You asked for it

De zilveren poes trippelde het kamp binnen. Ze was zonet voorbij Fourtrees geweest. In de hoop die Liongaze weer te vinden. Maar helaas was hij er niet. De kattin had vele malen pogingen gedaan onverwachts naar Fourtrees te sluipen. Sunhigh, Moonhigh, en zelfs tijdens Sunrise zou ze het wagen. Tot nu toe had niemand haar betrapt, tenminste, dat dacht ze, niemand had haar aangesproken of wat dan ook. En niemand hoefde te weten dat ze met een vijandelijke Clankat afsprak. Haar blauwe ogen keken omhoog. Het was bijna Moonhigh. Was ze zo lang weggeweest? Haar ogen schoten door het kamp rond, of er nog katten wakker waren. Love gaapte, ze was eerlijk gezegd ook een beetje moe, misschien moest ze maar ook haar nest gaan bezoeken.

&Stallionheart

Verscholen in de inktzwarte schaduwen zat de torbie kater aan de wand van het Camp geplakt. Zijn ogen speuren het rustige Camp af waar hier en daar nog een enkele kat zich buiten zijn of haar den begaf. Hij schudde zijn spieren los en onderdrukte een geeuw. Hij wilde ook zijn warme mosbed op gaan zoeken maar net nadat hij dat besloten had zag hij een grijze schim het Camp insluipen. Zijn groene ogen werden groot van verbazing toen hij zag dat het Lovesong was. Hij bleef nog een poosje in de schaduwen zitten en keek naar hoe ze zich gedroeg. Alsof ze bang was betrapt te worden stapte ze richting de Warrior den, echter voordat ze een pootstap binnen kon zetten versperde hij haar de weg. Zijn groene ogen vonkten als vuur terwijl hij haar aankeek. De vreemde geuren in haar vacht ontgingen hem niet maar hij bleef zwijgen. Hij was benieuwd wat Lovesong te zeggen had.

Door haar vermoeidheid had ze niet eens gemerkt dat Stallionheart haar gezien had. Haar kussentjes deden toch wel pijn en haar korte vacht hielp ook niet mee warm te blijven in zulke strenge Leafbare. Lovesong schrok op van haar gedachten nadat ze bijna tegen een kat aanliep dat de ingang van de Warrior's Den blokkeerde. "Eh... Hoi", zei ze maar. "Sorry, maar ik zou graag in mijn nest willen gaan kruipen, morgen is het weer een zware dag." ze probeerde optimistisch te klinken. Maar ze meende het. Ze wou gaan slapen. Wat was er nou wat hij van haar wou?

De torbie kater bleef de weg voor de grijze poes versperren. De onschuldige begroeting liet hem koud waarom hij een zachte grom onderdrukte. Wat ze daarop zei liet hem een zachte sis uitbrengen. "Nogal ja. Je sluipt in het holst van de nacht rond en je stinkt naar die visvreters. Zij hebben notabene Whitelion vermoord!" beet hij haar woord voor woord toe. De ondertoon in zijn stem was als brandend zuur en hij kon zijn woede niet meer onderdrukken. "Wat deed je daarstraks toen je buiten het Camp was Lovesong? Als Everstar erachter komt..." zei hij op gedempte toon. Hij zou nu het liefst direct naar de leader toegaan maar dat voelde als klikken. Dat zat echter niet in zijn karakter waardoor hij haar eerst een aantal vragen wilde stellen en er zeker van wilde zijn. Anders kon hij nog altijd naar Frostfaith toe gaan om zijn bevindingen te delen. Hij hoopte oprecht dat hij het fout had dat Lovesong iets in RiverClan had maar als dat niet zo was wist hij niet waar dit ging eindigen.

Haar oren gingen onzeker naar achteren toen de kater kennelijk zijn dag niet had. "Nogal ja. Je sluipt in het holst van de nacht rond en je stinkt naar die visvreters. Zij hebben notabene Whitelion vermoord!" Ze keek weg en vermeed verder oogcontact. Ze voelde zich betrapt. "Wat deed je daarstraks toen je buiten het Camp was Lovesong? Als Everstar erachter komt..." Ze gromde "Als Everstar wát achterkomt? Dat ik een doodnormale wandeling heb gedaan in de avond? Die geur stelt niks voor, het was gewoon de geur dat bleef haken van het gevecht." Ze snoof. "Jij hebt niks te zeggen over wat ik doe. Ik ben geen kitten meer."

Stallion gromde nu zacht maar duidelijk hoorbaar bij de toon die Lovesong aansloeg. Ze was het er allerminst mee eens met wat hij zei. "In een gevecht? Maak dat een andere kat wijs!" grauwde hij. "Als je gevochten had dan had je schrammen, wonden. Die heb je niet... Wat heb je gedaan daarbuiten Lovesong? En lieg niet tegen me. Ik kan niet tegen liegen" voegde hij toe aan zijn zin. Dat ze beweerde geen kitten meer te zijn was zo maar dit liegen kon niet in zijn ogen. Waarom zou je hierover liegen en je eigen Clan verraden? Zijn groene ogen keken haar strak aan. "Zeg op. Wat verzwijg je?" miauwde hij met een licht eisende ondertoon in zijn stem.

Zijn blik verzachtte toen hij merkte dat ze toegaf dat ze eigenlijk fout was. Hij slaakte en diepe zucht en dacht wat moet ik toch met je aan? en hij knikte. "Ik heb nooit gezegd dat je de Clan hebt verraden" sprak hij nu weer op een rustige toon. De torbie kater was weer wat gekalmeerd nu ze hem onderzoekend aankeek. Hij slaakte nog een zucht en keek haar toen ook onderzoekend aan. "Ik zal het aan niemand vertellen. Maar lieg niet meer tegen me, beloofd?" miauwde hij. Ergens was hij ook nog bezorgd geweest omdat hij Lovesong al vaker niet in haar mosnest had zien liggen en nu was ze opeens het Camp binnen geslopen. Als ze beloofde niet meer tegen hem te liegen vond hij het al lang best, vrienden verzwegen geen geheimen van elkaar.

Echter leek de kater wel trots te zijn nu hij wist dat hij gewonnen van haar had. "Ik heb nooit gezegd dat je de Clan hebt verraden" Hij had gelijk, maar zo dacht Love er tenminste over. "Ik zal het aan niemand vertellen. Maar lieg niet meer tegen me, beloofd?" De zilveren poes knikte, al wist ze niet hoe lang ze dat zal volhouden. Soms moests je dingen toch wel geheimhouden voor je eigen bestwil. Haar onderlip trilde van de zenuwachtigheid. "Nou, eh..." Stamelde ze zachtjes. "Uhm... Laten we eerst ergens minder open praten, de hele Clan hoeft het niet te weten." Haar blauwe ogen flitsten door het kamp rond. Het was Moonhigh, de meeste katten sliepen. Dus veel zorgen had ze niet. Maar Lovesong had geen zin dat een ander Clangenoot het gehoord had.

Zorgen blonken in de ogen van Lovesong toen ze hem toesprak. Ze was zenuwachtig en leek bang dat de gehele Clan over haar zou vallen. Hij fronste bij haar voorstel maar besloot er toch op in te gaan. "Achter de Warrior Den dan. We gaan het Camp niet uit" zei hij waarna hij haar een ietwat strenge blik toewierp. De torbie kater stond op en liep naar de achterkant van de Warrior Den waar het verlaten was. Als een kat hen nu zou horen zou het hem verbazen, de Warrior Den was goed geïsoleerd tegen geluiden van buitenaf aan de achterkant. De voorkant liet iets meer geluid door maar dat gaf niet. Hij zag dat Lovesong voor hem was komen zitten en zuchtte. "Wat is er aan de hand Lovesong?" vroeg hij nu nogmaals.

"Achter de Warrior Den dan. We gaan het Camp niet uit" Miauwde hij. Ja, dat was al genoeg duidelijk gemaakt. De kattin keek naar haar poten terwijl ze de kater volgde. Er was nergens om bang voor te zijn, toch? Stallionheart was haar beste vriend, die zou haar niet zomaar verraden. Haar staart zwiepte nerveus heen en weer voordat ze tegenover hem ging zitten achter de Den. Toch kon ze er niks aan doen haar oren iedere kant op te spitsen en continu heen en weer te kijken. Éen iemand die het wist was al éen teveel. "Wat is er aan de hand Lovesong?" vroeg de kater, alweer. Nog een zucht verliet haar bek, maar deze keer een langere en diepere. "Nou eh... Het begon zo", begon ze, nogsteeds twijfelend. "Voor het gevecht ging ik een wandelingetje doen, ik kwam uit op Fourtrees en... Eh... Er was daar iemand. Een RiverClanner." Hoe kon ze het uitleggen zonder al te veel details? "Hij leek me best aardig, we hebben wat gepraat enzo. En ik..." Ze struikelde over haar woorden. "Ik denk dat ik hem leuk vind, zoals... Je weet wel. Leuk leuk." Wat schaamde ze zich toch. Verliefd zijn op een vijand. Was het verliefd zijn? Wat was dat? En was hij überhaupt wel een vijand? Want zijn Clan was de vijand, hij had haar niets aangedaan ofzo. Iets vertelde haar dat ze zich niet zo hoorde te schamen. Het was immers haar beste vriend. Hij zou het vast wel begrijpen. Tenminste, dat hoopte ze.

Lovesong bleef een beetje zenuwachtig op en neer huppen voor zijn gevoel ondanks dat ze stil zat. Wat hortend en stotend kwam ze op gang waarna ze haar verhaal deed. Hoe ze naar Fourtrees was gegaan en daar een andere Clankat had ontmoet met wie het blijkbaar erg goed klikte. Hij fronste kort. "Je kunt niet verliefd worden op een kat die je net hebt ontmoet" murmelde hij "En al helemaal niet op een kat uit een andere Clan" dacht hij erachteraan. Hij had het nog niet gedacht tot Lovesong zei dat ze hem leuk leuk vond. "Oh StarClan. Zeg me niet dat je zwanger bent hé?" miauwde hij ontzet. Als dat zo was dan was Lovesong flink in de aap gelogeerd en de gevolgen zouden niet te overzien zijn. Hij schudde zijn kop en hoopte ten zeerste dat hij het fout had. En als ze wel kittens verwachtte.. Misschien dat ze het op BloodClan kon schuiven of een wilde Rogue. Hopelijk hoefde ze hier niet op terug te vallen maar als het moest dan moest het. Zijn groene ogen keken haar bezorgd aan terwijl hij in angst haar antwoord afwachtte. Hij hoopte zo dat hij het fout had...

De kattin bleef strak naar de grond staren. "Je kunt niet verliefd worden op een kat die je net hebt ontmoet" murmelde hij. Ja, hij had gelijk, maar ze wist niet eens of ze echt zeker verliefd was. "Nou, dat ben ik dus wel." mauwde ze zachtjes. Haar staart werd langzaamaan dik. Ze voelde zich nu al helemaal niet op haar gemak. "Oh StarClan. Zeg me niet dat je zwanger bent hé?" Vroeg hij. De kattin deed een stap naar achteren en keek hem raar aan. "Tuurlijk niet, ik ben niet zo dom." sprak ze licht gekwetst. Ze mocht misschien snel verliefd zijn. Maar al zwanger? Ho maar.

Gelukkig bevestigde Lovesong dat hij het fout had, ze verwachtte geen kittens. Hij liet een zucht van opluchting aan zijn bek ontsnappen en hij keek naar hoe ze naar haar poten staarde. Ze beweerde dat ze niet zo dom was waarop hij haar grimmig antwoordde "Je zou niet de eerst Clankat zijn". Hij wist dat hij daarmee een goed standpunt had want er was een poos terug een soort uitkruising geweest met andere katten waar hij van gruwde. Hoe kon je met de vijand de bosjes induiken?
"Wat voel je dan dat je denkt dat je verliefd bent?" besloot hij haar toen maar te vragen. Echt zeker weten deed je het natuurlijk nooit maar het was toch wel fijn om te weten hoe en wat er bij zijn vriendin speelde. In stilte dankte hij StarClan voor deze meevaller, hij moest er niet aan denken dat ze een oplossing hadden moeten verzinnen. Liegen. Nee, dan had hij naar Everstar moeten gaan en haar het verhaal vertellen. Voor je Leader verzweeg je niets.

Haar staart begon tegen de grond aan te tikken. Hoe ver zou dit naartoe gaan? "Je zou niet de eerst Clankat zijn" Ze keek hem raar aan, waarschijnlijk waren er dus meer katten die er anders over dachten. Ze wou geen HalfClannertjes en al helemaal niet op zo'n jonge leeftijd. "Wat voel je dan dat je denkt dat je verliefd bent?" vroeg hij maar verder. Tja, dat was wel een moeilijke vraag. "Nou eh... Gewoon." begon ze schouderophalend. Wat een mooi begin, Love. "Je hart klopt sneller als je in hun buurt bent of slechts hun naam hoort. Je kan nauwelijks eten en je slaapt moeilijk omdat je steeds aan diegene denkt." Dat was tenminste haar detail. Of ze het fout had was slechts de vraag. Misschien was ze niet eens verliefd. Toch kon ze er niets aan doen dan een glimlach op haar gelaat te verschijnen bij het terugdenken van die dag. Toch schudde ze die gedachtes weg. Niet nu, daar was er geen tijd voor.

Hartkloppingen en slecht kunnen eten. Wauw. Daar deed je het natuurlijk voor! Hij besloot op haar antwoorden in te gaan, meer om op af te gaan had hij namelijk niet. "Heb je daar last van?" wist hij uiteindelijk uit te brengen. Hij kon zich er wel iets bij voorstellen maar toch ook weer niet. "Waarom een andere Clan?" zei hij zacht en keek naar Lovesongs poten. Dat was zijn meest brandende vraag, maar als ze het niet wilde zeggen was het ook oké. Zijn blik ging van haar poten naar de Silverpelt die langzaam helderder ging schitteren. Morgen zou het weer vroeg dag zijn mijmerde hij.

"Heb je daar last van?" Besloot hij maar te vragen. De kattin trok haar oren eventjes naar achteren. Tuurlijk had ze daar last van, anders had ze het toch niet geweten? "Ja", antwoordde ze kortaf. Ze was niet zo'n type dat anderen afsnauwde. En speciaal niet haar beste vrienden. De zilveren poes deed haar best haar poten niet zenuwachtig te laten bewegen terwijl de kater tegenover haar daarnaar staarde. "Waarom een andere Clan?" Kon ze nog net horen. Ze snoof zachtjes. "Tja, eh... Dat weet ik ook niet." Hoe kon ze nou weten waarom ze op een RiverClanner verliefd was? Nou, niet helemaal verliefd.

Verliefd zijn op een kat uit een andere Clan, hij kon er nog altijd niet aan. Onmerkbaar schudde hij even zijn kop waarna hij opstond. "Bedankt dat je het met me wilde delen. Morgen bij dageraad... zullen we dan gaan jagen?" vroeg hij waarna hij geeuwde. Hij keek haar nog een keer aan en besloot niet op haar antwoord te wachtten omdat hij aannam dat ze toch wel in zou stemmen met zijn voorstel. De grote pluizige kater sjokte naar de ingang van de Warrior den en wurmde zich naar binnen waarbij hij oplette niet op de staarten van andere Warriors te gaan staan. Pootje voor pootje sloop hij naar achter waar zijn mosnest was, eenmaal daar liet hij zich met een rommelende zucht ineen zakken. Hij was uitgeput maar blij dat hij wist wat er speelde bij Lovesong, alleen was maar alleen in zo'n groot geheim. Hij sloot zijn groene ogen en vertrok al snel naar dromenland waar er een wit met rode poes met hem op jacht ging.


OOC: Topic uit c: