Running Low [&open]

Als een roosje had ze geslapen, zelfs na al dat gezeur met die Rainpaw, die ze nog geen muizenstaart toevertrouwde, maar goed, een lange nachtrust had haar goed gedaan. De poes was al vroeg uit de den gegaan om nog voor haar eerste training een klein beetje haar nieuwe omgeving te verkennen. Dan kon ze al laten zien aan Innerstar dat ze al veel wist en dus heus wel sneller warrior gemaakt kon worden. Zelfverzekerd liep ze door het pad dat door het bos leidde en werd afgeleid door elke nieuwe geur die ze tegenkwam. Soms deed het haar denken aan de prooistapel, alleen was deze geur hier zo.. vers en levendig. De kruiden uit de medicine cat den.. ze rook wel dat soort dingen hier ja.
Nieuwsgierig richtte ze haar blik omhoog en begon de lucht wat meer te verkennen om de verste geur die naar voedsel rook te volgen. Na het doorlopen van een struik raakte ze echter al klem in de modder. Een van haar witte voorpoten werd door de natte grond naar beneden gezogen. Een geschrokken piep gleed uit haar mond, maar toen ze het geluid hoorde liet ze haar kaken op elkaar klappen. Nee! Een echte warrior kon zich uit deze situaties redden. Met alle macht trok ze haar poot uit de zuigende modder en voelde de kou van de nattigheid al door haar vacht trekken. Brr.. wat vies.

tag -- open n-n

Zijn gespierde lichaam strekte zich uit en nadat een luide geeuw zijn bekje had verlaten besloot de felle roodkleurige kater om het maar eens op een werken te zetten. Alhoewel het nog niet zo heel laat was, hij merkte de ontwakende krijgers op en dat was het signaal voor Flamepath om ervandoor te gaan. Hoe lang deed hij dit nu al? Sinds dat hij en Innergh- star uit elkaar waren. Om de een of de andere reden voelde het vreemd aan, zijn voormalige partner bezig te zien en wetende dat hij haar niet meer warmhartig mocht begroeten. Hij mocht het niet en kon het niet. En dus was hij bijna nooit meer te bekennen in het kamp. Opnieuw zuchtte de kater terwijl hij zich door de uitgang van het kamp dwong, hopende dat er een goede dag voor de boeg lag.

Starclan haatte hem. Flamepath was er zeker van. Hoe kon hij anders twee prooidieren laten ontsnappen? En dan was het nog niet eens zijn fout! De ene muis verschoot van een voorbij vliegende kraai en de andere.. ja, daar ging hij niet eens over beginnen. Kwaad stampte hij tegen de grond, zijn kaken op elkaar klemmende. Pas toen merkte hij het tweekleurige gestalte van een jongere poes op. Wat verbaasd bleef hij staan, wetende dat als hij zich nu omdraaide de ander hem waarschijnlijk niet eens zou opmerken. Ze stond namelijk met haar rug naar hem toe gedraaid. Maar misschien werd het maar eens tijd dat hij terug wat socialer werd. "Hey," begroette de oudere kater haar vriendelijk, op een rustige tempo naar haar toe trippelende.

De jonge apprentice inspecteerde haar voorpootje goed, maar besloot het maar zo te laten. Ze wilde geen moddersmaak in haar mond en het zag er wel heel stoer uit, alsof ze door alles was gegaan om iets te vangen (niemand hoefde natuurlijk te weten wat er echt gebeurd was). Net wilde ze weer verder op pad gaan toen een diepe stem haar eerlijk gezegd redelijk verraste. "Hey," Met een ruk draaide het poesje zich om en richtte haar groene ogen wat wantrouwend op de grote rossige kater. Ze leek wel mini vergeleken met de oudere warrior. "Hallo.." antwoordde ze met een licht sceptisch toontje. Waarom was deze warrior naar haar toe gekomen? "Ik doe niets tegen de regels hoor!" klonk haar brutale toontje vervolgens en ze keek de kater met een triomfante blik in haar ogen aan. Ze was er nog altijd heel trots op dat ze nu apprentice was en (bijna) overal mocht gaan en staan waar ze wilde. Zeker met het feit dat Innerstar haar mentor was, dit zag ze als een excuus voor alles.

Een grijns verscheen op zijn rode gelaat toen hij de brutale toon van de poes hoorde. "Ik heb dat toch ook niet gezegd?" miauwde hij, een tikkeltje geamuseerd terwijl hij zijn goudkleurige ogen in de hare priemde. Als hij het zich nog goed herinnerde, wat wel moest aangezien de ceremonie nog maar net geweest was, dan was dit de apprentice van Inner. Ergens had hij medelijden met haar, wetende hoe streng ze haar apprentice's wel niet aanpakte. Dat was ook één van de oorzaken van hun break-up, dat Inner meer tijd spendeerde met het trainen van haar leerlingen dan met hem. Hij wist nog maar net een zucht te onderdrukken en toverde opnieuw een kleine glimlach op zijn gelaat. "En hoe is 't om Innerstar als mentor te hebben? Ze lijkt me streng." Hij moest zijn best doen om niet meteen te grijnzen. Deze apprentice wist waarschijnlijk nog niets af van zijn verleden met de Clanleader, en misschien was dat maar beter ook.

Ze versmalde haar oogjes wat toen de vreemde kater opeens begon te grijnzen. Waar dacht hij nu aan? Het feit dat haar toon haar misschien straf kon opleveren? Dan moest hij haar eerst maar eens dwingen om die straf uit te voeren, jokes on him. "Ik heb dat toch ook niet gezegd?" Reedpaw bleef hem nog eventjes aankijken, om vervolgens haar schoudertjes op te halen. "Het lijkt me een reden waarom een warrior op eens op je afkomt." De naam van de kater was haar even ontglipt, maar ze was ook niet het meest sociale typetje. Zou zijn moeder origineel zijn geweest of had ze gewoon een blik op hem geworpen en besloten hem 'Redkit' te noemen? De glimlach leek wat te verdwijnen op zijn gelaat, maar kwam plots weer terug. "En hoe is 't om Innerstar als mentor te hebben? Ze lijkt me streng." Ze keek een beetje verbaasd naar de kater, dat hij dit alle onthouden had van de ceremonie, maar voelde zich toen wel een beetje trots dat haar reputatie al zo snel was verspreid. Dat was een goede start van haar apprenticetijd. "Geen idee, morgen krijg ik mijn eerste training pas. Maar hoezo streng?" vroeg ze vervolgens, een tikkeltje nieuwsgierig. De clanleader had straks waarschijnlijk niet eens een reden om streng op haar te zijn, want ze wist toch alles al.

De kater keek haar even twijfelend aan maar knikte nadien toegevend met zijn kopje. "Oké, daar heb je gelijk in. Maar nee, ik ben hier niet om je straf te geven. Wil gewoon zien hoe het eraan toegaat met de jongere generatie van Shadowclan." miauwde hij, nog steeds even kalm als daarnet. Er was geen greintje kwaadheid of vijandelijkheid aan hem te spotten, maar hij had er dan ook geen reden toe. Het kon nooit kwaad om eens met de jongere generatie te praten, misschien dat hem zelfs wat opvrolijkte. Want altijd alleen zijn al jagende.. nee, dat was ook maar niets. Haar volgende woorden zorgden ervoor dat hij weer opkeek en eventjes met zijn oren wiebelde. "Gewoon, ze ziet er nou niet uit alsof ze het rustig aan gaat doen. Als je snapt wat ik bedoel." Hij blikte even terug op de ceremonie en de speech die ze had gegeven. Nee, het zag er inderdaad niet uit alsof Reedpaw een rustige training voor de boeg had liggen.

"Oké, daar heb je gelijk in. Maar nee, ik ben hier niet om je straf te geven. Wil gewoon zien hoe het eraan toegaat met de jongere generatie van Shadowclan." Reedpaw knikte, maar hield nog altijd haar blik waakzaam op hem gericht. Misschien was dit al een test, opgezet door haar mentor. Maar wow, hij klonk wel heel oud door de woorden 'de jongere generatie'. Hoe oud was hij dan? 100 moons ofzo? "Nou, het gaat goed!" antwoordde ze maar, voor haar hele generatie sprekende. Het ging vervolgens over haar mentor. "Gewoon, ze ziet er nou niet uit alsof ze het rustig aan gaat doen. Als je snapt wat ik bedoel." Hmm, oké dan. "Oh, maar ik kan dat tempo wel aan hoor, over een moon ben ik al warrior, je zult het wel zien!" sprak ze voor zekerheid, want van dat plan had ze natuurlijk niet afgezien.

Hij had haar waakzame gedrag heus wel opgemerkt maar had besloten er niets over te zeggen. Ze zag er namelijk niet uit alsof ze een kat was die op haar bekje was gevallen. Ze bewees zijn vermoedens dan ook door te zeggen dat ze over een maan al krijger ging zijn. Met moeite kreeg hij de grote grijns van zijn gelaat af. "Hoe wil je dan noemen, als je tot warrior benoemd word?" miauwde hij terwijl hij haar ietwat nieuwsgierig aankeek. Sommigen kozen altijd coole en sterke namen zoals -claw of -fang. Maar er waren ook apprentice's die liever iets mooiers wilden. Vaak hing het merendeels van hun persoonlijkheid af. En vaak mochten ze dit zelf niet eens kiezen, dat deed de leader. En aangezien Innerstar haar mentor was zou die later maar al te goed weten wat er het beste bij Reed paste.

"Hoe wil je dan noemen, als je tot warrior benoemd word?" Oh jeetje.. daar had ze inderdaad nog niet over nagedacht, nee.. Reedpaw voelde zich een beetje van haar stuk geblazen en liet voor de eerste keer haar blik met de warrior los en keek naar de grond. "Uh.." begon ze, maar kwam ze een, twee, drie niet echt op iets gaafs. "..geen idee. Maar ik heb nog een moon om dat uit te zoeken!" Of ja.. een moon voor Innerstar om dat uit te zoeken eigenlijk. "Maar ik weet zeker dat het later toch Reedstar wordt." grijnsde ze vervolgens heel trots.
"Wat dacht u dan over uw naam toen u nog apprentice was?" vroeg ze vervolgens, een beetje inspiratie kon geen kwaad.

Ze leek toch wat verbaasd te zijn. De rode kater wachtte rustig af op wat de poes zou zeggen en greens opnieuw bij haar zelfverzekerde reactie. Hij besloot nog eventjes niks te zeggen over het feit dat de apprentice beweerde dat ze later Reedstar zou heten en glimlachte slechts. Pas toen ze de vraag terugkaatste werd zijn uitdrukking wat bedrukter. Hij wist nog goed dat hij hier vroeger over had nagedacht, samen met Innerpaw toen. Hij slikte de krop in zijn keel door en keek even de andere kant op. "Dat weet ik niet meer, het is ondertussen ook al meer dan 35 manen geleden." greens Flamepath, haar zijn goudkleurige blik opnieuw gunnende. De herinneringen aan hoe hij samen met Inner op avontuur trok speelden zich één voor één af voor zijn ogen, maar hij besloot de klauwen die zijn hart prikten te negeren. Nee, het was gedaan. Ze had Leopardgaze nu, hij was uit haar zichtveld verdwenen. En stiekem was dat allemaal zijn eigen schuld.

Misschien werd de kater nu wel jaloers op haar grote ambities, of lachte hij haar uit in zijn hoofd, maar later zou ze hem wel laten zien, zodra ze terugkwam uit Starclan met haar negen levens! "Dat weet ik niet meer, het is ondertussen ook al meer dan 35 manen geleden." Aha! Dus hij was iets rond de vijftig moons! Inderdaad een oude kater, waarschijnlijk was hij zelfs al opa. "Heeft Shrewstar u dan nog uw naam gegeven?" vroeg ze voorzichtig of had deze warrior wel drie generaties aan leaders meegemaakt? "Of was er nog een andere leader die u heeft meegemaakt? Oh vertel, alstublieft!" Je kon duidelijk zien dat ze nog jong was, want naar verhaaltjes luisteren deed ze nog altijd graag. Omdat Reedpaw er altijd zeker van was dat ze kreeg waar ze naar vraagde, als ze het 'beleefd' deed, ging ze alvast zitten en keek met een paar grote ogen naar de warrior.