We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
De grijze poes had zichzelf afgezonderd van de drukte in het kamp en struinde op een traag tempo naar de little creek toe. Sinds dat Tall deputy was leek het wel alsof hij nóg populairder was geworden dan dat 'ie daarvoor al was geweest. Een zachte zucht verliet haar bekje terwijl ze een kramp door haar buik voelde gaan. Nog steeds worstelde ze met de gedachte of ze het de kater zou zeggen of niet, maar voor nu had ze besloten het een geheim te houden. Zelfs Innerstar, haar moeder, wist het niet. Misschien was het enorm onverantwoordelijk én egoïstisch, maar Littlestream probeerde de realiteit niet onder ogen te komen. Ze ontweek het alsof ze wegliep van een gevaarlijk dier. Niet omkijkende, vluchtende naar hetgeen naar hetgeen wat nog komen zou, nu al wetende dat de toekomst geen rozengeur in petto had. De kleine warrior plofte neer vlak voor het water en staarde met ontzet in haar blik naar haar eigen reflectie. Een koude rilling rolde over haar rug bij het zien van haar doffe ogen en haar rommelige vacht. Hoe kon Tall haar nou leuk vinden? Zij was niets vergeleken met die andere kattinnen die rondliepen in de Clan. Zij had zich misschien niet voor zijn poten geworpen zoals sommigen dat wel deden, maar alsnog voelde het aan alsof ze niet goed genoeg was. Hoe kon ze dat nou wel zijn? Iedere keer als er een blokkade op haar pad verscheen, stortte ze in elkaar. Zowel mentaal als fysiek. Opnieuw ontsnapte er een zucht uit haar bekje, haar ogen voor een tel sluitende om ze nadien weer vliegensvlug te openen toen een ritselend geluid haar gehoorstelsel betrad.
Ze had even stilte nodig gehad. Een zekere eenzaamheid om zichzelf weer op een rijtje te zetten. Maar het had niet geholpen en haar brein lag nog altijd overhoop. Gevoelens worstelde met elkaar en de wil om te verdwijnen leek groter en groter te worden met de dag. Toch kon ze dat niet maken en bleef ze opnieuw in haar eentje achter. Ze was nauwelijks in het kamp geweest sinds Tall deputy was geworden. niet omdat ze jaloers was. Nee absoluut niet, ze was super blij voor hem. Maar het was die grijze kattin geweest die haar weg leek te houden. Al deed ze het niet express. Tuurlijk niet, ze was een schatje die niets fout deed. Behalve dan haar gehele leven verpesten maar heeey, dat was toch maar Sin's leven, niet zo interresant. ZAcht zuchtte ze en schudde haar hoofd zichzelf door de struiken duwend richting de little creek. Ze moest even wat drinken en haar hoofd weer op orde stellen. Adem halen en doorgaan. MAar inplaats van eenzaamheid vindend zag ze haar. HEt beest dat ze zo verachtte. Echter had ze de kracht nieteens meer om pissed of neidig tegen haar te doen en zakte een klein eind van haar vandaan door haar poten om wat water naar binnen te likken. Haar gele ogen dofjes. Verslagen.
Littlestream
Member
Chi 3520 Actief “All the world is made of faith, and trust, and pixie dust.”
Ze zag het gestalte van een almaar bekende kattin verschijnen en slikte de krop in haar keel door. Zenuwen sloegen weer als een alarmsignaal toe en binnen de seconde had de poes het ijskoud. De herinneringen aan wat Sinclaw de laatste keer had gedaan drongen haar hoofd binnen en met moeite wist ze deze weer aan de kant te schuiven. Echter, deze keer leek de ander niet geïnteresseerd in haar te zijn maar liep ze zonder haar een blik waardig te gunnen naar het water toe. Alhoewel Littlestream alles behalve blij was met diens aanwezigheid, merkte ze toch diens aparte gedrag op. Haar innerlijke medicijn kat instinct kwam naar boven en een tikkeltje onzeker schraapte ze haar keel, hopende dat de poes haar niet meteen zou afsnauwen. "A-alles oké?" vroeg ze voorzichtig, haar lichte groene ogen bezorgd in die van de zwart met witte poes priemende.
Natuurlijk moest en zou de grijze kattin haar ook aanspreken. Want het was zo leuk en makkelijk als je iemands leven al verwoest had om dat er ook nog eens in te wrijven. Ze moest zich zeker geweldig voelen wetende dat Sin zichzelf in de nachten op krulde en stilletjes in slaap huilde. Even was het fijn geweest in het kamp. Geweldig, voelde ze zich goed en loyaal. Haar vader was verdwenen en daarmee ook het dubbelstrijdige gevoel van haar misplaatste loyaliteit. Ze hoefde niet meer tussen haar vader en haar clan te kiezen. Nee het was allemaal voor haar clan geweest op dat moment. Maar toen kwam Littlestream er tussen door. Opnieuw verpeste ze het allemaal. Sin had het wel gezien. De blikken die Tall haar gaf de aanrakingen. Ze maakte haar ziek van jaloerzie en verdriet. Daarom kon ze het ook niet helpen om haar nagels in de grond te boren het moment dat het beest tegen haar sprak en langzaam draaide ze haar hoofd bij. Haar normaal felle diep gele ogen nu dof. "Ziet het er uit alsof alles oke is?" Siste ze haar toe op haar tong bijtend merkend dat de harde klank nauwelijks ergens te vinden was. Was er iets mis met haar? Waarom kon ze niet gewoon haar klauwen uitslaan naar dit beest. Haar nu verdrinken en voor altijd haar en haar smerige zielige huilverhaaltjes laten verdwijnen. Waarom..
Littlestream
Member
Chi 3520 Actief “All the world is made of faith, and trust, and pixie dust.”
De grijze poes deinsde een tikkeltje achteruit toen de ander naar haar siste maar nadat ze een grote hap zuurstof naar binnen had geslokt wist ze zichzelf weer te kalmeren. De zwart met witte krijger beweerde dat zij haar leven had verpest, al had Littlestream totaal geen idee hoe. Hoe kon ze iemands leven nou verpesten wanneer ze zelf zo goed als geen geluk had gekend? Tallshadow was het enige puntje licht dat ze ooit had gehad, en daarvoor was Sinclaw kwaad op haar? Dus, als ze alles even samenvatte zou zij wéér haar geluk moeten opofferen zodat iemand anders weer blij kon zijn? Nu was Littlestream geen egoïstische kat, maar dat ging ze dus echt niet doen. "Ik, ehm.." begon ze, niet goed wetende wat ze moest doen of zeggen. "I-ik maak me zorgen om je.." besloot ze maar direct te zeggen, haar groene blik oprecht op de ander richtende. Ergens hoopte ze dat Sinclaw haar nu niet ging afsnauwen. Echter bereidde haar vluchtsysteem zich al voor, wetende dat de kans groot was dat de poes dat wel ging doen.
De woorden van mevrouw de bitch kwamen bijna ls shock bij haar over en even knipperde ze onzeker en schudde snel de gedachte van haar af voor ze snoof en haar hoofd wegdraaide. Ze hoefde geen medelijden of katten die zich zorgen om haar maakte, en zeker niet zon scheinheilig kindje als zij was. Een baby met een te grote mond. Ze haatte haar ze haatte alles aan haar maar kon niets veranderen en bleef in stilte kijken naar de kattin. "Zorgen.." Mompelde ze en draaide haar kop bij snuivend. "Ik heb geen enkele kt nodig om zorgen te maken over mij.. Waarom zou je het uberhaupt doen. Ben je niet veel blijer als ik verdwijn.. Voor altijd? Je perfecte romance zou dan door kunne ngaan zonder dat je uberhaupt bang hoeft te zijn dat ik er in zou stappen. Niet dat Tall dat ooit toe zou laten maar hey, zo denk je vast hmm?" Het was een stroom aan woorden, een stroom de ze normaal nooit zou loslaten. Ze beet even o haar lip en keek opnieuw weg snuivend.
Littlestream
Member
Chi 3520 Actief “All the world is made of faith, and trust, and pixie dust.”
De grijze poes vernauwde haar ogen en legde haar oortjes in haar nek bij de woordenstorm die ze te horen kreeg van Sinclaw. Even snoof ze, niet goed wetende waarom de poes dacht dat zij wou dat ze verdween. Zag ze er dan zo slecht uit? Leek het dan echt dat ze die bedoelingen had? Littlestream voelde zich warm worden vanbinnen terwijl het bloed sneller door haar aderen gierde dan normaal. "Ik weet niet waarom je een hekel aan me hebt, Sinclaw. En ik weet ook niet wat ik verkeerd gedaan heb. Wat wil je dan dat ik doe? Ik probeer aardig te zijn, dan doe je dit. Doe ik het omgekeerde, krijg ik ook dit. Volgensmij maakt het je niet uit wat ik doe, hé? Je hebt gewoon iemand nodig om te kunnen haten, en Starclan heeft blijkbaar mij daarvoor uitgekozen." Haar felle groene ogen keken de ander fel aan. Ze wou niet als een vijand bekeken worden, zeker niet door iemand van haar eigen Clan. Maar blijkbaar kon dit niet meer vermeden worden. "Kan je het me niet vergeven.. wat ik ook gedaan heb? Snap je dan niet dat ik geen zin heb in deze ruzie, eentje waarvan ik niets eens wist dat we die hadden?"
Onderwerp: Mad Hatter 
di 26 jan 2016 - 11:21
