Do you think of me when you look to the sea?

De wat oudere kitten trippelde de nursery uit. Ze verveelde zich, voelde zich te oud voor de rest. Behalve dan natuurlijk de kittens van Futuresong, die waren ongeveer even oud als haar. Toch leken die niet zo vaak te willen spelen of op avontuur te willen gaan, dus deed ze dat maar lekker zelf. Ze had op het moment echt geen zin in haar siblings, wilde liever nog zichzelf moeten vermaken dan samen met hen. Al mocht ze Shadowkit en Robinkit wel, nu gewoon even niet. De grijze poes keek naar de grijze lucht. Het was minder koud dan normaal was de laatste tijd en ze verwachtte dan ook geen witte regen op het moment, maar gewone regen. De eerste druppel viel al uit de lucht. Rose volgde het met haar blauwe ogen, en verbaasde zich erover hoe deze weer de grond introk. Haar ogen vergrootten zich iets. Hé, dat had ze nooit eerder gezien! Natuurlijk had ze wel regen gezien, maar ze wist niet dat het ook weer in de grond verdween. Ze dacht dat het terug naar de rivier stroomde, maar blijkbaar was dat niet zo. Een glimlach kwam op haar gezicht door haar nieuwe ontdekking. Ze dacht terug aan haar eerste avontuur op het ijs, en zag automatisch een paar flitsen van dit evenement voor haar ogen. Ze zag zichzelf met die rooie en zwarte katten schaatsen en een grijns kwam op haar gezicht. Toen er een druppel op haar snuit viel, werd ze weer uit haar gedachtes gehaald. Ze likte deze met haar roze tongetje van haar neus af. Een druppel viel voor haar poten en met een grijns en fonkelende oogjes sloeg ze haar nagels uit, waarna ze in de druppel sloeg met haar poot. Deze spatte uiteen en toen kon Rosekit hem niet meer zien. Steeds meer druppels vielen en steeds vaker sloeg ze met haar poot. Dat ze nat werd deerde haar niet. Ze lachte hard bij iedere keer als er een druppel uit elkaar spatte. Dit was leuk!

- Ganzenopdracht, open!

Natuurlijk moest er een betweter komen die haar pret weer bederven moest. Verontwaardigd keek Rosekit op naar de andere kat die zojuist naar haar gesnauwd had dat het maar regen was. Haar ijsblauwe ogen richtten zich op de apprentice, ze had geen idee hoe ze heette maar ze zou haar moeder hierover vertellen en dan was de ander nog lang niet jarig. Met een woedende blik keek Rose naar de ander en trok uitdagend haar wenkbrauw op. "En wie ben jij om dat te beslissen?" miauwde ze nijdig. Een nieuwe druppel viel op haar neus maar dit keer ging ze er niet achterna, want ergens voelde ze zich wel beschaamd. Ze wilde helemaal niet stom lijken in de buurt van oudere katten maar als deze stom deden tegen haar dan mochten ze een heel eind oprotten ook.

Toen Lakepaw miauwde dat zij niet besloten had dat het regen heette, rolde Rosekit met haar ogen. Ze was niet dom; dat had ze zelf ook nog wel door. Sterker nog, een brein had zeker Rose wel. Dat was dan ook de reden dat ze meteen een opmerking klaar had liggen toen de apprentice zei dat ze het een mooiere naam gegeven zou hebben als zij had mogen kiezen. "Maar je zei net dat het 'maar' regen was." zei ze op betweterige toon. "Als het niets bijzonders is, geef je het ook geen mooie naam." de kitten trok haar wenkbrauw op en keek met uitdagende pretlichtjes in haar ogen naar de ander, wachtend op een antwoord. Het liefste daagde ze iedereen zo uit, de hele dag door. Heerlijk vond ze het.

Als eerste werd er op haar gereageerd met een licht gesnuif. De oudere kitten glimlachte kort in zichzelf. Pf, als die katten dachten dat zij altijd braaf was, hadden ze het mis. Mooi niet dat ze zich netjes aan alle regeltjes ging houden die de warrior code oplegde. Dat was gewoon niks voor haar. Toen de apprentice aan haar vroeg hoe zij regen genoemd zou hebben als zij de eerste kat was in het woud, haalde ze kort haar schouders op. Een frons kwam op haar gezicht toen ze nadacht over het perfecte woord, maar het leek haar niet te binnen te schieten. "Weet ik niet," miauwde ze dus wat simpeltjes en grijnsde kort. "Ik vind regen gewoon een goeie naam, jij wilde iets anders, ik niet,"