[Event topic] We'll be ok.

De woorden van Panthergrowl kwamen als een donderslag binnen. WindClan was uit op oorlog, en het zag er naar uit dat ze het zouden krijgen ook. De jonge poes stond aan de grond genageld. Om haar heen gebeurde van alles. Woedende en verbaasde kreten galmde door door het kamp. Sommige katten raakte in paniek.
Al snel was de waarschuwing bij Butterstar aangekomen. "Riverclan! Ik weet niet waar Windclan op uit is maar ze hebben ons geduld al te lang getest. Ik heb dit vriendelijk willen oplossen maar het is duidelijk dat een clan vol bruten hier niet naar zal luisteren." waren haar woorden. Instemmende katten verzamelde zich rond hun leidster. Al snel vervolgde ze haar korte preek, maar de woorden leken langs Fairfaith heen te vliegen. Het ging allemaal even te snel, en het enige waar ze zich op dit moment op kon focussen was niet in paniek raken. Tenminste, tot ze haar naam hoorde vallen. Meteen schrok ze op uit haar gedachtes. "J-ja Butterstar." stamelde ze geschrokken van haar plotselinge opdracht. Nog voor ze eventuele vragen kon stellen verdwenen Butterstar en een hoop andere RiverClan katten door de kampingang.
De jonge poes nam even een moment om zich te herpakken voor ze richting de nursery stapte. "Maak jullie maar geen zorgen kleintjes, jullie moeder komt snel terug." spinde ze zacht tegen de kittens. Vervolgens richtte ze haar blik op een van de moederkatten. "E-en u ook geen zorgen, natuurlijk." stamelde ze een beetje ongemakkelijk. Tuurlijk maakte iedereen zich zorgen, vooral de achterblijvers.

TAG: Een queen die zin heeft te reageren en de kittens in de nursery.

[ Dit is het WindClan x RiverClan event topic voor alle katten die in het kamp blijven en de terugkomst van hun Clangenoten afwachten. ]

Rose had haar besluit gemaakt ze bleef in het kamp samen met fair en wat andere katten,Rose keek omzich heen over fair gesproken waar was die poes? Eindelijk vonden haar ogen de wit oranje poes die net in de ingang van de nersury verdween Rose zuchte en trippelde naar de nerusry ergens voelde ze zich zwak maar wist ook dat dit voor haar het beste besluit was die hazenvreters wilde revenge en houden haar als de kans hadden ook vast de das omdoen ze wilde geen risco's nemen, "Maak jullie maar geen zorgen kleintjes, jullie moeder komt snel terug."  hoorde ze de poes zeggen toen ze de nursy in kwam ''E-en u ook geen zorgen, natuurlijk." Rose's ogen verzachte en met rustige stappen liep ze op de krijger af 'Fairfaith' mompelde ze zachtjes 'Zou ik je mogen helpen?' vroeg ze vervolgens rusitg en beleefd haar blik gleed van de poes af en vestige ze op de kitten's butter's kittens die net als alle andere kittens moesten veilig blijven hoe dan ook.

Tag: Fairfaith

Al sinds de katten het kamp verlaten hadden was Silvercloud beginnen ijsberen voor de ingang van het kamp. Ze wilde hier helemaal niet blijven. Het liefst wilde ze nu gewoon met de rest mee. Het was niet dat ze in verwachting was, dat ze niet mee kon.Het ging nu vooral om die hoest, die begon af te wijken naar Groenhoest. Toch bleef ze nog steeds ijsberen voor de ingang van het kamp. Ze vertikte het om in haar nest te gaan liggen. In haar ooghoek zag ze enkele katten, waaronder Creamy, naar de nursery gaan. Silver bleef waar ze was. Zij hielden de nursery in de gaten, zij de ingang. Ze moest zichzelf een taak geven. Want straks zou ze toch terug naar haar nest moeten gaan.

Tag; Silvercloud

Pffff... In het camp was er niets te doen. Er zaten al 3 katten bij de Nursery en dus kon hij zo goed als niets doen. "Stomme slaap ook," gromde hij boos tegen zichzelf. Hij had door het lawaai geslapen en daardoor was hij te laat. Te laat voor het gevecht. Starclanverdomme. Bugpaw ijsbeerde voor de ingang. Zou hij de clan achternagaan? Als hij snel genoeg was kon hij het einde van het gevecht nog meemaken.
Hij botste pardoes tegen iemand op. Geschrokken krabbelde hij achteruit. "S-sorry Silvercloud.", mompelde hij. Was ze boos?

De clan was uitgetrokken, op weg om oorlog te gaan voeren. Honeyscent was altijd al bang geweest voor oorlog, maar zij moest nu op de katten letten die nog in het kamp waren. Ze had haar poten vol aan zieke katten en kittens, die ze koste wat kost moest beschermen. Ze had Creamyfrost toestemming gegeven om bij de kittens te gaan kijken, maar ze was nog iemand kwijt uit haar den. Ze stapte haar den uit en vond Silvercloud bij de ingang van het kamp. "Silvercloud," miauwde ze op een strenge toon tegen de oudere kattin. "Je bent ziek, je hoort in je nest te liggen. Hier buiten rondlopen met die hoest en het feit dat je zwanger bent, zorgt ervoor dat je kittens in gevaar zijn. Ik adviseer je nu direct terug naar mijn den te gaan en daar in je nest te gaan liggen. Ik ga nu eerst de kitten controleren, daarna kom ik terug. Als je tegen die tijd niet in je nest ligt, heb je ruzie met me," haar stem trilde in het begin, maar werd steeds vaster en strenger. Honeyscent zou niet meer over zich heen laten lopen. Niet meer.

Met de kitten tussen zijn kaken glipte hij weg tussen de vechtende katten. Hij had Butterstar maar gerust gesteld dat hij haar kitten in veiligheid zou brengen, maar of de clanleader datzelfde kon zeggen wist hij niet zeker. Zijn passen werden steeds langer en hij probeerde zo snel als hij kon weg te rennen, voor het geval een laffe Windclan warrior hem achtervolgde om de kitten van de clanleader te verwonden. Hijgend kwam hij dus ook aan in het kamp en stapte gelijk door naar de clanleaders den, om Shadowkit daar neer te zetten op de grond. "Hier ben je veilig.. kleintje," Hij moest nog op adem komen van dat lange rennen en likte de tweekleurige vacht van de kitten wat recht. "Ga maar snel naar je siblings, ik blijf hier wel." meldde hij vervolgens. Om deze kittens nu weer alleen te laten kon hij niet wagen, wie weet waagde ze het weer in haar hoofd om weg te glippen.

Tag: Shadowkit | Location: Leaders Den

Stilletjes luisterde Robinkit naar alle vreemde geluiden die van buiten kwamen. Hij had Panthergrowl horen roepen dat Windclan op de oever stond, en hoe zijn moeder iedereen beval om ten strijde te trekken. Om eerlijk te zijn was hij bang. Straks kwam Windclan hem halen, en wat zouden die wel niet doen met de kits van de leader? Hij rilde terwijl hij eraan dacht. Shadowkit was weggeglipt om te kijken wat er aan de hand was, maar de de altijd zo eigenwijze Robinkit was achtergebleven. Angstig bleef het gestreepte katertje liggen, en toen er op een gegeven moment een andere kat de den binnenkwam schoot hij in paniek overeind. De kater was Riverclan, en de kitten zichtte was opluchting toen hij ook zag dat zijn clangenoot Shadowkit bij zich had. "Hier ben je veilig.. kleintje," Zei de kater tegen zijn zusje. "Ga maar snel naar je siblings, ik blijf hier wel." Blij dat hij eindelijk een warrior zag sprong Robin het nest uit, en vloog op de warrior af. Toch wel angstig drukte hij zichzelf in de vacht van de kater. "Is Windclan al weg?" Vroeg hij zo dapper mogelijk. "En Is mijn moeder oké?"

Een grijze kitten kwam tevoorschijn en drukte zich tegen hem aan. Verward richtte Blizzardstorm zijn blik naar beneden en moest even in zijn geheugen graven naar de naam. Robinkit, right ..? "Is Windclan al weg?" vroeg het grijze katertje, dat veel van zijn vader had geërfd. Ondertussen merkte Shadowkit op dat ze haar moeder weer moest beschermen. "En Is mijn moeder oké?" Het waren wat veel dingen waar hij op moest letten, maar hij krulde zijn gestreepte staart om de twee kittens. "Onze warriors vechten op het moment met de Windclan, ze zijn nog niet weg. Het zal niet lang duren voordat jullie moeder terugkomt met het bericht dat ze verslagen zijn." zei hij geruststellend met zijn diepe stem. "Ze is in orde, ze vocht met een Windclan kat, maar zag er nog lang niet moe uit. Maak jullie maar geen zorgen. Ze is niets voor niets onze leader, ze kan heel goed jagen en vechten." glimlachte hij vervolgens.

Tag: Shadowkit & Robinkit | Location: Leaders den

Nog een klein beetje trillend luisterde Robinkit naar de grote warrior, en de woorden stelden hem gerust. Riverclan was sterk, en zijn moeder ook. Ze zouden Windclan vast wel verslaan, en iedereen zou veilig terugkomen. Vooral zijn moeder, want als leider kon je heel vaak doodgaan, en stiekem toch niet doodgaan. Toch duwde hij zijn neusje wat dieper in Blizzard's vacht. Het gaf hem een veilig gevoel dat er een sterke kater in de buurt was om hem te beschermen. Zijn eigen vader was er immers niet vaak voor hem geweest. "Blijf je hier bij ons?" Vroeg Robinkit. Hij negeerde Shadowkit maar, want hij had het al opgegeven om al haar praatjes over demonen en hun moeder beschermen te begrijpen. "Om ons te beschermen?" Het gestreepte katertje deed zijn best omk zichzelf groot te houden, maar met Windclan voor de deur, en zijn moeder op het slagveld kon hij het nog maar net bij elkaar houden.

"Is Windclan al weg?" vroeg Robinkit. De nog half-slapende Puppykit spitste bij het horen van haar broertjes stem haar oortjes en hield niet begrijpend haar kopje een beetje schuin. Wat was er met Windclan aan de hand? "En Is mijn moeder oké?" vroeg Robinkit. Was er iets met hun moeder?! Puppykit, die nu helemaal klaarwakker was, keek met een geschrokken blik naar haar broertje. Wat was er met hun moeder?! "Onze warriors vechten op het moment met de Windclan, ze zijn nog niet weg. Het zal niet lang duren voordat jullie moeder terugkomt met het bericht dat ze verslagen zijn." klonk een diepe stem. Nu pas viel het Puppykit op dat er nog een oudere kater in de den was. Het kleine poesje had geen idee wie de kater was, maar op dit moment kon ze maar aan 1 ding denken: Windclan viel hun aan. Paniek borrelde in haar op en ze luisterde niet meer naar wat de oudere kater en haar siblings zeiden. "WORDEN WE AANGEVALLEN?!" riep ze geschrokken uit. "O MY GOD, WE WORDEN AANGEVALLEN!" vervolgde ze paniekerig. "OMG, dit was het dan, we gaan eraan. WE GAAN ERAAN!!!" riep ze terwijl ze in blinde paniek door de den rende. "MAAR IK BEN NOG VEEL TE JONG, en te mooi wink, OM TE STERVEN!!!" vervolgde ze nog steeds in paniek. Daarna rende ze snel naar haar nest toe, daar veegde ze nog snel even wat losliggend mos weg en daarna viel ze dramatisch in het nest neer met haar voorpootje tegen haar hoofd.

Tag: Robinkit, Shadowkit en Blizzardstorm

Een bekende stem deed de poes omkijken en al snel ontmoette ze de blik van Rosepaw, een leerling waar ze inmiddels wel een goede klik mee had. "Natuurlijk." spinde ze vriendelijk. Alle hulp was welkom. Vanuit de Nursery zag ze dat Blizzardstorm zich al bij de kittens van Butter in de leaders den had gevoegd. Dat was mooi, dan kon zij hier in de Nursery blijven opletten.
Opnieuw klonk er een begroeting. Deze keer van Creamyfrost. "Hallo, Creamyfrost." begroette ze de krijger terug met een respectvol knikje. "Bedankt dat jullie gekomen zijn. Meer helpende pootjes stelt me al een stuk meer gerust." spinde ze dankbaar richting Rosepaw en Creamyfrost. Stel je voor dat de hazenvreters zo laf waren hun kamp aan te vallen, dan waren ze in ieder geval met meerdere om de kittens te kunnen beschermen.

TAG: Creamyfrost, Rosepaw en eventuele kittens in de nursery.

Er kwamen al snel meer katten opdagen zij was dus niet de enige die achter bleef huh niet zo vreemd ook die hazenvreters waren niet te vertrouwen,"Natuurlijk." spinde fair vriendelijk Rose glimlachte, Ja ze moest zichzelf toch wel nuttig maken en dat deed ze dan liever met zo iemand als fair aangezien zij haar ook helpte, Rose draaide zich om toen ze de stem van creamy hoorde hij begroete haar vriendelijk 'Hey' miauwde ze zachtjes terug Rose terwijl ze weer naar Fair keek "Bedankt dat jullie gekomen zijn. Meer helpende pootjes stelt me al een stuk meer gerust." spinde ze dankbaar richting Rosepaw en Creamyfrost, Rose knikte en glimlachte vriendelijk 'Tuurlijk we moeten die hazenvreters wel een stap voor blijven' lachte de flame point poes zelfverzekerd ze was niet bang voor de konijntjes al moest riverclan wel oppassen ze hadden meer lef dan verwacht.

"Silvercloud," Een kort moment keek de warrior op toen iemand haar naam riep. Dit had ze kunnen verwachten. Toch bleef ze gewoon ijsberen voor de ingang van het kamp. "Je bent ziek, je hoort in je nest te liggen. Hier buiten rondlopen met die hoest en het feit dat je zwanger bent, zorgt ervoor dat je kittens in gevaar zijn." Nu bleef de poes even staan en richtte ze haar volledige aandacht op de Medicine Cat. Ze had gelijk, dat wist ze maar al te goed. "Wat al hij niet terug komt?" mauwde ze direct. Normaal maakte ze zich geen zorgen over Panther, maar nu voelde het gewoon anders. "Ik adviseer je nu direct terug naar mijn den te gaan en daar in je nest te gaan liggen. Ik ga nu eerst de kitten controleren, daarna kom ik terug. Als je tegen die tijd niet in je nest ligt, heb je ruzie met me," Even sloeg ze haar ogen neer. "Ruzie met jouw is wel het laatste wat ik wil." zei ze met een kort knikje.

Pff. Er kwam een kattin die hun gerust ging stellen. Stoer zette het poesje haar borst vooruit. "Ik ben helemaal niet bang!" miauwde ze tegen de kater en keek hem uitdagend aan. "En al helemaal niet voor die hazenvreters," schold ze en trots keek ze naar hem. Dat had ze gewoon gezegd. Toen Puppykit opeens begon te panikeren, kreunde Rosekit. Kon ze niet gewoon is haar bek dichthouden? "Je bent helemaal niet mooi!" grauwde de grijze kitten tegen haar zusje die zich nu dramatisch in een beetje mos had laten vallen. Ze rolde met haar ogen. Waarom had ze geen coole familie? Robinkit was ook alleen maar bang, en Puppykit dacht alleen maar aan haar stomme uiterlijk. Shadowkit was wel leuk, die durfde tenminste dingen te doen zoals het spelletje demonenjacht. "En Robinkit, ik zal ons beschermen. Dat hoeft de warrior niet te doen." miauwde ze fronsend. Ze kon het wel alleen af, daar had ze geen hulp bij nodig hoor.

Tag: Blizzardstorm, Robinkit en Puppykit