Questions

Sinds haar verwonding was Swallowpaw beter gaan nadenken. Over haar afkomst bijvoorbeeld. Was Lightleaf wel haar echte moeder? En wie was haar vader? Die vragen waren nog steeds onbeantwoord gebleven. De zwarte Apprentice lag op haar buik voor zich uit te staren. Lightleaf zou ze niet gaan beantwoorden. Dat was zeker. Claw beweerde dat hij de antwoorden wist, en ook al had ze een hekel aan hem, zat er niks anders op. Swallowpaw stond vermoeid op en bewoog zich richtings de Leaders den. Je wist het nooit met Claw. De ene keer was hij hierin, en de andere keer ergens anders. Maar Swallowpaw had geluk (wat je geluk mocht noemen dan). Ze zag dat Claw daarin was, en brutaal stapte de jonge poes naar binnen. "Claw." sprak ze zakelijk. Ze was er inmiddels achtergekomen dat het beter was om het zakelijk te houden. Zo kon je toch iemands aandacht vasthouden.

- Claw :3

Claw zag er wat afwezig uit, maar keek snel op. "Ehm ja?" kuchte de kater. Swallowpaw grimaste. De zwarte kater was blijkbaar ziek of zo. Uitkijken dus, dat zij ook niet zieken was. Ze knikte ter bevestiging, en ging kalmpjes zitten, terwijl ze haar staart om haar poten krulde. "Ik wou je een paar dingetjes vragen." miauwde ze. Ze onderdrukte haar voorgevoel dat Claw zometeen weer krankzinnig zou worden, net als die keer toen hij te keer ging tegen Lightleaf. Dat was namelijk best angstaanjagend. Alsof hij iedereen die hem dwarszat ging vermoorden. Nu stond de BloodClan daar wel om bekend, maar toch had Swallowpaw een andere indruk gekregen over de leider. Niet dat ze hem mocht natuurlijk, maar ze wist dat er mee te praten viel, als je hem normaal behandelde. Alhoewel was Swallowpaw niet zo goed in katten 'normaal' behandelen. Ze was enkele keren uitgescholden als brutaal kreng, wat best klopte. Zonder pardon was ze namelijk zonet binnengestapt, maar dat boeide haar geen zier. Ze wou alleen antwoord.
-Héél laat, sorry!

_{Claw bleef haar best lang aankijken, en daar werd Swallowpaw zenuwachtig van. Ze wou dat ze zijn gedachten kon lezen. Dan was alles een stuk gemakkelijker geweest. Echter was het leven geen droom, en was dat dus niet zo. Echter trok de ander zijn bek open. “Je zou je prima redden in de Elite weet je.” sprak Claw op zijn normale toon, die Swallowpaw nu wel goed kende. Ze trok haar mondhoeken even strak. Dat had Claw al eens gezegd, maar zij weigerde. En dat kwam haar duur te staan. Dus bleef Swallowpaw stil, en liet de ander praten. “Je lijkt op je broer.” Swallowpaw trok haar oren verrast. Dit had ze niet verwacht van Claw. "Oh?" miauwde ze vertwijfeld. “Geen regels meer en doen wat je zelf wilt.” ging de kater door, en Swallowpaws gezicht verdonkerde. Ze wou niet in de Elite, omdat ze katten vermoordden, verwondden en andere erge dingen. Maar toch klonk het verleidend, en Swallowpaw keek de ander met een schuin kopje aan. Echter ging de kater nog steeds door met praten, en toen hij door ging, was haar nieuwsgierigheid weg. Er viel even een korte stilte. "Weet je Claw, ik kom hier helemaal niet voor jouw reclame. En het was je bijna gelukt ook, alleen had je dat laatste zinnetje maar weg moeten laten, want nu kom ik voor geen muis meer in jouw Elite. Ik kom hier voor antwoorden, dus ik begin maar gauw, zodat ik jou niet al te lang hoef te zien." Ze wou bijna 'jouw lelijke kop' zeggen, alleen leek dit haar niet het passende moment om hem uit te schelden. Ze wachtte niet op antwoord, en ging meteen door met haar verhaal. "Waarom heb jij Cole meegenomen? En zeg nu niet omdat je meer katten nodig had, want er zit iets achter, en dat weet jij donders goed." sprak ze ferm. Nee, ze was niet dom, en ze had toen ook al doorgehad dat er iets achter zat. Alleen wou ze het Lightleaf niet aandoen om weer te breken.}

_{Nadat zij haar zegje gedaan had, begon Claw weer. En wat hij zei, verraste haar erg. "Weet je waarom je zo reageert Swallow?" Het was best griezelig hoe hij zijn blik in haar boorde, en Swallowpaw schudde aarzelend van nee. "Omdat je stiekem weet dat ik gelijk heb." ging de kater door. De apprentice bleef stil, niet begrijpende waar Claw het over had. En toch klopte er iets niet. Er was één enkel detail wat ze niet in haar hersenpan kon plaatsen. Gelukkig viel er geen stilte, maar ging de kater door met kletsen, en wat hij daarna zei, begreep ze wel. "Vertel mij dan de waarheid. Het gaat immers over mij, en over Cole, en, over Blurpaw." sprak ze, terwijl ze onbewust een dwingende toon had aangenomen. Ze was zo ontzettend nieuwsgierig, dat ze zelfs niet wantrouwend was geworden door de woorden van Claw. Enkel geïnteresseerd. En antwoord kreeg ze, of ze het wou of niet. "Ik betrapte haar met één van mijn members en ik zou mijn bek houden als ik één van de kittens kreeg. Uiteindelijk besloot ze dat toch maar niet te doen, dus heb ik zelf maar geregeld dat de belofte nagekomen werd. Tenslotte zou Silverstar het vast niet heel leuk vinden als hij te horen kreeg dat hij halve BloodClanners in zijn clan heeft." Zo veel informatie kon Swallowpaw even niet bevatten, maar voordat ze überhaupt in staat was om haar bek open te trekken, sloot Claw zijn verhaal af. Ze keek de leider met een schuin kopje aan, en liet een stilte vallen. "Dus, ik moet toch naar de BloodClan?" sprak ze vertwijfeld. "Maar, wie is mijn vader dan? En waarom ging mijn moeder met hem om? Waarom is dit allemaal gebeurd?" Haar hoofd tolde van de informatie die ze zonet gekregen had. Dit kon ze even niet allemaal bevatten, en ze had nog zo veel meer vragen om te stelllen. Wat zou er eigenlijk gebeuren als je hersens te veel informatie in één keer zou krijgen? Daar wou ze nu even niet aan denken.}