots tegen de poes. "Nouja.. misschien wel, maar dan als warrior, met wat meer littekens dan alleen deze." ze wees met haar poot naar haar oog en glimlachte toen wat. Ja, dat was een lelijk ding.

Fairfaith hing aan de poes haar lippen, maar helaas. "Ik heb nog niet genoeg Acefray levels unlocked om dat verhaal te kennen, dus ik weet niet precies hoe het gebeurd is." Hé, jammer. Ach ja, ze zou er ooit wel naar vragen op een grote vergadering. Wie weet sprak ze Acefray daar zelf wel! "Maar als jij denkt dat iets voor jou is weggelegd, dan is het ook voor je weggelegd." Fair knikte, al was ze er niet zo zeker van. StarClan bepaalde jou lot, niet jij zelf. Fair lachtte even om haar volgende opmerking. Ze vond het wel erg voor de poes. Zo'n kras door je oog leek haar geen pretje. "Het spijt me echt heel erg van je oog.." miauwde ze gemeend, troostende woorden bedenkend over hoe ze de poes zich er wat minder rot over zou kunnen laten voelen. "Neem in ieder geval van mij maar aan dat je er nog steeds goed uit ziet." spinde ze troostend. Ja, Mistpaw was een mooie poes, en in haar ogen veranderde dat litteken die mening niet.

Gelukkig kon de poes toch nog een beetje lachen om haar opmerking. "Het spijt me echt heel erg van je oog.." klonk er toen gemeend vanaf de andere kant. Mistpaw knikte. "Het is niet zo heel erg. In het begin vond ik het heel erg, maar nu kan ik er mee leven." zei ze toen. Het was iets wat ze had gekregen door haar eigen stomme fouten. Ze moest er mee omgaan. "Neem in ieder geval van mij maar aan dat je er nog steeds goed uit ziet." was het nou zo warm opeens? Was dit een compliment? Ja, dat was het.. oh man. "Dankje.." klonk er zachtjes. Uhm. Ze was even onderuit geslagen erdoor, ze moest zichzelf weer oppakken. "Jij mag er ook wel zijn hoor." zei ze toen tegen Fairfaith. Jeetje, wat gebeurde er toch allemaal. "Maar.. ik denk dat ik maar weer is verder moet gaan, straks krijgen ze in Thunderclan nog argwaan over waar ik blijf." lachte ze een beetje. Whoewie.

"Dankje.." kwam er zachtjes van de overkant. Shit, was dat raar? Had ze iets ongepasts gezegd? Blijkbaar niet, want de ThunderClan poes schoot er zelf ook nog even een complimentje achteraan. "Jij mag er ook wel zijn hoor." De gevlekte poes keek even verbaasd op. Ze voelde het bloed gonzen in haar nu wat warmer geworden oortjes. "Eh, dankje." miauwde ze terug met een klein glimlachje. Het was even stil. "Maar.. ik denk dat ik maar weer is verder moet gaan, straks krijgen ze in Thunderclan nog argwaan over waar ik blijf." Wow, ja, dat was waar ook. Dit mocht eigenlijk niet.. oeps. "Je hebt gelijk, straks denken ze nog dat ik ben verdronken in de rivier." grapte ze. "Wat gek zou zijn, want eh, ik en ben een RiverClanner en het water is nogal ondiep en eh-" Ze kapte haar eigen zin af, dit ging nergens meer over. "Nee, je hebt helemaal gelijk. Ik keer ook maar eens terug." Vervolgde ze op snelle, nerveuze toon. Wat gebeurde er toch. De poes draaide zich om om te vertrekken, maar keek nog even over haar schouder. "Het was gezellig, hopelijk zien we elkaar nog eens, Mistpaw." spinde ze gemeend voor ze weer verdween in de bosjes.

- TOPIC UIT WHOOOO

Yes. Ze reageerde net zo awkward terug. Mooi, verdiende loon voor het voor het blok zetten van haar. Mistpaw greens naar de poes en luisterde toen verder. Ja, ze vergat even dat dit voor warriors niet de normale gang van zaken was. Zij stak wel vaker door naar gebieden van andere clans als die hulp nodig hadden. Medicine cats werden niet aangevallen. Uitzonderingen (lees: Claw en Bloodclan) daargelaten. "Je hebt gelijk, straks denken ze nog dat ik ben verdronken in de rivier." Daar moest ze wel om lachen. Fairfaith was wel grappig. "Wat gek zou zijn, want eh, ik en ben een RiverClanner en het water is nogal ondiep en eh-" ze wou net zeggen. "Je red je vast wel als je in het water valt Fairfaith." "Nee, je hebt helemaal gelijk. Ik keer ook maar eens terug." ja, ja het werd wel hoog tijd nu. Ze vond het ergens jammer. Het was alweer een tijdje geleden dat ze had gelachen met een andere kat. Fairfaith nam afscheid en Mistpaw knikte, keek de poes nog even in haar ogen. "Ik weet zeker dat we elkaar nog is zien, Fairfaith." en met een grote glimlach om haar bek liep ze weg, terug de bossen in.

- Mist is ook topic uit!!!