The four trees (+ Rosepaw)

Het was midden op de dag toen hij alleen het Camp uitging op zoek naar prooi die zich verscholen had in het hoge gras van WindClan. Zijn poten droegen hem naar plaatsen die hij kende sinds hij Stallionpaw had geheten onder leiding van Sunflower. Hij dacht soms nog wel eens terug aan die tijd, dat was een bijzondere tijd geweest eentje die hem voor altijd bij bleef. Hij vermoedde dat hetzelfde opging voor alle Apprentices die getraind werden in de WarriorCode en daar naar leefden. Hij glimlachte en stapte stevig door totdat hij opeens vier bomen bij elkaar zag staan. Was hij werkelijk al zo ver? Hij liep nu iets behoedzamer naar de vier bomen en keek naar de grote steen vanwaar de Clanleaders de Clan's toespraken. Hij bleef er naar staren en was zo in gedachtes verzonken dat hij niet eens merkte dat er een andere kat ten tonele verscheen.

De flame point poes liep rustig door de fourrtrees heen, Het was een mooie plek die haar mwa best wel aan trok nou ja hier kon je gewoon vrij lopen zonder een kat die je van 'hun territorium verdreven, Al was Rose hier eingelijk om wat te jagen al had ze dat al snel opgeven simpel omdat hier gewoon niks te vinden was, Rose's ijs blauwe ogen vielen op een gedaante de geur van windclan stormde haar neus binnen geweldig weer zoon hazenvreter, Rose bleef rustig en zelfverzekerd staan en keek de kater wat onderdaanig aan 'Hey' miauwde ze simpel maar strak, het was immers een windclanner.

Simpelweg het feit dat hij even niet had opgelet had geleid tot het ontdekt worden door een RiverClan poes, en een tamelijk jonge ook. De poes keek hem wat onderdanig aan en hij besloot dat het de moeite niet zou zijn om haar nu aan te vallen, daarbij ze stond ook op de gréns. Als ze een poot erover zou zetten zou hij het haar laten ontgelden maar haar begroeting liet hem zijn plannen doen varen. "Waar is jouw mentor?" vroeg hij kil. Hij kon zo zien dat ze nog lang geen Warrior was, daar was de poes nog veel te klein voor. Dat was pas een leuk nieuwtje voor de Clan. RiverClan liet de apprentices een vrije uitloop sessie houden dag in dag uit. Dat kon nog eens fout aflopen.

"Waar is jouw mentor?" vroeg de kater kil, Rose haalde licht haar neus op en keek hem strak aan, zij had geen mentor nodig ze was oud en wijs genoeg om zonder te kunnen. Al zou het Rose niet verbazen dat ze in Windclan veel langzamer opgroeide en daarvoor langer een mentor nodig hadden. 'Ik heb geen mentor nodig hoor'siste ze iets wat beledigd. Rose deed een stap naar achter zo dat ze er zeker van stond dat ze op Riverclan gebied stond en dat de kater haar niks kon maken. 'Ik sta nog steeds op riverclan gebied' miauwde de poes zelfverzekerd. terwijl ze de kater nog steeds strak aan keek. Windclanners waren gewoon niet te vertrouwen.

moet er even in komen xD

"Dus Butterstar houdt een vrije uitloop Apprentice dag? Maak dat een Kitten wijs" beet hij haar toe. Zijn smaragdgroene ogen schoten bijna vuur. Menig kat zou ineengekropen teruggaan naar waar hij vandaan was gekomen als Stallionheart zo opvlamde. 'Ik heb geen mentor nodig hoor' siste de Apprentice recht in zijn gezicht. Okay, dat was echt erover. De kater zette zijn nekharen op en gromde. "Zo spreek je een Warrior niet toe als Apprentice" zei hij grommend terwijl hij heel duidelijk nadruk legde op het woord Apprentice. "Maar fijn te weten dat je hier als vrijeuitloopkat rondloopt. Maakt het voor ons des te gemakkelijker RiverClan om te leggen" sprak hij lichtelijk geamuseerd. Dit nieuws zou Everstar vast ter harte nemen en RiverClan nogmaals laten betalen voor de moord op de Deputy Whitelion. Hij snoof nogmaals. "Butterstar zal het horen op de volgende Gathering. Wees daar maar zeker van" sprak hij nog even kil als daarvoor.

De kater volgde de geur van één van zijn jongere clangenoten; Rosepaw. De eigenwijze poes was er alleen op uit gegaan. Nu zou dit prima geweest zijn als dit in hun territorium was, maar haar geur leidde regelrecht naar de fourtrees en dat leek Panthergrowl geen goed idee. Ja, de plek was heilig bij de gatherings en er mocht dan ook niet gevochten worden, maar buiten de gatherings om golden deze regels niet. Toen hij de apprentice gevonden had, zag hij een WindClanner bij haar staan die niet bepaald vrolijk leek te zijn. De massieve kater liep naar voren en voegde zich naast Rosepaw, waarbij hij met een kille blik naar de andere kater keek. Zijn felgele ogen boorden in de groene van de ander. "Zijn er soms problemen?" bromde hij met zijn lage, barse stem. Hoewel de andere kater ook fors gebouwd was, deed Panther zeker niet aan hem onder. Hij was immers een RiverClanner en de ander een WindClanner.
- Alleen als ik mocht ^^

Rosepaw snoof toen de kater vertelde dat hij in de eerste de beste Gathering, hij Butterstar over haar gedrag ging vertellen, Rose versmalde haar ogen en keek de kater strak aan, 'Je doet je best maar'siste ze vel. Ja ze deed toch niks fout dacht hij nou echt dat zij hem met respect ging aanspreken? dat verdiende hij niet eens. Opeens verscheen er een grote grijze kater naast haar. Rose herkende hem meteen, Phantergrowl hij was een best bekende warrior "Zijn er soms problemen?" bromde hij met een lage stem. Rose knikte 'Hij zegt dat hij naar Butterstar gaat'vertelde de jonge apprentice. 'Terwijl ik helemaal niks fout deed!' even keek ze met haar ijs blauwe ogen naar de grijze kater maar vestigde haar ogen al snel weer op de andere kater. 'En hij zegt dat hij Riverclan wil 'omleggen'

Een nieuwe geur dreef zijn neus binnen. Nog meer Visvreters. Fijn. Hij besloot zijn ergernis niet te laten blijken totdat de RiverClanner in kwestie naast de redpoint kwam staan. Panthergrowl. Hij onderdrukte de neiging de kater aan te vliegen die Everstar zo dwars had gezeten en knikte op zijn vraag. "Ik wist niet dat RiverClan haar Apprentices zo vrij liet rondhupsen?" zei hij droogjes. Hij wendde zich weer tot de Apprentice die stond de sissen. "Wat jij fout deed was eropuit gaan zonder je mentor" beet hij haar toe en hij keek Panthergrowl weer aan. "Let eens wat beter op je Apprentices, wie weet valt een das of een vos ze aan" zei hij terwijl hij zijn ogen vernauwde. "Je weet maar nooit".

De kater leek rustig te luisteren naar de twee hun verhalen, maar raakte er vanbinnen zwaar geïrriteerd over. Alle heisa ging over een apprentice die los rond liep. Ze waren geen kittypets nota bene. De kater sloot zijn ogen en zuchtte diep, waarna hij ze weer opende en ze recht in de ogen van de kater boorde. "Wat geeft een WindClan warrior het recht om te beslissen wat goed of fout is voor de RiverClan?" vroeg hij de jongere kater met een duidelijke irritatie in zijn stem. "Bovendien hebben we de dassen verjaagd, waar jullie te lui voor waren. Vossen komen meestal niet op een plek waar veel kattengeuren zich verzamelen. Vertel mij één plek in het hele woud waar de meeste katten zich verzamelen..?" juist ja, hier, bij de fourtrees. Vele kattengeuren schrokken prooi af, waar geen prooi was was geen vos, basta. Was die kater nu klaar met zijn irritante gezijk over een andere clan?

Iets beledigd bij de worden van de andere kater snoof de poes, Hij dacht echt dat hij wat was zeg. Was hij zijn hersen vertegen in het kamp ofzo? oh wacht nee hazenvreters hadden geen hersenen. Plus de worden van Panthergrowl waren terecht wie was hij om haar te vertellen wat wel en niet mocht? en nog belangrijker de fourtrees was een open plek ze mocht hier zo vaak komen als ze maar wou. Hoe dan ook besloot Rose haar mond maar te houden, ze wilde het niet erger maken en dat er een gevecht zou komen. Al zou Panther dat zoiezo winnen, het zou het niet waard zijn. Nee zoon kinderachtige en levenloze hazenvreter was het niet waard. Al kon de poes het niet laten om een klein grijnsje naar de kater te vertonen. Hij was gewoon gedist.

Je begon het aan haar te zien. Langzaam werd het zichtbaar dat haar buik begon te groeien en al zat die nog niet in de weg, kon niemand er meer omheen dat ze zwanger was. Ze trainde haar apprentices door zolang het nog kon en ze vond het verschrikkelijk dat dat straks niet meer zou kunnen, het maakte haar vinnig. Ze wilde er zijn voor de jonge katten die Everstar haar had toevertrouwd en het was allemaal haar domme fout dat ze dat vertrouwen had geschaad. Voor het eerst in haar leven was ze niet tevreden met haarzelf en dat maakte haar ongelukkig, zwaar ongelukkig. Ze liep in de richting van Fourtrees, waarom ze dat eigenlijk deed wist ze zelf ook niet zo goed. Ze probeerde haar clangenoten te ontlopen, maar eigenlijk had ook de geur van Stallionheart haar aandacht getrokken. Het duurde niet lang voordat het groepje katten in haar blikveld verscheen. “Zo zo.” Zei ze bedenkelijk terwijl ze naast de WindClan warrior stil stond. “Wat een gezelligheid hier. Jullie vinden het vast niet erg als ik mee kom doen is het niet?” Haar blik gleed argwanend naar de RiverClanners. Ze had het niet zo op RiverClan.

Panthergrowl leek er anders over te denken dan hij. Onverschillig haalde de kater zijn schouders op. Wat de RiverClanner allemaal beweerde was goed en wel maar het zou toch maar eens gebeuren. "Je vergeet, Panthergrowl dat dat maar eens per maan is dat die geuren hier zo uitbundig aanwezig zijn. Als een vos je aanvalt op je weg terug moet je niet komen uithuilen bij WindClan dat we je niet gewaarschuwd hebben. In Leafbare zijn vossen tot alles in staat" miauwde de kater fijntjes. De belediging van de dassen ging hij niet op in, die kater kon lekker in zijn eigen visuitwerpselen rollen en erin rotten wat hem betrof. Gadver wat had hij toch een hekel aan die visvreters. Hij wilde eigenlijk een eind gaan breien aan dit gezellige theekransje toen Brindleleaf erbij kwam en net hetzelfde opmerkte. Hij wierp de aanstaande Queen een warme glimlach toe. "Voel je vrij om je te vervoegen bij dit gézellige overleg" miauwde hij met zijn stem vervuld van sarcasme toen hij gezelligheid zei. Hij wierp een vuile blik op de twee RiverClan katten. Hij moest zijn kostbare tijd niet verdoen aan deze twee nietsnutten. WindClan had wel andere zaken om zich mee te bemoeien.

De ander had natuurlijk weer iets terug te zeggen. De koppigheid van de WindClanner irriteerde hem verschrikkelijk. Toen deze een opmerking maakte over uithuilen bij WindClan, liet hij een schamper lachje horen. "Ik weet hoe jullie opgevoed worden maar als wij problemen hebben laten wij die niet door iemand anders oplossen." miauwde hij met een boze blik in zijn ogen, opnieuw terugwijzend naar de dassen die zij hadden moeten opruimen. Een poes voegde zich bij hen, een queen zo te zien. Met een harde zucht keek hij eens naar Rosepaw. Hij wilde weg hier. Als ze in het kamp aankwamen zou hij de apprentice op haar flikker geven maar dat hoefde niemand hier te weten. Hij vond het toch wel lachwekkend hoe de WindClan kater sarcastisch deed over hoe gezellig het was. Hij richtte zich tot de jongere kater en miauwde minachtend: "Volgens mij was jij anders degene die het hele overleg startte. Jij wilt je zo graag bemoeien met andermans zaken, maar als er een clangenoot bij komt opeens niet meer?" toen keek hij eens streng naar de kater. "Och, laat WindClan zijn queens gewoon rondhuppelen? Maar ze kunnen aangevallen worden door dassen en vossen! Bij de volgende gathering zal ik Everstar hierover vertellen hoor, want die gaat daar natuurlijk heel veel me doen!" miauwde hij honend de kater na en schudde nog eens afkeurend zijn kop.

En alsof er niks aan de hand was kwam er nog een windclanner bij staan. Een qeeun ja duidelijk te zien, Rose keek heen en weer naar de twee katers de apprentice luisterde aandachtig al hield ze zich zelf wel stil. Ergens had ze het gevoel dat ze het alleen erger maakte. Toen phantergrowl klaar was met zijn zegje deed ze eindelijk haar bek open, 'Phanter laten we gaan ik weet niet hoe het met jouw zit maar ik heb wel betere dingen te doen dan hier in discusie gaan met deze...hazenvreters' Miauwde ze droogjes, de flame point keek naar de twee katten die voor hun stond en verslamde haar ogen 'Ze zijn onze tijd niet waard' miauwde ze kil. Ze was Phanter wel dankbaar dat hij voor haar opkwam maar dit was het simpel weg niet waard hij had vast ook wel andere dingen te doen. Hooghartig hield de poes haar kop op en keek iets wat minachtig naar de twee katten voor haar. hadden hun zelf ook niks beters te doen? oh wacht nee het waren windclanners die hadden nooit iets beters te doen.

Toen die brutale RiverClan warrior zijn bek open trok kwamen haar haren langzaam overeind. Ze had het gesprek verder niet gevolgd, dus wist zij veel wat Stallionheart allemaal had gezegd. Het enige wat zij te horen kreeg was een honend relaas aan woorden die nergens op sloegen. Zonder waarschuwing schoot ze naar voren en probeerde hem een mep in zijn gezicht te geven. “Luister eens vissenkop.” Snauwde ze. “Ik kan prima voor mijzelf zorgen en als dat niet meer kan wordt er echt wel gezorgd dat ik met mijn poten in het kamp blijf staan. Misschien moet jij eerst eens nadenken voordat je die grote stinkende bek van je open trekt.” Het kon haar echt geen snars schelen dat ze bij fourtrees stonden. Ze was toch al gedoemd te mislukken en ze wist zeker dat StarClan haar niet moest. Ze ging zich dus ook echt niet meer inhouden. Zeker niet bij zo’n brutale vlerk. Toen verliet een sarcastische lach haar bek. “Ach wat doet tijd er toe jonkie als je leven toch voor je bepaald wordt?” Haar blik richtte zich op Rosepaw. “Niets.” Snauwde ze zacht.

Brindleleaf leek het helemaal spuugzat te zijn terwijl hijzelf graag nog even door zou willen gaan met het jennen van de RiverClanners. Hij had geen moeite om te slikken wat de RiverClanners allemaal beweerde als hij daar vervolgens weer snoeihard op terug kon komen. Zijn ogen vernauwden zich toen hij over de Queen's van WindClan begon. Dat waren ten eerste volleerde Warrior's en ten tweede lette WindClan wél op haar Queens. Hij stootte een lage grom uit als waarschuwing en alsof hij een teken had gegeven viel Brindleleaf aan. Hij zag hoe ze de RiverClanner een mep in zijn smoelwerk verkocht en grinnikte. Brindleleaf was lichtelijk ontvlambaar sinds ze Queen was geworden maar dit was een heel nieuw niveau als je het hem vroeg.
Plots leek de flamepoint Apprentice ook nog iets toe te willen voegen aan het gesprek. 'Phanter laten we gaan ik weet niet hoe het met jouw zit maar ik heb wel betere dingen te doen dan hier in discussie gaan met deze...hazenvreters' hij vestige de zijn smaragd groene ogen op de Apprentice en gromde. Een totaal teken van disrespect bleek wel de norm te zijn bij RiverClan. Blijkbaar behoorde RiverClan tot de achterstand Clan, degene die het minst ontwikkeld was. Maar wat wilde je ook met die vliezen tussen hun tenen. Vanuit zijn ooghoek zag hij een rood-witte schim wiens geur hun kant niet op kwam. Een ijskoude glimlach kwam op de lippen van Stallionheart. Geen vossen hier bij Fourtrees? Vast. Kort gaf hij met een flikkering in zijn oren aan Brindleleaf aan dat er gevaar was, een communicatie die alleen WindClanners kende. "De enige katten die het niet waard zijn hier rond te lopen zijn jullie van RiverClan. Verrek met je vis en stik in een graat" beet hij hen toe waarna hij een stap opzij deed en zag dat de vos de twee RiverClanners van achter in het hoge gras opwachtte. Zijn blik verried niets en de wind kwam van achter hemzelf wat het ideaal maakte voor de vos om aan te vallen. "Je hebt het fout Panthergrowl" miauwde de kater en sprong opzij toen de vos naar voren sprong.

Onderwerp: Re: The four trees (+ Rosepaw)