[Drill 2] Fast as lightning

{Windclan kamp}
Heel vroeg was het niet, maar heel laat de anderen wakker maken was ook zeker haar plan niet geweest. Het was de bedoeling dat ze wat katten mee zou nemen. Ze zou Polarpaw, Floodfire & Tigerpaw meenemen voor een conditietraining. De rode poes was uit haar nest gestapt en had daarbij Floodfire aangetikt. Nu liep ze de apprentice den in om beide apprentices wakker te maken. Ze had ze maar even de tijd gegeven om een beetje uit te slapen, dus ze verwachtte dat ze wel snel buiten zouden staan. Met haar poot tikte ze op het nest van de grijze poes en ze tikte op de rug van de bruine kater. Vandaag zouden ze hun conditie gaan trainen. Windclan stond bekend als de katten die zo snel waren dat ze konijnen soms zelfs konden inhalen. Die reputatie wou ze zeker houden. Ook bij de nieuwe generatie. De poes ging bij de kampuitgang zitten en bleef kort wachten op de andere katten. Het wat strenger zijn begon ze onder de knie te krijgen. Een echte tijd had ze de katten niet gegeven, maar ze zouden snel wel komen. Anders ging ze weg zonder ze.

+ Floodfire, Tigerpaw & Polarpaw

De kater gaapte toen hij in zijn rug werd geprikt en zag nog net de gestalte van Frostfaith voorbij lopen. Dat was waar ook, hij en Polarpaw zouden vandaag meegaan met een drill om te trainen op hun uithoudingsvermogen. Rustig stond hij op en schudde zijn vacht uit, waarna hij de apprentices den verliet en kort zijn ogen knipperde tegen het zonlicht. Urg. Zijn ochtendhumeur kwam weer wat opspelen en hij sjokte in de richting van Frostfaith, de nieuwe deputy. "Present," mauwde de kater brommerig waaruit duidelijk werd dat hij niet echt zo'n ochtendfiguur was.

Polarpaw gaapte luid toen ze op haar rug werd getikt. Waarom moest ze nu weer zo vroeg opstaan? Oh nee, ze had drilltraining. Moest dat nu echt? Ze bedacht zich dat ze gewoon zou blijven liggen, maar toen hoorde ze iemand anders ook opstaan. Misschien zou het dan toch niet zo saai worden met een andere apprentice erbij. De poes zuchtte en stond op. Toen ze buitenkwam eag ze wie die apprentice was. Ze vloekte binnensmonds. Tigerpaw. Ze wierp hem een heel erg vieze blik toe en vervolgens ging ze tegenover Frostfaith staan, de nieuwe deputy. "Ik ben klaar," mauwde ze langzaam en slaperig. Ze had hier geen zin in, en zeker niet met Tigerpaw.

Telefoonbericht

De apprentices kwamen al snel aangelopen en ze knikte naar beide. De blik van de jonge poes was niet al te vrolijk. Nou zij was als apprentice ook niet blij geweest als ze vroeg moest opstaan, maar de zon was op dus Frost vond dat ze wel lief was geweest voor ze. Er zou een vierde lid moeten komen, maar Frost had eigenlijk niet zo'n zin meer om te wachten. Met een zucht ging ze staan. Als de warrior die nog moest komen nog graag wou komen dan wist die wel waar ze moest zijn. "Oké we gaan", zei ze terwijl ze op een rustige manier het kamp begon uit te lopen. "Vandaag zullen wij aan onze conditie gaan werken." Haar ogen hield ze voor zich en haar uitstraling was op zich best rustig. Kort ging haar blik naar beide katten, daarna versnelde ze haar tempo tot een goed rentempo. Haar idee was rennen daarna een korte pauze en daarna langer rennen en zelfde pauze. Zodat je voor elke pauze uitgeput was. Nou de apprentices dan. Nu ging ze op weg naar de rots in het territorium, daar zouden ze een pauze houden.

Oh Starclan, ze was nog laat ook. Was vast suf, ze was verdomme warrior. Zou je zien dat die apprentices op tijd kwamen en dat zij zich moest verontschuldigen tegenover de deputy. Lekker bezig weer. Ze kwam snel overeind en volgde de geur van de vrouwelijke nieuwe deputy. Frostfaith leek haar wel een goed geval, Whitelion was in ieder geval niet haar voorkeur geweest. Dit was beter. Duidelijk renden ze op een goed tempo, want ze rende al een tijdje wat harder en ze zag ze nog niet. Nog harder ging ze, en ze voelde hoe haar adem al sneller was dan ze eigenlijk wilde. Conditietraining had ze eigenlijk wel nodig, ja. Eindelijk zag ze de katten, en langzaamaan nam ze hun tempo aan. Hijgend liep ze net achter de wit en rossig tabby poes. "Sorry Frostfaith," zuchtte ze met een vuurrode kop onder haar vacht.

Frostfaith kondigde aan dat ze vandaag aan hun conditie gingen werken. Dat was een goed plan, dan kon de bengaal eens even laten zien wat hij allemaal in huis had. Zijn conditie was één van de eerste dingen die hij zichzelf was gaan leren, immers had hij niet veel gehad aan zijn vorige mentor en nog niet eens gesproken over zijn huidige. Zonder nog iets te zeggen volgde hij de nieuwe deputy toen deze begon te lopen en al snel het tempo versnelde. De kater grijnsde kort en voelde hoe de grond onder zijn poten lichtjes trilde. Rennen was iets waar elke WindClan kat blij van werd, zo ook Tigerpaw.

Polarpaw knikte zwijgend toen Frostfaith vertelde dat ze aan hun conditie zouden gaan werken. Vervolgens versnelde de deputy haar pas, en begon te lopen op een vrij snel tempo. Nog steeds zwijgend liep ze achter haar aan. Ze probeerde zo weinig mogelijk op Tigerpaw te letten. Dankzij hem had ze de rest van haar training in haar eentje hebben kunnen afmaken en daar was ze nog steeds kwaad om, en dat zou voorlopig nog niet veranderen. Niet dat ze die kater ooit ook maar een beetje leuk had gevonden. Getverr... Nee! Na een tijdje kwam er een andere poes aan gespurt. Die verontschuldigde zich tegenover Frostfaith en liep verder met hen mee. Polar werd een beetje zenuwachtig door de stilte. Niemand zei iets, en al vond ze het ongemakkelijk, ze was ze niet van plan om zelf een gesprek te beginnen. Bovendien zou dat haar uitputten tijdens het rennen.

-Laat sorry :3

Ineens verscheen een andere warrior naast haar en ze keek opzij terwijl ze in haar ooghoek alles bijhield voor zich. Floodfire rende daar nu en ze gaf haar enkel een knik die er eerder teleurgesteld uitzag, niet boos. Dit regelde ze om Windclan sterk te houden en meeste katten vonden het wel leuk om iets van kracht in zich te hebben. Het kon wel gewoon gebeuren soms.
Na de knik keek ze achterom. "Op mijn tempo", zei ze op een duidelijke manier. Toen bracht ze ineens haar tempo omlaag om nog net niet op een trippelpasje te komen. Heel lang deed ze dit niet. Haar ogen kozen 1 heuvel uit met een struikje. "Sprinten tot dat struikje." Met haar staart seinde ze een beetje naar waar het stond. Daarna nam ze een grote hap lucht en schoot er vandoor naar de struik. Het was even alles geven. Dat was haar definitie van sprinten. Aangezien de poes best snel was kon ze al snel haar tempo omlaag brengen en naast het struikje komen te staan. Haar ademhaling was toen kort even te horen. Aangezien zij al veel trainde op conditie kreeg ze snel de lucht en energie bij elkaar om wat te kunnen zeggen. "Korte pauze."

Onderwerp: Re: [Drill 2] Fast as lightning