I just wanted to be alone (Sweetheart)

Met langzame passen liep hij door het gebied. Een wat geirriteerde blik stond in zijn ogen. Het hele gedoe tussen Thunderclan en Bloodclan maakte hem steeds chagrijniger. Kort keek hij om zich heen. Het was mistig en de lucht begon al donkerder te worden. Hierdoor zag alles er wat donker en duister uit. Na een tijdje hield de kater op met lopen. Overal was het stil, er was niemand. Precies waar hij op hoopte. Hij ging zitten, kort kraakte de dikke laag sneeuw onder zijn poten. Sheeppaw keek omhoog, naar de takken van de bomen die met sneeuw bedekt waren. Plotseling hoorde hij voetstappen. Geirriteerd keek hij naar de richting waar het geluid vandaan kwam. Al snel viel zijn blik op een Windclanner, het was een warrior. Sheep zuchtte terwijl hij op stond. Hij keek de poes aan, wachtend op een reactie. Eigenlijk had hij hier helemaal geen zin in en hoopte hij dat de poes weer weg zou gaan.

[Alleen Sweetheart]

Geruisloos sloop Sweetheart tussen de bomen door, haar ogen glanzend van opwinding. Eindelijk was het moment daar, het moment van wraak. Er zou veel tijd in gaan zitten, en er zou veel geduld voor nodig moeten zijn, maar uiteindelijk zou ze der beloond voor worden. Na al die manen zich in de schaduwen hebben gescholen was het nu tijd om te voorschijn te komen. Sweetheart had geen specifiek slachtoffer in gedachten die ze vandaag zou aanvallen. Op een dag zou het heus wel die Everstar zijn, maar nu had de grote kattin besloten zich gewoon te richten op de eerste de beste jongeling die ze tegen kwam. Gewoon om eventjes te oefenen, had haar vader in haar oren gefluisterd. De litteken op haar gezicht was nog vers, het was nog rood en opgezwollen en het oude opgedroogde bloed kleefde nog aan haar vacht.

Sweetheart stopte en bekeek de Apprentices vanuit de schaduwen en grijnsde. De kater had haar al door, maar hij leek niet bang maar eerder geïrriteerd. Die Thunderclanners tegenwoordig, haar blik werd strak en kill en haar grijns werd alsmaar breder waardoor haar schepte tanden zichtbaar waren toen ze op de jongeling af stapte

Sorry voor de late reactie!

De wolken kropen steeds dichterbij en verduisterde de lucht, witte sneeuwolkjes dwarrelde met grote hoeveelheden naar beneden en bedekte haar dikke vacht met kleine kristalletjes.  "Wat moet je?" De massieve kattin stopte toen de woorden uit zijn bek glipte, haar verschillend gekleurde ogen strak op die van de kater gevestigd. Haar klauw schoot naar voren en greep zijn schouder, haar nagels diep in zijn vlees genageld en met een ruk trok de kattin de jongeling naar haar toe. "Wat een grote mond, voor zo'n onschuldig kleine katje" Sweetheart grijns verandere in gelach, niet gelach van vrolijkheid maar de vieze kwaadaardige lach glipte uit haar mond. First let's get some information out of him Sweetheart knikte waagjes op haar vaders idee, de kattin trok de Apprentices wat dichterbij en drukte hem tegen de grond. Haar nagels verplaatsde naar zijn kaak en trok zijn kop omhoog zodat die bijna tegen haar snuit gedrukt werd. "So little one , tell me something about the Thunderclan" Fluisterde ze op een ijzijge toon in zijn oor, "Tell me something useful , and I let you go"

OCC; Ik gebruik powerplay, hoop niet dat het erg is (?) anders verander ik het! :3