Life's on replay

Haar staart en vacht bewoog voort met de stroming lucht dat een monster zonet gemaakt had. De kattin kneep haar ogen dicht bij zulke snelheid dat de wind in haar ogen liet prikken. Meteen keek ze omhoog, naar een enorm monster dat precies naast haar gestopt was. Het monster was groter dan alle andere. Wat de poes wat naar achteren liet springen. Toch bracht dat geen nut meer, haar ambere ogen werden groot van angst. Het monster kwam recht op haar afgelopen. Alhoewel het ronde poten had. Hele grote poten. Door angst bleef ze waar ze was. Niet eens de tijd nemend adem te halen. De witte ThunderClanner klapte haar tanden op elkaar. Wachtend op de pijn waar iedere kat bang voor was.
&Gloriousnight

Met zorgvuldige passen struinde de zwarte kater langs het Thunderpath. Het harde zwarte steen van het pad brokkelde langs de kant in steeds kleinere stukjes, die hij probeerde te ontwijken; ze waren immers best scherp. Gloriousnight had niet echt een doel. Dwalen deed hij wel vaker, elke keer weer op een ander stuk van het territorium. Meestal ook alleen, veel vrienden had hij namelijk niet.
In de verte hoorde hij al een monster aankomen. Veel schrik had hij er niet van, de dingen weken eigenlijk nooit van het zwarte pad af. Behalve nu. Zijn oren spitsten zich bij het afremmende geluid dat plotseling van achteren kwam, wat Gloriousnight deed omkijken. Het monster, een enorm ding met vier grote ronde poten, had snelheid geminderd en week langzaam richting het ThunderClan territorium. Met grote ogen stond Gloriousnight te kijken; zoiets had hij nog nooit meegemaakt. Echter merkte hij nog iets op. Niet ver van de plek waar het monster heen reed stond een witte kat, verstijft van schrik. Alhoewel deze kat zeker van de ThunderClan afkomstig was, kon Glorioushight niet zomaar stil blijven. "Hé, kijk uit!" riep hij luid, hopend dat het de herrie van het monster het niet zou overstemmen. Zinloos als zijn waarschuwing was, misschien zou het helpen de andere kat wakker te schudden.

Het monster begon rare bewegingen te maken. Het stopte en ging weer verder, het ging naar achteren en weer naar voor. Alsof het op een speciale plekje wou 'rusten'. Plots schoten haar oren naar voren bij het horen van een stem. "Hé, kijk uit!" riep een kat via een afstand, wat nog net te horen was boven het gegrom van het monster. Plots merkte ze dat het haar richting op kwam en dat verlosde haar uit haar greep aan de grond. Met een sierlijke boog sprong ze naar links en viel neer op de aarde. Haar ogen werden groot bij het zien hoe het monster stilstond bij de plek waar de witte poes geen seconde geleden zat. Een siddering golfde door haar lichaam heen. Ze was die kat meer dan dankbaar. Stel je voor dat ze niet op tijd genoeg gewaarschuwd werd. Briarlight moest echt wat doen aan die angst van haar.

Vanuit de overkant keek Gloriousnight toe hoe de witte poes na zijn geroep toch nog op tijd weg sprong. De kater voelde bijna direct een gevoel van opluchting, al kende hij de andere kat niet eens. De scheiding tussen de Clans was voor hem dan ook nooit echt een probleem geweest; hij kon met iedereen wel overweg.
Nieuwsgierig bleef Glorious naar het monster kijken, dat inmiddels bijna tot stilstand was gekomen langs het Thunderpath. Een kleine onderbewustheid in hem had echter door dat het wellicht niet verstandig zou zijn om hier te blijven staan. Veel ervaring had hij in zijn leven niet gehad met monsters, maar genoeg verhalen hadden hem geleerd om er niet te veel bij in de buurt te zijn. Gloriousnight wierp nog een snelle blik naar de overkant en liet zijn blik nog even op de witte poes rusten, en sloop toen langs de weg verder van het monster vandaan.

Haar pels was nog overeind en haar ambere ogen keken nogsteeds alert op het monster dat geen kik meer gaf. Ze schudde haar kop om haar gedachtes weer helder te maken en keek om zich heen. Ze wist zeker dat er iemand was. Wie had haar anders kunnen waarschuwen? Ze trok even met haar oren bij het opvangen van een ShadowClangeur. Wat niet zo verassend voor haar was. ShadowClan lag aan de overkant van het Thunderpath. Toch wist ze dat dit niet zomaar een geurmarkering was. De stank van het Thunderpath was altijd het sterkst geweest. Toch was deze geur niet het geval, het was een zeer sterke geur. Haar blik bleef rusten op een zwarte kater. Voorzichtig trippelde ze naar hem toe. Ze wou niet weer bedreigd worden door een monster. "Hey, uh... Ik wil je bedanken voor het waarschuwen. Ik kan me niet voorstellen wat er gebeurd zou kunnen zijn als je er niet was." Mauwde ze terwijl ze naar haar voorpoten keek. Het was een buitenclanse kat. Ze kende hem niet. En daarom moest je altijd voorzichtig zijn.

Terwijl de zwarte kater weer weg probeerde te glippen, vingen hij van achteren het geluid van voetstapjes op. Hij spitste zijn oren, en keek toen naar achteren. De witte poes was hem achterna gekomen, en kwam nu zijn kant op. Meteen stopte hij en keek even lichtelijk onzeker om zich heen. "Hey, uh... Ik wil je bedanken voor het waarschuwen. Ik kan me niet voorstellen wat er gebeurd zou kunnen zijn als je er niet was." miauwde de poes naar haar voorpoten. Een verlegen typje, schatte Glorioushight in. Niet goed wetend hoe hij terug moest reageren knikte de kater naar haar terug, en keek toen naar het Thunderpath. "Zonder mij had je het waarschijnlijk ook wel gered, toch?" miauwde hij. "Maar graag gedaan, als dat niet het geval was geweest." Hij grijnsde even naar haar terwijl hij dat zei. Normaal was hij wel wat meer op zijn hoede geweest met een onbekende kat, maar ze leek geen grote bedreiging te zijn, al helemaal niet na haar verlegen bedankje.

ooc: sorry, was druk met school ^^"