;; Like a mirror | Leopardpaw

En ze sprong. Met haar klauw haalde ze bliksemsnel uit naar het kleine lichaam van de muis. Bloed poelde langzaam op het bevroren water. Het was haar gelukt. Meestal kraakte de sneeuw zo erg dat sluipen niet lukte, maar ze leek het onder de knie te hebben. Voor de zekerheid liet ze het nekbeen van het beestje kraken, om het vervolgens voorzichtig op te pakken in haar bekje. Wauw, ze had pas weinig gevangen deze winter, dit was waarschijnlijk haar meest geluidloze en soepele prooi geweest. Ze was redelijk trots. Met enige arrogantie richtte ze zich op en begon vooruit te lopen. Uh oh. Ze sloeg haar klauwen uit, maar het hielp niet. Het bevroren water onder haar poten wilde geen grip geven. Ze trappelde nog met haar achterpoten, maar nee. Ze ging vol onderuit, en gleed ook nog een eindje weg met een vaartje, tot ze met haar snuit in de sneeuw belandde. Razendsnel tilde ze haar kop op. Het zwart van haar gevlekte pels was haast niet meer zichtbaar door de witte vlokken. Bah.

;; Leopard first

Ze moest zeggen dat de andere kat — die daarbij ook nog eens niet haar favoriete clangenoot was — een moment had uitgekozen waarop het haar niet uitkwam. Damn snow. Ze schudde wat van het witte plakspul weg, maar er bleef een lichte deken achter. Ze wierp een veelzeggende blik naar Leopardpaw, die er zeker op wees dat ze zijn opmerking niet al te fantastisch vond. Maar daarop dacht ze aan haar muis en viste deze uit de hoop sneeuw. "Ook zonder sneeuwvacht zien ze me niet," vermeldde ze. "Bij jou zal dat wel anders zijn? Misschien heb jij ook wat sneeuw in je vacht nodig," Uiterst kittenachtig, maar het moest gebeuren. Ze trapte een kleine pluk sneeuw vooruit, hopend zijn vacht te raken. Hij stond in ieder geval binnen haar bereik. Ondertussen bleef ze vrij neutraal kijken, wat het misschien wat minder zielig zou maken.

"Minder opvallend dan een stampende hoop vuurrode strepen," observeerde ze luchtig. Hij schudde zijn vacht uit en merkte wat op over haar humeur. Minder uitglijdgevaar? "Ik zal het eens proberen," knikte ze. Just not today. Ze zag zijn blik, en merkte op dat hij ook niet de allervrolijkste leek. Of kwam dat door haar sneeuwaanval. Oké, dat vond ze wel lachen. Het was de miniemste van grijnzen die haar snuit in beslag nam, maar hij deed het, of ze dat nou wilde of niet. Nou, ze was al wat blijer, was hij nu— Bam. Daar ging ze nog een keer. Nu bleef ze echter liggen, een beetje verbluft, alsof een beter humeur echt zou zorgen dat ze niet uit zou glijden.

Ze was net een beetje overeind gekrabbeld toen de vuurrode kater zowaar begon te zingen. Een heus lied, wat ook nog eens rijmde en logische woordvolgorde had. Echo onderdrukte een grinnik toen ze zich afvroeg hoe lang hij daaarop geoefend zou hebben. Het was een serenade, legde hij uit in zijn lied, aan het eind. Toen hij klaar was ging ze zitten, op het ijs, opdat ze niet weer onderuit zou gaan, en keek de kater goedkeurend en uiterst geamuseerd aan. "Applausje, vriend. Al weet ik niet heel zeker of ik nou minder awesome ben dan jij, sorry dat ik twijfel aan je woorden," Ook moest ze nog even nadenken over dat hele partner in crime idee. Wie weet kon het wat worden.

- Ik wist niet zeker of ik die serenade nou in de RPG moest rekenen of niet oeps. Ik ging je niet negeren ofzo xd